ConclusionThis article has sought t

Conclusion
This article has sought to identify a pragmatist response to the problem of moral disagreement,
a problem that takes on an acute urgency in a culturally pluralistic society
divided by rival and incompatible value systems. Relying on Richard J. Bernstein’s
retrospective synthesis of the pragmatist tradition, I have suggested that a pragmatist
response to the problem of moral disagreement would move beyond the twin tendencies
of objectivism and relativism, and provide a non-foundational model of moral
discourse and rational choice. I have further argued that such a response would seek
to balance the imperative of fairness with that of reaching an outcome. As examples
of such a pragmatist response, I have compared Habermas’ transcendental model of
moral discourse withMacIntyre’s historicist model. Based on this comparison, I have
argued that Habermas prioritizes outcomes at the cost of fairness, and thatMacIntyre
does the opposite. The tension that emerged from this comparison led to the speculation
this tension might be insurmountable.
This argument has two sets of implications for recent discussions about pragmatism
and communication theory.The first concerns Craig’s (1999, 2007) metamodel.
Russill andCraig have bothmade a compelling case for recognizing pragmatismas an
independent tradition of communication theory with its own internal integrity.The
above analysis compares two models of moral discourse, reading each model as pragmatist
in orientation.They thus both appear to fit squarelywithin the pragmatist tradition
of communication theory as Russill and Craig have formulated it. However, they
also appear to fit within the rhetorical tradition as Craig has formulated it. According
to Craig, the rhetorical tradition theorizes communication as “[t]he practical art
of discourse,” and theorizes the problems of communication as “[s]ocial exigency
requiring collective deliberation and judgment” (1999, 133). Bearing in mind that
the metamodel is merely a heuristic device designed to manage the vast and dizzying
field of communication theory, that the twomodels can nonetheless easily be situated
in more than one tradition suggests a certain limitation of the metamodel in categorizing
certain theories. [Correction made after online publication April 2, 2015: this
paragraph has been revised to more accurately reflect Russill’s views.]
The second set of implications concerns the relationship of pragmatism to
rhetoric. As I have stated in the introduction, pragmatism is mor

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

สรุปบทความนี้ได้พยายามที่จะระบุการตอบสนอง pragmatist ปัญหาของความขัดแย้งทางศีลธรรมปัญหาที่ใช้เวลาในการเร่งที่เฉียบพลันในสังคมหลากวัฒนธรรมระบอบหาร ด้วยค่าเข้าระบบและคู่แข่ง พึ่ง Richard J. เบิร์นสไตน์ย้อนหลังการสังเคราะห์ของประเพณี pragmatist ฉันมีแนะนำที่เป็น pragmatistตอบสนองปัญหาของความขัดแย้งทางศีลธรรมจะก้าวข้ามแนวโน้มทวิobjectivism และ relativism และแบบจำลองที่ไม่ใช่พื้นฐานของคุณธรรมวาทกรรมและทางเลือกที่มีเหตุผล ฉันมีการโต้เถียงว่า ต้องการแสวงหาการตอบสนองเพื่อความสมดุลของความเป็นธรรมกับที่ของถึงผลความจำเป็น เป็นตัวอย่างดังกล่าวเป็น pragmatist การตอบสนอง ผมมีเปรียบเทียบของ Habermas รุ่นอดิศัยรุ่น historicist วาทกรรมคุณธรรม withMacIntyre จากการเปรียบเทียบนี้ มีโต้เถียงว่า Habermas จัดลำดับผลลัพธ์ค่าใช้จ่ายความเป็นธรรม และ thatMacIntyreตรงข้าม ความตึงเครียดที่เกิดจากการเปรียบเทียบนี้นำไปสู่การเก็งกำไรความตึงเครียดนี้อาจผ่านไม่อาร์กิวเมนต์นี้มีสองชุดของผลกระทบสำหรับการสนทนาล่าสุดเกี่ยวกับลัทธิปฏิบัตินิยมและทฤษฎีการสื่อสาร กังวลแรกของเครก (1999, 2007) metamodelกรณีน่าสนใจสำหรับการจดจำ pragmatismas Russill andCraig มี bothmade การประเพณีอิสระของทฤษฎีการสื่อสารมีคุณธรรมภายในของตนเอง การข้างต้นวิเคราะห์เปรียบเทียบสองรุ่นของวาทกรรมทางศีลธรรม การอ่านแต่ละรุ่นเป็น pragmatistในการวางแนว พวกเขาทั้งสองจึงให้พอดีกับ squarelywithin ประเพณี pragmatistของทฤษฎีการสื่อสาร Russill และเคร็กมีสูตรมัน อย่างไรก็ตาม พวกเขาปรากฏให้ พอดีภายในวัฒนธรรมย่อยเป็นเคร็กมีสูตรด้วย ตามไปเครก ประเพณีย่อย theorizes การสื่อสารเป็น " [t] ศิลปะปฏิบัติของเขาของวาทกรรม และ theorizes ปัญหาของการสื่อสารเป็น "ความ ocial [s]ต้องร่วมกันดำเนินการและคำพิพากษา" (1999, 133) ปืนในใจว่าที่ metamodel เป็นเพียงพฤติกรรมอุปกรณ์ออกแบบมาเพื่อจัดการตาราง และกว้างใหญ่ของทฤษฎีการสื่อสาร ว่า twomodels ที่สามารถก็ง่ายอยู่ในประเพณีมากกว่าหนึ่งชี้ให้เห็นข้อจำกัดของ metamodel ในการจัดประเภททฤษฎีบางอย่าง [การแก้ไขหลังจากสิ่งพิมพ์ออนไลน์ 2 เมษายน 2015: นี้ย่อหน้าที่มีการปรับเพื่อสะท้อนมุมมองของ Russill ขึ้นอย่างถูกต้อง]ชุดที่สองของผลกระทบเกี่ยวกับความสัมพันธ์ของลัทธิปฏิบัตินิยมการสำนวนที่ ผมได้ระบุไว้ในบทนำ ลัทธิปฏิบัตินิยมเป็น mor

