Prey ingestion and live food select

Prey ingestion and live food selectivity of marble goby
(Oxyeleotris marmorata) using rice field prawn
(Macrobrachium lanchesteri) as prey
Nguyen Phu Hoa a, Yang Yi a,b,⁎
a Aquaculture and Aquatic Resources Management, School of Environment, Resource and Development,
Asian Institute of Technology, P.O. Box 4, Klong Luang, Pathumthani 12120, Thailand
b College of Aqua-Life Science and Technology, Shanghai Fisheries University, 334 Jungong Road, Shanghai 200090, China
Received 22 February 2007; received in revised form 15 October 2007; accepted 16 October 2007
Abstract
Marble goby (Oxyeleotris marmorata), a carnivorous fish native to freshwater in Asia-Pacific region, is a high-valued species in many Asian countries. The present study consisting of three experiments was conducted to determine the appropriate density, size and ingestion time of marble goby fingerlings on rice field prawn (Macrobrachium lanchesteri) as prey. Results showed that the ingestion rate of marble goby fingerlings (0.26–1.43 g size) on prawns (9–12 mm in length) had an asymptotic pattern peaked at a predator to prey ratio of 1:20. Marble goby fingerlings did catch prawns during both daytime (07:00–17:00 h) and nighttime (17:00–07:00 h), but the ingestion peaked during nighttime period. The hourly ingestion rate during nighttime was significantly higher than that during daytime for the smaller-size marble goby fingerlings of 0.26–0.87 g, while there was no significant difference in the hourly ingestion between nighttime and daytime for the larger-size marble goby fingerlings of 1.43 g. The daily ingestion of marble goby fingerlings on prawns (mg consumed prawns/goby/day) increased significantly with increasing average weights (g) of marble goby fingerlings (Y=27.6+47.8X, n=30, r2=0.86, pb0.05). Results also showed that the preferred prawn size of marble goby fingerlings of average weights of 0.26–4.18 g was small (9–12 mm) with positive electivity index of 0.19–0.33, and the shift from small- to medium-size (12–14 mm) prawns was slow. The present study has demonstrated the feasibility of using rice field prawns as live foods to nurse marble goby fingerlings.

© 2007 Elsevier B.V. All rights reserved.
Keywords: Marble goby (Oxyeleotris marmorata); Prey ingestion; Live food; Rice field prawn (Macrobrachium lanchesteri); Prey–predator⁎ Corresponding author. College of Aqua-Life Science and Technology,
Shanghai Fisheries University, 334 Jungong Road, Shanghai
200090, China. Tel.: [phone]; fax: [phone].
E-mail address: [e-mail] (Y. Yi).
0044-8486/$ - see front matter © 2007 Elsevier B.V. All rights reserved.
doi:10.1016/j.aquaculture.2007.10.046
1. Introduction
Marble goby (Oxyeleotris marmorata) belongs to the Family Eleotridae of Order Perciformes and is a native species in many parts of Asia including Brunei, Cambodia, Indonesia, Laos, Peninsular Malaysia, Thailand
and Vietnam (Department of Fisheries, 1987; Khoa and Huong, 1993; Rainboth, 1996; Vidthayanon et al., 1997; Kottelat, 2001). Marble goby is marketed as a high-valued fish in some Asia countries such as China,Thailand and Vietnam. Aside from catch from natural waters, marble goby is cultured in cages, ponds and coves in Malaysia (Jee, 1980), Thailand (Cheah et al.,1994; Menasveta, 2000), Vietnam (Luong et al., 2005),and Cambodia (MAFF, 2005). Despite success ofspawning and fry rearing in hatcheries (Tavarutmaneeguland Lin, 1988), the supply of fingerlings (N50 g) for stocking in grow-out cages still relies mainly on wild recruits. The major constraint for mass seed production is high mortality of fry and slow growth of fingerlings during nursing stages, and it usually takes around one year to nurse fingerlings from 5 to 50 g. The successful nursing technique to supply marble goby farmers would conserve natural stocks and enhance marble goby culture in the region. Artificial feed is preferred to live food for fish culture,considering the issues of labor-intensity, cost and food
safety. However, artificial feed for early-stage juveniles of many carnivorous fish has not been developed. Supplying appropriate live food for early-stage juvenile carnivorous fish prior to weaning is one of the important factors determining the success or failure in their nursing stage. Artemia nauplii and adult become the preferred live food for nursing juvenile at early stage of marine fish such as red snapper (Lutjanusargentimaculatus) juvenile of 20 mm (Doi and Singhagraiwan, 1993), grouper (Epinephelus malabaricus) juvenile of 25 mm (Ruangpanit,1993), and seabass (Lates cacarifer) juvenile of
25 mm in total length (Anon, 1986). Finding the appropriate live food for freshwater predatory fish such as
marble goby is necessary. Yap (1988) observed that the main food for wild juvenile marble goby in Bukit Merah
reservoir of Malaysia was nekton and finfish, while Duangsawadi et al. (1992) reported that marble goby fed
on small fish and prawn in Thailand. Luong et al. (2005) reported that the major food items of marble goby (N81 g) in Truong Dang cove in Tri An reservoir of Vietnam in terms of biomass were small freshwater prawn (Macrobrachium sintangense), followed by small wild fish and benthos. Postlarvae of oriental river prawn
(M. nipponense) and Pacific white shrimp (Penaeusvannamei) have been used as live foods for nursing marble goby fingerlings in Hainan of China (Yang Yi,personal observation), however, there is no information
available on success of this system. In addition, Roberts(1993) reported that marble goby fed on macrofauna that is oblivious to its presence. Therefore, rice field prawn was selected in the present study as one of the live foods for marble goby juveniles prior to training them to artificial diet. Because rice field prawn (M. lanchesteri) is a rather small freshwater prawn species with total length up to 55 mm and an indigenous species of Indo-West Pacific countries including India, Malaysia, Thailandand Vietnam (Johnson, 1969; Holthuis, 2000). The adult habitat of rice field prawn is in both freshwater and brackish water, and rice field prawn is commonly found
in rice fields, ponds, canals and other lentic water bodies. Rice field prawn is also a bottom-dwelling species as
marble goby.The purposes of the present study were to determine the appropriate density and ingestion time of rice field prawn as prey of marble goby fingerlings at various sizes, and to determine the preferred prey sizes for
marble goby fingerlings in order to enhance their growth and survival during nursing stages.

2. Materials and methods
Marble goby fry of various sizes were purchased from a local hatchery for the present study. The bigger-size group was further raised in earthen ponds until they reached 4.18 g on average. Marble goby fry were held in a 2-m3 (1*2*1 m) cement tank for 4–5 days and fed with tubifex worms (Tubifex tubifex) prior to stocking in aquaria for the experiments. Total lengths of marble goby fry were measured from head to end of tail by using millimeter sheet, and total weights were determined to 0.01 g by using an electronic balance. Rice field prawns (9–17mmin length,and 1–3 mm in carapace height) were collected from earthen ponds, held in 2-m3 (1*2*1 m) cement tanks, and fed with rice bran prior to the experiments.
