April fox is a dancer. She works fo

April fox is a dancer. She works for the British dance company in Leeds. Her boss there's Maria Grant. One Monday morning, April arrives early. She sees Maria at the coffee machine. “I’ve got some good news,” says Maria.There is an envelope in her hand “Really? What is it?” April asks. Maria smiles. “Wait and see,” she says. At ten o’clock the dancers are finishing their first class. Suddenly,Maria walks into the room. “Can I have a word with you all, please?” she says.“What’s this about?” asks April friend, Laura. “I do not know,” April answers. The music stops. “I have a letter here from Moscow,” says Maria.“The Russians want us to dance there next month.” Six weeks later, April is at Heathrow airport in London. “You are going to have a very good time,” says her father.“Of course she is, George,” says Mrs. Fox. “Now, April, have you got everything? Ticket,passport, money…?” April smiles. “Yes, Mum.” She says goodbye to her parents. Then she sees Laura and Maria. “Come on,” says Laura. “It’s time to go.” On the plane April and Laura talk about Moscow. They are both very happy. “I want to see everything,”says Laura. “The Kremlin – Red Square – the Bolshoi…” “Me, too, says April, “and I want to meet lots of people.” “Don’t forget we’re going there to work,” says Maria with smile.In Moscow a bus takes the dancers to their hotel. April and Laura’s hotel room is on the second floor. Laura walks in and puts her down.“Great! –there’s a TV,” she says and turns it on. A man is reading the news. She pushes another button. Now there is a pop video. “Look, April,” she says. “Russian rock an droll.” But April is not listening. She is looking out of the window. “Moscow,” she thinks.“I’m in Moscow.”Next day the dancers work very hard. Their dance for the festival, Green Oceans,is new and very difficult. They start at eight o’clock and finish at six. Then, after dinner, they go to the Bolshoi Theater. “This is beautiful,” says April. Laura sits down next to her.“It really is,” she says.Then they watch the Russian dancers. They are all tall, strong, and very, very good. The day after, April and Laura finish at three o’clock. They go to a café and drink Russian tea. Then Laura looks at her map of Moscow. “Where do you want to go? The Pushkin Museum's near here,” she says. “OK –let’s go there,” says April.Then she looks at the people in the café. “I want to talk to them,” she thinks. “But how?I can’t speak Russian.” In a street near the museum there is a small market. “Oh Laura,look,” says April. She can see some red and yellow boxes on a table. “Those are pretty.”“They’re music boxes,” says a young man with glasses. “You speak English!” says April. The boy smiles. “I'm studying it at university. My friend Nikolai and I only work here at weekends.”April and Laura talk to the boys for along time.Sasha–the one with glasses–speaks English very well. Nikolai only speaks a little.
