Corridors among habitat fragments (

Corridors among habitat fragments (frequently recommended for
non-genetic reasons) can re-establish gene flow among isolated populations.
Species vary in their requirements for a corridor to be an effective
migration path (Lindenmayer & Nix 1993). The most ambitious proposal
of this kind is ‘The Wildlands Project’ – to provide corridors from north
to south in North America (Davis 1992). The corridors will link existing
reserves and surround both reserves and corridors with buffer zones
that are hospitable to wild animals and plants. The time frame for
achieving this vision is hundreds of years, given the political, social and
financial challenges. None the less, such systems are essential if we are
to conserve biodiversity in the long term. With global climate change,
plants and animals need to alter their distributions to cope with moving
climatic zones. At present, such movement is largely prevented by
inhospitable habitat between reserves and protected areas.

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ทางเดินในหมู่ชิ้นส่วนที่อยู่อาศัย
(แนะนำบ่อยสำหรับเหตุผลที่ไม่ทางพันธุกรรม) สามารถสร้างใหม่การไหลของยีนในกลุ่มประชากรที่แยก.
สายพันธุ์แตกต่างกันในความต้องการของพวกเขาสำหรับทางเดินที่จะมีประสิทธิภาพเส้นทางการโยกย้าย (Lindenmayer และห้าม 1993)
ข้อเสนอที่มีความทะเยอทะยานที่สุดของชนิดนี้คือ 'โครงการ Wildlands' - เพื่อให้เดินมาจากทางเหนือไปทางทิศใต้ในทวีปอเมริกาเหนือ(เดวิส 1992) ทางเดินจะเชื่อมโยงที่มีอยู่สำรองและล้อมรอบทั้งสำรองและทางเดินที่มีบัฟเฟอร์โซนที่มีอัธยาศัยกับสัตว์ป่าและพืช กรอบเวลาสำหรับการบรรลุวิสัยทัศน์นี้เป็นหลายร้อยปีให้การเมืองสังคมและความท้าทายทางการเงิน ไม่น้อยกว่าระบบดังกล่าวมีความจำเป็นถ้าเรามีเพื่อการอนุรักษ์ความหลากหลายทางชีวภาพในระยะยาว กับการเปลี่ยนแปลงสภาพภูมิอากาศโลก, พืชและสัตว์จำเป็นต้องปรับเปลี่ยนการกระจายของพวกเขาที่จะรับมือกับการย้ายเขตภูมิอากาศ ในปัจจุบันการเคลื่อนไหวดังกล่าวจะป้องกันได้ส่วนใหญ่มาจากที่อยู่อาศัยที่ไม่เอื้ออำนวยและเงินสำรองระหว่างพื้นที่คุ้มครอง

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ทางเดินระหว่างชิ้นส่วนเคอ ( บ่อยแนะนำสำหรับ
เหตุผลทางพันธุกรรมไม่ได้ ) สามารถสร้างการแยกยีนระหว่างประชากร .
ชนิดแตกต่างกันในความต้องการของพวกเขาสำหรับทางเดินเป็นเส้นทางการอพยพมีประสิทธิภาพ
( Lindenmayer &นิกซ์ 1993 ) ทะเยอทะยานที่สุดข้อเสนอ
ชนิดนี้คือ ' ' –เพื่อให้โครงการ wildlands ทางเดินจากทางเหนือ
ใต้ในทวีปอเมริกาเหนือ ( เดวิส 1992 )ทางเดินจะลิงค์สำรองที่มีอยู่
และล้อมรอบทั้งสำรองและทางเดินที่มีบัฟเฟอร์โซน
ที่อัธยาศัยเพื่อสัตว์ป่าและพืช กรอบเวลาสำหรับ
บรรลุวิสัยทัศน์นี้จะหลายร้อยปีให้ การเมือง สังคมและ
ความท้าทายทางการเงิน ไม่มีน้อยลง ระบบดังกล่าวเป็นสิ่งจำเป็นถ้าเรา
เพื่อการอนุรักษ์ความหลากหลายทางชีวภาพใน ระยะยาว กับการเปลี่ยนแปลงสภาพภูมิอากาศโลก
พืชและสัตว์ที่ต้องเปลี่ยนแปลงเพื่อรับมือกับการเคลื่อนย้าย
เขตภูมิอากาศ . ปัจจุบัน ขบวนการดังกล่าวส่วนใหญ่ป้องกันได้โดยอาศัยสถานที่ระหว่าง
สำรองและป้องกันพื้นที่