For feeding trials, a batch of 10 marble goby fingerlings were randomly stocked to each of the 36 aquaria (0.6 *0.8 *0.6 m=0.288 m3). Each aquarium had four sides covered with black cloth to avoid strong light, and was aerated with one diffuser stone of 3 cmin diameter placed at mid depth. Tap water was stored for two days in 15-m3 (3*5*2 m) tanks prior to filling the experimental aquaria to an average depth of 0.35 m, giving a water volume of 0.168m3.Water temperature, dissolved
oxygen and pHweremaintained at 26–27 °C, 4–5 mg/l and 6.5–7.0, respectively, during the experimental period. Feces were
siphoned from tank bottom daily. Experiment one was designed to assess food ingestion of marble goby fingerlings of various sizes on rice field prawns as prey at different densities. Marble goby fingerlings of three different sizes (0.26±0.01, 0.52±0.05, and 1.43±0.08) were stocked at a density of 10 gobies per aquarium for each size group, while prawns of 9–12 mm in total length and 10.60 mg in average weight were supplied at densities of 100, 200, 300 and 400 prawns per aquarium, giving a predator to prey ratio of 1:10, 1:20, 1:30 and 1:40 as experimental treatments. The experiment was conducted in a 3×4 factorial design with three replicates for each treatment combination over 5 days. The remained prawns were removed next morning, then the same number of prawns was supplied again. The average food ingestion of marble goby fingerlings at each prey density was determined by deducting the number of remained prey from the number of supplied prey. Weight of ingested prey was calculated by multiplying the number of consumed prawn and average individual prawn weight. Experiment two was designed to determine the ingestion of marble goby fingerlings of different sizes on prawns during daytime (07:00–17:00 h) and nighttime (17:00–07:00 h). Marble goby fingerlings of different sizes (0.26±0.01, 0.34±0.02, 0.52±0.05, 0.87±0.04 and 1.43±0.08) were stocked at a density of 10 gobies per aquariumfor each size group, while 200 prawns per aquarium of 9–12 mm in total length (determined in the experiment one) were used in this experiment. Each observation was replicated for 3 times during five consecutive days.The methods to determine of ingestions of marble goby fingerlings on prawns followed those described in experiment one. Experiment three was designed to assess the size selectivity of marble goby fingerlings on prawns. Marble goby fingerlings of different sizes (0.26±0.01, 0.34±0.02, 0.52±0.05, 0.87±0.04, 1.43±0.08, 4.18±0.22, and 10.21±0.54) were stocked at a density of 10 gobies per aquarium. Prawns were graded to three size groups

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

กลุ่มเป้าหมายกิน และสดใวอาหารของบู่หินอ่อน(ปลาบู่) ใช้ข้าวกุ้งฟิลด์(ก้าม lanchesteri) เป็นเหยื่อเหงียนภูโฮยียาง a, a, b, ⁎เพาะเลี้ยงสัตว์น้ำและการจัดการทรัพยากรสัตว์น้ำ คณะสิ่งแวดล้อม ทรัพยากร และการ พัฒนาสถาบันเทคโนโลยีแห่งเอเชีย ตู้ป.ณ. 4 คลองหลวง ปทุมธานี 12120 ไทยขวิทยาลัยของอควาวิทยาศาสตร์และเทคโนโลยี เซี่ยงไฮ้มหาวิทยาลัยการประมง 334 Jungong Road เซี่ยงไฮ้ 200090 จีนได้รับ 22 2550 กุมภาพันธ์ รับแบบฟอร์มที่ปรับปรุง 15 2007 ตุลาคม ยอมรับ 16 2007 ตุลาคมบทคัดย่อบู่หินอ่อน (ปลาบู่), การกินเนื้อปลาเป็นน้ำจืดในภูมิภาคเอเชียแปซิฟิก เป็นชนิดมูลค่าสูงในหลายประเทศในเอเชีย ปัจจุบันประกอบด้วยการทดลองที่ 3 การวิจัยเพื่อกำหนดความหนาแน่น ขนาด และกินเวลาของบู่หินอ่อนชนิดบนข้าวฟิลด์กุ้ง (กุ้ง lanchesteri) เป็นเหยื่อ ผลพบว่าอัตราการกินชนิดวงศ์ปลาบู่หินอ่อน (0.26 – 1.43 g ขนาด) ในกุ้ง (9-12 มม.