After twenty minutes, Sasha has an idea. “Listen,” he says. “We’re going to the country tomorrow for a week’s holiday. Some friends are going with us. Do you want to comefor the day? It’s not very far.”Next morning, Sasha and Nikolai arrive at the girls´ hotel in their fathers´ cars. Thereare three other people with them –Lara, Igor and Sonya. They all drive to a lake nearMoscow.Everyone is that Nikolai plays his guitar and sings Russian songs. April listens to him.There is a boat beside the lake. Late in the afternoon, April and Nikolai go out in it.Nikolai looks at April and smiles. April smiles, too. “It’s very beautiful here,” she says.Nikolai looks into her eyes. “Yes,” he says. “Beautiful. And you are… beautiful… too. Ithink I…” “April!” Laura shouts. “Come on. It’s time togo!” Back in Moscow there is alottodo. All the dancers work very hard and have no free time. April is tired. Sad, too. She wants to see Nikolai again. “Buthow?” she thinks. “Where? When? He’s in the country and I’m here in Moscow.”Then, the British Dance Company’s big night arrives. “Good luck, everyone,” saysMaria. The evening goes very fast. April only thinks about one thing –Green Oceans.But then, two hours later, the music stops. She stands under a white light.Laura and all the other dancers are beside her. Everyone in the theatre is throwingflowers. “I think they like us,” says Laura. There is a sad smile on April’s face “Yes,” shesays. “I think they do.” Twenty-four hours later, all the British dancers are at Moscow airport.“Now I’m never going to see Nikolai again,” thinks April. “And I can’t write to him.I don’t know his add…” Then someone says her name. She turns. It’s Nikolai! “Thenplane’s leaving,” says Maria Grant. April looks at Nikolai. He gives her a parcel and walks away. On the plane, April sitsnext to Laura. Her eyes are wet. She opens the parcel. “Oh, look,” says Laura. “It’s oneof those music boxes –the ones in the market". And there’s a letter, too! What does it say?” But April is too happy to speak. She looksat the letter. “Can I come and see you in Englan

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

สุนัขจิ้งจอกเมษายนเป็นนักเต้น เธอทำงานสำหรับบริษัทอังกฤษเต้นในลีดส์ เจ้านายของเธอเป็น Grant มาเรีย เช้าวันหนึ่งในวันจันทร์ เมษายนมาถึงก่อน เธอเห็นมาเรียที่เครื่องชงกาแฟ "ฉันมีบางข่าวที่ดี กล่าวว่า Maria.There เป็นซองในมือของเธอ" มันคืออะไร" เมษายนขอให้ รอยยิ้ม Maria เธอบอกว่า "รอ และดู ที่สิบนาฬิกา นักเต้นจะจบเรียนครั้งแรกของพวกเขา ทันใดนั้น มาเรียเดินเข้ามาห้อง "ได้คำกับคุณทั้งหมด โปรดไหม" เธอกล่าว" นี้คืออะไรเกี่ยวกับ"ถามเพื่อนเมษายน ลอรา "ฉันไม่รู้ เมษายนคำตอบ เพลงหยุด "ฉันมีจดหมายนี่จากมอสโก กล่าวมาเรีย" รัสเซียต้องเราเต้นมีเดือนถัดไป" หกสัปดาห์ภายหลัง เมษายนอยู่ที่สนามบินฮีทโธรว์ในลอนดอน "คุณจะมีช่วงเวลาดี กล่าวว่า พ่อของเธอ" แน่นอนเธอคือ จอร์จ นางสุนัขจิ้งจอกกล่าว "ตอนนี้ เมษายน คุณมีทุกอย่าง ตั๋ว หนังสือ เงิน..." เมษายนยิ้ม "ใช่ แม่" เธอบอกลาพ่อแม่ของเธอ แล้ว เธอเห็นลอร่าและมาเรีย "มา กล่าวว่า ลอร่า "มันเป็นเวลาที่จะไป" บนเครื่องบินเมษายนและลอร่าพูดคุยเกี่ยวกับมอสโก พวกเขามีทั้งความสุขมาก "อยากเห็นทุกอย่าง ลอร่ากล่าว "เครมลิน –จัตุรัสแดง – Bolshoi..." "ฉัน เกินไป กล่าวว่า เมษายน, " และต้องการพบปะผู้คนมากมาย" "อย่าลืมเราจะมีการทำงาน กล่าวว่า