Please i beg you. I do not want to

Please i beg you. I do not want to become a demon." Sun Ho pleaded. Sun Ho rather die than to turned into anything demonic which feasted on flesh and thirsted for fresh blood. If Sun Ho's ultimate fate was to plunge into the evil realm, he wouldn't want to be born in the first place. Sun Ho regarded himself as a human even though he possessed half human blood in him. Sun Ho's option was to be a human even if his choice led him to be unloved, unwanted and misery, he would not regret it.
"You resisted becoming a demon? Don't you feel the evilness in your body?Don't you sense your dark aura?" Junjin strained his eyes at him. "You think by living among the humans, make you a human? You are hopelessly wrong. You are one of us and you can't deny this fact. Join me then, my love." Junjin was`so pissed that Sun Ho was persistently resisting and his deep hatred for his kind.
"I am not a demon. I possessed half human parentage! I am at most semi demon." Sun Ho was defeated with his confession.
"Ah I see, no wonder you have the faint human scent despite your evil force. Then, let me guide you over. I will make you a full pledge demon and you will fall in love with me."
"NO!" Sun Ho yelled.
"That is not up to you. You do not have a say in this, remember!"
Junjin increased his intensity of his inside Sun Ho after hearing all those things. Sun Ho bit his lower lips and his tears flowed down his cheeks. It was not due to the pain of Junjin's invasion but the thought of sinking into the evil stage.
"I hate you, Junjin. If I ever turn into a demon, you will be the first that I will slain. Mark my word." Sun Ho had never hated anyone like this and neither had he been so resistent being a demon until he met Junjin.
"I will be very thankful if I can die. Especially in your arms." Junjin deposited his seeds of love inside Sun Ho. If Sun Ho was not around as well, Junjin wouldn't want to live either. Junjin knew that he did not want to relive the time that he lost Andy. Many a time, he wished that he could die and to follow Andy. However, his life does not belong to Heaven or Hell and nothing could slain him. Junjin just lived on his lifeless and dead life. One taste of that expereince was enough for him.
"You?" Sun Ho was atomished by Junjin's reply. He could not understand why Junjin answered this way but he could sense the genuine wish from the reply. In their embrace, Sun Ho saw different faces of Junjin, his genuine heart, his true love, and the sadness in those eyes.Was Junjin lonely like me? Sun Ho wondered. Sun Ho was unsure but he felt something for Junjin, a throbbing feeling towards him.
@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@
Its so warm and cosy. Sun Ho shifted his position, wanted to seek more of the warmess but he was not able to find the source of the warm. Sun Ho tucked his head out of the thick bedsheet and slowly opened his sleepy eyes. He stared at the ceiling of the room, the screen painted with summer scenary. Sun Ho was lying on the soft, warm bed but he was feeling exceptionally cold.
"This place is...." Sun Ho mumbled, realizing that he was in Scarlet Chambers and he recalled last night's rendezvous. Images of Junjin's handsome yet wicked face appeared in his mind. Sun Ho's heart pounded rapidly and he scurried to sit up. Suddenly, sharp pain shot through from his waist and below which caused fluttering redness on his cheek. Junjin left? There was`no reason for him stay here anyway. Sun Ho wondered why he was thinking of the man who hurt him.
Sun Ho was angry with himself for brooding over Junjin, thinking of that handsome face and delivish smile. He is an evil creature whom consumed human's blood. Sun Ho did not manage to subdue him, yet losing his ity to him. Perhaps it was the desperation and loneliness in Junjin'e eyes that made Sun Ho's heart ached and Sun Ho could not bring himself to hate Junjin.
 
Junjin was not an ordinary demon, not an evil one at least. During their very first encounterment, Sun Ho saw his pale blue hair and the deep piercing golden eyes. On their second encounter at the Imperial Hall, his hair changed to dark brown and his eyes were black. In their third encounter last night.....
"Prince Sun Ho" A voice called out behind the screen. Sun Ho returned from his drifting mind and heard his servant's voice. Sun Ho hastily wore his robe before summoning his servant to him. The servant brought along a female attendant and she the one that Junjin had taken blood from last night. The female attendant was alright now.
"Price Sun Ho, is everything alright?" The servant was speaking while she was entering pass the screen. She brought along the attendant, intending to serve Sun Ho with the washing up but she did not get any reply from the Prince after calling out for some time earlier.
