The dumb bookBy the high road in th

The dumb book
By the high road in the forest lay a lonely farm the road went right through the farmyard. The sun shone down,and all the windows were open.in the house was bustle and movement;but in the yard,in an arbour of blossoming lilac, stood an open coffin.a dead man had been carried out here,and he was to be buried this morning.nobody stood by the coffin and looked sorrowfully at the dead man;no one shed a tear for him:his face was covered with a white cloth,and under his head lay a great thick book,whose leaves consisted of whole sheets of gray paper,and on each leaf lay a faded flower.it was a complete herbarium,gathered by him in various places; it was to be buried with him, for so he had wished it.with each flower a chapter in his life was associated.
Who is the dead man? We asked; and the answer was: the old student from Upasala.they say he was once a brisk lad,and studied the old languages,and sang,and even wrote poems.then something happened to him that made him turn his thoughts to brandy, and take it;and when at last he had ruined his health,he came out here into the country where somebody paid for his board and lodging.he was as gentle as a child, except when the dark mood came upon him;but when it came he became like a giant, and then ran about in the woods like a hunted stag;but when we once got him home again, and prevailed with him so far that he opened the book with the dried plants, he often sat whole days, and looked sometimes at one plant and sometimes at another, and at times the tears rolled over his cheeks:heaven knows what he was thinking of.but he begged us to put the book into the coffin, and now he lies there,and in a little while the lid will be nailed down,and he will have his quiet rest in the grave.
The face-cloth was raised,and there was peace upon the features of the dead man,and a sunbeam played upon it; a swallow shot with arrowy flight into the arbour, and turned rapidly,and twittered over the dead man’s head.
What a strange feeling it is-and we have doubtless all experienced it-that of turning over old letters of the days of our youth! A whole life seems to come up with them, with all its hopes and sorrows. How many persons with whom we were intimate in those days, are as it were dead to us! And yet they are alive, but for a long time we have not thought of them-of them whom we them thought to hold fast for ages, and with whom we were to share sorrow and joy.
Here the withered oak-leaf in the book reminded the owner of the friend, the student’s cap in the green wood, when the bond was made “for life” : where does he live now? The leaf is preserved, but the friendship has perished! And here is a foreign hothouse plant, too delicate for the gardens of the North; the young lady in the noble-man’s garden. Here is the water-rose, which he plucked himself, and moistened with salt tears-the rose have to tell? What were his thoughts when he plucked it and kept it? Here is a lily of the valley from the solitudes of the forest. Here’s an evergreen from the flowerpot of the tavern; and here’s a sharp bare blade of grass.
The blooming lilac waves its fresh fragrant blossoms over the dead man’s head, and the swallow flies past again. Pee-wit! Pee-wit! And now the men come with nails and hammers, and the lid is laid over the dead man, that his head may rest upon the dumb book-put away-forgotten!