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

สรุป
บทความนี้ได้พยายามที่จะระบุการตอบสนองนักปฏิบัติในการแก้ไขปัญหาของความขัดแย้งทางศีลธรรม,
ปัญหาที่จะใช้เวลาในความเร่งด่วนเฉียบพลันในสังคมพหุนิยมทางวัฒนธรรม
หารด้วยระบบค่าคู่แข่งและเข้ากันไม่ได้ อาศัยริชาร์ดเจสเตนของ
การสังเคราะห์ย้อนหลังของประเพณีปฏิบัติที่ฉันได้ชี้ให้เห็นว่านักปฏิบัติ
การตอบสนองต่อปัญหาของความขัดแย้งทางศีลธรรมจะย้ายเกินแนวโน้มแฝด
ของเพ่งเล็งและ relativism และมีรูปแบบที่ไม่ใช่พื้นฐานของคุณธรรม
วาทกรรมและทางเลือกที่มีเหตุผล . ฉันได้เป็นที่ถกเถียงกันต่อไปว่าการตอบสนองเช่นจะหาทาง
เพื่อความสมดุลของความจำเป็นของความเป็นธรรมกับที่ของถึงผล เป็นตัวอย่าง
ของการตอบสนองเช่นนักปฏิบัติผมได้เมื่อเทียบกับรุ่นธรรมดาฮาเบอร์ของ
วาทกรรมทางศีลธรรมรุ่น historicist withMacIntyre ของ จากการเปรียบเทียบนี้ผมได้
แย้งว่าฮาเบอร์จัดลำดับผลที่ค่าใช้จ่ายของความเป็นธรรมและ thatMacIntyre
ไม่ตรงข้าม ความตึงเครียดที่เกิดขึ้นจากการเปรียบเทียบนี้จะนำไปสู่การเก็งกำไร
ความตึงเครียดนี้อาจจะผ่านไม่ได้.
เรื่องนี้มีสองชุดของผลกระทบต่อการอภิปรายล่าสุดเกี่ยวกับการปฏิบัติ
และการสื่อสาร theory.The กังวลแรกของเครก (1999, 2007) metamodel.
Russill andCraig ได้ bothmade ที่น่าสนใจ กรณีการตระหนักถึง pragmatismas
ประเพณีอิสระของทฤษฎีการสื่อสารกับ integrity.The ภายในของตัวเอง
ข้างต้นการวิเคราะห์เปรียบเทียบสองรุ่นของวาทกรรมทางศีลธรรม, การอ่านแต่ละรุ่นเป็นนักปฏิบัติ
ใน orientation.They ดังนั้นทั้งสองปรากฏเพื่อให้พอดีกับ squarelywithin ประเพณีปฏิบัติ
ของทฤษฎีการสื่อสารและ Russill เครกมีสูตรมัน แต่พวกเขา
ยังปรากฏให้พอดีกับประเพณีวาทศิลป์เป็นเครกได้กำหนดมัน ตาม
เครก, ประเพณีวาทศิลป์ทฤษฎีการสื่อสารว่า "[t] เขาศิลปะการปฏิบัติ
ของวาทกรรม" และ theorizes ปัญหาของการสื่อสารว่า "[s] ภาวะฉุกเฉิน ocial
กำหนดให้การปรึกษาหารือร่วมกันและการตัดสิน" (1999, 133) แบริ่งในใจว่า
metamodel เป็นเพียงอุปกรณ์ที่ออกแบบมาเพื่อแก้ปัญหาการจัดการที่กว้างใหญ่และ dizzying
เขตของทฤษฎีการสื่อสารที่สามารถ twomodels กระนั้นได้อย่างง่ายดายจะตั้งอยู่
ในกว่าหนึ่งประเพณีที่แสดงให้เห็นข้อ จำกัด ของ metamodel ในหมวดหมู่
ทฤษฎีบางอย่าง [แก้ไขทำหลังจากที่ตีพิมพ์ออนไลน์ 2 เมษายน 2015: นี้
วรรคได้รับการแก้ไขเพื่อให้สะท้อนถึงมุมมองของ Russill ขึ้นอย่างถูกต้อง.]
ชุดที่สองของผลกระทบความสัมพันธ์ของความกังวลยุ่งกับ
สำนวน ขณะที่ผมได้กล่าวในเบื้องต้นยุ่งเป็นหมอ