มาเรีย ด้วยรอยยิ้ม รถบัสใช้นักเต้นไปยังโรงแรมในมอสโก เมษายนและของ Laura ห้องอยู่บนชั้นสอง ลอร่าเดินใน และทำให้เธอลง" ดี -มีทีวี, "เธอกล่าว และจะเปิด คนกำลังอ่านข่าว เธอผลักดันปุ่มอื่น ตอนนี้ มีวิดีโอป๊อป "ดู เมษายน เธอกล่าว "รัสเซียหินน่าขำ" แต่เมษายนจะไม่ฟัง เธอกำลังมองจากหน้าต่าง "มอสโก เธอคิด" ฉันในมอสโก" วันถัดไปที่นักเต้นที่ทำงานหนักมาก เต้นรำของพวกเขาสำหรับเทศกาล เขียวทะเล มีใหม่ และยากมาก พวกเขาเริ่มต้นที่แปดนาฬิกา และจบที่หก แล้ว หลังอาหาร พวกเขาไปที่โรงละครบอลชอย "นี่คือความสวยงาม เมษายนกล่าว ลอร่านั่งลงข้าง ๆ เธอ" จริง ๆ มันเป็น เธอกล่าว แล้ว พวกเขาดูนักเต้นชาวรัสเซีย มีทั้งหมดสูง แข็งแรง มาก มากดี และ หลังจาก เมษายนและลอร่าจบวันที่สามนาฬิกา พวกเขาไปยังคาเฟ่ และดื่มชารัสเซีย แล้ว ลอร่าดูในแผนที่ของเธอของมอสโก "ที่คุณต้องการไปหรือไม่ ของพิพิธภัณฑ์พุชกินใกล้ที่นี่ เธอกล่าว "OK – ขอไปมี กล่าวว่า เธอดูคนในคาเฟ่ April.Then เธอคิดว่า "ฉันต้องการพูดคุยกับพวกเขา "แต่อย่างไร ฉันไม่สามารถพูดภาษารัสเซีย" ถนนใกล้กับพิพิธภัณฑ์มีตลาดขนาดเล็ก "โอ้ ลอร่า ดู, " กล่าวว่า เมษายนนี้ เธอสามารถมองเห็นกล่องบางสีแดง และเหลืองบนโต๊ะ "คนจะสวย" " พวกเขากำลังกล่องเพลง กล่าวว่า กับแว่นตา "คุณพูดภาษาอังกฤษ" เมษายนกล่าว รอยยิ้มเด็ก "ฉันเรียนมันที่มหาวิทยาลัย นิโคไลเพื่อนของฉันและฉันเพียงได้ที่นี่สุดสัปดาห์" เมษายนและลอร่าพูดคุยกับเด็กชายสำหรับตลอดเวลา เทนนิส – หนึ่งกับแว่นตา – พูดภาษาอังกฤษดี นิโคไลเพียงพูดเล็กน้อยAfter twenty minutes, Sasha has an idea. “Listen,” he says. “We’re going to the country tomorrow for a week’s holiday. Some friends are going with us. Do you want to comefor the day? It’s not very far.”Next morning, Sasha and Nikolai arrive at the girls´ hotel in their fathers´ cars. Thereare three other people with them –Lara, Igor and Sonya. They all drive to a lake nearMoscow.Everyone is that Nikolai plays his guitar and sings Russian songs. April listens to him.There is a boat beside the lake. Late in the afternoon, April and Nikolai go out in it.Nikolai looks at April and smiles. April smiles, too. “It’s very beautiful here,” she says.Nikolai looks into her eyes. “Yes,” he says. “Beautiful. And you are… beautiful… too. Ithink I…” “April!” Laura shouts. “Come on. It’s time togo!” Back in Moscow there is alottodo. All the dancers work very hard and have no free time. April is tired. Sad, too. She wants to see Nikolai again. “Buthow?” she thinks. “Where? When? He’s in the country and I’m here in Moscow.”Then, the British Dance Company’s big night arrives. “Good luck, everyone,” saysMaria. The evening goes very fast. April only thinks about one thing –Green Oceans.But then, two hours later, the music stops. She stands under a white light.Laura and all the other dancers are beside her. Everyone in the theatre is throwingflowers. “I think they like us,” says Laura. There is a sad smile on April’s face “Yes,” shesays. “I think they do.” Twenty-four hours later, all the British dancers are at Moscow airport.“Now I’m never going to see Nikolai again,” thinks April. “And I can’t write to him.I don’t know his add…” Then someone says her name. She turns. It’s Nikolai! “Thenplane’s leaving,” says Maria Grant. April looks at Nikolai. He gives her a parcel and walks away. On the plane, April sitsnext to Laura. Her eyes are wet. She opens the parcel. “Oh, look,” says Laura. “It’s oneof those music boxes –the ones in the market". And there’s a letter, too! What does it say?” But April is too happy to speak. She looksat the letter. “Can I come and see you in Englan