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

หนังสือใบ้โดยอยู่สูงในป่าวางถนนไปขวาผ่าน farmyard ฟาร์มโลนลี่ อาทิตย์ shone ลง และ windows ทั้งหมดได้ open.in บ้านวุ่นวายและการเคลื่อนไหว แต่ในบ้าน ในเป็นแกนในของเติมรีแลกซ์ ยืน coffin.a เปิดการตายคนมีการดำเนินการที่นี่ และจะถูกฝังอยู่ morning.nobody นี้ยืน โดยหีบศพ และมองคนตายด้วย ไม่หลั่งน้ำตาสำหรับเขา : ใบหน้าของเขาถูกปกคลุม ด้วยผ้าสีขาว และใต้ศีรษะวางหนังสือหนามาก มีใบประกอบด้วยแผ่นงานทั้งหมดของกระดาษสีเทา และในแต่ละใบวาง flower.it จางลงมีความสมบูรณ์หอพรรณไม้ รวบรวม โดยเขาในสถานต่าง ๆ มันเป็นการถูกฝังอยู่กับเขา สำหรับเพื่อให้เขามียติ it.with ดอกไม้แต่ละ บทในชีวิตของเขาถูกเชื่อมโยงคนตายเป็นใคร เราถาม และคำตอบ: นักเรียนเก่าจาก Upasala.they กล่าวว่าเขาถูกครั้งแรงลาด และศึกษาภาษาเก่า สังข์ และแม้เขียน poems.then สิ่งที่เกิดขึ้นกับเขาที่ทำให้เขาเปิดความคิดของเขากับ brandy และมัน และเมื่อในที่สุดเขาก็เจ๊งสุขภาพของเขา เขามาหาที่นี่เป็นประเทศที่คนจ่ายสำหรับ lodging.he และคณะของเขาได้อย่างอ่อนโยนที่เด็ก ยกเว้นเมื่ออารมณ์เข้มมาเขา แต่เมื่อมันมาเขากลายเป็นเหมือนยักษ์ใหญ่ และวิ่งเกี่ยวกับในป่าเช่น hunted stag แต่เมื่อเราครั้งเดียวได้บ้านอีกครั้ง และแผ่ขยายไปกับเขาจนเขาเปิดจอง ด้วยพืชแห้ง เขามักจะนั่งทั้งวัน และดูบาง ที่โรงงานหนึ่ง และบางครั้ง ที่อื่น และครั้งน้ำตาที่สะสมแก้ม: สวรรค์ของเขารู้ว่าเขาคิด of.but เขาขอร้องเราจะใส่หนังสือเข้าไปในโลงต่อตาย และตอนนี้ เขาอยู่ ในเดี๋ยวได้จะสามารถ nailed ฝาลง และเขาจะมีเหลือเขาเงียบไม้ใกล้ฝั่งผ้าเช็ดหน้า ขึ้น และมีสันติภาพตามคุณลักษณะของคนตาย และซันบีมที่เล่นไว้ สวอลโล่ที่ยิง ด้วยเที่ยวบิน arrowy เป็นแกนใน เปิดอย่างรวดเร็ว และ twittered เหนือหัวคนตาย อะไรแปลก ๆ ความรู้สึกที่เป็น- และเราได้อย่างไม่ต้องสงสัยทั้งหมดพบ-ที่เปิดผ่านจดหมายของของเยาวชนของเรา ชีวิตทั้งหมดดูเหมือนว่าจะ เกิดขึ้นกับพวกเขา ความหวังทั้งหมดและ sorrows จำนวนคนที่เราได้ใกล้ชิดในวันนั้น จะเป็น were มันตายเรา และยัง จะมีชีวิตอยู่ แต่เป็นเวลานาน เราไม่คิดของพวกเขา-พวกเขา ที่เรานั้นคิดว่า เก็บเร็วสำหรับอายุ และที่เราได้ใช้ความเสียใจและความสุขร่วมกันที่นี่โอ๊คใบเหี่ยวในหนังสือเตือนเจ้าของเพื่อน หมวกของไม้สีเขียว เมื่อความผูกพันถูกทำให้ "ชีวิต": เขาอยู่ตอนนี้ รักษาใบ แต่มิตรภาพมี perished และนี่คือต่างประเทศ hothouse พืช อ่อนเกินไปสำหรับสวนเหนือ หญิงสาวในตระกูลคนสวนของ นี่คือการน้ำกุหลาบ ซึ่งเขาควักเอง และ moistened ด้วยเกลือกุหลาบน้ำตาต้องแจ้งหรือไม่ มีความคิดของเขาเมื่อเขาควักมัน และเก็บมันหรือไม่ นี่คือหุบเขาของลิลลี่จาก solitudes ของป่า ที่นี่เป็นจาก flowerpot ของทาเวิร์น และนี่คือใบเปลือยคมหญ้าม่วงช่วงต้นร้ายพันธุคลื่นดอกไม้หอมสดเหนือหัวของคนตาย และสวอลโล่บินผ่านมาอีก พี่ปัญญา พี่ปัญญา ตอนนี้ ผู้ชายมาพร้อมกับเล็บและค้อน และฝาจะวางเหนือคนตาย ที่ศีรษะอาจพาดใบ้จองย้ายเก็บลืม

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

หนังสือใบ้
ตามถนนสูงในป่าวางฟาร์มเหงาถนนไปทางขวาผ่านลาน ดวงอาทิตย์ส่องลงและหน้าต่างทุกบานถูก open.in บ้านเป็นความวุ่นวายและการเคลื่อนไหว แต่ในบ้านในซุ้มของบานม่วงยืน coffin.a เปิดคนตายได้รับการดำเนินการที่นี่และเขาก็ไป ถูกฝังอยู่ morning.nobody นี้ยืนอยู่ข้างโลงศพและมองอย่างเศร้าใจที่คนตายไม่มีใครหลั่งน้ำตาสำหรับเขา: ใบหน้าของเขาถูกปกคลุมด้วยผ้าขาวและภายใต้หัวของเขาวางหนังสือเล่มหนาที่ดีมีใบประกอบทั้ง แผ่นกระดาษสีเทาและในแต่ละใบวาง flower.it จางหายไปเป็นสมุนไพรที่สมบูรณ์รวมตัวกันโดยเขาในสถานที่ต่างๆ มันก็จะถูกฝังอยู่กับเขาเพราะเขาได้อยาก it.with ดอกไม้แต่ละบทในชีวิตของเขามีความสัมพันธ์.
ใครเป็นคนตาย? เราถาม; และคำตอบก็คือ: นักเรียนเก่าจาก Upasala.they บอกว่าเขาเคยเป็นเด็กหนุ่มที่เร็วและการศึกษาภาษาเก่าและร้องเพลงและแม้กระทั่งการเขียนบางสิ่งบางอย่าง poems.then เกิดขึ้นกับเขาที่ทำให้เขาเปิดความคิดของเขาที่จะบรั่นดีและใช้เวลา มันและเมื่อที่ผ่านมาเขาได้ทำลายสุขภาพของเขาที่เขาออกมาที่นี่เข้ามาในประเทศที่ใครบางคนจ่ายสำหรับคณะกรรมการและ lodging.he ของเขาเป็นที่อ่อนโยนเป็นเด็กอารมณ์ยกเว้นเมื่อความมืดมาถึงเขา แต่เมื่อมันมาถึงเขา กลายเป็นเหมือนยักษ์และจากนั้นก็วิ่งเกี่ยวกับในป่าเช่นกวางล่า แต่เมื่อเราเคยได้กลับมาที่บ้านอีกครั้งและชนะกับเขาเพื่อให้ห่างไกลที่เขาเปิดหนังสือที่มีพืชแห้งเขามักจะนั่งทั้งวันและมอง บางครั้งในโรงงานแห่งหนึ่งและบางครั้งอีกและในบางครั้งน้ำตากลิ้งไปแก้มของเขา: สวรรค์รู้ว่าสิ่งที่เขาคิด of.but เขาขอร้องให้เราสามารถวางหนังสือเล่มนี้ลงไปในโลงศพและตอนนี้เขาอยู่ที่นั่นและในขณะที่น้อย ฝาจะตอกลงและเขาจะมีส่วนที่เหลือที่เงียบสงบของเขาในหลุมฝังศพ.
หน้าผ้าได้รับการเลี้ยงดูและมีความสงบสุขอยู่กับคุณสมบัติของคนที่ตายแล้วและแสงแดดเล่นมันไว้ ยิงนกนางแอ่นที่มีเที่ยวบินคมเข้าไปในซุ้มและหันอย่างรวดเร็วและ twittered เหนือหัวของคนตาย.
