- ข้อความ
- ประวัติศาสตร์
If this page had a pop up or a redi
If this page had a pop up or a redirect (it shouldn't!), please help us by reporting this page
One month later…
Kitchen…
“Agasshi… do you think… this will really work?” Kang Chun Hwa asked in a worried tone. “Sajang-nim and Hyun Jung…” She paused and inhaled a deep breath. “… they really hate it. If they find out… I can’t imagine their reaction.”
Park Shin Hye smiled as she scooped the food from the pan into a small bowl. “Don’t worry about it. I’m sure they wouldn’t find out. You tried it just now and if I didn’t tell you, will you know what is the ingredient inside?”
Kang Chun Hwa shook her head softly. “It doesn’t have that taste at all and it’s very delicious. But… sajang-nim and Hyun Jun’s tongue is very sensitive.”
Shin Hye put the bowl on the tray and gave the maid’s arm a gentle squeeze. “No worries. I’ll handle them if they find out.” She assured her with a smile. And just then, someone walked into the kitchen and interrupted their conversation.
“Eomma…” Hyun Jun ran towards Shin Hye and smiled adorably. “Eomma… good morning.”
“Good morning, cutie pie.” Shin Hye held his tiny hand and let out a sweet smile.
Hyun Jun turned to the kitchen island and smelled the nice aroma that filled the whole room. “Hmmm… the food smells so good. What is that?” He asked, pointing at the bowl on the tray.
Shin Hye smiled. “It’s eomma’s new recipe. I specially make it for you and your appa. I’m sure you will love it. It’s very tasty and healthy for children.”
“Yeah! I can try new food again. Eomma daebak.” Hyun Jun cheered happily.
“The foods are ready. Let’s go out to eat now.” Shin Hye said as she helped Kang Chun Hwa to take one of the trays.
As they walked out from the kitchen, Min Ho just came down and was walking into the dining room at the same time.
“Appa… good morning.” Hyun Jun greeted his father as he jumped up onto the dining chair.
Min Ho looked at Hyun Jun with a surprise gaze. “Why did you wake up so early? Today is Saturday. You don’t need to go to school today.”
“He have a replacement class today.” Shin Hye replied for Hyun Jun as she placed the foods on the dining table. “His private class was cancelled last Thursday due to his hockey practice at school.”
“I see.” Min Ho smiled when he saw his wife. He walked closer to her and leaned over to kiss her forehead. “Good morning.” He whispered.
When Shin Hye heard the soft giggle sounds from Hyun Jun and Kang Chun Hwa, her face immediately turned red in deep blush. “G-Good morning.” She stuttered, slowly pulled away from him. She walked to her place and quickly sits down without looking at them.
“Appa, eomma have cooked something new and delicious today.” Hyun Jun said to his father when he sits down too.
Shin Hye scooped few spoons of the new dish to their empty plates before placing it in front of Min Ho and Hyun Jun.
Min Ho glanced at the food before looking at Shin Hye. “What is this? It’s smell very good.”
“New side dish recipe.” Shin Hye said, looking at him with a smile. “Try it.”
Without waiting for his father to try first, Hyun Jun quickly put a big spoonful of the food into his tiny mouth. Kang Chun Hwa who was standing at the side, stared at Hyun Jun with a nervous expression.
“Hmmm… it’s so delicious.” Kyun Jun said, as he was busy chewing the food in his mouth. “Appa, you should try too.”
Min Ho smiled looking at his son’s cute expression. Gently taking his spoon up, he scooped a small spoonful of the food into his mouth. Shin Hye held her breath and looked at him with an anxious gaze.
“How is it?” Shin Hye asked.
Min Ho chewed carefully, allowing himself to taste the food. His lips slowly curled up into a small smile before looking at Shin Hye. “Delicious.”
Shin Hye and Kang Chun Hwa let out a sigh of relief at the same time.
“But what is this? It taste… familiar. But I just couldn’t tell what is that. Is it… pumpkin?” Min Ho asked as he put another spoonful into his mouth.
“Hrmmm…” Shin Hye let out a cheeky smile. “It’s… carrot.” She told them honestly.
“WHAT?!” Min Ho and Hyun Jun shouted at the same time. With a deep groan, Min Ho quickly spit out the chewed food and just when Hyun Jun wanted to do the same too, Shin Hye gave him a murderous glare with her index finger pointing at him.
“Lee Hyun Jun! You dare to spit it out, you will be in a big trouble.” Shin Hye warned him.
Hyun Jun paused his action, looking at his father for help but Min Ho ignored him and quickly took a big sip of water.
“Swallow it.” Shin Hye said sternly, her eyes still glaring at him.
Hyun Jun took a deep breath before forcing himself to gulp down the food in his mouth.
Shin Hye sighed and shifted her glare to Min Ho. “What is wrong with you? I thought you said it’s very delicious?”
Min Ho cleared his throat and gently pushed the bowl of carrot away from him. “You know we don’t like carrot.” He said very softly, trying not to anger his wife further.
“You don’t even know it was carrot until I told you.” Shin Hye said angrily as she crossed her arms across her chest. “How can you be so picky on food? You should set a good example to Hyun Jun.” She said as she took a side-glance at his son.
“I… I don’t understand what is carrot has to do with setting a good example to him. Everybody have something they don’t like to eat.” He looked at Shin Hye with a wary gaze. “I’m sure you have something you don’t like to eat too.”
“Ani. I eat everything. As long as the food is good for my health, I’ll eat it.” Shin Hye said firmly.
“But what is so good about carrot. It has a kind of… weird smell that makes me want to vomit.” Min Ho said as Hyun Jun nodded his head, agreed with his father.
Shin Hye heaved another deep sigh. “Carrot is very good for health. It can improve vision, help prevent cancer, slow down aging, prevents heart disease and stroke. It’s very important for us especially for growing child. Do you want Hyun Jun to have a bad vision and wear glasses in young age?”
Min Ho stole a sideway glance at his son before taking his coffee and took a big sip. “I don’t have a bad vision.” He mumbled.
“And this!” Shin Hye pointed at his cup. “Coffee is bad for health but you like it so much.” She said as she looked away and started to eat her food angrily.
Kang Chun Hwa took a step forward and whispered softly to Min Ho and Hyun Jun. “Agasshi woke up very early this morning to prepare this dish. It was not easy to make it. She tried it few times before she succeeds. She knows both of you doesn’t like the smell of the carrot, so she added some honey, frozen apple juice concentrate, fresh parsley and toasted hazelnuts to cover the smell.”
Min Ho and Hyun Jun turned to Shin Hye at the same time upon hearing what the maid said. Taking another big spoonful of the carrot dish, Hyun Jun scooped it into his tiny mouth and smiled sweetly at Shin Hye.
“Eomma, you see. Hyun Jun love to eat carrot now.” Hyun Jun said in between chewing.
Shin Hye looked at him and couldn’t suppress her smile. “Eat slowly.” She said as she poured a glass of orange juice for him.
Hyun Jun smiled and looked at his father. He used his eyes to send a silent message to Min Ho and asked him to eat it too. Min Ho understood but shook his head stubbornly. Although his heart felt sweet knowing Shin Hye prepared all this for them but he really hates carrot.
He glanced at Shin Hye again but she doesn’t even want to look at him. A helpless and defeated sigh slowly escaped his lips. Just when he wanted to surrender and give in to the carrot, a familiar voice interrupted them.
“Good morning.”
Three of them looked up at the same time and saw a smiling Si Wan standing in front of them. “I hope I didn’t disturbed your lovely breakfast.”
“You did.” Min Ho said coldly as his face darkened immediately.
“Good morning, seonsaeng-nim.” Hyun Jun greeted his tutor politely.
“Good morning, Hyun Jun.” Si Wan smiled.
“What are you doing here so early in the morning?” Min Ho asked with an unkind tone.
“Shin Hye didn’t tell you? We have a replacement class at 9am.” Si Wan said as he took a seat beside Hyun Jun.
Min Ho glared at him dangerously. “Shin Hye?” He inhaled a sharp breath. “I’ll be more comfortable if you address my wife as Park Shin Hye-sshi.” He said sourly.
Shin Hye scoffed at his absurdity. Ignoring him, she looked at Si Wan with a warm smile. “Oppa, have you taken your breakfast yet? If not, let’s eat together.”
OPPA??? Min Ho turned to Shin Hye and looked at her in disbelief.
But before he could say anything, Si Wan cut in first. “Thank you. I’m famished.”
“Ahjuhma, can you please take an empty plate for Si Wan oppa?” Shin Hye said to Kang Chun Hwa.
The older woman glanced at Min Ho’s angry expression and gulped nervously. “Y-Yes.” She replied as she quickly disappeared into the kitchen.
Si Wan smiled when he saw Min Ho’s blackened face. Good. If it was so hard for him to say the three words to Shin Hye, he doesn’t mind to give him some pressure to help both of them.
After the maid came back with the plate and spoon to him, he started to eat the foods in front of him. He took a big spoonful of the carrot dish that Shin Hye made and put it into his mouth. “Hmmm… this is really delicious.” He looked up at Kang Chun Hwa and showed his thumb up. “Ahjuhma’s cooking skill is the best.”
The maid smiled embarrassedly as she shook her head. “This dish was made by agasshi.”
“Chincha?” Si Wan looked at Shin Hye. “Wow, you can cook very well. What is this?”
“Carrot.” Shin Hye said the word loudly as she stole a sideway glance at Min Ho. “You think it’s delicious? But too bad. Some people just don’t know how to appreciate it.” She said with her voice laced with sarcasm.
Si Wan glanced at his best friend and smirked. Now he remembered. Min Ho hates carrot. This is going
One month later…
Kitchen…
“Agasshi… do you think… this will really work?” Kang Chun Hwa asked in a worried tone. “Sajang-nim and Hyun Jung…” She paused and inhaled a deep breath. “… they really hate it. If they find out… I can’t imagine their reaction.”
Park Shin Hye smiled as she scooped the food from the pan into a small bowl. “Don’t worry about it. I’m sure they wouldn’t find out. You tried it just now and if I didn’t tell you, will you know what is the ingredient inside?”
Kang Chun Hwa shook her head softly. “It doesn’t have that taste at all and it’s very delicious. But… sajang-nim and Hyun Jun’s tongue is very sensitive.”
Shin Hye put the bowl on the tray and gave the maid’s arm a gentle squeeze. “No worries. I’ll handle them if they find out.” She assured her with a smile. And just then, someone walked into the kitchen and interrupted their conversation.
