'Inspector Slack was puzzled by the

'Inspector Slack was puzzled by the intent way she was looking at him. He had an idea that all her conversation was intended to hint at something he didn't understand. She said now, with some emphasis, 'Didn't you find any clues, Inspector - on the spot?'

'People don't leave fingerprints and cigarette ash nowadays, Miss Marple.'

'But this, I think,' she suggested, 'was an old-fashioned crime -' Slack said sharply, 'Now what do you mean by that?'

Miss Marple remarked slowly, 'I think, you know, that Constable Palk could help you. He was the first person on the - on the 'scene of the crime,' as they say.'

Mr. Spenlow was sitting in a deck chair. He looked bewildered. He said, in his thin, precise voice, 'I may, of course, be imagining what occurred. My hearing is not as good as it was. But I distinctly think I heard a small boy call after me that he was of the opinion that I had - had killed my dear wife.'

Miss Marple, gently snipping off a dead rose head, said, 'That was the impression he meant to convey, no doubt.'

'But what could possibly have put such an idea into a child's head?'

Miss Marple coughed. 'Listening, no doubt, to the opinions of his elders.'

'You - you really mean that other people think that also?'

'Quite half the people in St. Mary Mead.'

'But, my dear lady, what can possibly have given rise to such an idea? I was sincerely attached to my wife. She did not, alas, take to living in the country as much as I had hoped she would do, but perfect agreement on every subject is an impossible idea. I assure you I feel her loss very keenly.'

'Probably. But if you will excuse my saying so, you don't sound as though you do.'

Mr. Spenlow drew his meager frame up to its full height. 'My dear lady, many years ago I read of a certain Chinese philosopher who, when his dearly loved wife was taken from him, continued calmly to beat a gong in the street - a customary Chinese pastime, I presume - exactly as usual. The people of the city were much impressed by his fortitude.'

'But,' said Miss Marple, 'the people of St. Mary Mead react rather differently. Chinese philosophy does not appeal to them.'

'But you understand?'

Miss Marple nodded. 'My uncle Henry,' she explained, 'was a man of a unusual self-control. His motto was 'Never display emotion.' He, too, was very fond of flowers.'

'I was thinking,' said Mr. Spenlow with something like eagerness, 'that I might, perhaps, have a pergola on the west side of the cottage. Pink roses and, perhaps, wisteria. And there is a white starry flower, whose name for the moment escapes me -'

In the tone in which she spoke to her grandnephew, age three, Miss Marple said, 'I have a very nice catalogue here, with pictures. Perhaps you would like to look through it - I have to go up to the village.'

Leaving Mr. Spenlow sitting happily in the garden with his catalogue, Miss Marple went up to her room, hastily rolled up a dress in apiece of brown paper, and, leaving the house, walked briskly up to the post office. Miss Politt, the dressmaker, lived in rooms over the post office.

But Miss Marple did not at once go through the door and up the stairs. It was just two-thirty, and, a minute late, the Much Benham bus drew up outside the post-office door. It was one of the events of the day in St. Mary Mead. The post-mistress hurried out with parcels, parcels connected with the shop side of her business, for the post office also dealt in sweets, cheap books, and children's toys.

For some four minutes Miss Marple was alone in the post office.

Not till the postmistress returned to her post did Miss Marple go upstairs and explain to Miss Politt that she wanted her own grey crepe altered and made more fashionable if that were possible. Miss Politt promised to see what she could do.

The chief constable was rather astonished when Miss Marple's name was brought to him. She came in with many apologies. 'So sorry - so very sorry to disturb you. You are so busy, I know, but then you have always been so very kind, Colonel Melchett, and I felt I would rather come to you instead of to Inspector Slack. For one thing, you know, I should hate Constable Palk to get into any trouble. Strictly speaking, I suppose he shouldn't have touched anything at all.'

Colonel Melchett was slightly bewildered. He said, 'Palk? That's the St Mary Mead constable, isn't it? What has he been doing?'

'He picked up a pin, you know. It was in his tunic. And it occurred to me at the time that it was quite probably he had actually picked it up in Mrs. Spenlow's house.'

'Quite, quite. But, after all, you know, what's a pin? Matter of fact, he did pick the pin up just by Mrs. Spenlow's body. Came and told Slack about it yesterday - you put him up to that, I gather? Oughtn't to have touched anything, of course, but, as I said, what's a pin? It was only a common pin. Sort of thing any woman might use.'

'Oh no, Colonel Melchett, that's where you're wrong. To a man's eye, perhaps, it looked like an ordinary pin, but it wasn't. It was a special pin, a very thin pin, the kind you buy by the box, the kind used mostly by dressmakers.'

Melchett stared at her, a faint light of comprehension breading in on him. Miss Marple nodded her head several times eagerly.

'Yes, of course. It seems to me so obvious. She was in her kimono because she was going to try on her new dress, and she went into the front room, and Miss Politt just said something about measurements and put the tape measure round her neck - and then all she'd have to do was to cross it and pull - quite easy, so I've heard. And then of course she'd go outside and pull the door to and stand thee knocking as though she'd just arrived. But the pin shows she'd already been in the house.'

'And it was Miss Politt who telephoned to Spenlow?'

'Yes. From the post office at two-thirty - just when the bus comes and the post office would be empty.'

'Colonel Melchett said, 'But, my dear Miss Marple, why? In heaven's name, why? You can't have a murder without a motive.'

'Well, I think, you know, Colonel Mechett, from all I've heard, that the crime dates from a long time back. It reminds me, you know, of my two cousins, Antony and Gordon. Whatever Antony did always went right for him, and with poor Gordon in was jus t the other way about; race horses went lame, and stocks went down, and property depreciated… As I see it, the two women were in it together.'

'In what?'

'People don't leave fingerprints and cigarette ash nowadays, Miss Marple.'

'But this, I think,' she suggested, 'was an old-fashioned crime -' Slack said sharply, 'Now what do you mean by that?'

Miss Marple remarked slowly, 'I think, you know, that Constable Palk could help you. He was the first person on the - on the 'scene of the crime,' as they say.'