ยาว) มีรูปแบบการ asymptotic peaked ที่พรีเดเตอร์กลุ่มเป้าหมายอัตราส่วน 1:20 บู่หินอ่อนชนิดไม่จับกุ้งในระหว่างเวลากลางวัน (07:00 – 17:00 h) และเวลากลางคืน (17:00 – 07:00 h), ได้กิน peaked ช่วงค่ำคืน อัตรากินต่อชั่วโมงในช่วงเวลากลางคืนได้อย่างมีนัยสำคัญสูงกว่าในเวลากลางวันสำหรับชนิดบู่หินอ่อนขนาดเล็กของ 0.26-0.87 กรัม ในขณะที่มีไม่แตกต่างอย่างมีนัยสำคัญในการกินต่อชั่วโมงระหว่างเวลากลางคืนและกลางวันสำหรับชนิดบู่หินอ่อนขนาดใหญ่ของ 1.43 g บู่หินอ่อนชนิดในกุ้ง (ใช้กุ้งบู่/มิลลิกรัม) กินทุกวันเพิ่มขึ้นอย่างมีนัยสำคัญกับการเพิ่มน้ำหนักเฉลี่ย (กรัม) ของบู่หินอ่อนชนิด (Y = 27.6 + 47.8 X, n = 30, r2 = 0.86, pb0.05) ผลยังพบว่าขนาดกุ้งต้องของบู่หินอ่อนชนิดของน้ำหนักเฉลี่ยของ 0.26-4.18 กรัมมีขนาดเล็ก (9-12 mm) กับดัชนี electivity บวก 0.19-0.33 และเปลี่ยนจากกุ้งจะขนาดกลางขนาดเล็ก (12-14 มม.) ได้ช้า การศึกษาปัจจุบันได้สาธิตความเป็นไปได้ของการใช้ข้าวฟิลด์กุ้งเป็นอาหารสดเพื่อนมชนิดวงศ์ปลาบู่หินอ่อน© 2007 Elsevier b.v สงวนลิขสิทธิ์ทั้งหมดคำสำคัญ: หินอ่อนบู่ (บู่); เหยื่อกิน อาหารสด ข้าวฟิลด์กุ้ง (กุ้ง lanchesteri); ผู้ Corresponding เหยื่อ – predator⁎ วิทยาลัยของอควาวิทยาศาสตร์และเทคโนโลยีมหาวิทยาลัยเซี่ยงไฮ้ประมง 334 Jungong Road เซี่ยงไฮ้200090 จีน โทรศัพท์: + 86 21 65710363 โทรสาร: + 86 21 65710019ที่อยู่อีเมล: (Y. Yi) ใน [e-mail]0044-8486 / $ - เรื่องหน้าดู © 2007 Elsevier b.v สงวนลิขสิทธิ์ทั้งหมดdoi:10.1016/j.aquaculture.2007.10.0461. บทนำบู่หินอ่อน (ปลาบู่) เป็นสมาชิกของครอบครัว Eleotridae ของสั่ง Perciformes และเป็นพันธุ์พื้นเมืองในหลายส่วนของเอเชียรวมทั้งบรูไน กัมพูชา อินโดนีเซีย ลาว มาเลเซียตะวันตก ไทยและเวียดนาม (กรมประมง 1987 รู้สึกและฮวง 1993 Rainboth, 1996 Vidthayanon และ al., 1997 Kottelat, 2001) บู่หินอ่อนเป็นเด็ดขาดเป็นปลามูลค่าสูงในเอเชียบางประเทศเช่นจีน ไทย และเวียดนาม นอกเหนือจากการจับจากธรรมชาติน้ำ บู่หินอ่อนอ่างในกรง บ่อ และทางมาเลเซีย (Jee, 1980), ไทย (เจีย et al., 1994 Menasveta, 2000) เวียดนาม (ลอง et al., 2005), และกัมพูชา (MAFF, 2005) แม้ มีความสำเร็จ ofspawning และทอด แม่ใน hatcheries (Tavarutmaneeguland ลิน 1988), จัดหาชนิด (N50 g) สำหรับมิติในกรงออกเติบโตยังคงอาศัยส่วนใหญ่เกณฑ์ทหารป่า ข้อจำกัดหลักการผลิตเมล็ดพันธุ์โดยรวมเป็นการตายที่สูงของทอดและเจริญเติบโตช้าของชนิดระหว่างพยาบาลขั้น และโดยปกติจะประมาณ 1 ปีนมชนิดจาก 5 ถึง 50 g เทคนิคพยาบาลประสบความสำเร็จในการจัดหาเกษตรกรบู่หินอ่อนจะอนุรักษ์ธรรมชาติหุ้น และเพิ่มบู่หินอ่อนวัฒนธรรมในภูมิภาค อาหารเทียมต้องอาศัยอาหารที่เลี้ยงปลา พิจารณาปัญหาความ เข้มแรงงาน ต้นทุน และอาหารความปลอดภัย อย่างไรก็ตาม อาหารเทียมในระยะแรก ๆ juveniles ของปลากินเนื้อในได้ไม่รับการพัฒนา ขายอาหารสดที่เหมาะสมสำหรับช่วงขั้นตอนปลากินเนื้อเด็กก่อน weaning เป็นหนึ่งในปัจจัยสำคัญที่กำหนดความสำเร็จหรือความล้มเหลวในขั้นพยาบาล Artemia nauplii และผู้ใหญ่กลายเป็น อาหารสดที่ต้องการการพยาบาลเด็กในระยะแรก ๆ ของปลาทะเลเช่นปลากะพง (Lutjanusargentimaculatus) เยาวชน 20 มม. (ดอยและ Singhagraiwan, 1993), ปลาเก๋า (Epinephelus malabaricus) เยาวชน 25 มม. (Ruangpanit, 1993), และปลากะพง (ปลากะพง cacarifer) เยาวชนของ25 มม.ความยาวรวม (Anon, 1986) หาอาหารสดที่เหมาะสมสำหรับปลามหาศาลเช่นบู่หินอ่อนมีความจำเป็น ยาบ (1988) สังเกตที่อาหารหลักสำหรับป่าเยาวชนบู่หินอ่อนในบูกิตเมอร์อาห์อ่างเก็บน้ำของมาเลเซียถูก nekton และ finfish ในขณะที่ Duangsawadi et al. (1992) รายงานว่า บู่หินอ่อนที่เลี้ยงปลาเล็กปลาน้อยและกุ้งในประเทศไทย ลอง et al. (2005) รายงานว่า สินค้าอาหารที่สำคัญของบู่หินอ่อน (N81 g) ในโคแดง Truong ในตรีเป็นอ่างเก็บน้ำของเวียดนามในชีวมวลมีขนาดเล็กกุ้งก้ามกราม (กุ้ง sintangense), ตามด้วยปลาเล็กปลาน้อยป่า benthos Postlarvae กุ้งแม่น้ำตะวันออก(M. nipponense) และมีการใช้กุ้งขาวแปซิฟิก (Penaeusvannamei) เป็นอาหารสดสำหรับพยาบาลบู่หินอ่อนชนิดในไห่หนานของประเทศจีน (ยางยี่ เก็บข้อมูลส่วนบุคคล) แต่ ไม่มีข้อมูลพร้อมใช้งานบนความสำเร็จของระบบนี้ นอกจากนี้ Roberts(1993) รายงานว่า บู่หินอ่อนเลี้ยงบน macrofauna ที่ลบเลือนไปบำรุง ดังนั้น ข้าวกุ้งฟิลด์ถูกเลือกในการศึกษาปัจจุบันเป็นหนึ่งในอาหารสดสำหรับ juveniles บู่หินอ่อนก่อนการฝึกอบรมพวกเขาให้อาหารเทียม เนื่องจากกุ้งข้าวฟิลด์ (M. lanchesteri) เป็นชนิดของกุ้งค่อนข้างเล็ก มีความยาวรวมถึง 55 มม.