“Eomma…” Hyun Jun ran towards Shin Hye and smiled adorably. “Eomma… good morning.”
“Good morning, cutie pie.” Shin Hye held his tiny hand and let out a sweet smile.
Hyun Jun turned to the kitchen island and smelled the nice aroma that filled the whole room. “Hmmm… the food smells so good. What is that?” He asked, pointing at the bowl on the tray.
Shin Hye smiled. “It’s eomma’s new recipe. I specially make it for you and your appa. I’m sure you will love it. It’s very tasty and healthy for children.”
“Yeah! I can try new food again. Eomma daebak.” Hyun Jun cheered happily.
“The foods are ready. Let’s go out to eat now.” Shin Hye said as she helped Kang Chun Hwa to take one of the trays.
As they walked out from the kitchen, Min Ho just came down and was walking into the dining room at the same time.
“Appa… good morning.” Hyun Jun greeted his father as he jumped up onto the dining chair.
Min Ho looked at Hyun Jun with a surprise gaze. “Why did you wake up so early? Today is Saturday. You don’t need to go to school today.”
“He have a replacement class today.” Shin Hye replied for Hyun Jun as she placed the foods on the dining table. “His private class was cancelled last Thursday due to his hockey practice at school.”
“I see.” Min Ho smiled when he saw his wife. He walked closer to her and leaned over to kiss her forehead. “Good morning.” He whispered.
When Shin Hye heard the soft giggle sounds from Hyun Jun and Kang Chun Hwa, her face immediately turned red in deep blush. “G-Good morning.” She stuttered, slowly pulled away from him. She walked to her place and quickly sits down without looking at them.
“Appa, eomma have cooked something new and delicious today.” Hyun Jun said to his father when he sits down too.
Shin Hye scooped few spoons of the new dish to their empty plates before placing it in front of Min Ho and Hyun Jun.
Min Ho glanced at the food before looking at Shin Hye. “What is this? It’s smell very good.”
“New side dish recipe.” Shin Hye said, looking at him with a smile. “Try it.”
Without waiting for his father to try first, Hyun Jun quickly put a big spoonful of the food into his tiny mouth. Kang Chun Hwa who was standing at the side, stared at Hyun Jun with a nervous expression.
“Hmmm… it’s so delicious.” Kyun Jun said, as he was busy chewing the food in his mouth. “Appa, you should try too.”
Min Ho smiled looking at his son’s cute expression. Gently taking his spoon up, he scooped a small spoonful of the food into his mouth. Shin Hye held her breath and looked at him with an anxious gaze.
“How is it?” Shin Hye asked.
Min Ho chewed carefully, allowing himself to taste the food. His lips slowly curled up into a small smile before looking at Shin Hye. “Delicious.”
Shin Hye and Kang Chun Hwa let out a sigh of relief at the same time.
“But what is this? It taste… familiar. But I just couldn’t tell what is that. Is it… pumpkin?” Min Ho asked as he put another spoonful into his mouth.
“Hrmmm…” Shin Hye let out a cheeky smile. “It’s… carrot.” She told them honestly.
“WHAT?!” Min Ho and Hyun Jun shouted at the same time. With a deep groan, Min Ho quickly spit out the chewed food and just when Hyun Jun wanted to do the same too, Shin Hye gave him a murderous glare with her index finger pointing at him.
“Lee Hyun Jun! You dare to spit it out, you will be in a big trouble.” Shin Hye warned him.
Hyun Jun paused his action, looking at his father for help but Min Ho ignored him and quickly took a big sip of water.
“Swallow it.” Shin Hye said sternly, her eyes still glaring at him.
Hyun Jun took a deep breath before forcing himself to gulp down the food in his mouth.
Shin Hye sighed and shifted her glare to Min Ho. “What is wrong with you? I thought you said it’s very delicious?”
Min Ho cleared his throat and gently pushed the bowl of carrot away from him. “You know we don’t like carrot.” He said very softly, trying not to anger his wife further.
“You don’t even know it was carrot until I told you.” Shin Hye said angrily as she crossed her arms across her chest. “How can you be so picky on food? You should set a good example to Hyun Jun.” She said as she took a side-glance at his son.
“I… I don’t understand what is carrot has to do with setting a good example to him. Everybody have something they don’t like to eat.” He looked at Shin Hye with a wary gaze. “I’m sure you have something you don’t like to eat too.”
“Ani. I eat everything. As long as the food is good for my health, I’ll eat it.” Shin Hye said firmly.
“But what is so good about carrot. It has a kind of… weird smell that makes me want to vomit.” Min Ho said as Hyun Jun nodded his head, agreed with his father.
Shin Hye heaved another deep sigh. “Carrot is very good for health. It can improve vision, help prevent cancer, slow down aging, prevents heart disease and stroke. It’s very important for us especially for growing child. Do you want Hyun Jun to have a bad vision and wear glasses in young age?”
Min Ho stole a sideway glance at his son before taking his coffee and took a big sip. “I don’t have a bad vision.” He mumbled.
“And this!” Shin Hye pointed at his cup. “Coffee is bad for health but you like it so much.” She said as she looked away and started to eat her food angrily.
Kang Chun Hwa took a step forward and whispered softly to Min Ho and Hyun Jun. “Agasshi woke up very early this morning to prepare this dish. It was not easy to make it. She tried it few times before she succeeds. She knows both of you doesn’t like the smell of the carrot, so she added some honey, frozen apple juice concentrate, fresh parsley and toasted hazelnuts to cover the smell.”
Min Ho and Hyun Jun turned to Shin Hye at the same time upon hearing what the maid said. Taking another big spoonful of the carrot dish, Hyun Jun scooped it into his tiny mouth and smiled sweetly at Shin Hye.
“Eomma, you see. Hyun Jun love to eat carrot now.” Hyun Jun said in between chewing.
Shin Hye looked at him and couldn’t suppress her smile. “Eat slowly.” She said as she poured a glass of orange juice for him.
Hyun Jun smiled and looked at his father. He used his eyes to send a silent message to Min Ho and asked him to eat it too. Min Ho understood but shook his head stubbornly. Although his heart felt sweet knowing Shin Hye prepared all this for them but he really hates carrot.
He glanced at Shin Hye again but she doesn’t even want to look at him. A helpless and defeated sigh slowly escaped his lips. Just when he wanted to surrender and give in to the carrot, a familiar voice interrupted them.
“Good morning.”
Three of them looked up at the same time and saw a smiling Si Wan standing in front of them. “I hope I didn’t disturbed your lovely breakfast.”
“You did.” Min Ho said coldly as his face darkened immediately.
“Good morning, seonsaeng-nim.” Hyun Jun greeted his tutor politely.
“Good morning, Hyun Jun.” Si Wan smiled.
“What are you doing here so early in the morning?” Min Ho asked with an unkind tone.
“Shin Hye didn’t tell you? We have a replacement class at 9am.” Si Wan said as he took a seat beside Hyun Jun.
Min Ho glared at him dangerously. “Shin Hye?” He inhaled a sharp breath. “I’ll be more comfortable if you address my wife as Park Shin Hye-sshi.” He said sourly.
Shin Hye scoffed at his absurdity. Ignoring him, she looked at Si Wan with a warm smile. “Oppa, have you taken your breakfast yet? If not, let’s eat together.”
OPPA??? Min Ho turned to Shin Hye and looked at her in disbelief.
But before he could say anything, Si Wan cut in first. “Thank you. I’m famished.”
“Ahjuhma, can you please take an empty plate for Si Wan oppa?” Shin Hye said to Kang Chun Hwa.
The older woman glanced at Min Ho’s angry expression and gulped nervously. “Y-Yes.” She replied as she quickly disappeared into the kitchen.
Si Wan smiled when he saw Min Ho’s blackened face. Good. If it was so hard for him to say the three words to Shin Hye, he doesn’t mind to give him some pressure to help both of them.
After the maid came back with the plate and spoon to him, he started to eat the foods in front of him. He took a big spoonful of the carrot dish that Shin Hye made and put it into his mouth. “Hmmm… this is really delicious.” He looked up at Kang Chun Hwa and showed his thumb up. “Ahjuhma’s cooking skill is the best.”
The maid smiled embarrassedly as she shook her head. “This dish was made by agasshi.”
“Chincha?” Si Wan looked at Shin Hye. “Wow, you can cook very well. What is this?”
“Carrot.” Shin Hye said the word loudly as she stole a sideway glance at Min Ho. “You think it’s delicious? But too bad. Some people just don’t know how to appreciate it.” She said with her voice laced with sarcasm.
