The ferry had tied up at his landin

The ferry had tied up at his landing stage and Ted got off. He tried not to show in his walk that his wife had won five thousand pounds, He felt jaunty and tired at once. He walked up the hill with a bunch of other men, his neighbours. They were still teasing him about the money. they didn't know how to stop. It was a very still, warm evening. As the sun descended into the misty bank on the horizon it picked out the delicate shapes of clouds invisibly sunk in the mass, outlining them with a fine thread of gold.

One by one the men dropped out, tuming into side streets or opening garden gates till Ted was alone with a single companion, a man who lived in a semi-detached cottage at the end of the street. They were suddenly very quiet and sober. Ted felt the ache around his mouth where he'd been smiling and smiling.

"I'm awfully glad you've had this bit of luck."
"I'm sure you are, Eric," Ted answered in a subdued voice.
"Theres nobody sooner see have it."
"Than very decent of you."
"I mean it."
"Well, well, I wasn't looking for it."
"We could do with a bit of luck like that in our house."
"I bet you could."
"There's an instatment on the house due next month, and Nellie's got to come home again. Bob can't get anything to do. Seems as ir we'd hardly done paying for the wedding."
"That's bad."
"She's expecting, so t suppose Mum and Dad will be let in for all that too."
"It seems only the other day Nelle was a kid getting round on a scooter."
"They grow up," Eric agreed. "It's the instalment that's the rub. First of next month. They expect it on the nail too. If we hadn't that hanging over us it wouldn't matter about Nellie coming home. She's our girt, and be nice to have her about that place again.
"You'll be proud as a cow with two tails when you're a grandpa."
"I suppose so."

They stood mutely by Eric's gate. An idea began to flicker in Ted's mind, and with it came a feeling of sweetness and happiness and power such as he had never expected to feel.

"I wont see you stuck, old man," he said.
"That's awfully decent of you."
"I mean it."

They shook hands as they parted. Ted had only a few steps more and he took them slowly. Very warm and dry, he thought. The garden will need watering. Now he was at his gate, There was no one in sight. He stood for a moment looking about him. It was as if he saw the house he had lived in for ten years, for the first time. He saw that it had a mean, narrow-chested appearance. The roof tiles were discoloured, the woodwork needed painting, the crazy pavement that he had laid with such zeal had an unpleasant flirtatious looks. The revolutionary thought moved in his mind, "We might leave here." Measured against the possibilities that lay before him, it looked small and mean. Even the name, "Emoh Ruo" seemed wrong, pokey.

Ted was reluctant to go in. It was so long since anything of the least importance had happened between him and Grace, that it made him shy. He did not know how she would take it. Would she be all in a dither and no dinner ready? He hoped so but feared not.

He went into the hall, hung up his hat and shouted in a big bluff voice,"Well, well, well, and where's my rich wife?"

***Grace was in the kitchen dishing up dinner.
"You're late," she said. "The dinner's spoiling."

The children were quiet but restless, anxious to leave the table and go out to play. "I got rid of the reporters," Grace said in a flat voice. Grace had character, trust her to handle a couple of cub reporters. She didn't seem to want to talk about it to her husband either. He felt himself, his voice, his stature dwindling. He looked at her with hard eyes. "Where did she get the money," he wondered again, but more sharply.

Presently they were alone. There was a pause. Grace began to clear the table. Ted felt that he must do something. He took her awkwardly into his arms "Gracie, aren't you pleased?

She stared at him a second then her face seemed to fall together, a sort of spasm, something worse than tears. But she twitched away from him. "Yes," she said, picking up a pile of crockery and making for the kitchen. He followed her.

"You're a dark horse, never telling me a word about it,"
"She's like ice," he thought.

She moved about the kitchen with quick nervous movements. After a moment, she answered what was in his mind:

"I sold mother's ring and chain. A man came to the door buying old gold. I bought a ticket every week till the money was gone."
"Oh," he said. Grace had sold her mothers wedding ring to buy a lottery ticket.
"It was my money."
"I didn't say it wasn't."
"No, you didn't."

The plates chattered in her hands. She was evidently feeling something, and feeling it strongly. But Ted didn't know what. He couldn't make her out.

She came and stood in front of him, her back to the littered table, her whole body taut. "I suppose you're wondering what I'm going to do? I'll tell you. I'm going away. By myself. Before it is too late. I'm going tomorrow."

He didn't seem to be taking it in.

"Beattie will come and look after you and the children. She'll be glad to. It won't cost you a penny more than it does now," she added.

He stood staring at her, his flaccid hands hanging down, his face sagging.

"Then you meant what it said in the paper, 'Last Hope'?" he said.
"Yes," she answered.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

The ferry had tied up at his landing stage and Ted got off. He tried not to show in his walk that his wife had won five thousand pounds, He felt jaunty and tired at once. He walked up the hill with a bunch of other men, his neighbours. They were still teasing him about the money. they didn't know how to stop. It was a very still, warm evening. As the sun descended into the misty bank on the horizon it picked out the delicate shapes of clouds invisibly sunk in the mass, outlining them with a fine thread of gold.One by one the men dropped out, tuming into side streets or opening garden gates till Ted was alone with a single companion, a man who lived in a semi-detached cottage at the end of the street. They were suddenly very quiet and sober. Ted felt the ache around his mouth where he'd been smiling and smiling."I'm awfully glad you've had this bit of luck.""I'm sure you are, Eric," Ted answered in a subdued voice. "Theres nobody sooner see have it.""Than very decent of you.""I mean it.""Well, well, I wasn't looking for it.""We could do with a bit of luck like that in our house.""I bet you could.""There's an instatment on the house due next month, and Nellie's got to come home again. Bob can't get anything to do. Seems as ir we'd hardly done paying for the wedding." "That's bad." "She's expecting, so t suppose Mum and Dad will be let in for all that too.""It seems only the other day Nelle was a kid getting round on a scooter." "พวกเขาเติบโต Eric ตกลง "ได้เป็นงวดที่ถู แรกของเดือนถัดไป เขาคาดหวังว่าในเล็บมากเกินไป ถ้าเราไม่ได้ว่าแขวนเรา มันไม่สำคัญเกี่ยวกับ Nellie มา เธอเป็น girt ของเรา และจะดีให้เธอว่าทำอีก"คุณจะภูมิใจเป็นวัวมีหางสองเมื่อคุณปู่" "ฉันคิดว่า นั้น"พวกเขายืน mutely โดยประตูของ Eric ความคิดเริ่มสั่นในใจของ Ted และกับมาความรู้สึกของความหวานหอม และความสุข