Mr. Spenlow was sitting in a deck chair. He looked bewildered. He said, in his thin, precise voice, 'I may, of course, be imagining what occurred. My hearing is not as good as it was. But I distinctly think I heard a small boy call after me that he was of the opinion that I had - had killed my dear wife.'

Miss Marple, gently snipping off a dead rose head, said, 'That was the impression he meant to convey, no doubt.'

'But what could possibly have put such an idea into a child's head?'

Miss Marple coughed. 'Listening, no doubt, to the opinions of his elders.'

'You - you really mean that other people think that also?'

'Quite half the people in St. Mary Mead.'

'But, my dear lady, what can possibly have given rise to such an idea? I was sincerely attached to my wife. She did not, alas, take to living in the country as much as I had hoped she would do, but perfect agreement on every subject is an impossible idea. I assure you I feel her loss very keenly.'

'Probably. But if you will excuse my saying so, you don't sound as though you do.'

Mr. Spenlow drew his meager frame up to its full height. 'My dear lady, many years ago I read of a certain Chinese philosopher who, when his dearly loved wife was taken from him, continued calmly to beat a gong in the street - a customary Chinese pastime, I presume - exactly as usual. The people of the city were much impressed by his fortitude.'

'But,' said Miss Marple, 'the people of St. Mary Mead react rather differently. Chinese philosophy does not appeal to them.'

'But you understand?'

Miss Marple nodded. 'My uncle Henry,' she explained, 'was a man of a unusual self-control. His motto was 'Never display emotion.' He, too, was very fond of flowers.'

'I was thinking,' said Mr. Spenlow with something like eagerness, 'that I might, perhaps, have a pergola on the west side of the cottage. Pink roses and, perhaps, wisteria. And there is a white starry flower, whose name for the moment escapes me -'

In the tone in which she spoke to her grandnephew, age three, Miss Marple said, 'I have a very nice catalogue here, with pictures. Perhaps you would like to look through it - I have to go up to the village.'

Leaving Mr. Spenlow sitting happily in the garden with his catalogue, Miss Marple went up to her room, hastily rolled up a dress in apiece of brown paper, and, leaving the house, walked briskly up to the post office. Miss Politt, the dressmaker, lived in rooms over the post office.

But Miss Marple did not at once go through the door and up the stairs. It was just two-thirty, and, a minute late, the Much Benham bus drew up outside the post-office door. It was one of the events of the day in St. Mary Mead. The post-mistress hurried out with parcels, parcels connected with the shop side of her business, for the post office also dealt in sweets, cheap books, and children's toys.

For some four minutes Miss Marple was alone in the post office.

Not till the postmistress returned to her post did Miss Marple go upstairs and explain to Miss Politt that she wanted her own grey crepe altered and made more fashionable if that were possible. Miss Politt promised to see what she could do.

The chief constable was rather astonished when Miss Marple's name was brought to him. She came in with many apologies. 'So sorry - so very sorry to disturb you. You are so busy, I know, but then you have always been so very kind, Colonel Melchett, and I felt I would rather come to you instead of to Inspector Slack. For one thing, you know, I should hate Constable Palk to get into any trouble. Strictly speaking, I suppose he shouldn't have touched anything at all.'

Colonel Melchett was slightly bewildered. He said, 'Palk? That's the St Mary Mead constable, isn't it? What has he been doing?'

'He picked up a pin, you know. It was in his tunic. And it occurred to me at the time that it was quite probably he had actually picked it up in Mrs. Spenlow's house.'

'Quite, quite. But, after all, you know, what's a pin? Matter of fact, he did pick the pin up just by Mrs. Spenlow's body. Came and told Slack about it yesterday - you put him up to that, I gather? Oughtn't to have touched anything, of course, but, as I said, what's a pin? It was only a common pin. Sort of thing any woman might use.'

'Oh no, Colonel Melchett, that's where you're wrong. To a man's eye, perhaps, it looked like an ordinary pin, but it wasn't. It was a special pin, a very thin pin, the kind you buy by the box, the kind used mostly by dressmakers.'

Melchett stared at her, a faint light of comprehension breading in on him. Miss Marple nodded her head several times eagerly.

'Yes, of course. It seems to me so obvious. She was in her kimono because she was going to try on her new dress, and she went into the front room, and Miss Politt just said something about measurements and put the tape measure round her neck - and then all she'd have to do was to cross it and pull - quite easy, so I've heard. And then of course she'd go outside and pull the door to and stand thee knocking as though she'd just arrived. But the pin shows she'd already been in the house.'

'And it was Miss Politt who telephoned to Spenlow?'

'Yes. From the post office at two-thirty - just when the bus comes and the post office would be empty.'

'Colonel Melchett said, 'But, my dear Miss Marple, why? In heaven's name, why? You can't have a murder without a motive.'

'Well, I think, you know, Colonel Mechett, from all I've heard, that the crime dates from a long time back. It reminds me, you know, of my two cousins, Antony and Gordon. Whatever Antony did always went right for him, and with poor Gordon in was jus t the other way about; race horses went lame, and stocks went down, and property depreciated… As I see it, the two women were in it together.'

'In what?'

0/5000

จาก: -

เป็น: -

ผลลัพธ์ (ไทย) 1: [สำเนา]

คัดลอก!