Si Wan glanced at his best friend and smirked. Now he remembered. Min Ho hates carrot. This is going
0/5000
ถ้าหน้านี้เป็นป๊อปอัพ หรือเปลี่ยนเส้นทาง (มันไม่ควร), กรุณาช่วยเรา ด้วยการรายงานหน้านี้หนึ่งเดือนต่อมา...ห้องครัว..." Agasshi...คุณคิดว่า...จะทำงานจริง ๆ หรือไม่? " แกงชุนฮวาถามเสียงกังวล "Sajang นิ่มและฮยอนจุง..." เธอหยุดชั่วคราว และช่วยในการหายใจลึก ๆ "...พวกเขาจริง ๆ เกลียดมัน ถ้าจะหา... ฉันไม่สามารถนึกปฏิกิริยาของพวกเขา"Park Shin Hye ยิ้ม ตามเธอ scooped อาหารจากกระทะลงในชามขนาดเล็ก "ไม่ต้องกังวลเกี่ยวกับมัน ผมมั่นใจว่า พวกเขาจะไม่พบ คุณพยายามเต็มกำลัง และถ้าฉันไม่บอกคุณ จะคุณทราบส่วนประกอบภายในคืออะไร"ฮวาชุนกังจับศีรษะของเธอเบา ๆ "มันไม่มีรสชาติที่ทั้งหมด และก็อร่อยมาก แต่... sajang นิ่มและฮยอนลิ้นของ Jun เป็นอย่างนั้น "Shin Hye วางถ้วยในถาด และให้แขนของแม่บีบเบา ๆ "ไม่ต้องกังวล ฉันจะจัดการพวกเขาหากพวกเขาพบกัน" เธอมั่นใจเธอ ด้วยรอยยิ้ม และเพียงแล้ว คนที่เดินเข้าไปในครัว และขัดจังหวะการสนทนาของพวกเขา"Eomma..." ฮยอนจุนวิ่งต่อ Shin Hye และยิ้ม adorably " Eomma...สวัสดี. ""สวัสดีตอนเช้า วงกลมสีทอง" Shin Hye จัดมือเล็ก ๆ และให้ออกรอยยิ้มหวานฮยอนจุนเปิดเกาะห้องครัว และกลิ่นหอมดีที่เต็มไปทั้งห้อง " Hmmm...อาหารหอมจัง นั่นคืออะไร" เขาถาม ชี้ไปที่ชามบนถาดShin Hye ยิ้ม "มัน eomma เป็นสูตรใหม่ ฉันเป็นพิเศษทำให้คุณและคุณ appa ผมแน่ใจว่า คุณจะรักมัน ได้อร่อยมาก และมีสุขภาพที่ดีสำหรับเด็ก""ใช่ ฉันสามารถลองอาหารใหม่อีกครั้ง Eomma daebak " Hyun Jun โห่ร้องอย่างมีความสุข"อาหารพร้อม ลองไปหากินเดี๋ยวนี้" Shin Hye กล่าวว่า ขณะที่เธอช่วยกังฮวาชุนจะหนึ่งถาดเดินออกจากห้องครัว โฮจิมินห์นาทีเพียงลงมา แล้วเดินเข้ามาในห้องรับประทานอาหารพร้อมกัน" Appa...สวัสดี. " ฮยอนจุนรับการต้อนรับบิดา ตามเขาไปขึ้นบนเก้าอี้รับประทานอาหารดูที่ Hyun Jun โฮจิมินห์นาที ด้วยสายตาประหลาดใจ "ทำไมไม่คุณตื่นเช้าดังนั้น วันนี้เป็นวันเสาร์ คุณไม่จำเป็นต้องไปโรงเรียนวันนี้""เขามีคลาสแทนวันนี้" Shin Hye ตอบกลับสำหรับฮยอนจุนเธอวางอาหารบนโต๊ะอาหาร "ชั้นส่วนตัวของเขาถูกยกเลิกวันพฤหัสบดีสุดท้ายเนื่องจากพระองค์ปฏิบัติฮอกกี้โรงเรียน""อืมม" นาทีโฮยิ้มเมื่อเห็นภรรยาของเขา เขาเดินเข้าใกล้เธอ และเองจูบหน้าผากเธอ "สวัสดีตอนเช้า" เขากระซิบเมื่อ Hye ชินได้ยินเสียงหัวอ่อนจาก Hyun Jun และกังฮวาชุน ใบหน้าของเธอทันทีเปิดแดงอายลึก "ตอนเช้า G-ดี" เธอ stuttered ดึงช้า ๆ จากเขา เธอเดินไปเธอ และอยู่ลงอย่างรวดเร็วโดยไม่มองพวกเขา"Appa, eomma มีอาหารบางอย่างใหม่ และอร่อยวันนี้" ฮยอนจุนกล่าวว่า พ่อเมื่อเขาอยู่ลงไปShin Hye scooped ช้อนน้อยของจานใหม่กับจานของว่างก่อนที่จะวางหน้านาทีโฮจิมินห์และ Hyun Junนาทีโฮ glanced ในอาหารก่อน Shin Hye "นี่คืออะไร เรื่องของกลิ่นที่ดี""สูตรเครื่องเคียงใหม่" Shin Hye กล่าว มองเขา ด้วยรอยยิ้ม "ได้ได้"โดยไม่ต้องรอพ่อลองครั้งแรก Hyun Jun อย่างรวดเร็วใส่ spoonful ใหญ่ของอาหารเข้าไปในปากเล็ก ๆ ของเขา ฮวาชุนกังที่ยืนทางด้าน จ้องไปที่ Hyun Jun กับนิพจน์ประสาท" Hmmm...ก็อร่อยมากด้วย" มิ.ย.แลนด์กล่าว ขณะที่เขากำลังเคี้ยวอาหารในปาก "Appa คุณควรได้เกินไป"นาทีโฮยิ้มนิพจน์น่ารักของบุตร เขาค่อย ๆ กินช้อนเขา scooped spoonful เล็กอาหารเข้าปาก Shin Hye จัดลมหายใจของเธอ และมองเขา ด้วยสายตากระตือรือร้น"คืออย่างไร" Shin Hye ถามนาทีโฮ chewed ระมัดระวัง ช่วยตัวเองรสชาติอาหาร ริมฝีปากของเขาช้าโค้งขึ้นเป็นรอยยิ้มเล็ก ๆ ก่อน Shin Hye "อร่อย"Shin Hye และกังฮวาชุนให้ออกแยกกันของบรรเทาทุกข์ในเวลาเดียวกัน"แต่นี่คืออะไร ...รสคุ้นเคย แต่ฉันก็ไม่สามารถบอกสิ่งที่ คือมัน... ฟักทอง โฮจิมินห์นาทีถามขณะที่เขาใส่ spoonful อื่นเข้าไปในปากของเขา"Hrmmm..." Shin Hye ให้ออกยิ้ม cheeky "มันของแครอท" เธอบอกว่า พวกสุจริตอย่าง"อะไร!" นาทีโฮและจุนฮยอนตะโกนพร้อมกัน มีความลึกพันธุ์ร็อกหน้าย่น โฮจิมินห์นาทีรวดเร็วพ่นออกอาหาร chewed และเพียงเมื่อ Hyun Jun อยากทำเหมือนกันเกินไป Shin Hye ให้เขาแสงจ้า murderous กับนิ้วของเธอชี้ไปที่เขา"Lee Hyun Jun คุณกล้าที่จะพ่นออก คุณจะเป็นปัญหาใหญ่" Shin Hye เตือนเขาจุนฮยอนหยุดชั่วคราวการกระทำของเขา ที่พ่อของเขาสำหรับความช่วยเหลือ แต่นาทีโฮจิมินห์ละเว้นเขา และเอาใหญ่จิบน้ำอย่างรวดเร็ว"กลืนมัน" Shin Hye กล่าว sternly ดวงตาของเธอยังคง แกลริงที่เขาฮยอนจุนเอาลมหายใจก่อนที่จะเขมือบลงอาหารในปากของเขาเองShin Hye ถอนหายใจ และจากแสงจ้าของเธอนทร์นาทีคืออะไรผิดกับคุณ ฉันคิดว่า คุณพูดถูกค่ะ"โฮจิมินห์นาทีล้างคอของเขา และค่อย ๆ ผลักชามของแครอทให้กับพระองค์ "คุณรู้ว่า เราไม่ชอบแครอท" เขากล่าวว่า เบามาก พยายามไม่โกรธภรรยาต่อไป"คุณไม่ได้รู้ว่า มันเป็นแครอทจนกว่าฉันบอกคุณ" Shin Hye กล่าวว่า angrily เป็นเธอข้ามแขนบนหน้าอกของเธอ "คุณจะดังนั้น picky อาหาร คุณควรตั้งค่าตัวอย่างที่ดีกับ Hyun Jun" เธอบอกกับเธอได้ side-glance ที่บุตร"ฉัน... ไม่เข้าใจอะไรคือแครอทได้ทำกับการเป็นตัวอย่างที่ดีให้เขา ทุกคนมีสิ่งที่พวกเขาไม่ชอบกิน" เขาดูที่ Hye ชินกับสายตาที่ระมัดระวัง "ฉันแน่ใจว่า คุณมีบางสิ่งบางอย่างที่คุณไม่ต้องการกินมากเกินไป""เอนิ ฉันกินทุกอย่าง ตราบใดที่อาหารเหมาะสำหรับสุขภาพของฉัน ฉันจะกินมัน" Shin Hye กล่าวอย่างมั่นคง"แต่อะไรดีเกี่ยวกับแครอท มีชนิดของ...กลิ่นแปลก ๆ ทำให้ผมต้องอาเจียน " นาทีโฮจิมินห์กล่าวว่า เป็น Hyun Jun nodded ศีรษะ ตกลงกับพ่อของเขาShin Hye heaved another deep sigh. “Carrot is very good for health. It can improve vision, help prevent cancer, slow down aging, prevents heart disease and stroke. It’s very important for us especially for growing child. Do you want Hyun Jun to have a bad vision and wear glasses in young age?”Min Ho stole a sideway glance at his son before taking his coffee and took a big sip. “I don’t have a bad vision.” He mumbled.“And this!” Shin Hye pointed at his cup. “Coffee is bad for health but you like it so much.” She said as she looked away and started to eat her food angrily.Kang Chun Hwa took a step forward and whispered softly to Min Ho and Hyun Jun. “Agasshi woke up very early this morning to prepare this dish. It was not easy to make it. She tried it few times before she succeeds. She knows both of you doesn’t like the smell of the carrot, so she added some honey, frozen apple juice concentrate, fresh parsley and toasted hazelnuts to cover the smell.”Min Ho and Hyun Jun turned to Shin Hye at the same time upon hearing what the maid said. Taking another big spoonful of the carrot dish, Hyun Jun scooped it into his tiny mouth and smiled sweetly at Shin Hye.“Eomma, you see. Hyun Jun love to eat carrot now.” Hyun Jun said in between chewing.Shin Hye looked at him and couldn’t suppress her smile. “Eat slowly.” She said as she poured a glass of orange juice for him.Hyun Jun smiled and looked at his father. He used his eyes to send a silent message to Min Ho and asked him to eat it too. Min Ho understood but shook his head stubbornly. Although his heart felt sweet knowing Shin Hye prepared all this for them but he really hates carrot.He glanced at Shin Hye again but she doesn’t even want to look at him. A helpless and defeated sigh slowly escaped his lips. Just when he wanted to surrender and give in to the carrot, a familiar voice interrupted them.“Good morning.”Three of them looked up at the same time and saw a smiling Si Wan standing in front of them. “I hope I didn’t disturbed your lovely breakfast.”“You did.” Min Ho said coldly as his face darkened immediately.“Good morning, seonsaeng-nim.” Hyun Jun greeted his tutor politely.“Good morning, Hyun Jun.” Si Wan smiled.“What are you doing here so early in the morning?” Min Ho asked with an unkind tone.“Shin Hye didn’t tell you? We have a replacement class at 9am.” Si Wan said as he took a seat beside Hyun Jun.Min Ho glared at him dangerously. “Shin Hye?” He inhaled a sharp breath. “I’ll be more comfortable if you address my wife as Park Shin Hye-sshi.” He said sourly.Shin Hye scoffed at his absurdity. Ignoring him, she looked at Si Wan with a warm smile. “Oppa, have you taken your breakfast yet? If not, let’s eat together.”OPPA??? Min Ho turned to Shin Hye and looked at her in disbelief.