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

สุนัขจิ้งจอกเมษายนเป็นนักเต้น เธอทำงานให้กับ บริษัท เต้นรำอังกฤษในลีดส์ เจ้านายของเธอมีมาเรียแกรนท์ เช้าวันหนึ่งจันทร์เมษายนถึงต้น เธอเห็นมาเรียที่เครื่องชงกาแฟ "ฉันมีบางข่าวที่ดีกล่าวว่า" Maria.There เป็นซองจดหมายในมือของเธอ "จริงเหรอ? มันคืออะไร? "ถามเมษายน รอยยิ้มที่มาเรีย "รอดู" เธอกล่าว ที่ 10:00 นักเต้นจะจบชั้นแรกของพวกเขา ทันใดนั้นมาเรียเดินเข้ามาในห้อง "ฉันจะมีคำกับทุกท่านโปรด?" เธอกล่าว. "มีอะไรเกี่ยวกับเรื่องนี้?" ถามเพื่อนเมษายนลอร่า "ผมไม่ทราบ" คำตอบเมษายน หยุดเพลง "ผมมีจดหมายนี่จากกรุงมอสโก" มาเรียกล่าวว่า. "รัสเซียต้องการให้เราเต้นมีในเดือนถัดไป." หกสัปดาห์ต่อมาเดือนเมษายนที่สนามบินฮีทโทรว์ในกรุงลอนดอน "คุณกำลังจะมีช่วงเวลาที่ดีมาก" กล่าวว่าพ่อของเธอ. "แน่นอนเธอเป็นจอร์จ" นางฟ็อกซ์กล่าวว่า "ตอนนี้, เมษายน, คุณมีทุกอย่าง? ตั๋ว, หนังสือเดินทาง, เงิน ... ? "รอยยิ้มเมษายน "ใช่แม่." เธอบอกลาพ่อแม่ของเธอ จากนั้นเธอก็เห็นลอร่าและมาเรีย "Come on," ลอร่ากล่าวว่า "มันถึงเวลาที่จะไป." บนเครื่องบินเดือนเมษายนและลอร่าพูดคุยเกี่ยวกับมอสโก พวกเขาทั้งสองมีความสุขมาก "ผมต้องการที่จะเห็นทุกอย่าง" ลอร่ากล่าวว่า "การเครมลิน - จัตุรัสแดง - The Bolshoi ... " "ผมเช่นกันกล่าวว่าเดือนเมษายน". และฉันต้องการที่จะตอบสนองผู้คนจำนวนมาก "" อย่าลืมว่าเรากำลังจะมีการทำงาน "มาเรียกล่าวด้วย smile.In มอสโกประจำทางใช้เวลานักเต้นไปโรงแรมของพวกเขา เดือนเมษายนและลอร่าห้องพักที่โรงแรมตั้งอยู่บนชั้นที่สอง ลอร่าเดินเข้ามาและทำให้เธอลง. "Great! -there เป็นทีวี "เธอกล่าวและเปลี่ยนมันใน ชายคนหนึ่งอ่านข่าว เธอผลักดันปุ่มอื่น ขณะนี้มีวิดีโอป๊อป "Look, เมษายน," เธอกล่าว "รัสเซียหินขำ." แต่เดือนเมษายนไม่ได้ฟัง เธอกำลังมองออกไปนอกหน้าต่าง "มอสโก" เธอคิดว่า. "ผมอยู่ในมอสโก." วันถัดไปเต้นทำงานหนักมาก เต้นรำของพวกเขาสำหรับเทศกาลสีเขียวมหาสมุทรใหม่และยากมาก พวกเขาเริ่มต้นที่ 08:00 และจบที่หก จากนั้นหลังอาหารเย็นพวกเขาไปที่โรงละครบอลชอย "นี่เป็นสิ่งที่สวยงาม" เมษายนกล่าวว่า ลอร่านั่งลงข้าง ๆ เธอ. "จริงๆมันเป็น" เธอพวกเขา says.Then ดูนักเต้นระบำรัสเซีย พวกเขามีความสูงทั้งหมดที่แข็งแกร่งและมากดีมาก วันรุ่งขึ้นหลังจากเดือนเมษายนและลอร่าจบที่ 03:00 พวกเขาไปที่ร้านกาแฟและเครื่องดื่มชารัสเซีย แล้วลอร่ามีลักษณะที่แผนที่ของเธอจากกรุงมอสโก "คุณอยากไปที่ไหน? พิพิธภัณฑ์พุชกินอยู่ใกล้กับที่นี่ "เธอกล่าว "OK -let ไปที่นั่น" กล่าวว่า April.Then เธอมองไปที่คนในคาเฟ่ "ผมอยากจะพูดคุยกับพวกเขา" เธอคิดว่า " แต่อย่างไรฉันไม่สามารถพูดภาษารัสเซีย." ในสถานที่ที่อยู่ใกล้กับพิพิธภัณฑ์มีตลาดขนาดเล็ก "โอ้ลอร่าดู" เมษายนกล่าวว่า เธอสามารถเห็นกล่องสีแดงและสีเหลืองบางบนโต๊ะ "เหล่านี้คือสวย." "พวกเขากำลังกล่องเพลง" ชายหนุ่มคนหนึ่งกล่าวกับแว่นตา "คุณพูดภาษาอังกฤษ!" เมษายนกล่าวว่า เด็กชายรอยยิ้ม "ฉันกำลังศึกษาอยู่ที่มหาวิทยาลัยมัน นิโคไลเพื่อนของฉันและฉันจะทำงานเฉพาะที่นี่ที่วันหยุดสุดสัปดาห์. "เดือนเมษายนและลอร่าพูดคุยกับเด็ก ๆ พร้อมสำหรับ time.Sasha-หนึ่งที่มีแว่นตาพูดภาษาอังกฤษได้เป็นอย่างดี วลาดิมีเพียง แต่พูดเล็ก ๆ น้อย ๆ .