และเป็นพันธุ์พื้นเมืองของประเทศตะวันตกอินโดแปซิฟิกรวมทั้งประเทศอินเดีย มาเลเซีย เวียดนาม Thailandand (Johnson, 1969 Holthuis, 2000) อยู่อาศัยผู้ใหญ่ของข้าวฟิลด์กุ้งอยู่ในน้ำทั้งน้ำจืด และกร่อย และโดยทั่วไปจะพบกุ้งข้าวฟิลด์ในข้าว บ่อ คลอง และแหล่งน้ำ lentic อื่น ๆ ข้าวกุ้งฟิลด์เป็นชนิดอยู่อาศัยด้านล่างเป็นบู่หินอ่อน วัตถุประสงค์ของการศึกษาปัจจุบันได้กำหนดความหนาแน่นที่เหมาะสมและเวลากินข้าวฟิลด์กุ้งเป็นเหยื่อของบู่หินอ่อนชนิดที่ขนาดต่าง ๆ และกำหนดขนาดเหยื่อที่ต้องการหินอ่อนชนิดวงศ์ปลาบู่เพื่อการเจริญเติบโตและอยู่รอดระหว่างพยาบาลขั้น2. วัสดุและวิธีการบู่หินอ่อนทอดขนาดต่าง ๆ ได้ซื้อจากโรงเพาะภายในสำหรับการศึกษาปัจจุบัน กลุ่มขนาดใหญ่ถูกเพิ่มเติมขึ้นในบ่อกระถางจนพวกเขาถึง 4.18 กรัมโดยเฉลี่ย บู่หินอ่อนทอดถูกจัดขึ้นในถังซีเมนต์ 2-m3 (1 * 2 * 1 เมตร) 4 – 5 วัน และเลี้ยง ด้วยหนอน tubifex (Tubifex tubifex) ก่อนที่จะเก็บสต็อกในอควาเรียสำหรับการทดลอง ความยาวรวมของหินอ่อนทอดบู่ได้วัดจากหัวไปท้ายหาง โดยใช้แผ่นมิลลิเมตร และน้ำหนักรวมได้กำหนด 0.01 g โดยดุลอิเล็กทรอนิกส์ ข้าวกุ้งฟิลด์ (ความยาว 9 – 17mmin และ 1 – 3 มม.สูง carapace) ได้รวบรวมจากบ่อกระถาง ในถังซีเมนต์ 2-m3 (1 * 2 * 1 m) และเลี้ยง ด้วยรำข้าวก่อนการทดลองสำหรับการทดลองให้อาหาร ชุดบู่หินอ่อน 10 ชนิดถูกสุ่มเก็บไปอควาเรีย 36 (0.6 * 0.8 * 0.6 m = 0.288 m3) พิพิธภัณฑ์สัตว์น้ำแต่ละมีสี่ด้านครอบคลุม ด้วยผ้าสีดำเพื่อหลีกเลี่ยงแสงจ้า และถูกอากาศกับหิน diffuser หนึ่งของ 3 cmin เส้นผ่าศูนย์กลางอยู่ที่กลางลึก น้ำประปาถูกเก็บไว้สองวันในถัง 15-m3 (3 * 5 * 2 เมตร) ก่อนที่จะบรรจุอควาเรียทดลองให้มีความลึกเฉลี่ย 0.35 เมตร ปริมาณน้ำของ 0.168m3 ให้ อุณหภูมิน้ำ ส่วนยุบออกซิเจนและ pHweremaintained ที่ 26-27 ° C, 4 – 5 mg/l และ 6.5 – 7.0 ตามลำดับ ในระหว่างระยะเวลาทดลอง อุจจาระได้siphoned from tank bottom daily. Experiment one was designed to assess food ingestion of marble goby fingerlings of various sizes on rice field prawns as prey at different densities. Marble goby fingerlings of three different sizes (0.26±0.01, 0.52±0.05, and 1.43±0.08) were stocked at a density of 10 gobies per aquarium for each size group, while prawns of 9–12 mm in total length and 10.60 mg in average weight were supplied at densities of 100, 200, 300 and 400 prawns per aquarium, giving a predator to prey ratio of 1:10, 1:20, 1:30 and 1:40 as experimental treatments. The experiment was conducted in a 3×4 factorial design with three replicates for each treatment combination over 5 days. The remained prawns were removed next morning, then the same number of prawns was supplied again. The average food ingestion of marble goby fingerlings at each prey density was determined by deducting the number of remained prey from the number of supplied prey. Weight of ingested prey was calculated by multiplying the number of consumed prawn and average individual prawn weight. Experiment two was designed to determine the ingestion of marble goby fingerlings of different sizes on prawns during daytime (07:00–17:00 h) and nighttime (17:00–07:00 h). Marble goby fingerlings of different sizes (0.26±0.01, 0.34±0.02, 0.52±0.05, 0.87±0.04 and 1.43±0.08) were stocked at a density of 10 gobies per aquariumfor each size group, while 200 prawns per aquarium of 9–12 mm in total length (determined in the experiment one) were used in this experiment. Each observation was replicated for 3 times during five consecutive days.The methods to determine of ingestions of marble goby fingerlings on prawns followed those described in experiment one. Experiment three was designed to assess the size selectivity of marble goby fingerlings on prawns. Marble goby fingerlings of different sizes (0.26±0.01, 0.34±0.02, 0.52±0.05, 0.87±0.04, 1.43±0.08, 4.18±0.22, and 10.21±0.54) were stocked at a density of 10 gobies per aquarium. Prawns were graded to three size groups

