Democracy is sometimes characterise

Democracy is sometimes characterised as government by consent or, more modestly, the consent of the majority. However, Hobbesian democracy cannot be characterised as government by consent unless one assumes that every subject of the State ‘consents’ to whatever rules it imposes regardless of how or why he or she votes and regardless of whether he or she votes at all. Obviously, under that assumption, elections and voting have nothing to do with proving consent. Apparently, then, with respect to Hobbesian democracy, consent is not related to its democratic aspects; it must reside in its Hobbesian aspect. The arguments are familiar:

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

บางครั้งดำเนินการประชาธิปไตยเป็นรัฐบาลยินยอมหรือ มีทั้ง ยินยอมส่วนใหญ่ อย่างไรก็ตาม Hobbesian ประชาธิปไตยไม่ได้ประสบการ์เป็นรัฐบาลยินยอมเว้นหนึ่งสันนิษฐานว่า ทุกเรื่องรัฐ 'consents' กฎใดก็กำหนด ว่าอย่างไร หรือทำไมเขาหรือเธอออกเสียง และ ไม่ว่าเขาหรือเธอออกเสียงทั้งหมด อย่างชัดเจน ภายใต้สมมติฐานที่ว่า เลือกตั้งและออกเสียงลงคะแนนได้จะพิสูจน์ความยินยอม เห็นได้ชัด แล้ว กับประชาธิปไตย Hobbesian ยินยอมไม่เกี่ยวข้องกับด้านของประชาธิปไตย มันต้องอยู่ในลักษณะของ Hobbesian อาร์กิวเมนต์คุ้นเคย:

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ประชาธิปไตยเป็นลักษณะบางครั้งก็เป็นรัฐบาลโดยได้รับความยินยอมหรือมากกว่าสุภาพได้รับความยินยอมของคนส่วนใหญ่ แต่ประชาธิปไตย Hobbesian ไม่สามารถจะมีลักษณะเป็นรัฐบาลโดยได้รับความยินยอมเว้นแต่หนึ่งสันนิษฐานว่าทุกเรื่องของ 'ความยินยอม' รัฐเพื่อสิ่งที่กฎจะเรียกเก็บโดยไม่คำนึงถึงวิธีการหรือทำไมเขาหรือเธอและลงมติโดยไม่คำนึงถึงว่าเขาหรือเธอที่ทุกคนลงมติ เห็นได้ชัดว่าภายใต้สมมติฐานว่าการเลือกตั้งและออกเสียงลงคะแนนไม่มีอะไรจะทำอย่างไรกับการพิสูจน์ความยินยอม เห็นได้ชัดว่าแล้วเกี่ยวกับการปกครองระบอบประชาธิปไตย Hobbesian ได้รับความยินยอมไม่เกี่ยวข้องกับด้านประชาธิปไตยของตน มันต้องอยู่ในลักษณะของ Hobbesian ข้อโต้แย้งที่มีความคุ้นเคย: