I’m sorry...... It would be good if

I’m sorry...... It would be good if I’d only caught some Arcadian Bugs. Since we can sell them in a store in Japan.」(Valetta)

「Eh?...... Arcadian Bugs, right?...... If we were unlucky, even before we could sell it, we could encounter various troubles......」[1](Kazura)

While conversing like this, both of them arrived at the tree grove that leads into the stone passage.
It was before dawn and furthermore the trees were quite densely, as the result the inside of the tree grove was very dark.
In front of the dark tree grove that she’d never stepped into, there was some nervousness in Valetta’s expression.
Kazura noticed that Valetta was uneasy and lightly tapped her back.

「It will be fine, so there’s no need to be worried about it. I always travel though this place and it’s only some very normal woods.」(Kazura)

「Y-Yes.」(Valetta)

Kazura spoke to Valetta with a reassuring smile before he took out a penlight from his pocket to shine at the path and stepped into the tree grove’s interior.
Valetta also slowly shifted her feet, following Kazura who had began to walk into the free grove.

「Beyond this path there is a stone passage that connects to Japan. It’s not that far, so we should soon arrive at it.」(Kazura)

「Is that so...... The legend said that if someone entered this tree grove, before one knew it they would be sent back to the entrance, but......」(Valetta)

While they kept walking in the dim interior of the tree grove, hearing Valetta’s words, Kazura lightly turned his head and smiled at her.

「That’s an interesting legend. But, if that really happens, then wouldn’t I ne unable to return to Japan like I’m always do? Don’t worry, we can go pass through it normally.」(Kazura)

「That’s...... true, I guess. It’s a route that Kazura-san always takes.」(Valetta)

Hearing Kazura’s words, Valetta’s expression showed relief as Kazura smiled again and nodded. He then saw a tree that was pointing the direction.

「Also, so I wouldn’t get lost, I put a mark on that tree. If you keep following this sign, you absolutely won’t lose the way.」(Kazura)

「So there is a mark. Then, it’s impossible to get lost.」(Valetta)

「Yes. Ah look, the big stone I use as the mark, we just need to walk a little long-...... Valetta-san?」(Kazura)

Kazura approached the tree where the mark was located, he traced the mark with his hand and turned his head to look behind, but Valetta who was supposed to be there was gone.
He looked around at the surroundings for her, maybe she was behind some trees? But Kazura couldn’t sense her presence at all.

「What the....... We were just talking a moment ago.......」(Kazura)

