In 1990, The Royal College of Surge

In 1990, The Royal College of Surgeons of England
(RCS) identified the failure of conventional treatments
for postoperative pain and highlighted the fact that despite
significant advances in the use of medication and pain
relieving techniques (such as epidural analgesia, local
anaesthetics and new opioid formulations), there continued
to be a failure to provide optimal pain relief following
surgery (RCS, 1990). At that time, the RCS (1990)
recommended the introduction of specialist acute pain
services (APS) in order to coordinate and micro-manage
postoperative pain, provide education, develop protocols
and facilitate the use of sophisticated analgesia techniques
on general wards. Since then, Bennett and Carr (2001)
were able to identify barriers to effective practice including
inadequate knowledge of pain management techniques and
pharmacological principles, opiophobia (as a result of fears
of addiction and potential side effects of opioids), unclear
lines of accountability for pain management and poor pain
assessment.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ในปี 1990 รอยัลวิทยาลัยของ Surgeons ของอังกฤษ(RCS) ระบุความล้มเหลวของการรักษาแบบเดิมสำหรับความเจ็บปวดในการผ่าตัด และเน้นความจริงทั้ง ๆ ที่ความก้าวหน้าสำคัญในการใช้ยาและอาการปวดเทคนิคการปลดปล่อย (เช่นฉีดบิวพรี analgesia ท้องถิ่นanaesthetics และ opioid สูตรใหม่), มีต่อเป็น ความล้มเหลวให้ต่อบรรเทาความเจ็บปวดที่สุดผ่าตัด (RCS, 1990) ในขณะนั้น RCS (1990)แนะนำแนะนำของผู้เชี่ยวชาญอาการปวดเฉียบพลันบริการ (APS) เพื่อประสานงาน และ จัดการไมโครความเจ็บปวดในการผ่าตัด ให้การศึกษา พัฒนาโพรโทคอลและอำนวยความสะดวกในการใช้เทคนิคซับซ้อน analgesiaในเขตการปกครองทั่วไป ตั้งแต่นั้น เบนเนตและคาร์ (2001)ระบุอุปสรรคการปฏิบัติที่มีประสิทธิภาพรวมทั้งสามารถความรู้เทคนิคการจัดการความเจ็บปวดไม่เพียงพอ และpharmacological หลัก opiophobia (เป็นผลมาจากความกลัวยาเสพติดและศักยภาพด้านลักษณะพิเศษของ opioids), ชัดเจนรายการของความรับผิดชอบสำหรับการจัดการอาการปวดและอาการปวดไม่ดีการตรวจประเมิน

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ในปี 1990 ราชวิทยาลัยศัลยแพทย์แห่งประเทศอังกฤษ
(RCS) ระบุความล้มเหลวของการรักษาทั่วไป
สำหรับอาการปวดหลังการผ่าตัดและเน้นความจริงที่ว่าแม้จะมี
ความก้าวหน้าอย่างมีนัยสำคัญในการใช้ยาและความเจ็บปวด
บรรเทาเทคนิค (เช่นปวดแก้ปวดท้องถิ่น
ยาชาและ opioid ใหม่ สูตร) ​​มีอย่างต่อเนื่อง
เป็นความล้มเหลวที่จะให้บรรเทาอาการปวดที่ดีที่สุดต่อไปนี้
การผ่าตัด (RCS, 1990) ในเวลานั้น RCS (1990)
แนะนำแนะนำของผู้เชี่ยวชาญอาการปวดเฉียบพลัน
บริการ (APS) เพื่อให้ประสานงานและไมโครจัดการ
ความเจ็บปวดหลังการผ่าตัด, การศึกษา, การพัฒนาโปรโตคอล
และการอำนวยความสะดวกในการใช้เทคนิคที่ซับซ้อนปวด
ในหอผู้ป่วยทั่วไป ตั้งแต่นั้นเบนเน็ตต์และคาร์ (2001)
มีความสามารถในการระบุอุปสรรคในการปฏิบัติที่มีประสิทธิภาพรวมถึง
ความรู้ไม่เพียงพอของเทคนิคการจัดการความเจ็บปวดและ
หลักการเภสัชวิทยา opiophobia (เป็นผลมาจากความกลัว
ของการติดยาเสพติดและผลข้างเคียงที่อาจเกิดขึ้นของ opioids) ไม่ชัดเจน
เส้นของความรับผิดชอบสำหรับ การจัดการความเจ็บปวดและความเจ็บปวดที่ไม่ดี
การประเมิน

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ในปี 1990 รอยัลวิทยาลัยศัลยแพทย์แห่งอังกฤษ
( RCS ) ระบุว่า ความล้มเหลวของการรักษาปกติ
สำหรับความเจ็บปวดและเน้นความจริงที่ว่าแม้
) ความก้าวหน้าในการใช้ยา และบรรเทาความเจ็บปวด
เทคนิค ( เช่น epidural analgesia ท้องถิ่น
ยาสลบและยาสูตรโคลนใหม่ ) มีอย่างต่อเนื่อง
เป็น ความล้มเหลวเพื่อให้เหมาะสมตาม
โล่งอกความเจ็บปวดศัลยกรรม ( RCS , 2533 ) ในเวลานั้น , RCS ( 1990 )
แนะนำเบื้องต้นของผู้เชี่ยวชาญปวดเฉียบพลัน
บริการ ( APS ) เพื่อประสานงานและไมโครจัดการ
ความเจ็บปวดหลังศัลยกรรมให้ความรู้ พัฒนาโปรโตคอล
และความสะดวกในการใช้เทคนิคที่ซับซ้อนในหอผู้ป่วยทั่วไปด้วย
. ตั้งแต่นั้นมา เบนเน็ตต์และ Carr ( 2001 )
สามารถระบุอุปสรรคในการปฏิบัติที่มีประสิทธิภาพรวมทั้ง
ความรู้ด้านเทคนิคการจัดการความเจ็บปวดและ
หลักการออกฤทธิ์ทางเภสัชวิทยา opiophobia ( เป็นผลจากความกลัว
และผลข้างเคียงของยาที่อาจติด ) ไม่ชัดเจน
เส้นของความรับผิดชอบต่อการจัดการความเจ็บปวดและความเจ็บปวด
ที่น่าสงสาร