AbstractThis study evaluates the ef

Abstract
This study evaluates the effect of water source change on heavy metal concentrations in water, paddy soil, and rice, as well as the health risks to residents of three riverine communities in South China. The results show that after substituting the sources of drinking water, heavy metal levels (except for Pb at Tangjun) in drinking water were below WHO guideline values and the potential risk from drinking water may be negligible. The As (46.2–66.8%), Pb (65.7–82.6%), Cd (50.8–55.0%), and Hg (28.3–32.6%) concentrations in paddy soils in Sanhe and Lasha significantly (p < 0.05) decreased with a change of irrigation water sources compared to Tangjun, without change of irrigation water source. Similarly, the Cd (39.1–81.3%) and Hg (60.0–75.0%) concentrations in rice grown at Sanhe and Lasha significantly (p < 0.05) decreased compared to those at Tangjun. Consequently, replacing irrigation water source significantly (p < 0.05) reduced the hazard quotient (HQ) and cancer risk for the corresponding single metal via soil ingestion and rice consumption. Despite that total non-carcinogenic and carcinogenic risks at Sanhe and Lasha were significantly decreased, they still exceeded the maximum acceptable limits recommended by US EPA, indicating that residents of these two communities remain at high risks of both non-cancer and cancer effects.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

บทคัดย่อศึกษาประเมินผลของการเปลี่ยนแปลงแหล่งน้ำความเข้มข้นของโลหะหนักในน้ำ ดินนา และข้าว รวมทั้งความเสี่ยงด้านสุขภาพชาวชุมชนสามริเวอร์ไรน์ในประเทศจีน ผลลัพธ์แสดงว่าหลังจากการแทนที่แหล่งน้ำดื่ม โลหะหนักระดับ (ยกเว้น Pb ที่ Tangjun) ในน้ำดื่มอยู่ด้านล่างที่ค่าตามผลงานและความเสี่ยงที่อาจเกิดขึ้นจากน้ำดื่มอาจจะระยะ ที่เป็น (46.2-66.8%), Pb (65.7 – 82.6%), Cd (50.8-55.0%), และความเข้มข้นของ Hg (28.3-32.6%) ในดินเนื้อปูนเปลือกในเสนห์และ Lasha อย่างมีนัยสำคัญ (p < 0.05) ลดลง มีการเปลี่ยนแปลงของแหล่งน้ำชลประทานที่เปรียบเทียบกับ Tangjun โดยไม่มีการเปลี่ยนแปลงของแหล่งน้ำชลประทาน ในทำนองเดียวกัน ซีดี (39.1 – 81.3%) และความเข้มข้นของ Hg (60.0-75.0%) ข้าวปลูกเสนห์และ Lasha อย่างมีนัยสำคัญ (p < 0.05) ลดลงเมื่อเทียบกับผู้ที่ Tangjun ดังนั้น แทนแหล่งน้ำชลประทานอย่างมีนัยสำคัญ (p < 0.05) ลดอันตรายผลหาร (HQ) และเสี่ยงมะเร็งให้สอดคล้องกับเดี่ยวโลหะผ่านดินกินข้าวใช้ แม้ มีที่รวมไม่ carcinogenic เสี่ยง carcinogenic เสนห์และ Lasha ได้ลดลงอย่างมาก พวกเขายังคงเกินขีดจำกัดยอมรับสูงสุดที่แนะนำเรา EPA บ่งชี้ว่า ชาวชุมชนสองเหล่านี้อยู่ที่ความเสี่ยงสูงผลกระทบที่ไม่ใช่มะเร็งและมะเร็ง