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

การกินเหยื่อและการเลือกอาหารสดของปลาบู่หินอ่อน
(ปลาบู่ทราย) โดยใช้กุ้งนาข้าว
(Macrobrachium lanchesteri)
เหยื่อเหงียนภูHoa ที่ Yang Yi b,
⁎เพาะเลี้ยงสัตว์น้ำและการบริหารจัดการทรัพยากรทางน้ำโรงเรียนสิ่งแวดล้อมทรัพยากรและการพัฒนา
สถาบันเทคโนโลยีแห่งเอเชีย, PO Box 4 คลองหลวงปทุมธานี 12120
ประเทศไทยขวิทยาลัยAqua-Life วิทยาศาสตร์และเทคโนโลยีมหาวิทยาลัยเซี่ยงไฮ้ประมง 334 Jungong Road, Shanghai 200090
จีนที่ได้รับ22 กุมภาพันธ์ 2007; ได้รับการแก้ไขในรูปแบบ 15 ตุลาคม 2007; ได้รับการยอมรับ 16 ตุลาคม 2007
บทคัดย่อหินอ่อนบู่ (ปลาบู่ทราย) ซึ่งเป็นปลาที่กินเนื้อเป็นอาหารพื้นเมืองที่จะน้ำจืดในภูมิภาคเอเชียแปซิฟิกเป็นสายพันธุ์ที่มีมูลค่าสูงในหลายประเทศในเอเชีย
การศึกษาครั้งนี้ประกอบด้วยสามการทดลองได้ดำเนินการเพื่อตรวจสอบความหนาแน่นที่เหมาะสมกับขนาดและเวลาที่การบริโภคของหินอ่อนปลาบู่ปลาในนาข้าวกุ้ง (Macrobrachium lanchesteri) เป็นเหยื่อ ผลการศึกษาพบว่าอัตราการบริโภคของหินอ่อนลูกปลาบู่ (ขนาด 0.26-1.43 กรัม) ในกุ้ง (9-12 มิลลิเมตรยาว) มีรูปแบบเชิงแหลมที่ล่าเหยื่ออัตราส่วน 1:20 หินอ่อนปลาบู่ปลาได้กุ้งที่จับได้ในช่วงเวลากลางวันทั้งสอง (07: 00-17: 00 ชั่วโมง) และกลางคืน (17: 00-07: 00 ชั่วโมง) แต่ยอดการบริโภคในช่วงเวลากลางคืน อัตราการบริโภคต่อชั่วโมงในเวลากลางคืนอย่างมีนัยสำคัญสูงกว่าในช่วงเวลากลางวันสำหรับหินอ่อนที่มีขนาดเล็กขนาดลูกปลาบู่ของ 0.26-0.87 กรัมในขณะที่ไม่มีความแตกต่างอย่างมีนัยสำคัญในการบริโภครายชั่วโมงระหว่างเวลากลางวันและกลางคืนสำหรับหินอ่อนขนาดใหญ่ขนาดของลูกปลาบู่ 1.43 กรัม ซึ่งเกิดในชีวิตประจำวันของหินอ่อนลูกปลาบู่ในกุ้ง (มก. การบริโภคกุ้ง / ปลาบู่ / วัน) เพิ่มขึ้นอย่างมีนัยสำคัญกับการเพิ่มน้ำหนักเฉลี่ย (กรัม) ปลาบู่หินอ่อน (Y = 27.6 + 47.8X, n = 30, r2 = 0.86, pb0.05 ) ผลยังพบว่าขนาดกุ้งที่ต้องการของหินอ่อนลูกปลาบู่ของน้ำหนักเฉลี่ย 0.26-4.18 กรัมมีขนาดเล็ก (9-12 มิลลิเมตร) ที่มีค่าดัชนี electivity ในเชิงบวกของ 0.19-0.33 และเปลี่ยนจากขนาดเล็กไปจนถึงขนาดกลาง (12 14 มิลลิเมตร) กุ้งได้ช้า การศึกษาครั้งนี้แสดงให้เห็นถึงความเป็นไปได้ของการใช้กุ้งนาข้าวเป็นอาหารสดไปยังหินอ่อนพยาบาลลูกปลาบู่ได้. © 2007 Elsevier BV สงวนลิขสิทธิ์. คำสำคัญ: หินอ่อนบู่ (ปลาบู่ทราย); เหยื่อบริโภค; อาหารสด; กุ้งนาข้าว (Macrobrachium lanchesteri); เหยื่อ-predator⁎ผู้เขียนที่สอดคล้องกัน วิทยาลัย Aqua-Life วิทยาศาสตร์และเทคโนโลยีมหาวิทยาลัยเซี่ยงไฮ้ประมง334 Jungong Road, Shanghai 200090, จีน Tel .: [phone]; แฟ็กซ์: 86 21 65710019. อีเมล์:. [e-mail] (วาย Yi). 0044-8486 / $ - เห็นว่าด้านหน้า© 2007 Elsevier BV สงวนลิขสิทธิ์ดอย: 10.1016 / j.aquaculture 2007.10.046 1 บทนำหินอ่อนบู่ (ปลาบู่ทราย) เป็นของครอบครัว Eleotridae ของเพอซิสั่งซื้อและเป็นพันธุ์พื้นเมืองในหลายส่วนของเอเชียรวมทั้งบรูไนกัมพูชาอินโดนีเซียลาวมาเลเซีย, ไทยและเวียดนาม(กรมประมง, 1987; Khoa และ Huong 1993; Rainboth, 1996. Vidthayanon et al, 1997; Kottelat, 2001) ปลาบู่หินอ่อนเป็นตลาดเป็นปลาที่มีมูลค่าสูงในบางประเทศในภูมิภาคเอเชียเช่นจีนไทยและเวียดนาม นอกเหนือจากการจับจากแหล่งน้ำธรรมชาติ, ปลาบู่หินอ่อนเพาะเลี้ยงในกระชังบ่อและเวิ้งอ่าวในประเทศมาเลเซีย (Jee, 1980), ประเทศไทย (Cheah et al, 1994;. Menasveta, 2000) เวียดนามและ (Luong et al, 2005). กัมพูชา (MAFF 2005) แม้จะประสบความสำเร็จ ofspawning และทอดเลี้ยงในโรงเพาะฟัก (Tavarutmaneeguland หลิน, 1988) และอุปทานของลูกปลา (N50 กรัม) สำหรับการปล่อยในการเจริญเติบโตออกกรงยังคงต้องอาศัยหลักในการรับสมัครป่า ข้อ จำกัด ที่สำคัญสำหรับการผลิตเมล็ดพันธุ์มวลคือการตายสูงของทอดและการเจริญเติบโตช้าของลูกปลาในระหว่างขั้นตอนการพยาบาลและก็มักจะใช้เวลาประมาณหนึ่งปีที่จะลูกปลาพยาบาล 5-50 กรัม เทคนิคการพยาบาลที่ประสบความสำเร็จในการจัดหาหินอ่อนเกษตรกรปลาบู่จะอนุรักษ์ธรรมชาติหุ้นและเพิ่มหินอ่อนวัฒนธรรมบู่ในภูมิภาค ฟีดประดิษฐ์เป็นที่ต้องการที่จะมีชีวิตอาหารสำหรับเลี้ยงปลาพิจารณาปัญหาของการใช้แรงงานเข้มค่าใช้จ่ายและอาหารความปลอดภัย แต่ฟีดเทียมสำหรับหนุ่มสาวขั้นต้นของปลาที่กินเนื้อเป็นจำนวนมากยังไม่ได้รับการพัฒนา