' ตัวตรวจสอบเวลาเผื่อถูกพิศวง โดยวิธีนึกเธอถูกมองว่า เขามีความคิดว่า ความสนทนาเธอเปรยสิ่งที่เขาไม่เข้าใจ เธอกล่าวว่า ตอนนี้ มีการเน้นบาง 'ไม่หาเบาะแสใด ๆ Inspector - ในจุด ''คนไม่ทิ้งรอยนิ้วมือและขี้บุหรี่ปัจจุบัน นางสาว Marple '' แต่นี้ คิดว่า เธอแนะนำ, 'อาชญากรรมไม-' Slack กล่าวอย่างรวดเร็ว 'ตอนนี้ทำคุณหมายถึงอะไร โดยที่ 'นางสาว Marple กล่าวช้า, ' คิด รู้ ว่า คอนสตาเบิล Palk สามารถช่วยคุณ เขาเป็นคนแรกบน- บน 'ฉากอาชญากรรม อย่างว่า .'นาย Spenlow นั่งอยู่ในเก้าอี้ผ้าใบ เขาดูสับสน เขากล่าวว่า ในเสียงของเขาบาง แม่นยำ, ' ฉันอาจ แน่นอน สามารถ imagining อะไรเกิดขึ้นได้ ฉันได้ยินไม่ดีก็ แต่อย่างเห็นได้ชัดคิดว่า ผมได้ยินเด็กผู้ชายเล็ก ๆ เรียกหลังจากที่เขามีความคิดที่ผม - ฉันฆ่าภรรยารักกัน 'นางสาว Marple ค่อย ๆ ตัดส่วนปิดหัวกุหลาบตาย กล่าวว่า 'ที่มีความประทับใจที่เขาหมายถึง การถ่ายทอด มีข้อสงสัย''แต่สิ่งไม่อาจได้ใส่ความคิดในหัวของเด็ก'นางสาว Marple ไอ 'ฟัง ข้อสงสัย ความคิดเห็นของผู้สูงอายุของเขาด้วย''คุณ - คุณจริง ๆ หมายความ ว่า คนอื่น ๆ คิดว่า ยัง''ครึ่งค่อนข้างคนในทุ่งหญ้าเซนต์แมรี'' แต่ สุภาพสตรีที่ฉันรัก อะไรสามารถอาจให้เพิ่มขึ้นเพื่อความคิด ฉันถูกจริงกับภรรยา เธอไม่ได้ อนิจจา เอาไปอาศัยอยู่ในประเทศเท่าที่ฉันได้หวังว่า เธอจะทำ แต่ข้อตกลงที่สมบูรณ์แบบในทุกเรื่องคือ ความคิดไม่ ผมมั่นใจว่าคุณรู้สึกสูญเสียของเธอมาก keenly '' คง แต่ ถ้าคุณจะขอโทษบอกว่าของฉัน ดังนั้น คุณไม่เสียงเหมือนว่าคุณทำ 'นาย Spenlow วาดเขาผอมได้ความสูงทั้งหมด ' ผู้หญิงของฉันรัก หลายปีที่ผ่านมาผมอ่านเป็นบางจีนนักปราชญ์ที่ เมื่อภรรยาลองรักได้มาจากเขา ต่อเบา ๆ ตีฆ้องถนน - อดิเรกจีนเป็นจารีตประเพณี ฉันตี - ตรงเป็นปกติ ชาวเมืองประทับใจมาก โดยฟอติตูดของเขา.''แต่ กล่าวว่า นางสาว Marple, ' ตอบสนองชาวเซนต์แมรีมีดค่อนข้างแตกต่างกัน ปรัชญาจีนดึงดูดไปไม่ ''แต่คุณเข้าใจไหม'นางสาว Marple พยักหน้า 'ลุงของฉันเฮนรี ที่เธออธิบาย, ' มาอารมณ์ผิดปกติ คำขวัญของเขาถูก 'ไม่เคยแสดงอารมณ์ ' เขา เกินไป ไม่รักดอกไม้ ''ผมคิด กล่าวว่า นาย Spenlow กับบางสิ่งบางอย่างเช่น eagerness, ' ที่ฉัน บางที อาจแพร์โกที่ทางตะวันตกของคอทเทจได้ กุหลาบสีชมพูแล้ว บางที wisteria และดอกไม้ดาวสีขาว ที่มีชื่อในขณะนี้หนีฉัน-'ในเสียงที่เธอพูดกับเธอ grandnephew อายุ 3 นางสาว Marple กล่าวว่า, ' มีรายการดีที่นี่ รูปภาพ บางทีคุณอยากดูมัน - มีไปถึงหมู่บ้าน "ออก Spenlow นายนั่งอยู่อย่างมีความสุขในสวนกับแคตตาล็อกของเขา นางสาว Marple ขึ้นไปห้องของเธอ รีบสะสมชุดในหนึ่งของกระดาษสีน้ำตาล และ ออกจากบ้าน เดิน briskly ถึงทำการไปรษณีย์ นางสาว Politt, dressmaker อาศัยอยู่ในห้องผ่านทำการไปรษณีย์แต่ Marple นางสาวได้ไม่พร้อมกันไป ผ่านประตู และ ขึ้นบันได มันเป็นเพียงสองสามสิบ และ นาทีล่าช้า รถ Benham มากวาดขึ้นนอกประตูหลังสำนักงาน มันเป็นหนึ่งกิจกรรมของวันในทุ่งหญ้าเซนต์แมรี เล็กหลังรีบออก ด้วยหีบห่อ หีบห่อที่เชื่อมต่อกับด้านร้านของธุรกิจของเธอ ในทำการไปรษณีย์ยัง แจกขนม หนังสือราคาถูก และของเล่นเด็กบางนาที 4 นางสาว Marple มีคนเดียวในทำการไปรษณีย์ไม่จน postmistress จะกลับไปลงเธอ ได้ Marple นางสาวประกอบไป แล้วอธิบายว่า เธอต้องเครพสีเทาของตนเองเปลี่ยนแปลง และทันสมัยที่ได้สามารถทำให้นางสาว Politt นางสาว Politt สัญญาว่า จะดูอะไรที่เธอไม่คอนสตาเบิลประธานค่อนข้างประหลาดเมื่อชื่อนางสาว Marple ถูกนำไปยังเขา เธอมาพร้อมกับขอโทษมากมาย ' ขอดัง - ดังนั้นขออภัยต้องรบกวนคุณ คุณว่างมาก ฉันรู้ แต่แล้ว คุณได้รับเสมอเพื่อ พันเอก Melchett ดีมากผมรู้สึกว่า แทนที่จะมาให้คุณแทนเพื่อตรวจสอบเวลาเผื่อ สำหรับสิ่งหนึ่ง รู้ ฉันควรเกลียด Palk คอนสตาเบิลเป็นเรื่องใด ๆ พัฒน ฉันคิดว่า ไม่ได้แตะอะไรเลย 'พัน Melchett ที่สับสนเล็กน้อย เขากล่าวว่า, ' Palk ที่เป็นคอนสตาเบิลทุ่งหญ้าเซนต์แมรี ไม่มัน มีเขาแล้วทำอะไร? "' เขาเลือก pin คุณรู้ มันอยู่ในเสื้อคลุมของเขา และมันเกิดขึ้นกับผมในเวลาที่ค่อนข้างคงเขามีจริงหูมันบ้านนาง Spenlow .'' มาก ค่อนข้าง แต่ หลังจากที่ทุก รู้ คืออะไร pin เรื่องของความจริง เขาไม่ได้รับ pin เพียงแค่ร่างกายนาง Spenlow มา และบอกเวลาเผื่อเกี่ยวกับเรื่องนี้เมื่อวานนี้ - คุณทำให้เขาถึงที่ ฉันรวบรวม Oughtn't จะมีสัมผัสอะไร แน่นอน แต่ อย่างที่บอกว่า pin คืออะไร เฉพาะ pin ทั่วไปได้ เรียงลำดับสิ่งที่หญิงใดก็อาจใช้ '' โอ้ ไม่ พันเอก Melchett ที่อยู่ที่คุณไม่ถูกต้อง เจ้าตา บางที มันดูเหมือนขาผิดปกติ แต่มันไม่ได้ ก็พิเศษ pin, pin มาก ชนิดที่คุณซื้อ โดยกล่อง ชนิดที่ใช้ส่วนใหญ่ dressmakers .'Melchett จ้องไปที่เธอ ไฟหน้ามืดตามัวของความเข้าใจใน breading บนเขา นางสาว Marple nodded ศีรษะของเธอหลายครั้งละไม' ใช่ ของหลักสูตร เหมือนผมเห็นได้ชัดดังนั้น เธออยู่ในกิโมโนของเธอเนื่องจากเธอไปลองเสื้อผ้าใหม่ของเธอ เธอเดินเข้าไปในห้องหน้า และนางสาว Politt กล่าวว่า บางสิ่งบางอย่างเกี่ยวกับวัด และใส่วัดรอบคอของเธอ - แล้วเธอจะเพียงแค่ถูกข้ามมันและดึง - ค่อนข้างง่าย ดังนั้นฉันได้ยินเพียง และแน่นอนเธอจะไป และดึงประตูให้ แล้วยืนทั้งหลายเคาะเหมือนเธอมาถึง แต่ pin แสดงเธอมาแล้วในบ้าน.''และก็ Politt นางสาวที่ telephoned กับ Spenlow '' ใช่ จากทำการไปรษณีย์ที่สองสามสิบ - เพียงเมื่อรถบัสมาแล้วไปรษณีย์จะว่างเปล่า "' พัน Melchett กล่าวว่า, ' แต่ ฉันรักนางสาว Marple ทำไม ในชื่อของสวรรค์ ทำไม คุณไม่ได้ฆ่าคนไม่ มีแรงจูงใจได้ '' ดี คิด รู้ พันเอก Mechett จากทั้งหมดผมเคยได้ยิน ที่กลับวันอาชญากรรมจากนาน ทำให้นึก รู้ ของฉันสองลูกพี่ลูกน้อง แอนโทนีและ Gordon แอนโทนีสิ่งได้เสมอไปขวาเขา และ Gordon ในกำลังกลาง t วิธีอื่น ๆ คนจน ม้าแข่งไปอ่อนแอ และหุ้นไปลง และการคิดค่าเสื่อมราคาทรัพย์สิน... ฉันเห็นมัน สำนึกอยู่ในนั้นกัน ''ในอะไรบ้าง'

