quality of life and satisfaction on

quality of life and satisfaction one will achieve. However,
Csikszentmihalyi (1999) notes that high consumption levels
do not always provide benefits; on the contrary, such
levels of consumption may adversely affect individual welfare.
The result obtained with respect to materialism and
risk perception is also noteworthy; indeed, there is a negative
relationship, indicating that people with high levels
of materialism tend to have low perception of risk because
the satisfaction of their needs becomes the central task, regardless
of the risk incurred.
With respect to the hypothesis regarding the relation
between money values and propensity toward indebtedness,
it is observed that people who value possession of
money tend toward a lower propensity of being in debt
because they are predisposed to saving and spending only
what is planned beforehand.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

คุณภาพชีวิตและความพึงพอใจหนึ่งจะประสบความสำเร็จ อย่างไรก็ตามCsikszentmihalyi (1999) บันทึกปริมาณการใช้ที่สูงระดับไม่เสมอมีประโยชน์ ดอก เช่นระดับของการใช้อาจกระทบต่อผลการสวัสดิการแต่ละผลที่ได้รับกับนิยมวิภาษ และรับรู้ความเสี่ยงก็น่าสนใจ แน่นอน มีการลบความสัมพันธ์ การแสดงคนที่มีระดับสูงของนิยมวิภาษมักจะ มีการรับรู้ความเสี่ยงต่ำเนื่องจากความพึงพอใจของความเป็น งานเซ็นทรัล ไม่ความเสี่ยงที่เกิดขึ้นกับสมมติฐานเกี่ยวกับความสัมพันธ์ค่าเงินและสิ่งต่อข้าวแดงแกงร้อนมันคือสังเกตว่า กลุ่มคนที่ครอบครองมูลค่าเงินมีแนวโน้มไปสู่สิ่งที่ต่ำกว่าในหนี้เนื่องจากพวกเขาจะสำแดง การบันทึกค่าใช้จ่ายเท่านั้นที่มีการวางแผนล่วงหน้า

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

คุณภาพชีวิตและความพึงพอใจอย่างใดอย่างหนึ่งจะประสบความสำเร็จ อย่างไรก็ตาม
Csikszentmihalyi (1999)
ตั้งข้อสังเกตว่าระดับการบริโภคที่สูงไม่เคยให้ประโยชน์;
ในทางตรงกันข้ามเช่นระดับของการบริโภคอาจส่งผลกระทบสวัสดิการของแต่ละบุคคล. ผลที่ได้รับเกี่ยวกับการวัตถุนิยมและการรับรู้ของความเสี่ยงนอกจากนี้ยังเป็นที่น่าสังเกต; แน่นอนมีเชิงลบคือความสัมพันธ์ที่แสดงให้เห็นว่าคนที่มีระดับสูงของวัตถุนิยมมีแนวโน้มที่จะมีการรับรู้ในระดับต่ำของความเสี่ยงเนื่องจากความพึงพอใจของความต้องการของพวกเขาจะกลายเป็นงานกลางโดยไม่คำนึงถึงความเสี่ยงที่เกิดขึ้น. เกี่ยวกับสมมติฐานเกี่ยวกับความสัมพันธ์ระหว่างเงินค่านิยมและความโน้มเอียงไปสู่หนี้, มันเป็นที่สังเกตว่าคนที่เห็นคุณค่าของความครอบครองของเงินมีแนวโน้มที่มีต่อแนวโน้มที่ลดลงของการเป็นหนี้เพราะพวกเขามักจะชอบที่จะประหยัดและการใช้จ่ายเฉพาะสิ่งที่มีการวางแผนล่วงหน้า

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

คุณภาพชีวิตและความพึงพอใจที่จะบรรลุ อย่างไรก็ตาม ,
csikszentmihalyi ( 1999 ) บันทึกที่ระดับ
การบริโภคสูงไม่เสมอให้ประโยชน์ ; ในทางตรงกันข้าม เช่น
ระดับของการบริโภคอาจส่งผลกระทบต่อสวัสดิการของแต่ละบุคคล
ผลที่ได้เทียบกับวัตถุนิยม และการรับรู้ความเสี่ยง นอกจากนี้ยังน่าสังเกต
; จริง มีความสัมพันธ์ในทางลบ
,ระบุว่า ผู้ที่มีระดับสูง
วัตถุนิยมมักจะมีความเข้าใจน้อยของความเสี่ยงเนื่องจาก
ความพึงพอใจของความต้องการของพวกเขาจะกลายเป็นงานที่ส่วนกลาง ไม่ว่าในเรื่องของความเสี่ยงที่เกิดขึ้น
.
ส่วนสมมติฐานเกี่ยวกับความสัมพันธ์ระหว่างค่าเงินและความโน้มเอียงไปทาง

การเป็นหนี้ , พบว่าผู้ที่ครอบครอง
ค่าเงินมีแนวโน้มไปสู่ความโน้มเอียงลดลงของการเป็นหนี้
เพราะพวกเขาเป็น predisposed การออมและการใช้จ่ายเท่านั้น

อะไรที่วางแผนไว้ล่วงหน้า