But before he could say anything, Si Wan cut in first. “Thank you. I’m famished.”
“Ahjuhma, can you please take an empty plate for Si Wan oppa?” Shin Hye said to Kang Chun Hwa.
The older woman glanced at Min Ho’s angry expression and gulped nervously. “Y-Yes.” She replied as she quickly disappeared into the kitchen.
Si Wan smiled when he saw Min Ho’s blackened face. Good. If it was so hard for him to say the three words to Shin Hye, he doesn’t mind to give him some pressure to help both of them.
After the maid came back with the plate and spoon to him, he started to eat the foods in front of him. He took a big spoonful of the carrot dish that Shin Hye made and put it into his mouth. “Hmmm… this is really delicious.” He looked up at Kang Chun Hwa and showed his thumb up. “Ahjuhma’s cooking skill is the best.”
The maid smiled embarrassedly as she shook her head. “This dish was made by agasshi.”
“Chincha?” Si Wan looked at Shin Hye. “Wow, you can cook very well. What is this?”
“Carrot.” Shin Hye said the word loudly as she stole a sideway glance at Min Ho. “You think it’s delicious? But too bad. Some people just don’t know how to appreciate it.” She said with her voice laced with sarcasm.
Si Wan glanced at his best friend and smirked. Now he remembered. Min Ho hates carrot. This is going
But before he could say anything, Si Wan cut in first. “Thank you. I’m famished.”
“Ahjuhma, can you please take an empty plate for Si Wan oppa?” Shin Hye said to Kang Chun Hwa.
The older woman glanced at Min Ho’s angry expression and gulped nervously. “Y-Yes.” She replied as she quickly disappeared into the kitchen.
Si Wan smiled when he saw Min Ho’s blackened face. Good. If it was so hard for him to say the three words to Shin Hye, he doesn’t mind to give him some pressure to help both of them.
After the maid came back with the plate and spoon to him, he started to eat the foods in front of him. He took a big spoonful of the carrot dish that Shin Hye made and put it into his mouth. “Hmmm… this is really delicious.” He looked up at Kang Chun Hwa and showed his thumb up. “Ahjuhma’s cooking skill is the best.”
The maid smiled embarrassedly as she shook her head. “This dish was made by agasshi.”
“Chincha?” Si Wan looked at Shin Hye. “Wow, you can cook very well. What is this?”
“Carrot.” Shin Hye said the word loudly as she stole a sideway glance at Min Ho. “You think it’s delicious? But too bad. Some people just don’t know how to appreciate it.” She said with her voice laced with sarcasm.
Si Wan glanced at his best friend and smirked. Now he remembered. Min Ho hates carrot. This is going
การแปล กรุณารอสักครู่..
ถ้าหน้านี้มีป๊อปอัพหรือเปลี่ยนเส้นทาง (มันไม่ควร!)
โปรดช่วยให้เราด้วยการรายงานหน้านี้หนึ่งเดือนต่อมา... ห้องครัว ... "Agasshi ... คุณคิดว่า ... ? นี้จะทำงานจริงๆ" คังจุนฮวาถามใน เสียงกังวล "Sajang-nim ฮยอนจุงและ ... " เธอหยุดและสูดลมหายใจหายใจเข้าลึก ๆ "... พวกเขาจริงๆเกลียดมัน ถ้าพวกเขาหา ... ฉันไม่สามารถจินตนาการปฏิกิริยาของพวกเขา. "ปาร์คชินเฮยิ้มขณะที่เธออุ้มอาหารจากกระทะลงไปในชามขนาดเล็ก "ไม่ต้องกังวลเกี่ยวกับเรื่องนี้ ฉันแน่ใจว่าพวกเขาจะไม่หา คุณพยายามมันเพียงแค่ตอนนี้และถ้าผมไม่ได้บอกคุณคุณจะได้รู้ว่าสิ่งที่เป็นส่วนผสมภายใน? "คังฮวาชอนส่ายหัวของเธอเบาๆ "มันไม่ได้มีรสชาติที่ทุกคนนั้นและมันอร่อยมาก แต่ ... sajang-nim และลิ้นฮยอนจุนมีความสำคัญมาก. "ชินเฮใส่บาตรบนถาดและให้แขนแม่บ้านที่บีบอ่อนโยน "ไม่ต้องห่วง. ฉันจะจัดการกับพวกเขาว่าพวกเขาหา. "เธอมั่นใจเธอด้วยรอยยิ้ม และเพียงแค่นั้นคนที่เดินเข้ามาในห้องครัวและขัดจังหวะการสนทนาของพวกเขา. "Eomma ... " ฮยอนมิถุนายนวิ่งไปชินเฮและยิ้มน่ารัก "Eomma ... เช้าวันที่ดี." "ตอนเช้าที่ดีพายน่ารัก." ชินฮเยมือถือเล็ก ๆ ของเขาและให้ออกรอยยิ้มหวาน. ฮยอนมิถุนายนหันไปเกาะห้องครัวและกลิ่นหอมที่ดีที่เต็มไปทั้งห้อง "อืมม ... อาหารที่มีกลิ่นที่ดีเพื่อให้ คืออะไร? "เขาถามว่าชี้ไปที่ชามบนถาด. ชินเฮยิ้ม "มันเป็นสูตรใหม่ของ eomma ผมทำให้มันเป็นพิเศษสำหรับคุณและคุณพ่อ ฉันแน่ใจว่าคุณจะรักมัน มันมากอร่อยและมีสุขภาพสำหรับเด็ก. "" ใช่! ฉันสามารถลองอาหารใหม่อีกครั้ง Eomma daebak. "ฮยอนมิถุนายนเชียร์อย่างมีความสุข." อาหารที่มีความพร้อม ลองออกไปกินขณะนี้. "ชินเฮกล่าวว่าขณะที่เธอช่วยคังจุนฮวาจะใช้เวลาหนึ่งของถาด. ขณะที่พวกเขาเดินออกมาจากห้องครัว, มินโฮเพิ่งมาลงและกำลังเดินเข้ามาในห้องรับประทานอาหารในเวลาเดียวกัน." พ่อ ... ตอนเช้าที่ดี. "ฮยอนมิถุนายนทักทายพ่อของเขาในขณะที่เขากระโดดขึ้นไปบนเก้าอี้รับประทานอาหาร. มินโฮมองที่ฮยอนมิถุนายนจ้องมองด้วยความประหลาดใจ "ทำไมคุณตื่นขึ้นมาดังนั้นในช่วงต้น? วันนี้คือวันเสาร์. คุณไม่จำเป็นต้องไปโรงเรียนวันนี้. "" เขาได้เรียนทดแทนวันนี้. "ชินเฮตอบสำหรับฮยอนมิถุนายนขณะที่เธอวางอาหารบนโต๊ะรับประทานอาหาร "ชั้นส่วนตัวของเขาถูกยกเลิกไปเมื่อวันพฤหัสบดีที่เกิดจากการปฏิบัติฮอกกี้ของเขาที่โรงเรียน." "ผมเห็น." มินโฮยิ้มเมื่อเขาเห็นภรรยาของเขา เขาเดินใกล้ชิดกับเธอและโน้มตัวไปจูบหน้าผากของเธอ "ตอนเช้าที่ดี." เขากระซิบ. เมื่อชินเฮได้ยินเสียงหัวเราะคิกคักนุ่มจากฮยอนมิถุนายนและคังจุนฮวาใบหน้าของเธอทันทีเปลี่ยนเป็นสีแดงในบลัชออลึก "เช้าจีดี." เธอพูดติดอ่างค่อยๆดึงออกไปจากเขา เธอเดินไปที่สถานที่ที่เธอได้อย่างรวดเร็วและนั่งลงโดยไม่ได้มองไปที่พวกเขา. "Appa, eomma ได้สุกสิ่งใหม่และอร่อยวันนี้." ฮยอนมิถุนายนกล่าวแก่บิดาของเขาเมื่อเขานั่งลงด้วย. ชินเฮอุ้มช้อนไม่กี่ของจานใหม่ของพวกเขา