การแปล กรุณารอสักครู่..

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:[สำเนา]

คัดลอก!

'สารวัตรหย่อนงงโดยวิธีการเจตนาที่เธอกำลังมองไปที่เขา เขามีความคิดที่ว่าทุกการสนทนาของเธอก็ตั้งใจจะแบะท่าสิ่งที่เขาไม่เข้าใจ เธอบอกว่าตอนนี้มีความสำคัญบางอย่าง 'คุณไม่พบเบาะแสใด ๆ สารวัตร? - ในจุดที่' . 'คนไม่ทิ้งรอยนิ้วมือและเถ้าบุหรี่ในปัจจุบันมิสมาร์เปิ้ล' 'แต่ตอนนี้ผมคิดว่า' เธอแนะให้ 'เป็นความผิดทางอาญาที่ล้าสมัย -' หย่อนกล่าวอย่างรวดเร็ว 'ตอนนี้สิ่งที่คุณหมายถึงโดยที่?' มิสมาร์เปิ้ข้อสังเกตอย่างช้าๆ 'ฉันคิดว่าคุณรู้ว่าตำรวจป้าพอล์คจะช่วยให้คุณ เขาเป็นคนแรกเมื่อวันที่ - ที่ 'ที่เกิดเหตุ' ที่พวกเขาพูดว่า '. นาย Spenlow กำลังนั่งอยู่ในเก้าอี้ที่ดาดฟ้า เขาดูสับสน เขากล่าวว่าในบางเสียงของเขาได้อย่างแม่นยำ 'ฉันอาจจะแน่นอนจะจินตนาการว่าเกิดอะไรขึ้น การได้ยินของฉันคือไม่ดีเท่าที่มันเป็น แต่ผมคิดว่าผมชัดเจนได้ยินการเรียกเด็กผู้ชายตัวเล็กหลังจากที่ผมว่าเขามีความเห็นว่าผมได้ -. ได้ฆ่าภรรยาที่รักของฉัน ' มิสมาร์เปิ้เบา ๆ snipping ออกตายเพิ่มขึ้นหัวว่า 'นั่นคือความประทับใจที่เขาหมายถึง สื่อไม่ต้องสงสัยเลย. ' 'แต่สิ่งที่อาจจะได้นำความคิดดังกล่าวเข้ามาในหัวของเด็กหรือไม่?' มิสมาร์เปิ้ไอ 'ฟังไม่มีข้อสงสัยความคิดเห็นของผู้เฒ่าผู้แก่ของเขา.' 'คุณ - คุณจริงๆหมายความว่าคนอื่น ๆ คิดว่ายัง' 'ค่อนข้างคนครึ่งในเซนต์แมรีมีด.' 'แต่ผู้หญิงที่รักของฉันอาจจะเป็นสิ่งที่สามารถ จะก่อให้เกิดความคิดดังกล่าว? ผมได้แนบมาด้วยความจริงใจให้ภรรยาของผม เธอไม่ได้อนิจจาใช้เวลาในการอาศัยอยู่ในประเทศมากที่สุดเท่าที่ผมหวังว่าเธอจะทำ แต่ข้อตกลงที่สมบูรณ์แบบในทุกเรื่องเป็นความคิดที่เป็นไปไม่ได้ ผมขอยืนยันว่าผมรู้สึกสูญเสียของเธอมากอย่างดีที่สุด. ' 'น่าจะเป็น แต่ถ้าคุณจะพูดแก้ตัวของฉันเพื่อให้คุณไม่ได้เสียงราวกับว่าคุณทำ. ' นาย Spenlow ดึงกรอบน้อยของเขาขึ้นเต็มความสูง 'ผู้หญิงที่รักของฉันเป็นเวลาหลายปีที่ผ่านมาผมอ่านของนักปรัชญาบางอย่างจีนที่เมื่อภรรยาของเขารักอย่างสุดซึ้งถูกนำมาจากเขายังคงสงบนิ่งที่จะเอาชนะฆ้องในถนน - เป็นงานอดิเรกที่จีนประเพณีฉันเข้าใจ - ตรงตามปกติ ผู้คนในเมืองที่มีความประทับใจมากโดยความอดทนของเขา. ' 'แต่' กล่าวว่ามิสมาร์เปิ้ 'คนเซนต์แมรีมี้ดตอบสนองค่อนข้างแตกต่างกัน ปรัชญาจีนไม่สนใจพวกเขา. ' 'แต่คุณเข้าใจไหม?' มิสมาร์เปิ้พยักหน้า 'ลุงเฮนรี่ของฉัน "เธออธิบายว่า' เป็นคนที่มีการควบคุมตนเองที่ผิดปกติ คำขวัญของเขาคือ 'ไม่เคยแสดงอารมณ์ความรู้สึก.' เขาก็เป็นคนรักที่ดีของดอกไม้. ' 'ผมคิดว่า' นาย Spenlow กับสิ่งที่ต้องการความกระตือรือร้น, 'ที่ฉันอาจบางทีมีปลูกไม้เลื้อยบนฝั่งตะวันตกของกระท่อม ดอกกุหลาบสีชมพูและบางที Wisteria และมีดอกไม้เต็มไปด้วยดาวสีขาวที่มีชื่อในขณะนั้นหนีฉัน - ' ในโทนสีในการที่เธอพูดกับหลานเธออายุสามมิสมาร์เปิ้ลกล่าวว่า "ผมมีแคตตาล็อกที่ดีมากที่นี่มีรูปภาพ บางทีคุณอาจต้องการที่จะมองผ่านมัน - ฉันต้องไปถึงหมู่บ้าน '. ออกจากนาย Spenlow นั่งอยู่อย่างมีความสุขในสวนที่มีแคตตาล็อกของเขามิสมาร์เปิ้ลก็ขึ้นไปที่ห้องของเธอ, รีดรีบแต่งตัวในคนละของกระดาษสีน้ำตาล และออกจากบ้านเดินเหยงขึ้นไปยังที่ทำการไปรษณีย์ นางสาว Politt, ช่างตัดเสื้อที่อาศัยอยู่ในห้องพักในช่วงที่ทำการไปรษณีย์. แต่มิสมาร์เปิ้ไม่ได้ในครั้งเดียวผ่านประตูและขึ้นบันได