จัดหาอาหารสดที่เหมาะสมสำหรับการขั้นต้นปลาที่กินเนื้อเป็นเด็กและเยาวชนก่อนที่จะหย่านมเป็นหนึ่งในปัจจัยสำคัญที่กำหนดความสำเร็จหรือความล้มเหลวในขั้นตอนการพยาบาลของพวกเขา อาร์ทีเมียและผู้ใหญ่กลายเป็นอาหารสดที่แนะนำสำหรับเด็กและเยาวชนพยาบาลในขั้นต้นของปลาทะเลเช่นปลากะพงแดง (Lutjanusargentimaculatus) เด็กและเยาวชนจาก 20 มิลลิเมตร (ดอยและ Singhagraiwan, 1993) ปลากะรัง (Epinephelus malabaricus) เด็กและเยาวชน 25 มิลลิเมตร (Ruangpanit 1993 ) และปลากะพงขาว (Lates cacarifer) เด็กและเยาวชนของ25 มิลลิเมตรความยาวรวม (อานนท์, 1986) หาอาหารสดที่เหมาะสมสำหรับการล่าปลาน้ำจืดเช่นปลาบู่หินอ่อนเป็นสิ่งที่จำเป็น เห่า (1988) ตั้งข้อสังเกตว่าอาหารหลักสำหรับเด็กและเยาวชนหินอ่อนป่าปลาบู่ใน Bukit Merah อ่างเก็บน้ำของมาเลเซียเป็นผู้ Nekton และปลาในขณะที่ Duangsawadi et al, (1992) รายงานว่าปลาบู่หินอ่อนเลี้ยงปลาขนาดเล็กและกุ้งในประเทศไทย Luong et al, (2005) รายงานว่ารายการอาหารที่สำคัญของปลาบู่หินอ่อน (N81 ช) ในอ่าว Truong แดงในไตรอ่างเก็บน้ำของเวียดนามในแง่ของชีวมวลเป็นกุ้งน้ำจืดขนาดเล็ก (Macrobrachium sintangense) ตามด้วยปลาขนาดเล็กและสัตว์หน้าดิน ระยะโพสท์ลาวากุ้งแม่น้ำโอเรียนเต็ล(เอ็ม nipponense) และกุ้งขาวแวน (Penaeusvannamei) ได้ถูกนำมาใช้เป็นอาหารสดสำหรับหินอ่อนพยาบาลลูกปลาบู่ในไห่หนานของจีน (Yang Yi สังเกตบุคคล) แต่ไม่มีข้อมูลที่มีอยู่บนความสำเร็จของระบบนี้ นอกจากนี้โรเบิร์ต (1993) รายงานว่าปลาบู่หินอ่อนเลี้ยงสัตว์ทะเลที่เป็นลบเลือนไปแสดงตน ดังนั้นกุ้งนาข้าวได้รับเลือกในการศึกษาครั้งนี้เป็นหนึ่งในอาหารสดสำหรับหนุ่มสาวปลาบู่หินอ่อนก่อนที่จะมีการฝึกอบรมให้พวกเขาที่จะรับประทานอาหารเทียม เพราะกุ้งนาข้าว (เอ็ม lanchesteri) เป็นสายพันธุ์กุ้งน้ำจืดขนาดค่อนข้างเล็กที่มีความยาวรวมถึง 55 มิลลิเมตรและสายพันธุ์พื้นเมืองของ Indo-West ประเทศแปซิฟิกรวมทั้งอินเดีย, มาเลเซีย, เวียดนาม Thailandand (จอห์นสัน, 1969; Holthuis, 2000) ผู้ใหญ่ที่อยู่อาศัยของกุ้งนาข้าวเป็นทั้งในน้ำจืดและน้ำกร่อยและกุ้งนาข้าวมักจะพบในนาข้าวบ่อคลองและแหล่งน้ำอื่น ๆ lentic กุ้งนาข้าวยังเป็นสายพันธุ์ที่อาศัยอยู่ด้านล่างเป็นวัตถุประสงค์หินอ่อน goby.The ของการศึกษาในปัจจุบันมีการตรวจสอบความหนาแน่นที่เหมาะสมและเวลาที่การบริโภคของกุ้งนาข้าวเป็นเหยื่อของปลาบู่หินอ่อนที่มีขนาดต่างๆและการกำหนดขนาดเหยื่อที่ต้องการ สำหรับหินอ่อนปลาบู่ปลาเพื่อเพิ่มประสิทธิภาพในการเจริญเติบโตและความอยู่รอดของพวกเขาในระหว่างขั้นตอนการพยาบาล. 2 วัสดุและวิธีการทอดปลาบู่หินอ่อนขนาดต่างๆที่ซื้อมาจากโรงเพาะฟักในท้องถิ่นสำหรับการศึกษาปัจจุบัน กลุ่มที่ใหญ่กว่าขนาดที่ถูกยกขึ้นต่อไปในบ่อดินจนถึง 4.18 กรัมโดยเฉลี่ย ทอดปลาบู่หินอ่อนถูกจัดขึ้นใน 2 m3 (1 * 2 * 1 เมตร) บ่อซีเมนต์สำหรับ 4-5 วันและเลี้ยงด้วยหนอน tubifex (Tubifex tubifex) ก่อนที่จะมีการปล่อยในตู้สำหรับการทดลอง ความยาวรวมของทอดปลาบู่หินอ่อนถูกวัดจากหัวถึงปลายหางโดยใช้แผ่นมิลลิเมตรและน้ำหนักรวมได้รับการพิจารณา 0.01 กรัมโดยใช้ความสมดุลอิเล็กทรอนิกส์ กุ้งนาข้าว (ความยาว 9-17mmin และ 1-3 มมกระดองสูง) ที่ถูกเก็บรวบรวมจากบ่อดินที่จัดขึ้นใน 2 m3 (1 * 2 * 1 เมตร) รถถังซีเมนต์และเลี้ยงด้วยรำข้าวก่อนที่จะมีการทดลองสำหรับการทดลองให้อาหารชุดของ 10 หินอ่อนปลาบู่ถูก stocked สุ่มแต่ละ 36 ตู้ (0.6 * 0.8 * 0.6 เมตร = 0.288 m3) พิพิธภัณฑ์สัตว์น้ำแต่ละคนมีสี่ด้านปกคลุมด้วยผ้าสีดำเพื่อหลีกเลี่ยงแสงที่แข็งแกร่งและได้รับมวลเบาด้วยหินกระจายหนึ่งของเส้นผ่านศูนย์กลาง 3 cmin วางไว้ที่ระดับความลึกกลาง น้ำประปาที่เก็บไว้เป็นเวลาสองวันใน 15 m3 (3 * 5 * 2 ​​เมตร) รถถังก่อนที่จะเติมตู้ทดลองความลึกเฉลี่ย 0.35 ม. ทำให้ปริมาณน้ำในอุณหภูมิ 0.168m3.Water ละลายออกซิเจนและpHweremaintained ที่ 26-27 องศาเซลเซียส 4-5 mg / l และ 6.5-7.0 ตามลำดับในช่วงระยะเวลาการทดลอง อุจจาระถูกดูดจากด้านล่างถังทุกวัน การทดลองที่หนึ่งได้รับการออกแบบมาเพื่อประเมินการบริโภคอาหารของลูกปลาบู่หินอ่อนขนาดต่างๆในกุ้งนาข้าวเป็นเหยื่อที่ความหนาแน่นที่แตกต่างกัน หินอ่อนลูกปลาบู่สามขนาดที่แตกต่างกัน (0.26 ± 0.01, 0.52 ± 0.05 และ 1.43 ± 0.08) อยู่ในสต็อกที่มีความหนาแน่นของ 10 gobies ต่อพิพิธภัณฑ์สัตว์น้ำสำหรับกลุ่มแต่ละขนาดในขณะที่กุ้งของ 9-12 