และอำนาจเช่นว่าเขาก็ไม่เคยต้องรู้สึก "ไม่เห็นคุณติด เฒ่า เขากล่าวว่า "ที่เป็นดีชะมัดของคุณ" "ทำร้าย" พวกเขาจับมือเป็นพวกเขาศึกษาธิการ Ted มีขั้นตอนมากขึ้น และเขาได้ช้า มากอบอุ่น และแห้ง เขาคิด สวนจะต้องรดน้ำ ตอนนี้เขาอยู่ที่ประตูของเขา มีไม่มีใครเห็น เขายืนอยู่ครู่มองเกี่ยวกับเขา มันเป็นเหมือนเขาเห็นบ้านที่เขามีอยู่ในสิบปี เป็นครั้งแรก เขาเห็นว่า มันมีลักษณะแคบ chested หมายถึง กระเบื้องหลังคาถูก discoloured แสนอร่อยที่ต้องวาดภาพ ช่วงบ้าที่เขามีวางกับสดดังกล่าวมีลักษณะเจ้าชู้ยังไม่พอ ย้ายความคิดปฏิวัติในจิตใจของเขา "เราอาจปล่อยให้ที่นี่" วัดต่อไปซึ่งก่อนเขา มันดูเล็ก และเฉลี่ย แม้จะชื่อ "Emoh Ruo" ดูเหมือนผิด pokey เท็ดถูกต่อต้านไปใน ได้นาน เนื่องจากสิ่งที่มีความสำคัญน้อยที่สุดได้เกิดขึ้นระหว่างเขาและเกรซ ที่จะทำให้เขาอาย เขาไม่รู้ว่าเธอจะใช้มัน เธอจะเป็นใน dither เป็นและไม่พร้อมอาหารค่ำ เขาหวังให้ แต่กลัวไม่ เขาเดินเข้าไปในห้องโถง ค้างค่าหมวกของเขา และตะโกนในเสียงหลอกลวงใหญ่, "ดี ดี ดี และที่เป็นภรรยารวย? " พระคุณในครัว dishing ขึ้นเย็นขึ้น "คุณสาย เธอกล่าว "เย็นนี้ของ spoiling" เด็กก็เงียบ แต่สโมสร กระตือรือร้นในการปล่อยตัว และออกไปเล่น "ฉันได้กำจัดผู้สื่อข่าว เกรซว่า เสียงแบน เกรซมีอักขระ ใจเธอจัดการกับสองผู้สื่อข่าว cub เธอไม่ดูเหมือนจะต้องการพูดคุยเกี่ยวกับเรื่องสามีอย่างใดอย่างหนึ่ง เขารู้สึกตัว เสียงของเขา เขาสามารถ dwindling เขามองเธอ ด้วยสายตายาก เขา "ที่ได้เธอได้รับเงิน สงสัยว่า อีก แต่ยิ่งปัจจุบันพวกเขามีเพียงอย่างเดียว หยุดชั่วคราวได้ พระคุณเริ่มล้างตัว เท็ดรู้สึกว่า เขาต้องทำบางสิ่งบางอย่าง เขาพาเธอเก้ ๆ เป็นแขนของเขา "Gracie ไม่พอใจคุณหรือไม่ เธอจ้องไปที่เขาที่สอง แล้วใบหน้าของเธอดูเหมือนจะ อยู่ร่วมกัน การเรียงลำดับของอาการกระตุก สิ่งที่เลวร้ายยิ่งกว่าน้ำตา แต่เธอ twitched ให้กับพระองค์ "ใช่ เธอกล่าว ขึ้นกองเครื่องถ้วยชาม และทำในครัว เขาตามเธอ"คุณม้ามืด ไม่เคยบอกฉันคำเกี่ยวกับ "เธอเป็นเหมือนน้ำแข็ง เขาคิดว่า เธอย้ายเกี่ยวกับห้องครัวพร้อมเคลื่อนไหวประสาทอย่างรวดเร็ว หลังจากครู่ เธอตอบอะไรอยู่ในจิตใจของเขา: "ผมขายของแม่แหวนและโซ่ คนมาเก่าประตูซื้อทอง ฉันซื้อตั๋วทุกสัปดาห์จนกว่าเงินหายไป" "โอ้ เขากล่าว เกรซมีขายแม่ของเธอแต่งงานแหวนหวย "มันเป็นเงินของฉัน" "ผมไม่ได้บอกว่า มันไม่" "ไม่ คุณไม่" แผ่น chattered ในมือของเธอ เธอถูกอย่างเห็นได้ชัดรู้สึกบางสิ่งบางอย่าง และความรู้สึกอย่างยิ่ง แต่เท็ดไม่รู้อะไร เขาไม่ให้เธอออก เธอมา และยืนอยู่หน้าเขา เธอกลับไปยังตาราง littered ร่างกายของเธอทั้งตึง "ฉันคิดว่า คุณกำลังสงสัยว่า ฉันจะทำอย่างไร ฉันจะบอกคุณ ฉันจะไป โดยตัวเอง ก่อนที่จะสายเกินไป ฉันไปพรุ่งนี้" เขาไม่ได้ดูเหมือนจะได้รับมันใน "Beattie จะมา และดูแลคุณและเด็ก เธอจะยินดี มันจะไม่ค่าใช้จ่ายเงินมากกว่าที่ทำตอนนี้ เธอเพิ่ม เขายืนจ้องเธอ มืออ่อนแอห้อย เขาใบหน้าหย่อนคล้อย "แล้วคุณตั้งใจ จะพูดในกระดาษ 'หวังสุดท้าย' " เขากล่าวว่า "ใช่ เธอตอบ