มันเป็นเพียง 2-30 และนาทีสายรถบัสมัชเบนแฮมมากเข้ามาโพสต์นอกประตูสำนักงาน มันเป็นหนึ่งในเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นในวันนี้ในเซนต์แมรีมีด โพสต์ผู้หญิงรีบออกมาพร้อมกับห่อพัสดุที่เกี่ยวข้องกับด้านข้างร้านของธุรกิจของเธอสำหรับที่ทำการไปรษณีย์จัดการยังอยู่ในขนมหนังสือราคาถูกและของเล่นเด็ก. สำหรับบางสี่นาทีมิสมาร์เปิ้ลเป็นคนเดียวในสำนักงานการโพสต์. ไม่จน postmistress กลับไปโพสต์ของเธอไม่มิสมาร์เปิ้ไปชั้นบนและอธิบายให้นางสาว Politt ว่าเธออยากเครปสีเทาของเธอเองมีการเปลี่ยนแปลงและทำให้ทันสมัยมากขึ้นว่าเป็นไปได้ นางสาว Politt สัญญาว่าจะเห็นสิ่งที่เธอจะทำ. หัวหน้าตำรวจค่อนข้างประหลาดใจเมื่อชื่อมิสมาร์เปิ้ถูกนำมาให้เขา เธอมาด้วยขอโทษหลาย ๆ 'ขอโทษ - เสียใจมากที่จะรบกวนคุณ คุณอยู่ที่ยุ่งมากฉันรู้ แต่แล้วคุณได้เสมอดังนั้นใจดีมากพันเอกเมลเชตต์และผมรู้สึกว่าผมค่อนข้างจะมาให้คุณแทนการที่จะตรวจสอบหย่อน สำหรับสิ่งหนึ่งที่คุณรู้ว่าฉันควรจะเกลียดตำรวจป้าพอล์คที่จะได้รับเป็นปัญหาใด ๆ อย่างเคร่งครัดพูดผมคิดว่าเขาไม่ควรจะได้สัมผัสอะไรเลย. ' พันเอกเมลเชตต์ได้รับการสับสนเล็กน้อย เขากล่าวว่า 'ป้าพอล์ค? นั่นคือตำรวจเซนต์แมรี่ทุ่งหญ้าไม่ได้หรือไม่ สิ่งที่เขาได้รับการทำ? ' 'เขาหยิบขึ้นมาขาคุณรู้ว่า มันอยู่ในเสื้อคลุมของเขา และมันเกิดขึ้นกับผมในเวลานั้นมันก็ค่อนข้างน่าเขาได้เลือกที่จริงมันขึ้นมาในบ้านของนาง Spenlow. ' 'ค่อนข้างมาก แต่หลังจากที่ทุกท่านทราบว่าสิ่งที่พิน? เรื่องของความเป็นจริงเขาไม่รับขาขึ้นเพียงโดยร่างกายของนาง Spenlow มาและบอกหย่อนเกี่ยวกับเรื่องนี้เมื่อวานนี้ - คุณทำให้เขาขึ้นไปนั้นผมรวบรวม? Oughtn't จะมีอะไรที่สัมผัสแน่นอน แต่ที่ผมกล่าวว่าสิ่งที่พิน? มันเป็นเพียงขาที่พบบ่อย เรียงจากสิ่งที่สาว ๆ อาจจะใช้. ' 'โอ้ไม่พันเอกเมลเชตต์ที่ที่คุณผิด ตาของมนุษย์บางทีมันดูเหมือนขาธรรมดา แต่มันก็ไม่ได้ มันเป็นพินพิเศษขาบางมากชนิดที่คุณซื้อกล่องชนิดที่ใช้ส่วนใหญ่โดย dressmakers. ' เมลเชตต์จ้องที่เธอแสงสลัวของความเข้าใจในการหายใจบนเขา มิสมาร์เปิ้พยักหน้าเธอหลายครั้งกระหาย. 'ใช่แน่นอน มันดูเหมือนว่าฉันจึงเห็นได้ชัด เธออยู่ในชุดกิโมโนของเธอเพราะเธอกำลังจะไปลองชุดใหม่ของเธอและเธอก็เดินเข้าไปในห้องด้านหน้าและนางสาว Politt เพียงแค่พูดอะไรบางอย่างเกี่ยวกับการวัดและนำเทปวัดรอบคอของเธอ - และแล้วทุกอย่างที่เธอจะต้องทำ ก็จะข้ามมันและดึง - ง่ายมากดังนั้นผมเคยได้ยิน และแน่นอนว่าเธอจะออกไปข้างนอกและดึงประตูให้เจ้าและยืนเคาะราวกับว่าเธอเพิ่งมาถึง แต่ขาที่แสดงให้เห็นว่าเธอต้องการอยู่แล้วในบ้าน. ' 'และมันก็เป็นนางสาว Politt ที่โทรศัพท์เพื่อ Spenlow?' 'ใช่ จากที่ทำการไปรษณีย์ที่ 2-30 - เพียงแค่เมื่อรถบัสมาและสำนักงานการโพสต์จะเป็นที่ว่างเปล่า '. 'พันเอกเมลเชตต์กล่าวว่า "แต่ฉันรักมิสมาร์เปิ้ทำไม? ในนามของสวรรค์ทำไม? คุณไม่สามารถมีการฆาตกรรมโดยไม่ต้องแรงจูงใจ. ' 'ดีฉันคิดว่าคุณรู้ว่าพันเอก Mechett จากทั้งหมดที่ฉันเคยได้ยินว่าวันอาชญากรรมจากเวลานานกลับ มันทำให้ผมนึกถึงคุณรู้ของญาติทั้งสองของฉัน, แอนโทนีและกอร์ดอน สิ่งที่แอนโทนีไม่เสมอไปที่เหมาะสมสำหรับเขาและกับกอร์ดอนที่ยากจนในเป็นเสื้อมานะวิธีอื่น ๆ เกี่ยวกับ; แข่งม้าไปง่อยและหุ้นลงไปคิดค่าเสื่อมราคาและทรัพย์สิน ... ขณะที่ผมเห็นมันผู้หญิงสองคนที่อยู่ในนั้นด้วยกัน. ' 'ในสิ่งที่?

การแปล กรุณารอสักครู่..

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:[สำเนา]

คัดลอก!

' สารวัตรเลยงงด้วยเจตนาที่เธอมองเขา เขามีความคิดว่า การสนทนาทั้งหมดมีวัตถุประสงค์เพื่อบอกใบ้อะไรบางอย่างที่เขาไม่เคยเข้าใจ เธอบอกว่า ตอนนี้ มีบาง เน้น ' ไม่พบเบาะแสใดๆ สารวัตร - ในจุดที่ ?

'people ไม่ทิ้งรอยนิ้วมือ และเถ้าบุหรี่ปัจจุบันมิสมาร์เปิ้ล '

แต่นี้ ฉันคิดว่า ' เธอพูด' คือ สมัยเก่า อาชญากรรม ' หย่อนพูดอย่างรวดเร็วแล้วคุณหมายถึงอะไร ? ' มิสมาร์เปิ้ลช้า

' ' ฉันคิด คุณก็รู้ ว่าตำรวจ พ็อกอาจช่วยคุณได้ เขาเป็นคนแรกบน ' ที่เกิดเหตุ ' เขาพูด '

คุณ spenlow นั่งอยู่ในเก้าอี้ที่ดาดฟ้า . เขาดูสับสน เขากล่าวว่าในเสียงที่ชัดเจนบางของเขา , ฉันอาจจะ แน่นอน ภาพที่เกิดขึ้นหูไม่ดีเท่าที่มันเป็น แต่ฉันว่าฉันได้ยินอย่างชัดเจนเรียกเด็กเล็ก ๆหลังจากที่ฉันว่า เขามีความเห็นว่าผมได้ฆ่าภรรยาที่รักของผม '

มิสมาร์เปิ้ล ค่อยๆตัดส่วนออกตาย โรส หัว บอกว่า นั่นคือความประทับใจที่เขาต้องการสื่อ ไม่ต้องสงสัยเลย "

แต่มันอาจเป็นไปได้ เอาความคิดแบบนี้ในหัวของเด็ก ?

