They searched for about 30 minutes,

They searched for about 30 minutes, but their search yielded no results. So they headed back to the temple. Either Rowen and his soldiers had never come to the area, or they had already been killed.

“What should we do? With things going on like this, the Saint Mora that we’d talked about will be isolated.”

“More importantly, we can’t leave this place.”

The four then faced one another and discussed ways to get out of their predicament, but no good ideas came up.

“What’s all this noise?” Someone said from front of the temple.

The group looked over to see a girl was standing in front of the temple’s broken door. She had a strange appearance. She looked 13 or 14 years old, was wearing a frilly checkered dress, and had a clownish hat. In addition, she was holding a piece of green foxtail grass[1] and had a bag and water canteen hanging diagonally from her shoulder across her body. It was like she had lost her way in the middle of having a picnic.

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

พวกเขาค้นหาประมาณ 30 นาที แต่ค้นหาของพวกเขาส่งผลไม่มี ดังนั้นพวกเขาจึงมุ่งหน้ากลับไปที่วัด ทั้ง Rowen และทหารของเขาไม่เคยมาถึงพื้นที่หรือที่พวกเขาได้รับแล้วฆ่าตาย. "สิ่งที่เราควรทำอย่างไร? กับสิ่งที่เกิดขึ้นเช่นนี้นักบุญโมราที่เราต้องการพูดคุยเกี่ยวกับจะถูกแยกออก. "" ที่สำคัญเราไม่สามารถออกจากสถานที่แห่งนี้. "ทั้งสี่แล้วต้องเผชิญกับอีกคนหนึ่งและกล่าวถึงวิธีการที่จะได้รับออกจากสถานการณ์ของพวกเขาแต่ไม่มีความคิดที่ดีขึ้นมา. "สิ่งที่ทุกเสียงนี้?" บางคนกล่าวว่าจากด้านหน้าของวัด. กลุ่มที่มองไปจะเห็นหญิงสาวคนหนึ่งกำลังยืนอยู่หน้าประตูหักวัด เธอมีลักษณะแปลก เธอมอง 13 หรือ 14 ปีถูกสวมชุดครุยตาหมากรุกและมีหมวกตลก นอกจากนี้เธอกำลังถือชิ้นส่วนของหญ้าจิ้งจอกสีเขียว [1] และมีถุงและโรงอาหารน้ำแขวนแนวทแยงมุมจากไหล่ของเธอทั่วร่างกายของเธอ มันเป็นเหมือนเธอได้สูญเสียทางของเธอในช่วงกลางของการมีปิกนิกที่

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

พวกเขาค้นหาประมาณ 30 นาที แต่การค้นหาของพวกเขาและไม่มีผลลัพธ์ ดังนั้นพวกเขากำลังกลับไปวัด ทั้งโรเวนและทหารของเขาไม่เคยมาถึงพื้นที่หรือพวกเขาถูกฆาตกรรมไปแล้ว

" เราควรจะทำยังไง ? กับสิ่งที่เกิดขึ้นอย่างนี้ นักบุญโมราว่าเราจะคุยกันเรื่องจะแยก "

" และที่สำคัญ เราจะไม่ทิ้ง "

ที่นี่เลย4 แล้วเจอกันและกล่าวถึงวิธีที่จะออกไปจากสถานการณ์ของพวกเขา แต่ไม่มีไอเดียดีๆขึ้นมา

" ทำไมเสียงดังนัก " บางคนบอกว่า จากหน้าวัด

กลุ่มมองไปเห็นผู้หญิงยืนอยู่ในด้านหน้าของวิหารพังประตู เธอมีลักษณะที่แปลก เธอดู 13 หรือ 14 ปี สวมชุดครุยลายตาราง และมีหมวกโปกฮา .นอกจากนี้เธอยังถือชิ้นส่วนของสีเขียวหญ้าหางกระรอก [ 1 ] และมีถุง และกระติกห้อยเฉียงจากไหล่ผ่านร่างกายของเธอ มันเหมือนที่เธอได้สูญเสียไปในช่วงกลางของการปิกนิก