"Prince Sun Ho..." the servant asked nervously while she stared at Sun Ho. The female attendant screamed "Monster.." and tumbled out of the room. The servant could not be bothered with the escaping attendant but she looked at Sun Ho alarmingly now, "Prince Sun Ho, what happened to you?

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

Please i beg you. I do not want to become a demon." Sun Ho pleaded. Sun Ho rather die than to turned into anything demonic which feasted on flesh and thirsted for fresh blood. If Sun Ho's ultimate fate was to plunge into the evil realm, he wouldn't want to be born in the first place. Sun Ho regarded himself as a human even though he possessed half human blood in him. Sun Ho's option was to be a human even if his choice led him to be unloved, unwanted and misery, he would not regret it."You resisted becoming a demon? Don't you feel the evilness in your body?Don't you sense your dark aura?" Junjin strained his eyes at him. "You think by living among the humans, make you a human? You are hopelessly wrong. You are one of us and you can't deny this fact. Join me then, my love." Junjin was`so pissed that Sun Ho was persistently resisting and his deep hatred for his kind."I am not a demon. I possessed half human parentage! I am at most semi demon." Sun Ho was defeated with his confession."Ah I see, no wonder you have the faint human scent despite your evil force. Then, let me guide you over. I will make you a full pledge demon and you will fall in love with me.""NO!" Sun Ho yelled."That is not up to you. You do not have a say in this, remember!"Junjin increased his intensity of his inside Sun Ho after hearing all those things. Sun Ho bit his lower lips and his tears flowed down his cheeks. It was not due to the pain of Junjin's invasion but the thought of sinking into the evil stage."ฉันเกลียดคุณ Junjin ถ้าเคยเปิดเข้าไปในนั้น คุณจะเป็นครั้งแรกที่ฉันจะสังหาร ทำเครื่องหมายคำของฉัน" โฮซันก็ไม่เคยขี้เกียจทุกคนเช่นนี้ และไม่มีเขาแล้วดังนั้น resistent จะเป็นปีศาจจนกระทั่งเขาได้พบ Junjin"ฉันจะขอบคุณมากถ้าฉันสามารถตาย โดยเฉพาะอย่างยิ่งในแขนของคุณ" Junjin ฝากเมล็ดของเขาความรักภายในดวงอาทิตย์โฮจิมินห์ ถ้าโฮซันไม่ทั่วด้วย Junjin ไม่ต้องอยู่อย่างใดอย่างหนึ่ง Junjin รู้ว่า เขาไม่ชอบเวลาที่เขาหาย Andy ใหม่ หลายครั้ง เขาปรารถนาว่า เขาตายและ Andy ทำตาม อย่างไรก็ตาม ชีวิตไม่อยู่สวรรค์หรือนรก และไม่อาจสังหารเขา Junjin เพียงอาศัยอยู่ชีวิต lifeless และตาย รสชาติหนึ่งของ expereince นั้นก็เพียงพอแล้วสำหรับเขา"คุณ" โฮซันถูก atomished โดยการตอบกลับของ Junjin เขาไม่สามารถเข้าใจเหตุผล Junjin ตอบวิธีนี้ แต่เขาไม่รู้สึกต้องการอย่างแท้จริงจากการตอบ ในอ้อมกอดของพวกเขา ซันโฮเห็นใบหน้าแตกต่างกันของ Junjin หัวใจของแท้ รักแท้ของเขา และความโศกเศร้าในตาคู่นั้น Junjin ถูกโดดเดี่ยวอย่างผมหรือไม่ ซันโฮสงสัยว่า โฮซันไม่แน่ใจ แต่เขารู้สึกว่าบางสิ่งบางอย่างสำหรับ Junjin ความรู้สึก throbbing ต่อเขา@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@ความอบอุ่น และสะดวกสบายมาก โฮจิมินห์ดวงอาทิตย์เปลี่ยนตำแหน่งของเขา อยากค้นหามากกว่าที่ warmess