Founding of Modern SingaporeThe Bri

Founding of Modern Singapore
The British, who were extending their dominion in India, and whose trade with China in the second half of the 18th century was expanding, saw the need for a port of call in this region to refit, revitalise and protect their merchant fleet, as well as to forestall any advance by the Dutch in the East Indies. As a result, they established trading posts in Penang (1786) and Singapore (1819), and captured Malacca from the Dutch (1795).

In late l818, Lord Hastings, Governor-General of India, gave tacit approval to Sir Stamford Raffles, Lieutenant-Governor of Bencoolen, to establish a trading station at the southern tip of the Malay Peninsula. On 29 January 1819, Raffles landed on the island of Singapore after having surveyed other nearby islands. The next day, he concluded a preliminary treaty with Temenggong Abdu'r Rahman to set up a trading post here. On 6 February 1819, a formal treaty was concluded with Sultan Hussein of Johor and the Temenggong, the de jure and defacto rulers of Singapore respectively.

Singapore proved to be a prized settlement. By 1820, it was earning revenue, and three years later, its trade surpassed that of Penang. In 1824, Singapore's status as a British possession was formalised by two new treaties. The first was the Anglo-Dutch Treaty of March 1824, by which the Dutch withdrew all objections to the British occupation of Singapore. The second treaty was made with Sultan Hussein and Temenggong Abdu'r Rahman in August, by which the two owners ceded the island out right to the British in return for increased cash payments and pensions.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ก่อตั้งสิงคโปร์ที่ทันสมัยอังกฤษ ที่ถูกขยายของพวกเขาเองในอินเดีย และมีการค้ากับจีนในครึ่งหลังของศตวรรษ 18 ถูกขยาย เห็นต้องเรียกของพอร์ตในเซ็ต revitalise และปกป้องการค้ากอง รวมทั้งเป็นการขัดขวางใด ๆ ล่วงหน้า โดยดัตช์อีสต์อินดีส์ในภูมิภาคนี้ ดังนั้น พวกเขาก่อตั้งกระทู้ค้าขายในปีนัง (1786) และสิงคโปร์ (1819), และยึดมะละกาจากดัตช์ที่ (1795)ในสาย l818 ลอร์ดเฮสติ้งส์ Governor-General อินเดีย ให้โดยดุษณีเซอร์สแตมฟอร์ดแรฟเฟิลส์ โทผู้ว่าราชการของเบนคูเลน สร้างสถานีการค้าที่ทางตอนใต้ของคาบสมุทรมลายู ในวันที่ 29 1819 มกราคม แรฟเฟิลส์ที่ดินบนเกาะสิงคโปร์หลังจากมีสำรวจหมู่เกาะอื่น ๆ ใกล้เคียง ในวันถัดไป เขาสรุปสนธิสัญญาเบื้องต้นกับ Temenggong Abdu'r Rahman ตั้ง trading post ที่นี่ บน 6 1819 กุมภาพันธ์ สนธิสัญญาอย่างเป็นทางถูกสรุป Hussein ยะโฮร์สุลต่านและ Temenggong เดอพระ jure และเพราะสิงคโปร์ตามลำดับสิงคโปร์พิสูจน์ให้ ชำระ prized โดย 1820 มันมีรายได้รายได้ และสามปีต่อมา การค้าแล้วที่ปีนัง ใน 1824 สถานะของสิงคโปร์เป็นครอบครองอังกฤษถูก formalised โดยสนธิสัญญาใหม่สอง แรกคือ สนธิสัญญาอังกฤษดัตช์ของ 1824 มีนาคม ที่ดัตช์ที่ต้องถอนอุปสรรคทั้งหมดเพื่อการยึดครองอังกฤษสิงคโปร์ ทำสนธิสัญญาที่สองกับสุลต่าน Hussein Temenggong Abdu'r Rahman ในเดือนสิงหาคม ซึ่งเจ้าสองรับประกันภัยเกาะออกไปทางขวาให้กับประเทศอังกฤษเพื่อแลกกับการชำระเงินสดที่เพิ่มขึ้นและเงินบำนาญ

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ก่อตั้งสมัยใหม่สิงคโปร์
อังกฤษที่ได้รับการขยายอำนาจของพวกเขาในประเทศอินเดียและมีการค้ากับประเทศจีนในช่วงครึ่งหลังของศตวรรษที่ 18 เป็นขยายตัวเห็นความจำเป็นในพอร์ตของการโทรในภูมิภาคนี้เพื่อปรับโฉมการฟื้นฟูและปกป้องการค้าของพวกเขา เรือเดินสมุทรเช่นเดียวกับที่จะขัดขวางล่วงหน้าโดยชาวดัตช์ในหมู่เกาะอินเดียตะวันออกใด ๆ เป็นผลให้พวกเขาจัดตั้งกระทู้ซื้อขายในปีนัง (1786) และสิงคโปร์ (1819) และถูกจับจากมะละกาดัตช์ (1795). ในช่วงปลาย l818 ลอร์ดเฮสติ้งส์ผู้ว่าราชการทั่วไปของอินเดียให้ความเห็นชอบโดยปริยายเซอร์ฟอร์ดราฟเฟิล, รองผู้ว่าราชการ Bencoolen เพื่อสร้างสถานีการค้าทางตอนใต้สุดของคาบสมุทรมาเลย์ เมื่อวันที่ 29 มกราคม 1819, Raffles ที่ดินบนเกาะสิงคโปร์หลังจากที่มีการสำรวจหมู่เกาะใกล้เคียงอื่น ๆ วันรุ่งขึ้นเขาสรุปสนธิสัญญาเบื้องต้นกับ Temenggong Abdu'r เราะห์มานในการตั้งค่าการซื้อขายตำแหน่งที่นี่ เมื่อวันที่ 6 กุมภาพันธ์ 1819, สนธิสัญญาอย่างเป็นทางการสรุปกับสุลต่านแห่งยะโฮร์ฮุสเซนและ Temenggong ที่ถูกต้องตามกฎหมายและผู้ปกครอง defacto สิงคโปร์ตามลำดับ. สิงคโปร์พิสูจน์แล้วว่าเป็นผลตอบแทนการตั้งถิ่นฐาน โดย 1820 มันก็สร้างรายได้และอีกสามปีต่อมาการค้าทะลุที่ปีนัง ใน 1824 สถานะของสิงคโปร์ในฐานะครอบครองอังกฤษเป็นกรงเล็บสองสนธิสัญญาใหม่ อันแรกก็คือสนธิสัญญาแองโกลดัตช์มีนาคม 1824 โดยที่ชาวดัตช์ถอนตัวออกคัดค้านทั้งหมดไปยังอังกฤษยึดครองสิงคโปร์ สนธิสัญญาที่สองคือทำกับสุลต่านฮุสเซนและ Temenggong Abdu'r เราะห์มานในเดือนสิงหาคมโดยที่สองเจ้าของยกให้เกาะออกไปทางขวาให้กับอังกฤษในผลตอบแทนที่เพิ่มขึ้นสำหรับการชำระเงินเงินสดและเงินบำนาญ

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ผู้ก่อตั้งของสิงคโปร์ยุคใหม่
อังกฤษที่ถูกขยายอาณาจักรของพวกเขาในอินเดีย และมีการค้ากับจีนในช่วงครึ่งหลังของศตวรรษที่ 18 ถูกขยาย เห็นต้องการสำหรับพอร์ตของโทรในภูมิภาคนี้เพื่อฟื้นฟูและปกป้องกองเรือพาณิชย์ปรับโฉม , ของพวกเขา รวมทั้งขัดขวางใด ๆล่วงหน้า โดยชาวดัตช์ใน อินเดียตะวันออก . ผลพวกเขาก่อตั้งสถานีการค้าปีนัง ( 1786 ) และสิงคโปร์ ( 1819 ) และยึดมะละกาจากดัตช์ ( 1795 )

ช้า l818 ลอร์ดเฮสติ้ง ผู้ว่าราชการทั่วไปของอินเดีย ให้เห็นด้วยกับเซอร์ สแตมฟอร์ด ราฟเฟิล รองผู้ว่าการเกาะ , สร้างสถานีการค้าที่ปลายใต้ของมาเลย์ คาบสมุทร เมื่อวันที่ 29 มกราคม 1819 ,ราฟเฟิลส์ ที่ดินบนเกาะ สิงคโปร์ หลังจากสำรวจเกาะอื่นๆใกล้เคียง วันต่อมา เขาสรุปข้อตกลงเบื้องต้นกับเตเมงกอง abdu'r Rahman เพื่อตั้งสถานีการค้าที่นี่ วันที่ 6 กุมภาพันธ์ 1819 , สนธิสัญญาอย่างเป็นทางการกับสุลต่านฮุสเซนได้ Johor และเตเมงกอง ในทางนิตินัยและพฤตินัยผู้ปกครองของสิงคโปร์ตามลำดับ

สิงคโปร์ได้พิสูจน์ว่าเป็น prized การตั้งถิ่นฐานโดย 1820 , มันคือรายได้รายได้ , และสามปีต่อมาการค้าทะลุของปีนัง ในปี 1949 , สิงคโปร์สถานะครอบครองอังกฤษ formalised สองสนธิสัญญาใหม่ คนแรกคือแองโกลดัตช์สนธิสัญญามีนาคม 1824 โดยดัตช์ถอนกำลังทั้งหมดจะยึดครองอังกฤษของสิงคโปร์สนธิสัญญากับสุลต่านฮุสเซน และสอง คือ เตเมงกอง abdu'r Rahman ในเดือนสิงหาคม ซึ่งสองเจ้าของยกให้เกาะอยู่ที่อังกฤษเพื่อแลกกับเงินเงินสดเพิ่มขึ้น และเงินบำนาญ