จานที่ว่างเปล่าก่อนที่จะวางไว้ในด้านหน้าของมินโฮและฮยอนมิถุนายนมินโฮเหลือบมองไปที่อาหารก่อนที่จะมองหาที่ชินฮเย "คืออะไร? มันเป็นกลิ่นที่ดีมาก. "" สูตรกับข้าวใหม่. "ชินเฮกล่าวว่ามองเขาด้วยรอยยิ้ม "ลองมัน." โดยไม่ต้องรอพ่อของเขาเป็นครั้งแรกที่จะลองฮยอนมิถุนายนได้อย่างรวดเร็วใส่ช้อนขนาดใหญ่ของอาหารเข้าไปในปากของเขาเล็ก ๆ คังจุนฮวาที่ยืนอยู่ด้านข้างที่จ้องมองมาที่ฮยอนมิถุนายนด้วยการแสดงออกประสาท. "อืมม ... มันอร่อยดังนั้น." ชุนมิถุนายนกล่าวว่าในขณะที่เขากำลังยุ่งเคี้ยวอาหารในปากของเขา "พ่อคุณควรพยายามมากเกินไป." มินโฮยิ้มมองไปที่การแสดงออกที่น่ารักของลูกชายของเขา การขึ้นค่อยๆช้อนเขาอุ้มช้อนเล็ก ๆ ของอาหารเข้าไปในปากของเขา ชินเฮจัดลมหายใจของเธอและมองไปที่เขาด้วยสายตากังวล. "มันเป็นอย่างไร" ชินฮเยถาม. มินโฮเคี้ยวอย่างระมัดระวังปล่อยให้ตัวเองได้ลิ้มรสอาหาร ริมฝีปากของเขาอย่างช้า ๆ ขดเป็นรอยยิ้มเล็ก ๆ ก่อนที่จะมองหาที่ชินฮเย "อร่อย." ชินเฮและคังจุนฮวาให้ออกถอนหายใจด้วยความโล่งอกในเวลาเดียวกัน. "แต่นี่คืออะไร? รสชาติที่คุ้นเคย ... แต่ผมก็ไม่สามารถบอกได้ว่าคือ มันคือ ... ฟักทอง? "มินโฮถามในขณะที่เขาใส่ช้อนอื่นเข้าไปในปากของเขา." Hrmmm ... "ชินเฮให้ออกรอยยิ้มทะเล้น "มันเป็นแครอท ... ." เธอบอกพวกเขาตรงไปตรงมา. "อะไร ?!" มินโฮและฮยอนตะโกนมิถุนายนในเวลาเดียวกัน ด้วยการคร่ำครวญลึกมินโฮได้อย่างรวดเร็วคายอาหารเคี้ยวและเพียงเมื่อฮยอนมิถุนายนอยากจะทำเช่นเดียวกันเกินไปชินเฮทำให้เขามีแสงจ้าฆาตกรรมกับนิ้วชี้ของเธอชี้ไปที่เขา. "ลีฮยอนมิถุนายน! คุณกล้าที่จะคายมันออกคุณจะอยู่ในปัญหาใหญ่. "ชินฮเยเตือนเขา. ฮยอนมิถุนายนหยุดชั่วคราวการกระทำของเขามองไปที่พ่อของเขาเพื่อขอความช่วยเหลือ แต่มินโฮไม่สนใจเขาได้อย่างรวดเร็วและเอาจิบใหญ่ของน้ำ." กลืนมัน . "ชินเฮกล่าวว่าอย่างรุนแรงดวงตาของเธอยังคงจ้องมองมาที่เขา. ฮยอนมิถุนายนเอาลมหายใจลึก ๆ ก่อนที่จะบังคับตัวเองให้เขมือบอาหารในปากของเขา. ชินเฮถอนหายใจและเปลี่ยนแสงจ้าของเธอที่จะมินโฮ "เกิดอะไรขึ้นกับคุณ? ฉันคิดว่าคุณบอกว่ามันอร่อยมาก? "มินโฮล้างลำคอของเขาและค่อยๆผลักชามแครอทออกไปจากเขา "คุณรู้เราไม่ชอบแครอท." เขากล่าวอย่างเบา ๆ พยายามไม่ให้ความโกรธของเขาภรรยาต่อไป. "คุณไม่ได้รู้ว่ามันเป็นแครอทจนกว่าฉันจะบอกคุณ." ชินเฮกล่าวว่าด้วยความโกรธที่เธอเดินข้ามแขนของเธอ หน้าอกของเธอ "วิธีที่คุณสามารถจะเป็นอย่างนั้นจู้จี้จุกจิกเกี่ยวกับอาหาร? คุณควรเป็นตัวอย่างที่ดีให้กับฮยอนมิถุนายน "เธอกล่าวว่าขณะที่เธอเอาด้านข้างอย่างรวดเร็วที่ลูกชายของเขา." ฉัน ... ฉันไม่เข้าใจสิ่งที่เป็นแครอทจะทำอย่างไรกับการตั้งค่าเป็นตัวอย่างที่ดีให้กับเขา ทุกคนมีสิ่งที่พวกเขาไม่ชอบที่จะกิน. "เขามองไปที่ชินเฮกับสายตาระวัง "ผมมั่นใจว่าคุณมีสิ่งที่คุณไม่ชอบที่จะกินมากเกินไป." "นิ ฉันกินทุกอย่าง ตราบใดที่อาหารเป็นสิ่งที่ดีสำหรับสุขภาพของฉันฉันจะกินมัน. "ชินเฮกล่าวว่าแน่น." แต่สิ่งที่เป็นเพื่อที่ดีเกี่ยวกับแครอท มันมีชนิดของ ... กลิ่นแปลกที่ทำให้ผมอยากจะอาเจียนได้. "มินโฮกล่าวว่าเป็นฮยอนมิถุนายนพยักหน้าเห็นด้วยกับพ่อของเขา. ชินเฮอีกยกถอนหายใจลึก "แครอทเป็นสิ่งที่ดีมากสำหรับสุขภาพ มันสามารถปรับปรุงวิสัยทัศน์ช่วยป้องกันการเกิดมะเร็งชะลอริ้วรอยช่วยป้องกันการเกิดโรคหัวใจและโรคหลอดเลือดสมอง มันเป็นสิ่งสำคัญมากสำหรับเราโดยเฉพาะอย่างยิ่งสำหรับเด็กเติบโต คุณต้องการที่ฮยอนมิถุนายนที่จะมีวิสัยทัศน์ที่ดีและสวมแว่นตาในวัยหนุ่มสาว? "มินโฮขโมยได้อย่างรวดเร็วด้านข้างที่ลูกชายของเขาก่อนที่จะชงกาแฟและเอาจิบใหญ่ของเขา "ผมไม่ได้มีวิสัยทัศน์ที่ดี." เขาพึมพำ. "และนี่!" ชินฮเยชี้ไปที่ถ้วยของเขา "กาแฟไม่ดีต่อสุขภาพ แต่คุณจะชอบมันมาก." เธอกล่าวว่าในขณะที่เธอมองออกไปและเริ่มต้นที่จะกินอาหารของเธอด้วยความโกรธ. คังจุนฮวาเอาก้าวไปข้างหน้าและกระซิบเบา ๆ ให้กับมินโฮและฮยอนมิถุนายน "Agasshi ตื่นขึ้นมามาก ในเช้าวันนี้เพื่อเตรียมความพร้อมจานนี้ มันไม่ใช่เรื่องง่ายที่จะทำให้มัน เธอพยายามไม่กี่ครั้งก่อนที่เธอจะประสบความสำเร็จ เธอรู้ว่าคุณทั้งสองไม่ชอบกลิ่นของแครอทเพื่อให้เธอเพิ่มน้ำผึ้งบางแอปเปิ้ลน้ำผลไม้เข้มข้นแช่แข็ง, ผักชีฝรั่งสดและเฮเซลนัทคั่วเพื่อให้ครอบคลุมกลิ่น. "มินโฮและฮยอนมิถุนายนหันไปชินเฮในเวลาเดียวกันเมื่อได้ยินสิ่งที่สาวกล่าวว่า การอีกช้อนขนาดใหญ่ของจานแครอทฮยอนมิถุนายนอุ้มมันเข้าไปในปากเล็ก ๆ ของเขาและยิ้มหวานที่ชินเฮ. "Eomma คุณเห็น ฮยอนมิถุนายนชอบกินแครอทขณะนี้. "ฮยอนมิถุนายนกล่าวว่าในระหว่างเคี้ยว. ชินเฮมองไปที่เขาและไม่สามารถปราบปรามรอยยิ้มของเธอ "กินช้า." เธอกล่าวว่าขณะที่เธอเทแก้วน้ำผลไม้สีส้มสำหรับเขา. ฮยอนมิถุนายนยิ้มและมองไปที่พ่อของเขา เขาใช้สายตาของเขาที่จะส่งข้อความเงียบมินโฮและขอให้เขากินมันเกินไป มินโฮเข้าใจ แต่ส่ายหัวหัวชนฝา แม้ว่าหัวใจของเขารู้สึกว่าหวานรู้ชินเฮเตรียมทั้งหมดนี้สำหรับพวกเขา แต่เขาจริงๆเกลียดแครอท. เขาเหลือบมองไปที่ชินเฮอีกครั้ง แต่เธอก็ไม่ได้ต้องการที่จะมองไปที่เขา ถอนหายใจกำพร้าและพ่ายแพ้อย่างช้าๆหนีริมฝีปากของเขา เพียงเมื่อเขาต้องการที่จะยอมแพ้และให้ในแครอท, เสียงที่คุ้นเคยขัดจังหวะพวกเขา. "ตอนเช้าที่ดี." สามของพวกเขาเงยหน้าขึ้นมองในเวลาเดียวกันและเห็นรอยยิ้มศรีวรรณยืนอยู่ในด้านหน้าของพวกเขา "ผมหวังว่าผมไม่ได้รบกวนเช้าที่น่ารักของคุณ." "คุณได้." มินโฮกล่าวว่าเย็นชาเป็นใบหน้าของเขามืดทันที. "ดีตอนเช้า seonsaeng-nim." ฮยอนมิถุนายนทักทายครูสอนพิเศษของเขาอย่างสุภาพ. "สวัสดีฮยอนมิถุนายน . "ศรีวรรณยิ้ม." คุณกำลังทำอะไรที่นี่ดังนั้นในช่วงต้นในตอนเช้า? "มินโฮถามด้วยน้ำเสียงที่ไร้ความปรานี." ชินเฮไม่ได้บอกคุณ? เราได้เรียนทดแทนที่ 09:00. "ศรีวรรณกล่าวว่าในขณะที่เขานั่งข้างฮยอนมิถุนายนมินโฮจ้องไปที่เขาอันตราย "ชินเฮ" เขาสูดดมหายใจที่คมชัด "ฉันจะเป็นความสะดวกสบายมากขึ้นถ้าคุณอยู่ในฐานะภรรยาของฉันปาร์คชินเฮดีโอ." เขากล่าวอย่างไม่พอใจ. ชินฮเยเย้ยหยันของเขาไร้สาระ ไม่สนใจเขาเธอมองไปที่ศรีวรรณกับรอยยิ้มที่อบอุ่น "พี่คุณได้ทานอาหารเช้าของคุณหรือยัง ถ้าไม่ได้ขอกินด้วยกัน. "พี่??? มินโฮหันไปชินเฮและมองไปที่เธอไม่เชื่อ. แต่ก่อนที่เขาจะพูดอะไร Si Wan ตัดในครั้งแรก "ขอขอบคุณ. ฉันหิว. "" Ahjuhma คุณสามารถโปรดใช้จานที่ว่างเปล่าสำหรับศรีวรรณพี่? "ชินเฮกล่าวว่าคังจุนฮวา. ผู้หญิงที่มีอายุมากกว่าเหลือบมองไปที่มินโฮแสดงออกโกรธและหงุดหงิดกลืนน้ำลาย "Y-Yes." เธอตอบอย่างรวดเร็วขณะที่เธอหายเข้าไปในห้องครัว. ศรีวรรณยิ้มเมื่อเขาเห็นมินโฮของใบหน้าดำคล้ำ ดี ถ้ามันเป็นเรื่องยากมากสำหรับเขาที่จะพูดคำสามคำที่จะชินเฮเขาไม่คิดที่จะให้เขามีความกดดันที่จะช่วยให้ทั้งสองบาง. หลังจากแม่บ้านกลับมาพร้อมกับจานและช้อนกับเขาเขาเริ่มที่จะกิน อาหารที่อยู่ตรงหน้าเขา เขาเอาช้อนใหญ่ของจานแครอทที่ชินฮเยทำและใส่ลงในปากของเขา "อืมม ... นี้อร่อยจริงๆ." เขามองมาที่คังจุนฮวาและแสดงให้เห็นนิ้วหัวแม่มือของเขาขึ้น "ทักษะการปรุงอาหาร Ahjuhma เป็นที่ดีที่สุด." สาวยิ้ม embarrassedly ขณะที่เธอส่ายหัวของเธอ "จานนี้ถูกสร้างขึ้นโดย agasshi." "ฉะ" ศรีวรรณมองที่ชินฮเย "ว้าว, คุณสามารถปรุงอาหารได้เป็นอย่างดี นี้คืออะไร? "" แครอท. "ชินเฮกล่าวว่าคำว่าเสียงดังในขณะที่เธอขโมยได้อย่างรวดเร็วด้านข้างที่มินโฮ "คุณคิดว่ามันอร่อย? แต่เลวร้ายเกินไป บางคนก็ไม่ทราบวิธีการที่จะเห็นคุณค่าของมัน. "เธอกล่าวพร้อมกับเสียงของเธอเจือด้วยถ้อยคำ. ศรีวรรณเหลือบมองไปที่เพื่อนที่ดีที่สุดของเขาและ smirked ตอนนี้เขาจำได้ มินโฮเกลียดแครอท นี้เป็นไป
โปรดช่วยให้เราด้วยการรายงานหน้านี้หนึ่งเดือนต่อมา... ห้องครัว ... "Agasshi ... คุณคิดว่า ... ? นี้จะทำงานจริงๆ" คังจุนฮวาถามใน เสียงกังวล "Sajang-nim ฮยอนจุงและ ... " เธอหยุดและสูดลมหายใจหายใจเข้าลึก ๆ "... พวกเขาจริงๆเกลียดมัน ถ้าพวกเขาหา ... ฉันไม่สามารถจินตนาการปฏิกิริยาของพวกเขา. "ปาร์คชินเฮยิ้มขณะที่เธออุ้มอาหารจากกระทะลงไปในชามขนาดเล็ก "ไม่ต้องกังวลเกี่ยวกับเรื่องนี้ ฉันแน่ใจว่าพวกเขาจะไม่หา คุณพยายามมันเพียงแค่ตอนนี้และถ้าผมไม่ได้บอกคุณคุณจะได้รู้ว่าสิ่งที่เป็นส่วนผสมภายใน? "คังฮวาชอนส่ายหัวของเธอเบาๆ "มันไม่ได้มีรสชาติที่ทุกคนนั้นและมันอร่อยมาก แต่ ... sajang-nim และลิ้นฮยอนจุนมีความสำคัญมาก. "ชินเฮใส่บาตรบนถาดและให้แขนแม่บ้านที่บีบอ่อนโยน "ไม่ต้องห่วง. ฉันจะจัดการกับพวกเขาว่าพวกเขาหา. "เธอมั่นใจเธอด้วยรอยยิ้ม และเพียงแค่นั้นคนที่เดินเข้ามาในห้องครัวและขัดจังหวะการสนทนาของพวกเขา. "Eomma ... " ฮยอนมิถุนายนวิ่งไปชินเฮและยิ้มน่ารัก "Eomma ... เช้าวันที่ดี." "ตอนเช้าที่ดีพายน่ารัก." ชินฮเยมือถือเล็ก ๆ ของเขาและให้ออกรอยยิ้มหวาน. ฮยอนมิถุนายนหันไปเกาะห้องครัวและกลิ่นหอมที่ดีที่เต็มไปทั้งห้อง "อืมม ... อาหารที่มีกลิ่นที่ดีเพื่อให้ คืออะไร? "เขาถามว่าชี้ไปที่ชามบนถาด. ชินเฮยิ้ม "มันเป็นสูตรใหม่ของ eomma ผมทำให้มันเป็นพิเศษสำหรับคุณและคุณพ่อ ฉันแน่ใจว่าคุณจะรักมัน มันมากอร่อยและมีสุขภาพสำหรับเด็ก. "" ใช่! ฉันสามารถลองอาหารใหม่อีกครั้ง Eomma daebak. "ฮยอนมิถุนายนเชียร์อย่างมีความสุข." อาหารที่มีความพร้อม ลองออกไปกินขณะนี้. "ชินเฮกล่าวว่าขณะที่เธอช่วยคังจุนฮวาจะใช้เวลาหนึ่งของถาด. ขณะที่พวกเขาเดินออกมาจากห้องครัว, มินโฮเพิ่งมาลงและกำลังเดินเข้ามาในห้องรับประทานอาหารในเวลาเดียวกัน." พ่อ ... ตอนเช้าที่ดี. "ฮยอนมิถุนายนทักทายพ่อของเขาในขณะที่เขากระโดดขึ้นไปบนเก้าอี้รับประทานอาหาร. มินโฮมองที่ฮยอนมิถุนายนจ้องมองด้วยความประหลาดใจ "ทำไมคุณตื่นขึ้นมาดังนั้นในช่วงต้น? วันนี้คือวันเสาร์. คุณไม่จำเป็นต้องไปโรงเรียนวันนี้. "" เขาได้เรียนทดแทนวันนี้. "ชินเฮตอบสำหรับฮยอนมิถุนายนขณะที่เธอวางอาหารบนโต๊ะรับประทานอาหาร "ชั้นส่วนตัวของเขาถูกยกเลิกไปเมื่อวันพฤหัสบดีที่เกิดจากการปฏิบัติฮอกกี้ของเขาที่โรงเรียน." "ผมเห็น." มินโฮยิ้มเมื่อเขาเห็นภรรยาของเขา เขาเดินใกล้ชิดกับเธอและโน้มตัวไปจูบหน้าผากของเธอ "ตอนเช้าที่ดี." เขากระซิบ. เมื่อชินเฮได้ยินเสียงหัวเราะคิกคักนุ่มจากฮยอนมิถุนายนและคังจุนฮวาใบหน้าของเธอทันทีเปลี่ยนเป็นสีแดงในบลัชออลึก "เช้าจีดี." เธอพูดติดอ่างค่อยๆดึงออกไปจากเขา เธอเดินไปที่สถานที่ที่เธอได้อย่างรวดเร็วและนั่งลงโดยไม่ได้มองไปที่พวกเขา. "Appa, eomma ได้สุกสิ่งใหม่และอร่อยวันนี้." ฮยอนมิถุนายนกล่าวแก่บิดาของเขาเมื่อเขานั่งลงด้วย. ชินเฮอุ้มช้อนไม่กี่ของจานใหม่ของพวกเขา จานที่ว่างเปล่าก่อนที่จะวางไว้ในด้านหน้าของมินโฮและฮยอนมิถุนายนมินโฮเหลือบมองไปที่อาหารก่อนที่จะมองหาที่ชินฮเย "คืออะไร? มันเป็นกลิ่นที่ดีมาก. "" สูตรกับข้าวใหม่. "ชินเฮกล่าวว่ามองเขาด้วยรอยยิ้ม "ลองมัน." โดยไม่ต้องรอพ่อของเขาเป็นครั้งแรกที่จะลองฮยอนมิถุนายนได้อย่างรวดเร็วใส่ช้อนขนาดใหญ่ของอาหารเข้าไปในปากของเขาเล็ก ๆ คังจุนฮวาที่ยืนอยู่ด้านข้างที่จ้องมองมาที่ฮยอนมิถุนายนด้วยการแสดงออกประสาท. "อืมม ... มันอร่อยดังนั้น." ชุนมิถุนายนกล่าวว่าในขณะที่เขากำลังยุ่งเคี้ยวอาหารในปากของเขา "พ่อคุณควรพยายามมากเกินไป." มินโฮยิ้มมองไปที่การแสดงออกที่น่ารักของลูกชายของเขา การขึ้นค่อยๆช้อนเขาอุ้มช้อนเล็ก ๆ ของอาหารเข้าไปในปากของเขา ชินเฮจัดลมหายใจของเธอและมองไปที่เขาด้วยสายตากังวล. "มันเป็นอย่างไร" ชินฮเยถาม. มินโฮเคี้ยวอย่างระมัดระวังปล่อยให้ตัวเองได้ลิ้มรสอาหาร ริมฝีปากของเขาอย่างช้า ๆ ขดเป็นรอยยิ้มเล็ก ๆ ก่อนที่จะมองหาที่ชินฮเย "อร่อย." ชินเฮและคังจุนฮวาให้ออกถอนหายใจด้วยความโล่งอกในเวลาเดียวกัน. "แต่นี่คืออะไร? รสชาติที่คุ้นเคย ... แต่ผมก็ไม่สามารถบอกได้ว่าคือ มันคือ ... ฟักทอง? "มินโฮถามในขณะที่เขาใส่ช้อนอื่นเข้าไปในปากของเขา." Hrmmm ... "ชินเฮให้ออกรอยยิ้มทะเล้น "มันเป็นแครอท ... ." เธอบอกพวกเขาตรงไปตรงมา. "อะไร ?!" มินโฮและฮยอนตะโกนมิถุนายนในเวลาเดียวกัน ด้วยการคร่ำครวญลึกมินโฮได้อย่างรวดเร็วคายอาหารเคี้ยวและเพียงเมื่อฮยอนมิถุนายนอยากจะทำเช่นเดียวกันเกินไปชินเฮทำให้เขามีแสงจ้าฆาตกรรมกับนิ้วชี้ของเธอชี้ไปที่เขา. "ลีฮยอนมิถุนายน! คุณกล้าที่จะคายมันออกคุณจะอยู่ในปัญหาใหญ่. "ชินฮเยเตือนเขา. ฮยอนมิถุนายนหยุดชั่วคราวการกระทำของเขามองไปที่พ่อของเขาเพื่อขอความช่วยเหลือ แต่มินโฮไม่สนใจเขาได้อย่างรวดเร็วและเอาจิบใหญ่ของน้ำ." กลืนมัน . "ชินเฮกล่าวว่าอย่างรุนแรงดวงตาของเธอยังคงจ้องมองมาที่เขา. ฮยอนมิถุนายนเอาลมหายใจลึก ๆ ก่อนที่จะบังคับตัวเองให้เขมือบอาหารในปากของเขา. ชินเฮถอนหายใจและเปลี่ยนแสงจ้าของเธอที่จะมินโฮ "เกิดอะไรขึ้นกับคุณ? ฉันคิดว่าคุณบอกว่ามันอร่อยมาก? "มินโฮล้างลำคอของเขาและค่อยๆผลักชามแครอทออกไปจากเขา "คุณรู้เราไม่ชอบแครอท." เขากล่าวอย่างเบา ๆ พยายามไม่ให้ความโกรธของเขาภรรยาต่อไป. "คุณไม่ได้รู้ว่ามันเป็นแครอทจนกว่าฉันจะบอกคุณ." ชินเฮกล่าวว่าด้วยความโกรธที่เธอเดินข้ามแขนของเธอ หน้าอกของเธอ "วิธีที่คุณสามารถจะเป็นอย่างนั้นจู้จี้จุกจิกเกี่ยวกับอาหาร? คุณควรเป็นตัวอย่างที่ดีให้กับฮยอนมิถุนายน "เธอกล่าวว่าขณะที่เธอเอาด้านข้างอย่างรวดเร็วที่ลูกชายของเขา." ฉัน ... ฉันไม่เข้าใจสิ่งที่เป็นแครอทจะทำอย่างไรกับการตั้งค่าเป็นตัวอย่างที่ดีให้กับเขา ทุกคนมีสิ่งที่พวกเขาไม่ชอบที่จะกิน. "เขามองไปที่ชินเฮกับสายตาระวัง "ผมมั่นใจว่าคุณมีสิ่งที่คุณไม่ชอบที่จะกินมากเกินไป." "นิ ฉันกินทุกอย่าง ตราบใดที่อาหารเป็นสิ่งที่ดีสำหรับสุขภาพของฉันฉันจะกินมัน. "ชินเฮกล่าวว่าแน่น." แต่สิ่งที่เป็นเพื่อที่ดีเกี่ยวกับแครอท มันมีชนิดของ ... กลิ่นแปลกที่ทำให้ผมอยากจะอาเจียนได้. "มินโฮกล่าวว่าเป็นฮยอนมิถุนายนพยักหน้าเห็นด้วยกับพ่อของเขา. ชินเฮอีกยกถอนหายใจลึก "แครอทเป็นสิ่งที่ดีมากสำหรับสุขภาพ มันสามารถปรับปรุงวิสัยทัศน์ช่วยป้องกันการเกิดมะเร็งชะลอริ้วรอยช่วยป้องกันการเกิดโรคหัวใจและโรคหลอดเลือดสมอง มันเป็นสิ่งสำคัญมากสำหรับเราโดยเฉพาะอย่างยิ่งสำหรับเด็กเติบโต คุณต้องการที่ฮยอนมิถุนายนที่จะมีวิสัยทัศน์ที่ดีและสวมแว่นตาในวัยหนุ่มสาว? "มินโฮขโมยได้อย่างรวดเร็วด้านข้างที่ลูกชายของเขาก่อนที่จะชงกาแฟและเอาจิบใหญ่ของเขา "ผมไม่ได้มีวิสัยทัศน์ที่ดี." เขาพึมพำ. "และนี่!" ชินฮเยชี้ไปที่ถ้วยของเขา "กาแฟไม่ดีต่อสุขภาพ แต่คุณจะชอบมันมาก." เธอกล่าวว่าในขณะที่เธอมองออกไปและเริ่มต้นที่จะกินอาหารของเธอด้วยความโกรธ. คังจุนฮวาเอาก้าวไปข้างหน้าและกระซิบเบา ๆ ให้กับมินโฮและฮยอนมิถุนายน "Agasshi ตื่นขึ้นมามาก ในเช้าวันนี้เพื่อเตรียมความพร้อมจานนี้ มันไม่ใช่เรื่องง่ายที่จะทำให้มัน เธอพยายามไม่กี่ครั้งก่อนที่เธอจะประสบความสำเร็จ เธอรู้ว่าคุณทั้งสองไม่ชอบกลิ่นของแครอทเพื่อให้เธอเพิ่มน้ำผึ้งบางแอปเปิ้ลน้ำผลไม้เข้มข้นแช่แข็ง, ผักชีฝรั่งสดและเฮเซลนัทคั่วเพื่อให้ครอบคลุมกลิ่น. "มินโฮและฮยอนมิถุนายนหันไปชินเฮในเวลาเดียวกันเมื่อได้ยินสิ่งที่สาวกล่าวว่า การอีกช้อนขนาดใหญ่ของจานแครอทฮยอนมิถุนายนอุ้มมันเข้าไปในปากเล็ก ๆ ของเขาและยิ้มหวานที่ชินเฮ. "Eomma คุณเห็น ฮยอนมิถุนายนชอบกินแครอทขณะนี้. "ฮยอนมิถุนายนกล่าวว่าในระหว่างเคี้ยว. ชินเฮมองไปที่เขาและไม่สามารถปราบปรามรอยยิ้มของเธอ "กินช้า." เธอกล่าวว่าขณะที่เธอเทแก้วน้ำผลไม้สีส้มสำหรับเขา. ฮยอนมิถุนายนยิ้มและมองไปที่พ่อของเขา เขาใช้สายตาของเขาที่จะส่งข้อความเงียบมินโฮและขอให้เขากินมันเกินไป มินโฮเข้าใจ แต่ส่ายหัวหัวชนฝา แม้ว่าหัวใจของเขารู้สึกว่าหวานรู้ชินเฮเตรียมทั้งหมดนี้สำหรับพวกเขา แต่เขาจริงๆเกลียดแครอท. เขาเหลือบมองไปที่ชินเฮอีกครั้ง แต่เธอก็ไม่ได้ต้องการที่จะมองไปที่เขา ถอนหายใจกำพร้าและพ่ายแพ้อย่างช้าๆหนีริมฝีปากของเขา เพียงเมื่อเขาต้องการที่จะยอมแพ้และให้ในแครอท, เสียงที่คุ้นเคยขัดจังหวะพวกเขา. "ตอนเช้าที่ดี." สามของพวกเขาเงยหน้าขึ้นมองในเวลาเดียวกันและเห็นรอยยิ้มศรีวรรณยืนอยู่ในด้านหน้าของพวกเขา "ผมหวังว่าผมไม่ได้รบกวนเช้าที่น่ารักของคุณ." "คุณได้." มินโฮกล่าวว่าเย็นชาเป็นใบหน้าของเขามืดทันที. "ดีตอนเช้า seonsaeng-nim." ฮยอนมิถุนายนทักทายครูสอนพิเศษของเขาอย่างสุภาพ. "สวัสดีฮยอนมิถุนายน . "ศรีวรรณยิ้ม." คุณกำลังทำอะไรที่นี่ดังนั้นในช่วงต้นในตอนเช้า? "มินโฮถามด้วยน้ำเสียงที่ไร้ความปรานี." ชินเฮไม่ได้บอกคุณ? เราได้เรียนทดแทนที่ 09:00. "ศรีวรรณกล่าวว่าในขณะที่เขานั่งข้างฮยอนมิถุนายนมินโฮจ้องไปที่เขาอันตราย "ชินเฮ" เขาสูดดมหายใจที่คมชัด "ฉันจะเป็นความสะดวกสบายมากขึ้นถ้าคุณอยู่ในฐานะภรรยาของฉันปาร์คชินเฮดีโอ." เขากล่าวอย่างไม่พอใจ. ชินฮเยเย้ยหยันของเขาไร้สาระ ไม่สนใจเขาเธอมองไปที่ศรีวรรณกับรอยยิ้มที่อบอุ่น "พี่คุณได้ทานอาหารเช้าของคุณหรือยัง ถ้าไม่ได้ขอกินด้วยกัน. "พี่??? มินโฮหันไปชินเฮและมองไปที่เธอไม่เชื่อ. แต่ก่อนที่เขาจะพูดอะไร Si Wan ตัดในครั้งแรก "ขอขอบคุณ. ฉันหิว. "" Ahjuhma คุณสามารถโปรดใช้จานที่ว่างเปล่าสำหรับศรีวรรณพี่? "ชินเฮกล่าวว่าคังจุนฮวา. ผู้หญิงที่มีอายุมากกว่าเหลือบมองไปที่มินโฮแสดงออกโกรธและหงุดหงิดกลืนน้ำลาย "Y-Yes." เธอตอบอย่างรวดเร็วขณะที่เธอหายเข้าไปในห้องครัว. ศรีวรรณยิ้มเมื่อเขาเห็นมินโฮของใบหน้าดำคล้ำ ดี ถ้ามันเป็นเรื่องยากมากสำหรับเขาที่จะพูดคำสามคำที่จะชินเฮเขาไม่คิดที่จะให้เขามีความกดดันที่จะช่วยให้ทั้งสองบาง. หลังจากแม่บ้านกลับมาพร้อมกับจานและช้อนกับเขาเขาเริ่มที่จะกิน อาหารที่อยู่ตรงหน้าเขา เขาเอาช้อนใหญ่ของจานแครอทที่ชินฮเยทำและใส่ลงในปากของเขา "อืมม ... นี้อร่อยจริงๆ." เขามองมาที่คังจุนฮวาและแสดงให้เห็นนิ้วหัวแม่มือของเขาขึ้น "ทักษะการปรุงอาหาร Ahjuhma เป็นที่ดีที่สุด." สาวยิ้ม embarrassedly ขณะที่เธอส่ายหัวของเธอ "จานนี้ถูกสร้างขึ้นโดย agasshi." "ฉะ" ศรีวรรณมองที่ชินฮเย "ว้าว, คุณสามารถปรุงอาหารได้เป็นอย่างดี นี้คืออะไร? "" แครอท. "ชินเฮกล่าวว่าคำว่าเสียงดังในขณะที่เธอขโมยได้อย่างรวดเร็วด้านข้างที่มินโฮ "คุณคิดว่ามันอร่อย? แต่เลวร้ายเกินไป บางคนก็ไม่ทราบวิธีการที่จะเห็นคุณค่าของมัน. "เธอกล่าวพร้อมกับเสียงของเธอเจือด้วยถ้อยคำ. ศรีวรรณเหลือบมองไปที่เพื่อนที่ดีที่สุดของเขาและ smirked ตอนนี้เขาจำได้ มินโฮเกลียดแครอท นี้เป็นไป
การแปล กรุณารอสักครู่..
ถ้าหน้านี้มีป๊อปอัพหรือเปลี่ยนเส้นทาง ( มันไม่ ! ) โปรดช่วยเราโดยการรายงานหน้านี้
หนึ่งเดือนต่อมา . . . . . . .
. . . ห้องครัว . . .