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

บทคัดย่อ
การศึกษาครั้งนี้จะประเมินผลกระทบของการเปลี่ยนแปลงแหล่งน้ำในระดับความเข้มข้นของโลหะหนักในน้ำดินข้าวและข้าวเช่นเดียวกับความเสี่ยงต่อสุขภาพที่อาศัยอยู่ในชุมชนสามแม่น้ำในภาคใต้ของจีน ผลการศึกษาพบว่าหลังจากที่ทำหน้าที่แทนแหล่งที่มาของน้ำดื่มระดับโลหะหนัก (ยกเว้นตะกั่วที่ Tangjun) ในน้ำดื่มใต้ค่าแนวทางขององค์การอนามัยโลกและความเสี่ยงที่อาจเกิดขึ้นจากการดื่มน้ำที่อาจจะเล็กน้อย ในฐานะที่เป็น (46.2-66.8%) ตะกั่ว (65.7-82.6%) ซีดี (50.8-55.0%) และปรอท (28.3-32.6%) ความเข้มข้นในดินนาในเสนห์และ Lasha อย่างมีนัยสำคัญ (p <0.05) ลดลง การเปลี่ยนแปลงของแหล่งน้ำชลประทานเมื่อเทียบกับ Tangjun โดยไม่มีการเปลี่ยนแปลงของแหล่งน้ำชลประทาน ในทำนองเดียวกัน Cd (39.1-81.3%) และปรอท (60.0-75.0%) ความเข้มข้นในข้าวที่ปลูกในเสนห์และ Lasha อย่างมีนัยสำคัญ (p <0.05) ลดลงเมื่อเทียบกับผู้ที่ Tangjun ดังนั้นการเปลี่ยนแหล่งน้ำชลประทานอย่างมีนัยสำคัญ (p <0.05) ความฉลาดทางลดอันตราย (HQ) และความเสี่ยงโรคมะเร็งสำหรับโลหะเดียวที่สอดคล้องกันผ่านบริโภคดินและการบริโภคข้าว แม้จะมีความเสี่ยงที่ไม่ก่อมะเร็งและสารก่อมะเร็งรวมเสนห์และ Lasha ถูกลดลงอย่างมีนัยสำคัญพวกเขายังคงเกินขีด จำกัด ที่ยอมรับสูงสุดที่แนะนำจาก EPA สหรัฐแสดงให้เห็นว่าประชาชนของทั้งสองชุมชนที่ยังคงอยู่ในความเสี่ยงสูงทั้งที่ไม่ใช่โรคมะเร็งและผลกระทบที่เป็นโรคมะเร็ง

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

บทคัดย่อการศึกษาประเมิน
ผลของแหล่งน้ำ การเปลี่ยนแปลงปริมาณโลหะหนักในน้ำ ดิน ข้าวเปลือก และข้าว รวมทั้งความเสี่ยงด้านสุขภาพของประชาชน 3 ชุมชนแม่น้ำในภาคใต้จีน ผลการวิจัยพบว่า หลังการแหล่งที่มาของน้ำดื่มระดับของโลหะหนัก ( ยกเว้น pb ที่ tangjun ) ในน้ำต่ำกว่าค่าที่แนวทางและความเสี่ยงที่อาจเกิดขึ้นจากการดื่มน้ำอาจจะกระจอก เป็น ( 38% ) ร้อยละ 66.8 PB ( 65.7 ) 82.6 % ) ซีดี ( 50.8 – 55.0 % ) และปรอท ( –เกษตร ( % ) ปริมาณในดินนาและใน Sanhe ลาชาอย่างมีนัยสำคัญทางสถิติ ( p < 0.05 ) เมื่อเปลี่ยนเทียบกับ tangjun แหล่งน้ำชลประทาน ,โดยไม่มีการเปลี่ยนแปลงของแหล่งน้ำชลประทาน ส่วนซีดี ( 39.1 – 81.3 % ) และปรอท ( 60.0 – 75.0 เปอร์เซ็นต์ ) และความเข้มข้นของข้าวที่ปลูกใน Sanhe ลาชาอย่างมีนัยสำคัญทางสถิติ ( P < 0.05 ) ลดลงเมื่อเทียบกับผู้ที่ tangjun . ดังนั้น แทนที่แหล่งน้ำอย่างมีนัยสำคัญทางสถิติ ( p < 005 ) ลดความอันตราย ( HQ ) และมะเร็งความเสี่ยงสำหรับโลหะเดียวที่สอดคล้องกันผ่านการกลืนกินดินและการบริโภคข้าว แม้ทั้งหมดที่ปลอดสารก่อมะเร็งสารก่อมะเร็งและความเสี่ยงใน Sanhe ลาชาและลดลงอย่างมีนัยสำคัญ พวกเขายังคงเกินขีดจำกัดสูงสุดที่ยอมรับได้ แนะนำโดย US EPA ,ระบุว่า ประชาชนของทั้งสองชุมชนยังคงอยู่ที่ความเสี่ยงสูงของทั้งสองไม่ใช่มะเร็ง และผลมะเร็ง