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

เรือข้ามฟากได้ผูกขึ้นในขั้นตอนการลงจอดของเขาและเท็ดได้ออก เขาพยายามที่จะไม่แสดงในการเดินของเขาว่าภรรยาของเขาได้รับรางวัล£ 5,000, เขารู้สึกร่าเริงและเหนื่อยในครั้งเดียว เขาเดินขึ้นเขากับพวงของคนอื่น ๆ เพื่อนบ้านของเขา พวกเขายังคงหยอกล้อเขาเรื่องเงิน พวกเขาไม่ทราบวิธีที่จะหยุด มันก็ยังคงมากในช่วงเย็นที่อบอุ่น ขณะที่ดวงอาทิตย์ลงไปธนาคารหมอกบนขอบฟ้าก็หยิบออกมารูปทรงที่ละเอียดอ่อนของเมฆจมลูกหูลูกตาในมวลสรุปพวกเขาด้วยด้ายที่ดีของทอง. หนึ่งโดยหนึ่งในผู้ชายที่หลุดออกจาก tuming ลงข้างถนนหรือการเปิดประตูสวน จนถึงเท็ดเป็นคนเดียวกับสหายเดียวเป็นคนที่อาศัยอยู่ในกระท่อมแฝดที่ปลายสุดของถนน พวกเขาอย่างกระทันหันมากที่เงียบสงบและมีสติ เท็ดรู้สึกปวดรอบปากของเขาซึ่งเขาได้รับรอยยิ้มและรอยยิ้ม. "ฉันดีใจชะมัดคุณมีบิตของโชคนี้." "ฉันแน่ใจว่าคุณเป็นเอริค" เท็ดตอบด้วยเสียงที่เงียบ"ไม่มีใครเห็นเธอเอาใจใส่เร็วมีมัน." "กว่าที่ดีมากของคุณ." "ฉันหมายความว่ามัน." "ดีดีผมไม่ได้มองหามัน." "เราจะทำอย่างไรกับบิตของโชคต้องการที่อยู่ในของเรา บ้าน. " "ฉันเดิมพันที่คุณจะทำได้." "มี instatment ในบ้านเนื่องจากในเดือนถัดไปและวิตกกังวลก็มีมาที่บ้านอีกครั้ง. บ๊อบไม่สามารถรับอะไรจะทำอย่างไร. ดูเหมือนเป็น IR เราต้องการทำแทบจะไม่จ่ายเงินสำหรับการจัดงานแต่งงาน . " "นั่นคือไม่ดี." "เธอคาดหวังดังนั้น t สมมติแม่และพ่อจะปล่อยให้สำหรับทุกสิ่งที่มากเกินไป." "มันดูเหมือนว่าเพียงวันอื่น ๆ Nelle เป็นเด็กรับรอบสกู๊ตเตอร์." "พวกเขาโตขึ้น "เอริคที่ตกลงกันไว้ "มันเป็นงวดที่ถู. แรกของเดือนถัดไป. พวกเขาคาดหวังไว้บนเล็บเกินไป. ถ้าเราไม่ได้ที่แขวนอยู่เหนือพวกเราก็จะได้เรื่องเกี่ยวกับเนลลีมาที่บ้าน. เธอ Girt ของเราและเป็นการดีที่จะมีเธอ เกี่ยวกับที่สถานที่อีกครั้ง. "คุณจะเป็นความภาคภูมิใจเป็นวัวที่มีสองหางเมื่อคุณปู่." "ผมคิดว่าดังนั้น." พวกเขายืนเป็นเบื้อประตูของเอริค. ความคิดเริ่มที่จะสั่นไหวในใจของเท็ดและกับมัน มาความรู้สึกของความหวานและความสุขและอำนาจเช่นเขาไม่เคยคาดว่าจะรู้สึก. "ผมเคยชินเห็นคุณติดชายชรา" เขากล่าว. "นั่นคือดีชะมัดของคุณ." "ฉันหมายความว่ามัน." พวกเขาจับมือเป็น พวกเขาแยก. เท็ดมีเพียงไม่กี่ขั้นตอนมากขึ้นและเขาพาพวกเขาไปอย่างช้าๆ. อบอุ่นมากและแห้งที่เขาคิดว่า. สวนจะต้องรดน้ำ. ตอนนี้เขาอยู่ที่ประตูของเขาไม่มีใครในสายตาเป็น. เขายืนอยู่ในขณะที่กำลังมองหา เกี่ยวกับเขา. มันเหมือนกับว่าเขาเห็นบ้านที่เขาอาศัยอยู่ในเวลาสิบปีที่ผ่านมาเป็นครั้งแรก. เขาเห็นว่ามันมีความหมายลักษณะแคบอก. กระเบื้องหลังคาถูกเปลี่ยนสี, เครื่องไม้ที่จำเป็นในการวาดภาพ, บ้า ทางเท้าที่เขาได้วางไว้ด้วยความกระตือรือร้นดังกล่าวมีลักษณะเจ้าชู้ที่ไม่พึงประสงค์ ความคิดการปฏิวัติย้ายในใจของเขาว่า "เราอาจจะออกจากที่นี่." วัดกับความเป็นไปได้ที่วางก่อนที่เขาจะดูมีขนาดเล็กและมีความหมาย แม้แต่ชื่อ "Emoh Ruo" ดูเหมือนผิดที่แสนอืดอาด. เท็ดก็ยังลังเลที่จะไปใน. มันจึงยาวตั้งแต่สิ่งที่มีความสำคัญน้อยที่สุดที่เคยเกิดขึ้นระหว่างเขาและเกรซว่ามันทำให้เขาขี้อาย เขาไม่ได้รู้ว่าเธอจะเอามัน เธอจะทั้งหมดในสองจิตสองใจและอาหารเย็นไม่พร้อมหรือยัง? เขาหวังว่าอย่างนั้น แต่ไม่กลัว. เขาเดินเข้าไปในห้องโถงแขวนหมวกของเขาและตะโกนด้วยเสียงป้านใหญ่ "ดีดีดีและสถานที่ที่เป็นที่อุดมไปด้วยภรรยาของฉัน" *** เกรซอยู่ในห้องครัว dishing ขึ้นอาหารค่ำ . "คุณสาย" เธอกล่าว "แย่งอาหารค่ำของ." เด็ก ๆ ที่เงียบสงบ แต่กระสับกระส่ายอยากจะออกจากโต๊ะและออกไปเล่น "ผมได้รับการกำจัดของผู้สื่อข่าว," เกรซพูดด้วยเสียงแบน เกรซมีตัวละครที่ไว้วางใจของเธอที่จะจัดการกับคู่ของผู้สื่อข่าวลูก เธอดูเหมือนจะไม่ต้องการที่จะพูดคุยเกี่ยวกับเรื่องนี้กับสามีของเธออย่างใดอย่างหนึ่ง เขารู้สึกว่าตัวเองเสียงของเขาความสูงของเขาลดน้อยลง เขามองไปที่เธอด้วยสายตาอย่างหนัก "ที่เธอไม่ได้รับเงิน" เขาสงสัยอีกครั้ง แต่มากขึ้นอย่างรวดเร็ว. ปัจจุบันพวกเขาอยู่ตามลำพัง มีการหยุดเป็น เกรซเริ่มชัดเจนตาราง เท็ดรู้สึกว่าเขาจะต้องทำอะไรบางอย่าง เขาพาเธออย่างเชื่องช้าลงในอ้อมแขนของเขา "เกรซี่ไม่ได้คุณยินดี? เธอจ้องมองมาที่เขาเป็นครั้งที่สองแล้วใบหน้าของเธอดูเหมือนจะตกอยู่ร่วมกันจัดเรียงของกล้ามเนื้อกระตุกเป็นสิ่งที่เลวร้ายยิ่งกว่าน้ำตา. แต่เธอก็กระตุกไปจากเขา. "ใช่ "เธอกล่าวหยิบขึ้นมากองถ้วยชามและทำให้สำหรับห้องครัว. เขาตามเธอ. "คุณม้ามืดไม่เคยบอกฉันคำเกี่ยวกับเรื่องนี้" "เธอเป็นเหมือนน้ำแข็ง" เขาคิดว่า. เธอย้ายเกี่ยวกับ . ห้องครัวที่มีการเคลื่อนไหวอย่างรวดเร็วประสาทหลังจากช่วงเวลาที่เธอตอบสิ่งที่อยู่ในใจของเขา: "ผมขายแหวนของแม่และห่วงโซ่ ชายคนหนึ่งมาไปที่ประตูซื้อทองเก่า ฉันซื้อตั๋วทุกสัปดาห์จนกว่าเงินก็หายไป. " "โอ้" เขากล่าว. เกรซได้ขายคุณแม่ของเธอแหวนแต่งงานที่จะซื้อหวย. "มันเป็นเงินของฉัน." "ผมไม่ได้บอกว่ามันเป็นไม่ได้ . " "ไม่คุณไม่ได้." แผ่น chattered ในมือของเธอ. เธอได้รับบางสิ่งบางอย่างเห็นได้ชัดความรู้สึกและความรู้สึกมันอย่างมาก. แต่เท็ดไม่ทราบว่า. เขาไม่สามารถทำให้เธอออกมา. เธอมายืนอยู่ใน ด้านหน้าของเขาเธอกลับไปที่โต๊ะที่ทิ้งกระจุยกระจายทั้งร่างกายของเธอตึง. "ฉันคิดว่าคุณสงสัยว่าสิ่งที่ฉันจะทำอย่างไร ฉันจะบอกคุณ ฉันจะออกไป ด้วยตัวเอง ก่อนที่มันจะสายเกินไป ฉันจะวันพรุ่งนี้. " เขาไม่ได้ดูเหมือนจะใช้มันใน. "ทีย์จะมาดูแลคุณและลูก ๆ เธอจะดีใจที่จะ มันจะไม่เสียค่าใช้จ่ายเงินมากกว่าที่มันไม่ตอนนี้ "เธอกล่าว. เขายืนจ้องมองที่เธอมืออ่อนแอของเขาห้อยลงใบหน้าของเขาลดลง. "จากนั้นคุณหมายถึงสิ่งที่กล่าวในกระดาษ 'ความหวังครั้งสุดท้าย? "เขากล่าว. "ใช่" เธอตอบ