Valetta had suddenly disappeared. Kazura felt cold sweat while he loudly shouted out Valetta’s name.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ขอโทษ มันจะดีถ้าผมได้จับข้อบกพร่องบางอย่างอาร์คาเดียนเท่านั้น เนื่องจากเราสามารถขายให้ร้านใน Japan.」(Valetta)「Eh?...... บักอาร์คาเดียน ขวา? ... ถ้าเราโชคร้าย ก่อนที่เราจะขายมัน เราอาจพบ troubles...」[1](Kazura) ต่าง ๆในขณะสนทนาเช่นนี้ ทั้งสองอย่างมาถึงที่โกรฟทรีที่นำไปสู่ทางเดินหินก่อนรุ่งอรุณ และนอกจากนี้ต้นไม้ค่อนข้างหนาแน่น เป็นผล ภายในของผลไม้ต้นไม้ถูกมืดมากหน้าผลไม้ต้นไม้มืดที่เธอไม่เคยได้ก้าวเข้าสู่ มีความกังวลใจบางอย่างในนิพจน์ของ Valettaอิสังเกตว่า Valetta ไม่สบายใจ และเคาะหลังของเธอเบา ๆ「It จะปรับ จึงไม่ต้องกังวลเกี่ยวกับมัน เสมอเดินทางแม้ว่าสถานที่แห่งนี้ และเป็นเพียงบาง woods.」(Kazura) ปกติมาก「Y-Yes.」(Valetta)อิพูด Valetta ด้วยรอยยิ้มที่มั่นใจก่อนเขาเอา penlight ที่ออกจากกระเป๋าของเขาเพื่อฉายในเส้นทาง และก้าวเข้าสู่ภายในของผลไม้ต้นไม้Valetta ยังค่อย ๆ เลื่อนเท้าของเธอ คาซูระต่อไปนี้ที่ได้เริ่มในผลไม้ฟรี「Beyond เส้นทางนี้เป็นทางเดินหินที่เชื่อมต่อไปยังประเทศญี่ปุ่น มันไม่เป็น ดังนั้นเราควรมาถึงเร็ว ๆ นี้ที่ it.」(Kazura)「Is ที่ดังนั้น... ตำนานกล่าวว่า ถ้าคนป้อนนี้ต้นไม้ป่า ใครรู้ พวกเขาจะถูกส่งกลับไปที่ทางเข้า but...」(Valetta)ในขณะที่พวกเขายังคงเดินในตกแต่งของผลไม้ต้นไม้ ได้ยินคำพูดของ Valetta อิเบา ๆ เปิดหัวของเขา และยิ้มที่เธอ「That ของตำนานน่าสนใจ แต่ ถ้าที่จริง ๆ ที่เกิดขึ้น แล้วไม่สามารถกลับประเทศญี่ปุ่นเหมือนผมเสมอ ne ฉัน ทำอย่างไร ไม่ต้องกังวล เราสามารถไปผ่านทาง normally.」(Kazura)「That ของ...จริง ฉันเดา มันเป็นเส้นทางที่อิซังเสมอ takes.」(Valetta)ได้ยินคำพูดของอิ นิพจน์ของ Valetta พบบรรเทาอิยิ้มอีกครั้ง และเลยต้อง เขาแล้วเห็นต้นไม้ที่ถูกชี้ทิศทาง「Also ดังนั้นฉันจะไม่ได้หายไป ฉันทำเครื่องหมายลงบนต้นไม้ที่ ถ้าคุณให้ไปลงชื่อเข้าใช้นี้ คุณจริง ๆ จะไม่สูญเสีย way.」(Kazura) การมี 「So เป็นเครื่องหมาย จากนั้น มันเป็นไปได้ lost.」(Valetta)「Yes อา ดู หินใหญ่ใช้เป็นเครื่องหมาย เราเพียงแค่ต้องเดินเล็กน้อยยาว-... Valetta-san?」(Kazura)อิเข้าหาต้นไม้ที่หมายอยู่ เขาติดตามหมาย ด้วยมือของเขา และหันหัวไปดูเบื้องหลังของเขา แต่ Valetta ที่น่าจะมีหายไปเขามองไปรอบ ๆ ที่สภาพแวดล้อมสำหรับเธอ ทีเธออยู่หลังต้นไม้บางต้น แต่อิไม่รู้สึกปรากฏตัวของเธอเลย「What ... เราเพียงได้พูดกัน ago...」(Kazura) ช่วงเวลาValetta ก็หายไปทันที อิรู้สึกเย็นเหงื่อในขณะที่เขาเสียงดังตะโกนชื่อของ Valetta

