“Of course,” she said. “And have yo

“Of course,” she said. “And have you met my little Basil as well?” She nodded toward the dachshund curled up so comfortably in front of the fire. Billy looked at it. And suddenly, he realized that this animal had all the time been just as silent and motionless as the parrot. He put out a hand and touched it gently on the top of its back. The back was hard and cold, and when he pushed the hair to one side with his fingers, he could see the skin underneath, grayish black and dry and perfectly preserved.

“Good gracious me,” he said. “How absolutely fascinating.” He turned away from the dog and stared with deep admiration at the little woman beside him on the sofa. “It must be most awfully difficult to do a thing like that.”

“Not in the least,” she said. “I stuff all my little pets myself when they pass away. Will you have another cup of tea?”

“No, thank you,” Billy said. The tea tasted faintly of bitter almonds, and he didn’t much care for it.

“You did sign the book, didn’t you?”

“Oh, yes.”

“That’s good. Because later on, if I happen to forget what you were called, then I could always come down here and look it up. I still do that almost every day with Mr. Mulholland and Mr. . . . Mr. . . .”

“Temple,” Billy said, “Gregory Temple. Excuse my asking, but haven’t there been any other guests here except them in the last two or three years?”

Holding her teacup high in one hand, inclining her head slightly to the left, she looked up at him out of the corners of her eyes and gave him another gentle little smile.

“No, my dear,” she said. “Only you.”

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

"แน่นอน เธอกล่าว "และได้พบใบโหระพาเล็กน้อยของฉันด้วย" เธอพยักหน้าไปทาง dachshund โค้งขึ้นเพื่อให้สบายหน้าไฟ บิลลี่มองได้ และทันใดนั้น เขารู้ว่า สัตว์นี้มีเวลาที่เพียงเป็นเงียบ และนิ่งเป็นนกแก้ว เขาใส่ออกมือ และสัมผัสเบา ๆ บนหลังของมัน หลังแข็ง และเย็น และเมื่อเขาดันผมข้างใดข้างหนึ่ง ด้วยนิ้วมือของเขา เขาได้เห็นผิวใต้ เงิน ดำ และแห้ง และรักษาอย่างสมบูรณ์ "ดีเมตตาฉัน, " เขากล่าวว่า "อย่างไรน่าสนใจ" เขาเปิดจากสุนัข และจ้องไป ด้วยชื่นชมลึกที่หญิงน้อยอยู่ข้างเขาบนโซฟา "มันต้องได้ทำสิ่งชอบที่สุดชะมัดยาก" "ไม่อยู่ในน้อยที่สุด เธอกล่าว "ฉันสิ่งสัตว์น้อยของฉันเองเมื่อพวกเขาผ่านไป จะมีชาถ้วยอื่นไหม" "ไม่ ขอบคุณ บิลลี่กล่าวว่า น้ำชาลิ้มรสรำไรของอัลมอนด์ขม และเขาไม่ได้ดูแลมากก็ "คุณไม่ได้ลงชื่อจอง ไม่คุณ" "โอ้ ใช่" "ก็ดี เพราะภายหลังเมื่อ ถ้าฉันเกิดลืมสิ่งที่คุณถูกเรียก แล้วฉันได้เสมอมาลงที่นี่ และค้นหา ยังคงทำเช่นนั้นเกือบทุกวันนาย Mulholland และ Mr. ... Mr. . . .” "วัด บิลลี่กล่าว "เกรกอรีวัด ขอฉันขอโทษ แต่ไม่มีใด ๆ อื่น ๆ แขกยกเว้นพวกเขาในปีล่าสุดสอง หรือสาม" เธอถือ teacup เธอสูงมือหนึ่ง inclining ศีรษะของเธอเล็กน้อยทางด้านซ้าย มองว่าจากมุมของดวงตาของเธอ และให้เขายิ้มน้อยอ่อนโยนอีก "ไม่มี ยาหยี เธอกล่าว "คุณ"

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

"แน่นอน" เธอกล่าว "และมีคุณพบเพราเล็ก ๆ น้อย ๆ ของฉันเช่นกัน?" เธอพยักหน้าไปทางดัชชุนขดขึ้นเพื่อความสะดวกสบายในด้านหน้าของการเกิดไฟไหม้ บิลลี่มองมัน และทันใดนั้นเขาตระหนักว่าสัตว์ตัวนี้มีอยู่ตลอดเวลาได้เช่นเดียวกับที่เงียบและนิ่งเป็นนกแก้ว เขาเอามือและสัมผัสมันเบา ๆ บนด้านหลังของมัน กลับเป็นเรื่องยากและเย็นและเมื่อเขาผลักผมไปอีกด้านหนึ่งด้วยมือของเขาที่เขาจะได้เห็นผิวใต้สีดำสีเทาและแห้งและเก็บรักษาไว้อย่างสมบูรณ์แบบ. "ดีมีน้ำใจผม" เขากล่าวว่า "วิธีการที่น่าสนใจอย่างแน่นอน." เขาหันไปจากสุนัขและจ้องมองด้วยความชื่นชมลึกที่ผู้หญิงเล็ก ๆ น้อย ๆ อยู่ข้าง ๆ เขาบนโซฟา "มันจะต้องเป็นอย่างมากที่ยากที่สุดที่จะทำสิ่งที่ต้องการที่." "ไม่อยู่ในอย่างน้อย" เธอกล่าว "ผมทุกสิ่งที่สัตว์เลี้ยงของตัวเองเล็ก ๆ น้อย ๆ ของฉันเมื่อพวกเขาผ่านไป จะคุณมีถ้วยชาอื่นได้หรือไม่ " "ไม่ขอขอบคุณคุณ" บิลลี่กล่าวว่า ลิ้มรสชาแผ่วเบาของอัลมอนด์ขมและเขาไม่ได้ดูแลมากสำหรับมัน. "คุณไม่ได้ลงนามในหนังสือเล่มนี้ไม่ได้ใช่ไหม?" "โอ้ใช่." "นั่นเป็นสิ่งที่ดี เพราะในภายหลังถ้าฉันเกิดขึ้นที่จะลืมสิ่งที่คุณเรียกว่าแล้วฉันก็สามารถมาลงที่นี่และมองมันได้ ฉันยังคงทำเช่นนั้นเกือบทุกวันกับนายมัลฮอลแลนด์และนาย . . นาย . . " "วัด" บิลลี่กล่าวว่า "เกรกอรี่วัด ขอโทษขอฉัน แต่ยังไม่ได้รับมีแขกคนอื่น ๆ ยกเว้นใด ๆ ที่นี่พวกเขาในช่วงสองหรือสามปี? " โฮลดิ้งถ้วยน้ำชาของเธอสูงในมือข้างหนึ่งเอียงศีรษะของเธอไปทางซ้ายเล็กน้อยที่เธอมองมาที่เขาออกจากมุม ดวงตาของเธอและทำให้เขามีรอยยิ้มเล็ก ๆ น้อย ๆ อีกอ่อนโยน. "ไม่รักฉัน" เธอกล่าว "เพียงคุณ."

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

" แน่นอน " เธอกล่าว " คุณเคยเจอใบน้อยของฉันเช่นกัน " เธอพยักหน้าไปทางดัชชุนด์ขดเพื่อสบายในด้านหน้าของไฟ บิลลี่ มองมัน และทันใดนั้น เขาตระหนักว่าสัตว์นี้ได้ตลอดเวลาได้แค่เงียบและนิ่งเป็นนกแก้ว เขายื่นมือออกมา และแตะมันเบา ๆบนหลังของ ด้านหลังคือแข็งและเย็นและเมื่อเขาผลักผมข้างหนึ่งกับนิ้วของเขา เขาอาจเห็นผิวหนังใต้ สีเทาดำ และแห้งอย่างสมบูรณ์และรักษาไว้

" คุณมีมารยาทที่ดี " เขากล่าว " วิธีการที่น่าสนใจอย่าง " เขาหันห่างจากสุนัขและจ้องด้วยความชื่นชมลึกที่ร่างเล็กข้างๆบนโซฟา " มันต้องมากที่สุดเป็นการยากที่จะทำแบบนั้นเลย "

" ก็ไม่ทั้งหมด" เธอกล่าว " เรื่องเล็ก ๆน้อย ๆของฉันสัตว์เลี้ยงตัวเองเมื่อพวกเขาจากไป คุณจะดื่มชาอีกแก้ว ? "

" ไม่ขอบคุณ " บิลลี่กล่าวว่า ชาอร่อยๆของอัลมอนด์ขม , และเขาไม่ได้ดูแลมากสำหรับมัน

" คุณเซ็นต์หนังสือใช่มั้ย ? "

" อ๋อ ครับ "

" ดีมาก เพราะหลังจากนั้น ถ้าฉันเกิดลืมสิ่งที่คุณเรียกว่าแล้วฉันก็มาที่นี่ และดู มันขึ้น ผมก็ทำเกือบทุกวันกับนายมัลฮอลแลนด์และคุณ . . . . . . . . คุณ . . . . . . . "

" วัด " บิลลี่กล่าวว่า , " เกรกอรี่ วัด ขอโทษที่ถาม แต่ยังไม่มีแขกอื่น ๆที่นี่ ยกเว้นในช่วง 2 หรือ 3 ปี "

ถือถ้วยชาของเธอสูง ในมือข้างหนึ่ง , แนวโน้มเอียงศีรษะเล็กน้อยไปทางซ้ายเธอมองเขาจากมุมตาของเธอและให้เขาอีกเล็กน้อย รอยยิ้มอ่อนโยน .

" ไม่ ที่รักของฉัน " เธอกล่าว " คุณเท่านั้น "