มิสมาร์เปิ้ลไอ’ ฟังเพลง ไม่ต้องสงสัยเลยว่ากับความเห็นของผู้ใหญ่ของเขา . '

" - คุณหมายความอย่างนั้นจริง ๆอื่น ๆคนคิดว่ายัง ?

'quite คนครึ่งหนึ่งในเซนต์แมรี่ Mead '

แต่ เลดี้ที่รัก อะไรอาจจะได้ให้ลุกขึ้นเพื่อความคิดเช่นนี้ ? ผมขอแสดงความนับถือที่แนบมากับภรรยา เธอไม่ได้ " จะอยู่ในประเทศเท่าที่ฉันหวังว่าเธอจะทำ แต่ข้อตกลงสมบูรณ์แบบทุกเรื่องมีความคิดที่เป็นไปไม่ได้ผมรับประกันกับคุณ ผมรู้สึกสูญเสียเธออย่างดีที่สุด "

'probably . แต่ถ้าคุณจะโทษฉันพูดดังนั้นคุณไม่เสียงเหมือนคุณ "

นาย spenlow วาดของเขาขาดแคลนกรอบขึ้นเต็มความสูง . . . เลดี้ที่รัก หลายปีที่ผ่านมาผมได้อ่านบางปราชญ์จีนที่ เมื่อเขารักภรรยามาก ถ่ายจากเขา ยังคงใจเย็นตีฆ้องในถนน - วัฒนธรรมจีนงานอดิเรกผมเข้าใจถูกต้องตามปกติ ผู้คนในเมืองมากประทับใจในความอดทนของเขา . '

แต่ ' มิสมาร์เปิ้ล ' คนเซนต์แมรี่และตอบสนองค่อนข้างแตกต่างกัน ปรัชญาจีนไม่ได้อุทธรณ์ไปยังพวกเขา . '

แต่นายเข้าใจ ?

มิสมาร์เปิ้ลพยักหน้า . . . ลุงเฮนรี ' เธออธิบายให้ฟังว่า เป็นผู้ชายของตนเองผิดปกติ คำขวัญของเขาคือ ' ไม่แสดงอารมณ์ เขาด้วยมากรักดอกไม้ "

ฉันคิด ' นาย spenlow ด้วยอย่างกระตือรือร้นว่า " ผมอาจจะ อาจจะ มีการปลูกไม้เลื้อยบนด้านตะวันตกของกระท่อม สีชมพูกุหลาบและบางทีดอกวิสเทอเรีย และมีสีขาวดาวดอกไม้ที่มีชื่อสำหรับช่วงเวลาที่หนีฉัน -

ในน้ำเสียงที่เธอพูดเธอเหลนชาย อายุ สาม มิสมาร์เปิ้ลกล่าวว่า ' ฉันมีรายการที่ดีมากที่นี่ด้วยรูปภาพ บางทีคุณอาจต้องการที่จะมองผ่านมัน ฉันต้องไปที่หมู่บ้าน '

ทิ้งคุณ spenlow นั่งอย่างมีความสุขในสวนพร้อมแคตตาล็อกของเขา มิสมาร์เปิ้ลเข้าห้องเธอ รีบรีดเครื่องแต่งกายในชิ้นส่วนของกระดาษ สีน้ำตาล และ ออกจากบ้าน เดิน ไป ถึง โพสต์ สำนักงาน คุณเพอลิต , ช่างตัดเสื้อ , อยู่ในบุหรี่ผ่านไปรษณีย์

แต่มิสมาร์เปิ้ลไม่ได้ในครั้งเดียวผ่านประตูและบันได มันแค่สองนาทีสามสิบ และ สาย รถเบนแฮมมากวาดไว้นอกประตูสำนักงานไปรษณีย์ มันเป็นหนึ่งในเหตุการณ์ของวันเซนต์ แมรี่ เหล้า ตำแหน่งเมียน้อยรีบออกจากหีบห่อพัสดุที่เกี่ยวข้องกับ ร้าน ด้านธุรกิจของเธอ ที่ไปรษณีย์ยังแจกขนม , หนังสือราคาถูกและของเล่นเด็ก

สำหรับ 4 นาทีมิสมาร์เปิ้ลเป็นคนเดียวในสำนักงานไปรษณีย์

ไม่จน postmistress กลับมาโพสต์ของเธอแล้วมิสมาร์เปิ้ลไปชั้นบน และอธิบายให้คุณเพอลิตที่เธอต้องการของเธอเองการทำเครปและสีเทาแฟชั่นมากขึ้นถ้าเป็นไปได้ คุณเพอลิตสัญญาเพื่อดูสิ่งที่เธอทำ .

ตำรวจหัวหน้าค่อนข้างประหลาดใจเมื่อชื่อของมิสมาร์เปิ้ลก็มาถึงเขา เธอมาขอโทษกับหลาย . ขอโทษค่ะ - ขอโทษด้วยที่รบกวนคุณ คุณกำลังยุ่ง ผมรู้ แต่คุณก็เป็นอย่างนั้นเสมอ ใจดีมาก ผู้พัน melchett และผมรู้สึกว่าผมน่าจะมาแทนการเป็นนักสืบนะ สำหรับสิ่งหนึ่ง , คุณรู้มั้ย , ฉันควรจะเกลียดตำรวจพ็อกที่จะได้รับในปัญหาใด ๆอย่างเคร่งครัดพูด ผมคิดว่าเขาไม่ควรแตะอะไรเลย

พันเอก melchett เล็กน้อยสับสน เขากล่าวว่า , ' พ็อก ? นั่นคือ เซนต์แมรี่ มีด ตำรวจไม่ใช่เหรอ เค้าไปทำอะไร ?

