Hardness decreased further during o

Hardness decreased further during ozonation, with the decrease proportional to the amount
of ozone applied (e.g., 4.1% removal in Treatment 1 and 7.8% removal in Treatment 3, a
statistically significant difference). Ozone-induced hardness removal was probably because
increased carboxyl acid concentration due to ozonation led to greater magnesium and
calcium association, resulting in precipitation of metal-humate complexes (Grasso & Weber
1988). Higher hardness removal at higher ozone doses was attributable to more destabilized
carboxyl acids binding with a larger amount of hardness ion species. Noting that increasing
hardness to 150 mg/L CaCO3 in ozonated water improved removal of TSS (Rueter &
Johnson 1995), BRA effluent exhibited favorable conditions for TSS removal. After being
formed in the aqueous medium, TSS complexes likely were caught on bubble surfaces and
buoyed to the top as foam, explaining the high TSS removal efficiency during ozonation
(Sandu et al. 2008). Once in the foam, however, the association of hardness with TSS seems
to have been attacked by ozone, which broke and dissolved TSS particles.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ความแข็งลดลงเพิ่มเติมระหว่างกัมมันต์ พร้อมกับปริมาณที่ลดลงโอโซนที่ใช้ (เช่น 4.1% กำจัดใน 1 รักษาและ 7.8% กำจัดรักษา 3 การนัยสำคัญทางสถิติแตกต่าง) คือการกำจัดความกระด้างที่เกิดโอโซนอาจเนื่องจากเพิ่มความเข้มข้นกรด carboxyl เนื่องจากกัมมันต์ให้แมกนีเซียมมากขึ้น และแคลเซียมสมาคม ในฝนของโลหะ humate คอมเพล็กซ์ (Grasso และเวเบอร์1988) การกำจัดความกระด้างสูงที่ปริมาณโอโซนที่สูงขึ้นเป็นนของ destabilized มากขึ้นcarboxyl กรดที่ผูกไว้กับความแข็งชนิดไอออนจำนวนมาก สังเกตที่เพิ่มขึ้นน้ำแข็งใน 150 mg/L CaCO3 ใน ozonated กำจัด TSS ดีขึ้น (Rueter &ทางจอห์นสันที่ 1995), ชุดชั้นในน้ำทิ้งแสดงเงื่อนไขที่ดีสำหรับการกำจัด TSS หลังจากที่ถูกเกิดขึ้นในสื่อสารละลาย TSS คอมเพล็กซ์มีแนวโน้มถูกจับบนพื้นผิวของฟอง และรองรับด้านบนเป็นโฟม อธิบายประสิทธิภาพกำจัด TSS สูงระหว่างกัมมันต์(Sandu et al. 2008) ครั้งเดียวในโฟม อย่างไรก็ตาม สมาคมความแข็งกับ TSS ดูเหมือนมีการโจมตี โดยโอโซน TSS ซึ่งยากจน และละลายอนุภาค

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ความแข็งลดลงต่อไปในช่วงโอโซนกับการลดลงของสัดส่วนกับจำนวนเงิน
ของโอโซนใช้ (เช่นการกำจัด 4.1% ในการทดลองที่ 1 และการกำจัด 7.8% ในการรักษา 3 มี
ความแตกต่างอย่างมีนัยสำคัญทางสถิติ) โอโซนเหนี่ยวนำให้เกิดการกำจัดความแข็งอาจจะเป็นเพราะ
การเพิ่มขึ้นความเข้มข้นของกรด carboxyl เนื่องจากโอโซนจะนำไปสู่แมกนีเซียมมากขึ้นและ
สมาคมแคลเซียมที่มีผลในการตกตะกอนของเชิงซ้อนโลหะ Humate (กราสโซและเวเบอร์
1988) กำจัดความแข็งสูงขึ้นในปริมาณโอโซนสูงเป็นส่วนที่คาดไม่ถึงมากขึ้น
กรด carboxyl ผูกพันกับจำนวนเงินที่มีขนาดใหญ่ของไอออนชนิดแข็ง สังเกตว่าการเพิ่ม
ความแข็งถึง 150 มิลลิกรัม / ลิตร CaCO3 ในน้ำโอโซนปรับปรุงการกำจัดของ TSS (RUETER และ
จอห์นสัน 1995) ชุดชั้นในน้ำทิ้งจากการจัดแสดงเงื่อนไขที่ดีสำหรับการกำจัด TSS หลังจากที่ถูก
สร้างขึ้นในกลางน้ำ TSS คอมเพล็กซ์มีแนวโน้มถูกจับบนพื้นผิวฟองและ
แม้จะไปด้านบนเป็นโฟมอธิบายประสิทธิภาพในการกำจัด TSS สูงในช่วงโอโซน
(Sandu et al. 2008) เมื่ออยู่ในโฟม แต่ความสัมพันธ์ของความแข็งกับ TSS ที่ดูเหมือนว่า
จะได้รับการโจมตีโดยโอโซนที่ยากไร้และละลายอนุภาค TSS