มิลลิเมตรยาวรวม 10.60 มก. ใน น้ำหนักเฉลี่ยถูกให้มาที่ความหนาแน่น 100, 200, 300 และ 400 ต่อตู้ปลากุ้งให้ล่าเหยื่ออัตราส่วน 1:10, 01:20, 01:30 และ 01:40 ทดลองกับการรักษา การทดลองดำเนินการใน 3 × 4 แบบปัจจัยที่มีสามซ้ำสำหรับการรวมกันการรักษาในแต่ละวันกว่า 5 กุ้งยังคงถูกถอดออกเช้าวันรุ่งขึ้นแล้วจำนวนเดียวกันของกุ้งได้รับการจัดจำหน่ายอีกครั้ง ซึ่งเกิดอาหารเฉลี่ยของปลาบู่หินอ่อนที่ความหนาแน่นของเหยื่อแต่ละคนถูกกำหนดโดยหักจำนวนเหยื่อยังคงอยู่จากจำนวนเหยื่อที่จัดมาให้ น้ำหนักของเหยื่อกินที่คำนวณได้จากการคูณจำนวนกุ้งบริโภคและบุคคลเฉลี่ยน้ำหนักกุ้ง การทดลองที่สองถูกออกแบบมาเพื่อตรวจสอบการบริโภคของปลาบู่หินอ่อนที่มีขนาดแตกต่างกันในกุ้งในช่วงเวลากลางวัน (07: 00-17: 00 ชั่วโมง) และกลางคืน (17: 00-07: 00 ชั่วโมง) หินอ่อนปลาบู่ปลาที่มีขนาดแตกต่างกัน (0.26 ± 0.01, 0.34 ± 0.02, 0.52 ± 0.05, 0.87 ± 0.04 และ 1.43 ± 0.08) อยู่ในสต็อกที่มีความหนาแน่นของ 10 gobies ต่อ aquariumfor กลุ่มแต่ละขนาดในขณะที่กุ้ง 200 ต่อตู้ปลาของ 9-12 มิลลิเมตรยาวรวม (กำหนดในการทดลองหนึ่ง) ถูกนำมาใช้ในการทดลองนี้ แต่ละสังเกตได้จำลองแบบ 3 ครั้งในช่วงห้าวิธี days.The ติดต่อกันในการตรวจสอบของ ingestions หินอ่อนปลาบู่ในกุ้งตามที่อธิบายไว้ในการทดลองหนึ่ง การทดลองที่สามได้รับการออกแบบมาเพื่อประเมินการเลือกขนาดของปลาบู่หินอ่อนในกุ้ง หินอ่อนปลาบู่ปลาที่มีขนาดแตกต่างกัน (0.26 ± 0.01, 0.34 ± 0.02, 0.52 ± 0.05, 0.87 ± 0.04, 1.43 ± 0.08, 4.18 ± 0.22 และ 10.21 ± 0.54) อยู่ในสต็อกที่มีความหนาแน่นของ 10 gobies ต่อพิพิธภัณฑ์สัตว์น้ำ กุ้งถูกจัดลำดับสามกลุ่มขนาด

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

กินเหยื่อสดอาหารการเลือกหินอ่อน ( ปลาบู่ทรายปลาบู่

) ใช้กุ้งนาข้าว ( Macrobrachium lanchesteri ) เป็นเหยื่อ
เหงียนภู Hoa , Yi Yang A , B , ⁎การเพาะเลี้ยงสัตว์น้ำและการจัดการทรัพยากรทางน้ำ สำนักวิชาสิ่งแวดล้อม ทรัพยากร และการพัฒนา
สถาบันเทคโนโลยีแห่งเอเชีย ตู้ ป.ณ. 4 คลองหลวง ปทุมธานี 12120
b วิทยาลัยวิทยาศาสตร์ชีวิตควา และ เทคโนโลยีประมงมหาวิทยาลัยเซี่ยงไฮ้ , 334 jungong Road , เซี่ยงไฮ้ 200090 จีน
ได้รับ 22 กุมภาพันธ์ 2007 ; รับปรับปรุงแบบฟอร์ม 15 ตุลาคม 2007 ; ยอมรับ 16 ตุลาคม 2550 บทคัดย่อ

( ปลาบู่ทรายปลาบู่หินอ่อน ) , เป็นปลาพื้นเมืองน้ำจืดในภูมิภาคเอเชียแปซิฟิค เป็นมูลค่าสูงชนิดในเอเชียหลายประเทศการศึกษาประกอบด้วย 3 การทดลอง มีวัตถุประสงค์เพื่อศึกษาขนาดและความหนาแน่นที่เหมาะสม รับประทานเวลาหินอ่อนปลาบู่ลูกปลาในนากุ้ง ( Macrobrachium lanchesteri ) เป็นเหยื่อ ผลการทดลองพบว่า อัตราการบริโภคของหินอ่อนปลาบู่ลูกปลา ( 0.26 และ 1.43 กรัม ขนาด ) กุ้ง ( 9 – 12 มม. ) มีรูปแบบแหล่งมีผู้ล่าเหยื่อในอัตราส่วน 1 : 20 .ได้จับกุ้ง ลูกปลาบู่ หินอ่อน ทั้งในระหว่างเวลากลางวัน ( 07 : 00 - 17 : 00 h ) และกลางคืน ( 17 : 00 – 07 : 00 h ) แต่กินแหลมในช่วงเวลากลางคืน อัตรารายชั่วโมงและในเวลากลางคืนสูงกว่าในช่วงกลางวันสำหรับขนาดเล็กหินอ่อนปลาบู่ลูกปลาของ 0.26 ) 0.87 กรัมในขณะที่ไม่มีความแตกต่างระหว่างกลางคืนและกลางวันรับประทานต่อชั่วโมงสำหรับขนาดหินอ่อนปลาบู่ลูกปลา 1.43 กรัม รับประทานทุกวัน หินอ่อนปลาบู่ลูกปลาในกุ้ง ( มก. กินปลาบู่กุ้ง / / วัน ) เพิ่มขึ้นอย่างมีนัยสำคัญกับการเพิ่มน้ำหนักเฉลี่ย ( กรัม ) ของหินอ่อนปลาบู่ลูกปลา ( Y = 27.6 47.8x , n = 30 , R2 = 0.86 , pb0.05 )พบว่า กุ้งที่ต้องการขนาดของหินอ่อนปลาบู่ลูกปลาเฉลี่ยน้ำหนัก 0.26 – 4.18 g ขนาดเล็ก ( 9 – 12 มม. ) กับดัชนี electivity บวก 0.19 และ 0.33 และเปลี่ยนจากขนาดเล็กไปจนถึงขนาดกลาง ( 12 – 14 มม. ) กุ้งก็ช้า การศึกษานี้ได้แสดงให้เห็นถึงความเป็นไปได้ของการใช้ข้าวเป็นอาหารกุ้งสดพยาบาลหินอ่อนปลาบู่ลูกปลา

© 2007 สามารถนำเสนอสงวนลิขสิทธิ์ .
คำสำคัญ : ปลาบู่หินอ่อน ( ปลาบู่กล้วย ) ; เหยื่อรับประทาน ; สดอาหาร ข้าวกุ้ง ( Macrobrachium lanchesteri ) ; เหยื่อ–นักล่า⁎ที่สอดคล้องกันของผู้เขียน วิทยาลัยวิทยาศาสตร์ชีวิต Aqua และเทคโนโลยี
เซี่ยงไฮ้ประมงมหาวิทยาลัย , 334 jungong
200090 ถนน , เซี่ยงไฮ้ , จีน โทรศัพท์ : 86 21 65710363 ; โทรสาร : 86 21 65710019 .
e - mail address : [e-mail] ( Y
อี )0044-8486 / $ - ดูเรื่องหน้า© 2007 สามารถนำเสนอสงวนลิขสิทธิ์ .
