Possible factors contributing to ch

Possible factors contributing to child abandonment in Lesotho are varied and complex. For instance, it may be partly attributable to high rates of poverty which beleaguer the country. Lesotho was ranked 160/187 in terms of poverty in a recent United Nations Development Programme [UNDP] Human Development Index (UNDP, 2013). Furthermore, according to World Food Programme [WFP], 67% of Lesotho's population lives on less than US$1 a day (WFP, 2013). In addition to this, social security for people below 65 years of age cannot be guaranteed (see Sefako, 2009).

HIV may also account for increased abandonment of children since the onset of the disease. Prevalence of HIV in Lesotho is estimated at 23% by the Lesotho National AIDS Commission & Ministry of Health and Social Welfare (NAC & MHSW, 2010).

HIV has weakened extended family systems resulting in an increased burden of care for adults willing and able to mitigate its impact on affected children (UNICEF, 2006). Furthermore, while the national response to HIV in the country has been concerted, it has hitherto been arguably weak with regard to the protection of vulnerable children (FIDA-Lesotho & LCN, no year; Government of Lesotho, 2011; NAC & MHSW, 2010; Tamasane, 2011). Absence of reliable social security, economic constraints and/or possible HIV infection, endemic in Lesotho, may lead people to abandon babies and children.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

เด็ก abandonment ในเลโซโทได้ปัจจัยที่หลากหลาย และซับซ้อน ตัวอย่าง มันอาจจะบางส่วนรวมราคาสูงความยากจนที่ beleaguer ประเทศ เลโซโทได้จัดอันดับ 160/187 ในแง่ของความยากจนในการล่าสุดสำนักงานโครงการพัฒนาแห่งสหประชาชาติ [UNDP] ดัชนีการพัฒนามนุษย์ (UNDP, 2013) นอกจากนี้ ตามโครงการอาหารโลก [WFP], 67% ของประชากรของเลโซโทอยู่น้อยกว่าสหรัฐฯ $1 วัน (WFP, 2013) นอกจากนี้ ไม่รับประกันสังคมสำหรับคนใต้อายุ 65 ปี (ดู Sefako, 2009)เอชไอวีอาจยังบัญชีสำหรับ abandonment เพิ่มของเด็กตั้งแต่เริ่มมีอาการของโรค ชุกของเชื้อเอชไอวีในเลโซโทคือประมาณ 23% โดยคณะ กรรมการเอดส์แห่งชาติเลโซโท และกระทรวงสุขภาพ และ สวัสดิการสังคม (เอ็นเอซี & MHSW, 2010)เอชไอวีมีลดลงระบบครอบครัวขยายผลในภาระงานเพิ่มขึ้นของผู้ใหญ่เต็มใจ และสามารถที่จะบรรเทาผลกระทบกับเด็กที่ได้รับผลกระทบ (UNICEF, 2006) นอกจากนี้ ในขณะที่การตอบสนองต่อชาติเชื้อเอชไอวีในประเทศได้ถูกกัน มาจนบัดแล้วเดาว่าเกี่ยวข้องกับการคุ้มครองเด็กเสี่ยง (FIDA เลโซโท และ LCN ปีไม่ รัฐบาลเลโซโท 2011 เอ็นเอซี & MHSW, 2010 Tamasane, 2011) ของสังคมที่เชื่อถือได้ ข้อจำกัดทางเศรษฐกิจ และ/หรือ เชื้อเอชไอวีได้ ยุงในเลโซโท อาจผู้สละทารกและเด็ก

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ที่สุด ปัจจัย การทอดทิ้งเด็กในเลโซโทมีความหลากหลายและซับซ้อน ตัวอย่างเช่นมันอาจจะเป็นส่วนหนึ่งเป็นผลมาจากอัตราสูงของความยากจนที่ซึ่งเต็มไปด้วยความยุ่งยากลำบาก ประเทศ เลโซโทอันดับ 160 / 187 ในแง่ของความยากจนในล่าสุด UNDP โครงการพัฒนาแห่งสหประชาชาติ [ ] ดัชนีการพัฒนามนุษย์ ( UNDP , 2013 ) นอกจากนี้ ตามโครงการอาหารโลก [ ภัยธรรมชาติ ]67 % ของประชากรของประเทศเลโซโทอาศัยอยู่บนน้อยกว่า US $ 1 วัน ( ผู้อำนวยการ , 2013 ) นอกจากนี้ การรักษาความปลอดภัยทางสังคมสำหรับคนที่ต่ำกว่า 65 ปีไม่สามารถอายุรับประกัน ( ดู sefako , 2009 ) .

เอชไอวีอาจบัญชีสำหรับการเพิ่มขึ้นของเด็กตั้งแต่เริ่มมีอาการของโรคความชุกของเชื้อเอชไอวีในเลโซโทประมาณ 23% โดยคณะกรรมการเอดส์แห่งชาติเลโซโท &กระทรวงสาธารณสุขและสวัสดิการสังคม ( แน็ก& mhsw 2010 )

เอชไอวีมีบอดครอบครัวระบบเป็นผลในการเพิ่มภาระในการดูแลของผู้ใหญ่ที่เต็มใจและสามารถที่จะบรรเทาผลกระทบต่อผลกระทบ เด็ก ( ยูนิเซฟ , 2006 ) นอกจากนี้ในขณะที่การตอบสนองต่อเอชไอวีแห่งชาติในประเทศมีร่วมกัน มันเป็น arguably ที่อ่อนแอนี้เกี่ยวกับการป้องกันของเด็กเสี่ยง ( fida เลโซโท & lcn ไม่มีปี รัฐบาลเลโซโท , 2011 ; เพิ่ม& mhsw , 2010 ; tamasane , 2011 ) ไม่มีประกันสังคม เชื่อถือได้ ปัญหาเศรษฐกิจ และ / หรือ เป็นไปได้ในการติดเชื้อเอชไอวี ที่ระบาดในประเทศเลโซโทอาจทำให้คนทิ้งทารกและเด็ก