แต่เขาไม่สามารถหาแหล่งที่มาของความอบอุ่น โฮซันห้อง bedsheet หนาใหญ่ของเขา และเปิดตาง่วงนอนอย่างช้า ๆ เขาจ้องไปที่เพดานห้อง ทาสีกับฤดูร้อน scenary หน้าจอ โฮซันกำลังนอนบนเตียงนุ่ม อบอุ่น แต่เขารู้สึกเย็นล้ำ"This place is...." Sun Ho mumbled, realizing that he was in Scarlet Chambers and he recalled last night's rendezvous. Images of Junjin's handsome yet wicked face appeared in his mind. Sun Ho's heart pounded rapidly and he scurried to sit up. Suddenly, sharp pain shot through from his waist and below which caused fluttering redness on his cheek. Junjin left? There was`no reason for him stay here anyway. Sun Ho wondered why he was thinking of the man who hurt him.Sun Ho was angry with himself for brooding over Junjin, thinking of that handsome face and delivish smile. He is an evil creature whom consumed human's blood. Sun Ho did not manage to subdue him, yet losing his ity to him. Perhaps it was the desperation and loneliness in Junjin'e eyes that made Sun Ho's heart ached and Sun Ho could not bring himself to hate Junjin. Junjin was not an ordinary demon, not an evil one at least. During their very first encounterment, Sun Ho saw his pale blue hair and the deep piercing golden eyes. On their second encounter at the Imperial Hall, his hair changed to dark brown and his eyes were black. In their third encounter last night....."Prince Sun Ho" A voice called out behind the screen. Sun Ho returned from his drifting mind and heard his servant's voice. Sun Ho hastily wore his robe before summoning his servant to him. The servant brought along a female attendant and she the one that Junjin had taken blood from last night. The female attendant was alright now."ราคาซัน ได้ทุกอย่างครับ" ข้าราชการถูกพูดในขณะที่เธอถูกป้อนผ่านหน้าจอ เธอมาตามข้า ตั้งใจให้บริการโฮซัน ด้วยเครื่องซักผ้าค่า แต่เธอไม่ได้รับตอบกลับใด ๆ จากเจ้าชายหลังจากโทรออกบางครั้งก่อนหน้านี้"เจ้าชายซันนทร์... " คนรับใช้ถามคนในขณะที่เธอจ้องไปที่ดวงอาทิตย์โฮจิมินห์ ผู้ดูแลหญิงกรีดร้อง "มอนสเตอร์..." และ tumbled ออกไปนอกห้อง ข้าราชการไม่รำคาญกับข้า escaping แต่เธอมองซันโฮ alarmingly ตอนนี้ "เจ้าซันโฮ เกิดอะไรขึ้นกับคุณหรือไม่

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ได้โปรด ฉันขอร้อง ข้าไม่ต้องการกลายเป็นปีศาจ " ซอนโฮอ้อนวอน ซอน โฮ ตายซะดีกว่าที่จะกลายเป็นสิ่งที่ปีศาจที่กระหายเลือดและ feasted บนเนื้อสด ถ้า ซัน โฮ สุดท้ายโชคชะตาก็จะกระโดดเข้าไปในแดนปีศาจ เขาไม่อยากจะเกิดในสถานที่แรก ซันโฮ ถือว่าตัวเองเป็นมนุษย์แม้ว่าเขามีเลือดมนุษย์ครึ่งหนึ่งในตัวเขาตัวเลือกของซันโฮ เป็นมนุษย์ถ้าทางเลือกของเขาทำให้เขาจะไม่มีใครรัก ไม่มีใครต้องการ และความทุกข์ เขาก็จะไม่เสียใจ .
" คุณ resisted กลายเป็นปีศาจ เธอไม่รู้สึกถึงความชั่วร้ายในร่างกายของคุณ ? คุณไม่นึกออร่ามืดของคุณ ? " จอนจินตึง ดวงตาของเขาที่เขา " . คุณคิดว่าชีวิตของมนุษย์ ทำให้มนุษย์ คุณคิดผิด คุณเป็นหนึ่งในพวกเรา และคุณไม่สามารถปฏิเสธข้อเท็จจริงนี้เข้าร่วมฉันแล้ว ความรักของผม " จอนจินคือ ` โมโหมาก ซันโฮ ผู้ต่อต้านและความเกลียดชังลึกของเขาของเขา .
" ผมไม่ใช่ปีศาจ ผมมีครึ่งมนุษย์บรรพบุรุษ ! ฉันอยู่ที่สุด กึ่งปีศาจ โฮซุน พ่ายแพ้กับคำสารภาพของเขา .