ดอย : 10.1016 / j.aquaculture . 2007.10.046
1 ปลาบู่หินอ่อนบทนำ
( ปลาบู่กล้วย ) เป็นของครอบครัว Eleotridae ของลำดับและเป็นสายพันธุ์พื้นเมืองในหลายส่วนของเอเชีย ได้แก่ บรูไน , กัมพูชา , อินโดนีเซีย , ลาว , คาบสมุทรมาเลเซีย , ไทย และเวียดนาม (
กรมประมง , 1987 ; รายอาชีพและ ,1993 ; rainboth , 1996 ; vidthayanon et al . , 1997 ; kottelat , 2001 ) ปลาบู่หินอ่อนเป็นเด็ดขาดเป็นปลาที่มูลค่าสูงในบางประเทศแถบเอเชีย เช่น จีน ไทย และเวียดนาม นอกจากจับจากทะเลธรรมชาติ ปลาบู่หินอ่อนในกระชังบ่อและทะเลสาบในประเทศมาเลเซีย ( จี , 1980 ) , ประเทศไทย ( โรงเรียน et al . , 1994 ; เมนะเศวต , 2000 ) , เวียดนาม ( Luong et al . , 2005 ) และกัมพูชา ( ที่ต่ำ , 2005 )แม้จะมีความสำเร็จ และ ofspawning ทอดเลี้ยงในโรงเพาะฟัก ( tavarutmaneeguland หลิน , 1988 ) , อุปทานของลูกปลา ( 50 กรัม ) สำหรับการปล่อยในกรงยังงอกออกมาอาศัยส่วนใหญ่ในป่า เด็กใหม่ ปัญหาหลักในการผลิตเมล็ดพันธุ์มวลอัตราการตายสูงของทอดและการเจริญเติบโตช้าของลูกปลาในระหว่างขั้นตอนการพยาบาล และมันมักจะใช้เวลาประมาณหนึ่งปีเพื่อดูแลลูกปลาตั้งแต่ 5 ถึง 50 กรัมเทคนิคการพยาบาลที่ประสบความสําเร็จในการจัดหาหินอ่อนปลาบู่เกษตรกรจะอนุรักษ์ธรรมชาติ และเพิ่มหุ้นหินอ่อนปลาบู่วัฒนธรรมในภูมิภาค อาหารเทียมต้องการสดอาหารสำหรับการเลี้ยงปลา การพิจารณาปัญหาของการเพิ่มแรงงาน ค่าใช้จ่าย และอาหารปลอดภัย

อย่างไรก็ตาม อาหารเทียมสำหรับการสนับสนุนเยาวชนของปลา กินแมลงมากยังไม่ได้รับการพัฒนาการจัดหาอาหารที่เหมาะสมสำหรับเด็กและเยาวชนอยู่ในขั้นแรกเป็นปลาก่อนหย่านมเป็นหนึ่งในปัจจัยสำคัญที่กำหนดความสำเร็จหรือความล้มเหลวในเวทีทางการพยาบาลของพวกเขา อาร์ทีเมีย nauplii และผู้ใหญ่เป็นที่ต้องการอาหารมีชีวิตสำหรับการพยาบาลเด็กและเยาวชนในระยะแรก ๆของปลาทะเล เช่น ปลากระพงแดง ( lutjanusargentimaculatus ) และ 20 มม. ( ดอย และ singhagraiwan , 1993 )ปลาเก๋า วิศวกรชาวสวีเดน 5 ) และ 25 มม. ( ruangpanit , 1993 ) และปลากะพงขาว ( Lates cacarifer ) ของเด็ก
25 มม. ความยาวทั้งหมด ( นนท์ , 1986 ) การค้นหาที่เหมาะสมอาหารมีชีวิตสำหรับล่าปลาน้ำจืดเช่น
ปลาบู่หินอ่อนเป็นสิ่งจำเป็น แยป ( 1988 ) สังเกตได้ว่าอาหารหลักของป่าและหินอ่อนปลาบู่ในบูกิตเมอร์
อ่างเก็บน้ำของมาเลเซียคือเนกตอนตะกรุมและ ,ในขณะที่ duangsawadi et al . ( 1992 ) รายงานว่าหินอ่อนปลาบู่เลี้ยง
ในปลาขนาดเล็กและกุ้งในประเทศไทย เลือง et al . ( 2005 ) รายงานว่า เมเจอร์ รายการอาหารของปลาบู่หินอ่อน ( N81 กรัม ) ใน Truong ดังโคฟในไตรเป็นอ่างเก็บน้ำของเวียดนามในแง่ของชีวมวลเป็นกุ้งก้ามกราม ( Macrobrachium sintangense ขนาดเล็ก ) รองลงมาคือ ปลาขนาดเล็ก และสัตว์หน้าดินในป่า . วาตะวันออกกุ้ง
( Mnipponense ) และกุ้งขาว ( penaeusvannamei ) ได้ถูกใช้เป็นอาหารมีชีวิตสำหรับหินอ่อนพยาบาลปลาบู่ลูกปลาในเกาะไหหลำของจีน ( หยางอี้ การสังเกตส่วนบุคคล ) , อย่างไรก็ตาม , ไม่มีข้อมูล
ที่มีอยู่ในความสำเร็จของระบบนี้ นอกจากนี้ โรเบิร์ต ( 1993 ) รายงานว่าหินอ่อนขนาดใหญ่ที่เลี้ยงปลาบู่ที่ไม่รู้ถึงการปรากฏตัวของมัน ดังนั้นนากุ้งได้รับเลือกในการศึกษาเป็นหนึ่งในอาหารที่สดสำหรับหินอ่อนปลาบู่เยาวชนก่อนการฝึกอบรมพวกเขาในอาหารเทียม เนื่องจากนากุ้ง ( ม. lanchesteri ) ค่อนข้างเล็กกุ้งก้ามกรามสายพันธุ์ที่มีความยาวถึง 55 มม. และพื้นเมืองสายพันธุ์ของประเทศอินโดแปซิฟิกตะวันตก รวมทั้งอินเดีย มาเลเซีย ไทย เวียดนาม ( จอห์นสัน 1969 ; holthuis , 2000 )ผู้ใหญ่ที่อยู่อาศัยของนากุ้งมีทั้งในน้ำจืดและน้ำกร่อย และนากุ้งที่พบบ่อย
ในทุ่งนา สระน้ำ คลองและแหล่งน้ำ lentic อื่น ๆ ข้าวกุ้งยังด้านล่างเรือนพันธ์
ปลาบู่หินอ่อนการวิจัยครั้งนี้มีวัตถุประสงค์เพื่อศึกษาความหนาแน่นที่เหมาะสม และการรับประทานของข้าวเวลากุ้งเป็นเหยื่อของหินอ่อนปลาบู่ลูกปลาที่ขนาดต่างๆ และเพื่อกำหนดขนาดเหยื่อที่ต้องการ
หินอ่อนปลาบู่ลูกปลาเพื่อเพิ่มการเจริญเติบโตและการอยู่รอดของพวกเขาในระหว่างขั้นตอนการพยาบาล .

2 วัสดุและวิธีการ