" คุณหนู . . . . . . . คุณคิดว่า . . . . . . . แบบนี้จะได้ผลจริงๆเหรอ " คัง ชุน ฮวาถามด้วยน้ำเสียงเป็นห่วง " ซาจังนิมกับฮยอนจุง . . . . . . . " เธอหยุดและสูดหายใจเข้าลึก ๆ . " . . . . . . เกลียดจริงๆเลย ถ้าพวกเขาพบว่า . . . . . . . ผมไม่สามารถจินตนาการถึงปฏิกิริยาของพวกเขา . "
ปาร์คชินเฮยิ้มที่เธอตักอาหารจากกระทะลงในชามขนาดเล็ก " ไม่ต้องเป็นห่วง ฉันแน่ใจว่าพวกเขาจะไม่พบ คุณพยายามทำมันตอนนี้และถ้าฉันไม่บอกคุณ คุณจะรู้ว่าอะไรคือส่วนผสมข้างใน "
คัง ชุน ฮวา สั่นศีรษะเบาๆ " มันไม่มีรสชาติเลยอร่อยสุดๆ แต่ . . . . . . . ซาจังนิมและลิ้นของฮยอนจุนจะไวมาก
"ชินเฮใส่ชามบนถาดและยกแขนของแม่บ้าน บีบเบาๆ " ไม่ต้องเป็นห่วง ฉันจะจัดการกับพวกเขาหากพวกเขาหา " เธอมั่นใจว่าเธอกับรอยยิ้ม และ ก็มีคนเดินเข้ามาในครัวและขัดจังหวะการสนทนาของพวกเขา
" แม่คะ . . . . . . . " ฮยอนจุนวิ่งเข้าหาชินเฮยิ้มน่ารัก . " แม่คะ . . . . . . . อรุณสวัสดิ์ " พาย
" อรุณสวัสดิ์จ้ะ" ชินเฮจับมือเล็ก ๆของเขาและปล่อยออกมายิ้มหวาน
ฮยอนจุนกลายเป็นครัวเกาะและกลิ่นดี กลิ่นหอมที่เต็มไปทั้งห้อง " อืม . . . . . . . . . . . น่ากินจัง นั่นอะไร ? " เขาถามพลางชี้ไปที่ชามบนถาด
ชินเฮยิ้ม " ก็แม่คะใหม่สูตร ฉันเลยทำให้คุณและพ่อของคุณ ฉันแน่ใจว่าคุณจะชอบมันมันอร่อยมากและมีสุขภาพดีสำหรับเด็ก . "
" เย้ ! ! ! ! ! ฉันสามารถลองอาหารใหม่อีก แม่คะดีจัง " ฮยอนจุน เชียร์อย่างมีความสุข
" อาหารพร้อมแล้ว ไปกินข้าวกันได้แล้ว " ชินเฮพูดขณะที่เธอช่วยคัง ชุน ฮวา จะใช้เวลาหนึ่งของถาด
ขณะที่พวกเขาเดินออกมาจากห้องครัว มินโฮเพิ่งลงและเดินเข้าไปในห้องรับประทานอาหารในเวลาเดียวกัน
" พ่อ . . . . . . . อรุณสวัสดิ์" ฮยอนจุนทักทายพ่อของเขาขณะที่เขากระโดดขึ้นบนเก้าอี้
มินโฮมองฮยองจุนด้วยสายตาประหลาดใจ . " ทำไมพี่ตื่นเช้าจังล่ะ วันนี้เป็นวันเสาร์ คุณไม่ต้องไปโรงเรียนวันนี้ "
" เขาได้เปลี่ยนคลาสวันนี้ " ชินเฮตอบกลับสำหรับฮยอนจุน เธอวางอาหารบนโต๊ะอาหาร
หนึ่งเดือนต่อมา . . . . . . .
. . . ห้องครัว . . .
" คุณหนู . . . . . . . คุณคิดว่า . . . . . . . แบบนี้จะได้ผลจริงๆเหรอ " คัง ชุน ฮวาถามด้วยน้ำเสียงเป็นห่วง " ซาจังนิมกับฮยอนจุง . . . . . . . " เธอหยุดและสูดหายใจเข้าลึก ๆ . " . . . . . . เกลียดจริงๆเลย ถ้าพวกเขาพบว่า . . . . . . . ผมไม่สามารถจินตนาการถึงปฏิกิริยาของพวกเขา . "
ปาร์คชินเฮยิ้มที่เธอตักอาหารจากกระทะลงในชามขนาดเล็ก " ไม่ต้องเป็นห่วง ฉันแน่ใจว่าพวกเขาจะไม่พบ คุณพยายามทำมันตอนนี้และถ้าฉันไม่บอกคุณ คุณจะรู้ว่าอะไรคือส่วนผสมข้างใน "
คัง ชุน ฮวา สั่นศีรษะเบาๆ " มันไม่มีรสชาติเลยอร่อยสุดๆ แต่ . . . . . . . ซาจังนิมและลิ้นของฮยอนจุนจะไวมาก
"ชินเฮใส่ชามบนถาดและยกแขนของแม่บ้าน บีบเบาๆ " ไม่ต้องเป็นห่วง ฉันจะจัดการกับพวกเขาหากพวกเขาหา " เธอมั่นใจว่าเธอกับรอยยิ้ม และ ก็มีคนเดินเข้ามาในครัวและขัดจังหวะการสนทนาของพวกเขา
" แม่คะ . . . . . . . " ฮยอนจุนวิ่งเข้าหาชินเฮยิ้มน่ารัก . " แม่คะ . . . . . . . อรุณสวัสดิ์ " พาย
" อรุณสวัสดิ์จ้ะ" ชินเฮจับมือเล็ก ๆของเขาและปล่อยออกมายิ้มหวาน
ฮยอนจุนกลายเป็นครัวเกาะและกลิ่นดี กลิ่นหอมที่เต็มไปทั้งห้อง " อืม . . . . . . . . . . . น่ากินจัง นั่นอะไร ? " เขาถามพลางชี้ไปที่ชามบนถาด
ชินเฮยิ้ม " ก็แม่คะใหม่สูตร ฉันเลยทำให้คุณและพ่อของคุณ ฉันแน่ใจว่าคุณจะชอบมันมันอร่อยมากและมีสุขภาพดีสำหรับเด็ก . "
" เย้ ! ! ! ! ! ฉันสามารถลองอาหารใหม่อีก แม่คะดีจัง " ฮยอนจุน เชียร์อย่างมีความสุข
" อาหารพร้อมแล้ว ไปกินข้าวกันได้แล้ว " ชินเฮพูดขณะที่เธอช่วยคัง ชุน ฮวา จะใช้เวลาหนึ่งของถาด
ขณะที่พวกเขาเดินออกมาจากห้องครัว มินโฮเพิ่งลงและเดินเข้าไปในห้องรับประทานอาหารในเวลาเดียวกัน
" พ่อ . . . . . . . อรุณสวัสดิ์" ฮยอนจุนทักทายพ่อของเขาขณะที่เขากระโดดขึ้นบนเก้าอี้
มินโฮมองฮยองจุนด้วยสายตาประหลาดใจ . " ทำไมพี่ตื่นเช้าจังล่ะ วันนี้เป็นวันเสาร์ คุณไม่ต้องไปโรงเรียนวันนี้ "
" เขาได้เปลี่ยนคลาสวันนี้ " ชินเฮตอบกลับสำหรับฮยอนจุน เธอวางอาหารบนโต๊ะอาหาร
การแปล กรุณารอสักครู่..
ภาษาอื่น ๆ
การสนับสนุนเครื่องมือแปลภาษา: กรีก, กันนาดา, กาลิเชียน, คลิงออน, คอร์สิกา, คาซัค, คาตาลัน, คินยารวันดา, คีร์กิซ, คุชราต, จอร์เจีย, จีน, จีนดั้งเดิม, ชวา, ชิเชวา, ซามัว, ซีบัวโน, ซุนดา, ซูลู, ญี่ปุ่น, ดัตช์, ตรวจหาภาษา, ตุรกี, ทมิฬ, ทาจิก, ทาทาร์, นอร์เวย์, บอสเนีย, บัลแกเรีย, บาสก์, ปัญจาป, ฝรั่งเศส, พาชตู, ฟริเชียน, ฟินแลนด์, ฟิลิปปินส์, ภาษาอินโดนีเซี, มองโกเลีย, มัลทีส, มาซีโดเนีย, มาราฐี, มาลากาซี, มาลายาลัม, มาเลย์, ม้ง, ยิดดิช, ยูเครน, รัสเซีย, ละติน, ลักเซมเบิร์ก, ลัตเวีย, ลาว, ลิทัวเนีย, สวาฮิลี, สวีเดน, สิงหล, สินธี, สเปน, สโลวัก, สโลวีเนีย, อังกฤษ, อัมฮาริก, อาร์เซอร์ไบจัน, อาร์เมเนีย, อาหรับ, อิกโบ, อิตาลี, อุยกูร์, อุสเบกิสถาน, อูรดู, ฮังการี, ฮัวซา, ฮาวาย, ฮินดี, ฮีบรู, เกลิกสกอต, เกาหลี, เขมร, เคิร์ด, เช็ก, เซอร์เบียน, เซโซโท, เดนมาร์ก, เตลูกู, เติร์กเมน, เนปาล, เบงกอล, เบลารุส, เปอร์เซีย, เมารี, เมียนมา (พม่า), เยอรมัน, เวลส์, เวียดนาม, เอสเปอแรนโต, เอสโทเนีย, เฮติครีโอล, แอฟริกา, แอลเบเนีย, โคซา, โครเอเชีย, โชนา, โซมาลี, โปรตุเกส, โปแลนด์, โยรูบา, โรมาเนีย, โอเดีย (โอริยา), ไทย, ไอซ์แลนด์, ไอร์แลนด์, การแปลภาษา.
- seeking to amend the Estate duty Ordinan
- In addition, PI advised to convince with
- As with hair loss due to physical stress
- What are you doing now baby
- lazy
- ตอนเย็นๆ
- และเราได้จ้องตากัน
- Cleaning product
- minimum wage can only affect the experim
- มีแค่ยาฆ่าเชื้อกับทายา
- Relatively larger dispersion and lesser
- ในรูปฉันดุอ้วน
- Note that a differential amplifier is a
- Existence
- การใช้ผลิตภัณฑ์รักษาสิวนั้น จะช่วยลดการอ
- minimum wage can only affect the experim
- Integers, Reals, and Booleans are data t
- ไม่ควรใช้มีดหรือกรรไกรในวันตรุษเพราะเชื่
- เลยไป
- It showed that it ispossible to reduce t
- ช่วยอยู่กับฉันไปนานๆนะ
- In addition, PI advised to convince with
- The Characteristic high glass transition
- องค์ประกอบที่มีความสัมพันธ์กัน