เขาหยิบเข็มกลัด คุณก็รู้ มันอยู่ในเสื้อของเขา และมันเกิดขึ้นกับผมในเวลาที่ มันอาจจะค่อนข้างเขาได้หยิบมันขึ้นมาในบ้านคุณนาย spenlow '

'quite ค่อนข้าง . แต่หลังจากทั้งหมด , คุณรู้อะไรหรอคะ ? ที่จริงแล้ว เขาไม่ได้รับขาขึ้น โดยศพของ นาง spenlow . มาบอกให้หย่อนเมื่อวานเธอเอาเขาไปว่า ฉันรวบรวม ? ก็ไม่ต้องแตะต้องอะไรเลย แน่นอน แต่ที่ผมกล่าวว่าอะไรหรอคะ ? มันเป็นแค่หมุดธรรมดา เรื่องสาว ๆอาจจะใช้ '

ไม่นะ ผู้พัน melchett นั่นแหละที่คุณคิดผิด ตา ของคน บางทีมันดูเหมือนจะเป็นหมุดธรรมดา แต่มันไม่ใช่ มันเป็นเข็มกลัดพิเศษเข็มบางมาก ชนิดที่คุณซื้อกล่อง ชนิดที่ใช้ส่วนใหญ่โดย dressmakers '

melchett จ้องหน้าเธอ เป็นลมหายใจในแสงของความเข้าใจบนเขา มิสมาร์เปิ้ลพยักหน้าหัวหลายครั้งคะ

" แน่นอน มันดูเหมือนว่าฉันเป็นอย่างนั้น เธออยู่ในชุดกิโมโนของเธอ เพราะเธอกำลังจะไปลองชุดใหม่ของเธอเธอเข้าไปในห้องด้านหน้า และมิสเพอลิตพูดบางอย่างเกี่ยวกับการวัดและใส่เทปวัดรอบคอเธอแล้ว เธอจะต้องทำคือข้ามมันและดึง - ค่อนข้างง่าย ผมเคยได้ยิน และแน่นอน เธอจะออกไปข้างนอก และดึงประตูและยืนท่านเคาะ ถึงแม้ว่าเธอจะเพิ่งมาถึง แต่พินที่แสดงให้เห็นว่า เธอได้อยู่ในบ้าน . . .

และมันเป็นของคุณ เพอลิตที่โทรศัพท์มา spenlow ?

" . จากที่ทำการไปรษณีย์ที่สอง 30 - เมื่อรถเมล์มา และไปรษณีย์จะว่างเปล่า '

'colonel melchett พูด ' แต่ ที่รัก มิสมาร์เปิ้ล ทำไม ? สวรรค์ ชื่อ ทำไม ? คุณไม่สามารถมีฆาตกรรมโดยไม่เจตนา . . .

'well , ฉันคิดว่า , คุณรู้มั้ย , ผู้พัน mechett จากทั้งหมดที่ผมได้ยินว่า อาชญากรรมจากวันที่เป็นเวลานานกลับมันทำให้ฉันนึกถึง คุณรู้ ของ 2 พี่น้อง แอนโทนี และกอร์ดอน ไม่ว่าแอนโทนี่ทำเสมอคนที่ใช่สำหรับเขา และ กอร์ดอน น่าสงสารคือจัสไม่วิธีอื่น ๆเกี่ยวกับ ม้าแข่ง ก็ง่อย และหุ้นตก และทรัพย์สิน 3 . . . . . . . เท่าที่ผมเห็น ผู้หญิงทั้งสองคนร่วมมือกัน '

ถ้าอะไร ?

การแปล กรุณารอสักครู่..

ภาษาอื่น ๆ

การสนับสนุนเครื่องมือแปลภาษา: กรีก, กันนาดา, กาลิเชียน, คลิงออน, คอร์สิกา, คาซัค, คาตาลัน, คินยารวันดา, คีร์กิซ, คุชราต, จอร์เจีย, จีน, จีนดั้งเดิม, ชวา, ชิเชวา, ซามัว, ซีบัวโน, ซุนดา, ซูลู, ญี่ปุ่น, ดัตช์, ตรวจหาภาษา, ตุรกี, ทมิฬ, ทาจิก, ทาทาร์, นอร์เวย์, บอสเนีย, บัลแกเรีย, บาสก์, ปัญจาป, ฝรั่งเศส, พาชตู, ฟริเชียน, ฟินแลนด์, ฟิลิปปินส์, ภาษาอินโดนีเซี, มองโกเลีย, มัลทีส, มาซีโดเนีย, มาราฐี, มาลากาซี, มาลายาลัม, มาเลย์, ม้ง, ยิดดิช, ยูเครน, รัสเซีย, ละติน, ลักเซมเบิร์ก, ลัตเวีย, ลาว, ลิทัวเนีย, สวาฮิลี, สวีเดน, สิงหล, สินธี, สเปน, สโลวัก, สโลวีเนีย, อังกฤษ, อัมฮาริก, อาร์เซอร์ไบจัน, อาร์เมเนีย, อาหรับ, อิกโบ, อิตาลี, อุยกูร์, อุสเบกิสถาน, อูรดู, ฮังการี, ฮัวซา, ฮาวาย, ฮินดี, ฮีบรู, เกลิกสกอต, เกาหลี, เขมร, เคิร์ด, เช็ก, เซอร์เบียน, เซโซโท, เดนมาร์ก, เตลูกู, เติร์กเมน, เนปาล, เบงกอล, เบลารุส, เปอร์เซีย, เมารี, เมียนมา (พม่า), เยอรมัน, เวลส์, เวียดนาม, เอสเปอแรนโต, เอสโทเนีย, เฮติครีโอล, แอฟริกา, แอลเบเนีย, โคซา, โครเอเชีย, โชนา, โซมาลี, โปรตุเกส, โปแลนด์, โยรูบา, โรมาเนีย, โอเดีย (โอริยา), ไทย, ไอซ์แลนด์, ไอร์แลนด์, การแปลภาษา.