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

เรือผูกขึ้นที่เวทีเชื่อมโยงไปถึงและเท็ดได้ออก เขาพยายามที่จะไม่แสดงในการเดินของเขาภรรยาของเขาได้รับรางวัลห้าพันปอนด์ เขารู้สึกร่าเริงและเหนื่อยทีเดียว เขาเดินขึ้นเนินเขาที่มีพวงของผู้ชายอื่น เพื่อนบ้านของเขา พวกเขายังล้อเขาเรื่องเงิน พวกเขาไม่ทราบวิธีที่จะหยุด มันเป็นเย็นยังคงอบอุ่นมากดวงอาทิตย์ตกสู่ธนาคารหมอกบนขอบฟ้าก็เลือกรูปทรงที่ละเอียดอ่อนของเมฆลูกหูลูกตาจมลงในมวลสรุปด้วยด้ายดีทอง

หนึ่งโดยหนึ่งคนทิ้งออกไป tuming เข้าสู่ถนนด้านข้างหรือประตูสวนเปิด จนกว่า เท็ด คือคนเดียวกับผู้ชายที่เพื่อนโสด อาศัยอยู่ในกระท่อมกึ่งบ้านเดี่ยวที่จุดสิ้นสุดของถนนมันกระทันหันมาก เงียบ สงบ และมีสติ เท็ด รู้สึกปวดรอบปากที่เคยยิ้มและยิ้ม