สิ่งที่เป็นความรู้สึกแปลก ๆ มันเป็นและเราได้อย่างไม่ต้องสงสัยทุกประสบการณ์ที่การพลิกตัวอักษรเก่าวันของเยาวชนของเรา! ทั้งชีวิตดูเหมือนว่าจะเกิดขึ้นกับพวกเขาด้วยความหวังทั้งหมดและความทุกข์ วิธีหลายคนกับผู้ที่เราได้ใกล้ชิดในวันนั้นเป็นอย่างที่มันตายให้เรา! และพวกเขาก็ยังมีชีวิตอยู่ แต่เป็นเวลานานที่เราไม่ได้คิดว่าพวกเขาของพวกเขาที่เราคิดว่าพวกเขาจะถือได้อย่างรวดเร็วสำหรับทุกเพศทุกวัยและกับผู้ที่เราจะแบ่งปันความเศร้าโศกและความสุข.
นี่เหี่ยวใบโอ๊คในหนังสือเล่มนี้ เตือนเจ้าของเพื่อนหมวกของนักเรียนในไม้สีเขียวเมื่อตราสารหนี้ที่ถูกสร้างขึ้น "เพื่อชีวิต": สถานที่ที่เขาจะมีชีวิตอยู่ตอนนี้หรือไม่ ใบจะถูกรักษาไว้ แต่มิตรภาพที่มีการเสียชีวิต! และนี่เป็นพืชมวลต่างประเทศที่ละเอียดอ่อนเกินไปสำหรับสวนของนอร์ท; หญิงสาวในสวนที่มนุษย์มีเกียรติของ นี่คือน้ำดอกกุหลาบซึ่งเขาดึงตัวเองและชุบด้วยน้ำตา-เกลือกุหลาบได้ที่จะบอก? อะไรคือความคิดของเขาเมื่อเขาดึงมันและเก็บไว้ได้หรือไม่ นี่คือลิลลี่แห่งหุบเขาจาก Solitudes ของป่า นี่คือป่าดิบจากกระถางดอกไม้ของโรงเตี๊ยม; และนี่คือใบมีดคมเปลือยของหญ้า.
คลื่นม่วงบานดอกมีกลิ่นหอมสดกว่าศีรษะของชายคนตายและกลืนบินที่ผ่านมาอีกครั้ง Pee-ปัญญา! Pee-ปัญญา! และตอนนี้คนที่มาพร้อมกับเล็บและค้อนและฝาวางไว้มากกว่าคนตายที่หัวของเขาจะได้พักผ่อนอยู่กับหนังสือวางใบ้ไปลืม!

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

เป็นใบ้หนังสือ
โดยถนนในป่า นอนเหงาฟาร์มถนนทะลุผ่าน Farmyard . แสงแดดส่องลงมา และหน้าต่างทุกบาน open.in บ้านคึกคักและการเคลื่อนไหว แต่ในนามในที่มีร่มเงาของดอกไม้ม่วงยืนอยู่โลงเปิด คนตายถูกกวาดต้อนมา และเขาได้ถูกฝัง เมื่อเช้านี้ไม่มีใครยืนอยู่ข้างโลงศพ และมองอย่างเศร้าๆ ที่คนตาย ไม่มีใครร้องไห้เพื่อเขา ใบหน้าของเขาถูกคลุมด้วยผ้าสีขาว และภายใต้หัวของเขาวางหนังสือเล่มหนามาก มีใบ มีทั้ง แผ่นกระดาษเทา และในแต่ละใบวาง flower.it จางลงได้อย่างสมบูรณ์ รวมตัวกัน โดยเขาในสถานที่ต่างๆ มันถูกฝังไว้กับเขา เพราะเขาต้องการกับดอกไม้แต่ละบทในชีวิตของเขาที่เกี่ยวข้อง .