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ฉันขอโทษ ...... มันจะดีถ้าฉันจับได้เพียงบางส่วนบักอาร์คาเดีย เนื่องจากเราสามารถขายได้ในร้านค้าในประเทศญี่ปุ่น. '(วัลเลตตา) 「ใช่มั้ย? ...... บักอาร์คาเดียใช่มั้ย? ...... ถ้าเราโชคร้ายแม้ก่อนที่เราจะขายมันที่เราจะได้พบ ปัญหาต่างๆ ...... 」 [1] (Kazura) ในขณะที่การสนทนาเช่นนี้ทั้งสองของพวกเขามาถึงที่ดงต้นไม้ที่นำไปสู่ทางเดินหิน. มันเป็นก่อนรุ่งอรุณและนอกจากต้นไม้ค่อนข้างหนาแน่นเป็นผล ภายในของดงต้นไม้เป็นสีเข้มมาก. ด้านหน้าของดงต้นไม้มืดที่เธอไม่เคยก้าวเข้ามามีความกังวลใจบางอย่างในการแสดงออกวัลเลตตาของ. Kazura สังเกตเห็นว่าวัลเลตตาก็ไม่สบายใจและเบา ๆ เคาะหลังของเธอ. 「มันจะดี จึงมีความจำเป็นที่จะต้องกังวลเกี่ยวกับเรื่องนี้ ฉันมักจะเดินทาง แต่สถานที่แห่งนี้และเป็นเพียงบางป่าปกติมาก. '(Kazura) 「 Y-ใช่. 」 (วัลเลตตา) Kazura พูดกับวัลเลตตาด้วยรอยยิ้มมั่นใจก่อนที่เขาจะเอาไฟฉายมาจากกระเป๋าของเขาที่จะส่องแสงในเส้นทางและ ก้าวเข้าสู่การตกแต่งภายในดงต้นไม้. วัลเลตตาค่อยๆขยับเท้าของเธอต่อไป Kazura ที่ได้เริ่มที่จะเดินเข้าไปในป่าฟรี. 「นอกเหนือจากเส้นทางนี้มีทางเดินหินที่เชื่อมต่อไปยังประเทศญี่ปุ่น มันไม่ใช่ว่าไกลดังนั้นเราควรจะมาถึงเร็ว ๆ นี้ที่มัน. '(Kazura) 「งั้น ...... ตำนานกล่าวว่าถ้ามีคนเข้ามาในดงต้นไม้นี้ก่อนที่จะรู้ว่ามันเป็นหนึ่งพวกเขาจะถูกส่งกลับไปยังประตูทางเข้า แต่ ...... 」 (วัลเลตตา) ในขณะที่พวกเขายังคงเดินในการตกแต่งภายในสลัวของ Grove ต้นไม้ได้ยินคำพูดวัลเลตตาของ Kazura เบา ๆ หันหัวของเขาและยิ้มที่เธอ. 「นั่นเป็นตำนานที่น่าสนใจ แต่ถ้าเกิดว่าจริงๆแล้วฉันจะไม่ ne ไม่สามารถกลับไปยังประเทศญี่ปุ่นเช่นฉันมักจะทำอย่างไร ไม่ต้องกังวลเราสามารถไปผ่านได้ตามปกติ. '(Kazura) 「นั่นคือ ...... ความจริงผมคิดว่า มันเป็นเส้นทางที่ Kazura ซังมักจะใช้. '(วัลเลตตา) ได้ยินคำพูดของ Kazura แสดงออกวัลเลตตาแสดงให้เห็นบรรเทา Kazura ยิ้มและพยักหน้าอีกครั้ง จากนั้นเขาก็เห็นต้นไม้ที่ได้รับการชี้ทิศทาง. 「นอกจากนี้ดังนั้นฉันจะไม่ได้หายไปผมใส่เครื่องหมายบนต้นไม้ที่ ถ้าคุณเก็บต่อเครื่องหมายนี้คุณอย่างจะไม่สูญเสียทาง. 」 (Kazura) 「จึงมีการทำเครื่องหมาย จากนั้นมันเป็นไปไม่ได้หายไป. '(วัลเลตตา) 「ใช่ อาดูหินขนาดใหญ่ที่ผมใช้เป็นเครื่องหมายเราก็ต้องเดินเล็ก ๆ น้อย ๆ นาน -...... วัลเลตตาซัง? 」 (Kazura) Kazura เข้าหาต้นไม้ที่เครื่องหมายตั้งอยู่เขาสืบเครื่องหมายด้วย มือและหันศีรษะของเขาที่จะมองไปข้างหลัง แต่วัลเลตตาที่ควรจะมีก็หายไป. เขามองไปรอบ ๆ ที่สภาพแวดล้อมสำหรับเธอเธออาจจะอยู่เบื้องหลังต้นไม้บางต้น? แต่ Kazura ไม่สามารถรู้สึกถึงการปรากฏตัวของเธอที่ทุกคน. 「อะไร ....... เราเป็นเพียงแค่การพูดคุยสักครู่ที่ผ่านมา ....... 」 (Kazura) วัลเลตตาก็หายไปอย่างกระทันหัน Kazura รู้สึกเหงื่อเย็นในขณะที่เขาเสียงดังตะโกนชื่อของวัลเลตตา