" อ๋อ ไม่ต้องสงสัยเลยว่าคุณมีกลิ่นมนุษย์เป็นลมแม้ความชั่วร้ายของคุณ งั้น ให้ฉันแนะนำคุณผ่านข้าจะทำให้เจ้าปีศาจจำนำเต็มและคุณจะตกหลุมรักกับผม "
" ไม่ ! " ซอนโฮตะโกน .
" มันไม่ได้ขึ้นอยู่กับคุณ คุณไม่ต้องพูดมัน จำไว้ ! "
จอนจินเพิ่มความเข้มของเขาภายในซอนโฮหลังจากได้ยินสิ่งเหล่านั้นทั้งหมด ซอนโฮบิตของเขาล่างริมฝีปาก และน้ำตาของเขาไหลลงอาบแก้มของเขามันไม่ใช่เพราะความเจ็บปวดของการบุกรุกของจอนจิน แต่ความคิดจมอยู่ในขั้นเลวร้าย
" ฉันเกลียดคุณ จอนจิน ถ้าฉันได้กลายเป็นปีศาจ เธอจะเป็นคนแรกที่ฉันจะฆ่า ทำเครื่องหมายคำของฉัน " ซอนโฮไม่เคยเกลียดใครแบบนี้ และเขาได้ให้ทนต่อถูกปีศาจจนเจอจอนจิน .
" ผมจะรู้สึกขอบคุณมากถ้าฉันสามารถตายได้ โดยเฉพาะอย่างยิ่งในอ้อมแขนของคุณ" จุนจินฝากเขา เมล็ดพันธุ์แห่งความรักภายในซอนโฮ ถ้าพี่ไม่อยู่เช่นกัน จอนจินก็ไม่อยากอยู่เหมือนกัน จุนจินรู้ว่า เขาไม่อยากจะนึกถึงเวลาที่เขาหลงกับแอนดี้ เวลามาก เขาคิดว่า เขาอาจจะตาย และจะติดตามแอนดี้ อย่างไรก็ตาม ชีวิตของเขาไม่ได้อยู่ในนรกหรือสวรรค์ และไม่มีอะไรที่สามารถฆ่าเขาได้ จอนจินก็ใช้ชีวิตของเขาตายและชีวิตที่ตายแล้วหนึ่งรสชาติของ expereince ก็เพียงพอสำหรับเขา .
" คุณ " ? ซันโฮ atomished โดยเค้าตอบกลับ เขาไม่เข้าใจทำไมจอนจินตอบแบบนี้ แต่เขาจะรู้สึกต้องการของแท้จากตอบ ในอ้อมกอดของซันโฮ เห็นใบหน้าที่แตกต่างกันของจอนจิน หัวใจที่แท้จริงของเขา ความรักที่แท้จริงของเขา และความเศร้าในดวงตาคู่นั้น คือจอนจินเหงาเหมือนฉันไหม ซอน โฮ ก็สงสัยว่าซันโฮ ไม่แน่ใจแต่เขารู้สึกบางอย่างให้จอนจิน เป็นตึก ๆ ความรู้สึกที่มีต่อเขา @@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@

มันช่างอบอุ่น และเป็นกันเอง ซอนโฮขยับตำแหน่งของเขาต้องการที่จะแสวงหาเพิ่มเติมของ warmess แต่เขาก็ไม่สามารถที่จะหาแหล่งที่มาของความอบอุ่น ซุน โฮซุกหัวของเขาออกจากผ้าปูที่นอนหนาและค่อยๆเปิดดวงตาหลับของเขา เขาจ้องมองไปที่เพดานห้องหน้าจอสี scenary ฤดูร้อน ซันโฮ ทำไมนอนอยู่บนเตียงนุ่ม อุ่น แต่เขาก็รู้สึกหนาวโคตร .
" ที่นี่ . . . . . . . " ซอนโฮพึมพำ รู้สึกว่าเขาเป็นสีแดงเขาเรียกห้องเมื่อคืน จุดนัดพบ ภาพใบหน้าของเค้าหล่อแต่ร้ายที่ปรากฏอยู่ในจิตใจของเขา หัวใจของซันโฮโขลกอย่างรวดเร็วและเขาลุกลี้ลุกลนให้ลุกขึ้นนั่ง ทันใดนั้น