หลังจากยี่สิบนาที Sasha มีความคิด "ฟัง" เขากล่าว "เรากำลังจะไปยังประเทศในวันพรุ่งนี้สำหรับวันหยุดสัปดาห์ เพื่อนบางคนจะไปกับเรา คุณต้องการที่จะ comefor วัน? มันไม่ได้ไกลมาก. "เช้าวันรุ่งขึ้น Sasha และนิโคไลมาถึงโรงแรม girls' ในรถยนต์ fathers' ของพวกเขา ไม่ปรากฎว่าคนสามคนอื่น ๆ ที่มีพวกเขา -Lara อิกอร์และ Sonya พวกเขาทั้งหมดขับรถไป nearMoscow.Everyone ทะเลสาบคือว่านิโคไลเล่นกีตาร์ของเขาและร้องเพลงรัสเซีย เมษายนฟัง him.There เป็นเรือข้างทะเลสาบ ในช่วงบ่ายเมษายนและวลาดิมีออกไปในลักษณะที่ it.Nikolai เดือนเมษายนและรอยยิ้ม เมษายนยิ้มมากเกินไป "มันสวยงามมากที่นี่" เธอ says.Nikolai มองเข้าไปในดวงตาของเธอ "ใช่" เขากล่าว "สวย. และคุณจะ ... สวยงาม ... เกินไป iThink ฉัน ... "" เดือนเมษายน! "ตะโกนลอร่า "Come on มันเป็นเวลาที่โตโก! "ย้อนกลับไปในกรุงมอสโกมี alottodo นักเต้นทุกคนทำงานหนักมากและไม่มีเวลาว่าง เมษายนเป็นเหนื่อย เศร้าเกินไป เธอต้องการที่จะเห็นนิโคไลอีกครั้ง "Buthow?" เธอคิดว่า "ที่ไหน? เมื่อ? เขาอยู่ในประเทศและฉันอยู่ที่นี่ในมอสโก. "จากนั้นเต้นรำ บริษัท ฯ อังกฤษคืนใหญ่มาถึง "ขอให้โชคดีทุกคน" saysMaria ตอนเย็นไปอย่างรวดเร็วมาก เมษายนเท่านั้นคิดเกี่ยวกับสิ่งหนึ่งเขียว Oceans.But แล้วสองชั่วโมงต่อมาเพลงหยุด เธอยืนอยู่ภายใต้ light.Laura สีขาวและนักเต้นอื่น ๆ ข้างๆเธอ ทุกคนในโรงละครเป็น throwingflowers "ผมคิดว่าพวกเขาชอบเรา" ลอร่ากล่าวว่า มีรอยยิ้มบนใบหน้าเศร้าเมษายน "ใช่" shesays คือ "ผมคิดว่าพวกเขาทำ." ยี่สิบสี่ชั่วโมงต่อมาทั้งหมดนักเต้นอังกฤษที่สนามบินมอสโก. "ตอนนี้ฉันไม่เคยไปดูนิโคไลอีกครั้ง" คิดเมษายน "และฉันไม่สามารถเขียน him.I ไม่ทราบว่าการเพิ่มของเขา ... " แล้วมีคนบอกว่าชื่อของเธอ เธอหัน มันเป็นวลาดิ! "ทิ้ง Thenplane ของ" มาเรียแกรนท์กล่าวว่า เมษายนลักษณะที่นิโคไล เขาทำให้เธอพัสดุและเดินออกไป บนเครื่องบิน, เมษายน sitsnext ลอร่า ดวงตาของเธอเปียก เธอเปิดพัสดุ "โอ้ดู" ลอร่ากล่าวว่า "มันเป็น oneof ผู้กล่องเพลงคน -The ในตลาด". และมีตัวอักษรมากเกินไป! มันไม่พูดอะไร? " แต่เมษายนเป็นความสุขมากเกินไปที่จะพูด. เธอ looksat ตัวอักษร." ผมสามารถมาและเห็นคุณใน Englan