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

สรุปบทความนี้ได้พยายามที่จะระบุเป็นนักปฏิบัติการตอบสนองต่อปัญหาความขัดแย้งทางจริยธรรมปัญหาที่เกิดขึ้นเร่งด่วนเฉียบพลันในสังคมพหุวัฒนธรรมแบ่งตามคู่แข่ง และระบบคุณค่า เข้ากันไม่ได้ อาศัยของริชาร์ด เจ เบิร์นสไตน์การสังเคราะห์ย้อนหลังของนักปฏิบัติประเพณี ผมมีความเห็นว่าเป็นนักปฏิบัติการตอบสนองต่อปัญหาความขัดแย้งทางจริยธรรมที่จะย้ายเกินตัว ทวินการมุ่งในเรื่องของวัตถุ และของสัมพัทธนิยม และให้พื้นฐานแบบไม่เชิงคุณธรรมวาทกรรมและทางเลือกที่มีเหตุผล ผมได้แย้งว่า การตอบสนองดังกล่าวจะแสวงหาเพื่อความสมดุลขวางของความเป็นธรรมกับถึงผลการ เช่นตัวอย่างเช่น เป็นนักปฏิบัติการตอบสนอง ผมเทียบแบบ Transcendental ฮาเบอร์จริยธรรม withmacintyre historicist วาทกรรมของแบบจำลอง ตามการเปรียบเทียบ นี้ ผมถกเถียงกันอยู่ว่าฮาเบอร์จนผลที่ต้นทุนของความยุติธรรม และ thatmacintyreจะตรงข้าม ความตึงเครียดที่เกิดจากการเปรียบเทียบนี้นำไปสู่การเก็งกำไรความตึงเครียดนี้อาจจะผ่านไม่ได้อาร์กิวเมนต์นี้มีสองชุดสำหรับการอภิปรายเกี่ยวกับที่ล่าสุดและทฤษฎีการสื่อสาร แรกเกี่ยวกับเครก ( พ.ศ. 2550 ) metamodel .russill andcraig มี bothmade กรณีที่น่าสนใจสำหรับการ pragmatismas เป็นประเพณีที่เป็นอิสระของทฤษฎีการสื่อสารที่มีความสมบูรณ์ภายในของตัวเองข้างต้นการวิเคราะห์เปรียบเทียบสองรุ่นของวาทกรรมทางศีลธรรม การอ่านแต่ละรุ่นเป็นนักปฏิบัติในการปฐมนิเทศ พวกเขาจึงปรากฏให้พอดีกับ squarelywithin พระนักปฏิบัติ ทั้งประเพณีทฤษฎีของการสื่อสารและเป็น russill เคร็ก ได้สูตรแล้ว อย่างไรก็ตาม , พวกเขานอกจากนี้ยังปรากฏให้พอดีกับภายในประเพณีและเป็น เคร็ก ได้สูตรแล้ว ตามให้เครก ประเพณีการ theorizes สื่อสาร " [ T ] เขาปฏิบัติศิลปะวาทกรรม " และ theorizes ปัญหาของการสื่อสารว่า " [ S ] ocial ฉุกเฉิน .ต้องร่วมกันพิจารณาและตัดสิน " ( 1999 , 133 ) แบริ่งในใจว่าmetamodel เป็นแค่ชุดอุปกรณ์ที่ออกแบบมาเพื่อจัดการและกว้างใหญ่ที่น่าเวียนหัวด้านทฤษฎีการสื่อสาร ที่ twomodels สามารถกระนั้นจะตั้งอยู่ได้อย่างง่ายดายในมากกว่าหนึ่งประเพณีชี้ให้เห็นข้อจำกัดบางอย่างของ metamodel ในหลังทฤษฎีที่แน่นอน [ แก้ไขได้หลังจากสิ่งพิมพ์ออนไลน์วันที่ 2 เมษายน 2015 นี้ย่อหน้าได้รับการแก้ไขถูกต้องมากขึ้นสะท้อนให้เห็นถึงมุมมองของ russill ]ชุดที่สองของผลกระทบเกี่ยวกับความสัมพันธ์ของลัทธิปฏิบัตินิยมเพื่อวาทศิลป์ เป็นฉันได้กล่าวว่าในเบื้องต้น ที่ตะโก้แห้ว