" ฉันมัวแต่ดีใจที่คุณมีบิตของโชคนี้ . "
" ฉันแน่ใจว่า คุณมี เอริค " เท็ดตอบในการปราบเสียง
" ไม่มีใครเร็วดูได้ . "
" กว่าที่ดีมากของคุณ . "
" หมายถึง " .
" เอ่อ คือ ฉันไม่ได้มองหามัน . "
" เราสามารถทำอะไรกับบิตของโชคแบบนี้ในบ้านเรา "
" ฉันพนันได้เลยว่าคุณ "
" มี instatment บนบ้าน เนื่องจากในเดือนถัดไป และวิตกกังวล ต้องกลับบ้านอีกแล้ว บ็อบไม่สามารถรับอะไรที่ต้องทำ ดูเหมือนเราไม่ค่อยทำและจ่ายสำหรับการแต่งงาน "
" แย่จัง "
" เธอคาดหวัง ดังนั้นไม่คิดว่าพ่อและแม่จะให้ในสิ่งที่เหมือนกัน "
" ดูเหมือนว่าเพียงวันอื่น ๆ เนลล์ เป็นเด็กได้รับรอบเกี่ยวกับสกูตเตอร์ "
" พวกเขา โตขึ้น " อีริคเห็นด้วย" มันเป็นงวดที่ถู . แรกของเดือนถัดไป พวกเขาคาดหวังในเล็บด้วย ถ้าเราไม่มีที่แขวนอยู่เหนือเรามันไม่เรื่องที่เนลลี ได้กลับบ้านแล้ว เธอน่าทึ่ง และทำดีกับเธอเรื่องสถานที่อีกครั้ง .
" คุณจะภูมิใจที่เป็นวัวสองหาง เมื่อคุณเป็นคุณปู่ "
" ผมว่าแล้ว "

เขายืนเงียบ โดยประตูของ อีริค ความคิดเริ่มกระพริบในเท็ดของจิตใจและมันก็ความรู้สึกของความหวานและความสุขและพลังอย่างที่ไม่เคยคาดหวังที่จะรู้สึก

" ผมเคยเห็นคุณติดอยู่ , ชายชรา , " เขากล่าวว่า
" ที่ช่างที่ดีของคุณ . "
" ฉันหมายความว่า . . . "

เขาจับมือกัน พวกเขาแยกจากกัน เท็ดได้เพียงไม่กี่ก้าว และเขาก็เอามันไปอย่างช้าๆ อบอุ่นและแห้ง เขาคิด สวนจะต้องรดน้ำ . ตอนนี้เขาอยู่ที่ประตูของเขา ไม่มีใครอยู่ในสายตาเขายืนอยู่สักพัก มองเขา มันเป็นถ้าเขาได้เห็นบ้านที่เขาเคยอยู่มาเป็นสิบปี เป็นครั้งแรก เขาเห็นว่ามันมีหมายความแคบ chested ลักษณะ หลังคากระเบื้องเป็นกะดำกะด่าง , ไม้ต้องการภาพวาด , บ้าที่เขาได้วางไว้กับพื้น เช่น ซีลมีไม่เป็นคนเจ้าชู้ ดูดี คิดปฏิวัติย้ายในจิตใจของเขา " เราต้องไปจากที่นี่" วัดกับความเป็นไปได้ที่วางตรงหน้าเขา มันดูเล็กและหมายถึง แม้ชื่อ " emoh ruo " ดูเหมือนผิด คุก

เท็ดคือลังเลที่จะเข้าไป มันนานมากตั้งแต่เรื่องของความสำคัญน้อยที่สุดจึงเกิดขึ้น ระหว่างเขา และ เกรซ นั่นมันทำให้เขาอาย เค้าไม่รู้ว่า เธอจะใช้มัน เธอจะอยู่ในท่าล้อ และไม่มีอาหารเย็นพร้อมแล้ว เขาหวังว่าดังนั้น แต่กลัวไม่ได้

เขาเดินเข้าไปในฮอลล์ ที่แขวนหมวกของเขาและตะโกนในการเผชิญหน้า " เสียงใหญ่ , ดี , ดี , ดี , รวยภรรยาของฉันอยู่ไหน ?