คนตายเป็นใคร เราถาม และคำตอบ : นักเรียนเก่าจาก upasala.they พูดเมื่อเขาเป็นหนุ่มมากและเรียนภาษา เก่า และ ร้องเพลง และยังเขียน poems.then บางอย่างเกิดขึ้นกับเขา ทำให้เขาเปลี่ยนความคิดของเขา บรั่นดี และใช้มัน และเมื่อเขาได้ทำลายสุขภาพของเขาเขามาที่นี่เป็นประเทศที่ใครจ่ายสำหรับคณะกรรมการ lodging.he เป็นอ่อนโยนเป็นเด็ก แต่เมื่ออารมณ์มืดมาอยู่บนเขา แต่เมื่อมาถึงเขาก็กลายเป็นยักษ์ และวิ่งในป่า เช่น ล่ากวาง แต่เมื่อครั้งเราได้เขากลับมาบ้านอีกครั้ง และชนะกับเขาอย่างมาก เขาเปิดหนังสือที่มีแห้งพืช เขามักจะนั่งทั้งวันและมองบางครั้งที่โรงงานหนึ่งและบางครั้งที่อื่น และในบางครั้งน้ำตากลิ้งลงแก้มของเขา : สวรรค์รู้ว่าสิ่งที่เขาคิด of.but เขาขอให้เราวางหนังสือลงในโลง และตอนนี้เขาอยู่ตรงนั้น และสักพักฝาจะตอกลง และเขาจะได้พักผ่อนเงียบของเขา ในหลุมฝังศพ .
หน้าผ้าถูกยกขึ้น และมีสันติสุข ตามคุณสมบัติของคนตายและซันบีมยิงเล่นเมื่อมันกลืนกับ arrowy เที่ยวบินในถุงเท้ายาว และเปลี่ยนอย่างรวดเร็วและผู้ส่งเสียงแหลมเล็กกว่าหัวของคนตาย
สิ่งที่ความรู้สึกแปลกๆมันคืออะไรและเราได้อย่างไม่ต้องสงสัยประสบการณ์ทั้งหมดมันที่พลิกจดหมายเก่าของวันของเยาวชนของเรา ชีวิตดูเหมือนจะมากับพวกเขาด้วยหวังและความทุกข์ของวิธีการหลายท่านที่เราสนิทสนมกันมากในสมัยนั้น จะเป็นตายเพื่อเรา แต่พวกเขาจะมีชีวิตอยู่ แต่จนแล้วจนรอด เราไม่มีความคิดของพวกเขา ของพวกเขา ซึ่งพวกเขาคิดว่าเราถือได้อย่างรวดเร็วสำหรับทุกเพศทุกวัย และกับผู้ที่เราได้แบ่งปันความทุกข์และความสุข
ที่นี่เหี่ยวใบโอ๊กในหนังสือเตือนเจ้าของร้านเพื่อน , หมวก ของนักศึกษาในป่าสีเขียว ,เมื่อพันธบัตรถูกสร้าง " ชีวิต " : เขาอยู่ที่ไหนตอนนี้ ? ใบจะถูกเก็บรักษาไว้ แต่มิตรภาพที่ได้ตาย ! และนี่คือมวลต่างประเทศพืชอ่อนแอเกินไปสำหรับสวนของเหนือ หญิงสาวในสวนคุณธรรมของมนุษย์ นี่คือน้ำกุหลาบ ซึ่งเขาดึงตัวเองและชุบด้วยเกลือน้ำตากุหลาบต้องบอก ?อะไรคือความคิดของเขา เมื่อเขาดึงมันและเก็บมันไว้ ? นี่คือลิลลี่ของหุบเขาจาก solitudes ของป่า นี่เป็นป่าดิบจากกระถางดอกไม้ของโรงเตี๊ยม และนี่คือดาบเปลือยคมหญ้า .
บานสีม่วงคลื่นของมันสดหอมดอกไม้บนหัวของคนตาย และนกนางแอ่นบินผ่านอีก ฉี่ปัญญา ! ฉี่ปัญญา ! และตอนนี้ผู้ชายมาด้วยตะปูและค้อนฝาและวางไว้เหนือศพ ที่หัวของเขาจะอยู่บนหนังสือโง่เก็บลืม