* * * เกรซอยู่ในครัว หม่ำมื้อค่ำน่ะ
" คุณมาสายนะ " เธอกล่าว อาหารเย็นมา "

เด็กๆเงียบแต่กระสับกระส่าย , กระวนกระวายใจที่จะออกจากตารางและออกไปเล่น . " ฉันกำจัดนักข่าว " เกรซพูดด้วยเสียงเรียบ เกรซมีอักขระเธอจัดการกับคู่ของนักข่าวครับ เธอไม่ได้ดูเหมือนจะต้องการที่จะคุยเรื่องนี้กับสามีของเธอด้วย เขารู้สึกว่าร่างของเขา เสียงของเขา ความสูงลดน้อยลง . เค้ามองเธอด้วยสายตาที่ยาก . " เธอเอาเงินมาจากไหน " เขาสงสัยอีก แต่ขึ้น

ปัจจุบันพวกเขาอยู่คนเดียว มีการหยุดชั่วคราว เกรซเริ่มเคลียร์โต๊ะ เท็ด รู้สึกว่า เขาต้องทำอะไรบางอย่างเขาพาเธอเข้าไปในแขนของเขา " เกรซี่ คุณไม่พอใจ ?

เธอจ้องเขาหน่อย แล้วหน้าของหล่อนดูเหมือนจะล้มไปด้วยกัน การเกร็งตัวของกล้ามเนื้อ บางอย่างแย่กว่าน้ำตา แต่เธอกระตุกไปจากเขา " ค่ะ " เธอกล่าวยกขึ้นกองถ้วยชามและทำในครัว เขาเดินตามเธอ

" เจ้าม้าดำ ไม่เคยบอกผมสักคำเลย "
" เธอเหมือนน้ำแข็ง เขาคิด

เธอย้ายเกี่ยวกับห้องครัวที่มีการเคลื่อนไหว ประสาทไว หลังจากนั้น เธอตอบอะไรในใจ :

" ผมขายแหวนของแม่และโซ่ มีผู้ชายมาที่หน้าประตู ซื้อทองเก่า . ฉันซื้อตั๋วทุกสัปดาห์จนถึงเงินก็หายไป "
" โอ้ " เขากล่าว พระคุณมารดาของเธอได้ขายแหวนให้ซื้อหวยตั๋ว
" มันเป็นเงินของฉัน "
" ผมไม่ได้บอกว่าไม่ "
" ไม่คุณไม่ "

แผ่น chattered ในมือของเธอ เธอทำให้ความรู้สึกบางอย่าง และรู้สึกกับมันอย่างมาก แต่คุณไม่รู้ว่าอะไร เขาไม่สามารถทำให้เธอออกมา

เธอมายืนอยู่ตรงหน้าเขา เธอกลับทิ้งกระจุยกระจาย โต๊ะ ร่างกายของเธอตึง " คุณคงสงสัยว่าผมจะทำอะไร ผมจะบอกคุณ ฉันกำลังจะออกไป โดยตัวเอง ก่อนที่มันจะสายเกินไป ผมกำลังจะไปพรุ่งนี้นะ

"เขาไม่ได้ดูเหมือนจะสละใน

" บีทตี้จะมาและดูแลคุณและลูก เธอจะดีใจที่ได้ . จะไม่เสียค่าใช้จ่ายเงินมากขึ้นกว่ามันแล้ว " เธอกล่าว

เขายืนจ้องเธอ มือของเขาห้อยหย่อนยานลง ใบหน้าหย่อนคล้อย

" แล้วคุณหมายถึงอะไรที่บอกว่าในกระดาษ ' ความหวัง ' ? เขากล่าวว่า " ค่ะ

" เธอตอบ