Miss BrillThere is going to almost

Miss Brill

There is going to almost always be a chance in a persons lifetime to have the unique experience of making the acquaintance of someone who strikes them as extremely fascinating, but yet that person also seems to be lacking something in their life. In Katherine Mansfield’s story, “Miss Brill,” the main character of the story seems to consider herself an expert on involving herself in the lives of the people whom she comes in contact with; therefore, one can assume that Miss Brill is a woman who lives a very lonely life. When I try to picture Miss Brill, the mental image I receive is a lonely old woman who has lived alone her whole entire life. It seems as though Miss Brill is trying desperately to be acknowledged by others and so she insists on going every Sunday to the park to hear the same band play and sit in the same special seat. Maybe this is her way of trying to get everyone else there to acknowledge her the same way she acknowledges them.
Katherine Mansfield tells the story through the eyes of the protagonist, which happens to be Miss Brill, and she is able to convey to the readers the protagonist’s loneliness and lack of self-awareness. In the story there is no explanation of Miss Brill’s past, leaving the readers to draw their own conclusions. Mansfield gives her readers insights into Miss Brill’s character and lifestyle that effectively help us to realize the theme in the story. The pain of loneliness she has been experiencing all her life, and her unintentional attempts to experience life through the experiences of total strangers; is the main theme in this story.
From the beginning of the story it becomes apparent that Miss Brill is starving for warmth and companionship. She tenderly caresses her fur as if it were a beloved pet when she rubs “the life into the dim little eyes” (Mansfield 447). She seems to take great pride in this piece of fur and how it looks. The way she talks about the fur ...

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

นางสาว Brillมีกำลังเกือบตลอดเวลาเป็น โอกาสในชีวิตคนมีประสบการณ์ของความใกล้ชิดของคนที่นัดนั้นเป็นที่น่าสนใจมาก แต่ยัง คนที่ดูเหมือนว่า จะขาดบางสิ่งบางอย่างในชีวิตของพวกเขา ในเรื่องของแคทเธอรีน Mansfield "มิส Brill ตัวละครหลักของเรื่องน่าจะ พิจารณาตัวเองเป็นผู้เชี่ยวชาญในการเกี่ยวข้องกับตัวเองในชีวิตของคนที่เธอเข้ามาติดต่อ ด้วย ดังนั้น หนึ่งสามารถสมมติว่านางสาว Brill ผู้หญิงอาศัยชีวิตโดดเดี่ยวมาก เมื่อได้รูปภาพนางสาว Brill ภาพที่ฉันได้รับเป็นผู้หญิงเก่าโดดเดี่ยวที่มีชีวิตอยู่คนเดียวทั้งหมดทั้งชีวิต เหมือน ว่านางสาว Brill กำลังหมดจะยอมรับผู้อื่น และ เพื่อเธอรมย์ในไปอาทิตย์อุทยานฟังเหมือนวงเล่น และนั่งในนั่งพิเศษที่เดียวกัน ทีนี้เป็นวิธีของเธอพยายามเรียกคนอื่น มีการยอมรับเธอเหมือน ทางเธอยอมรับว่า พวกเขา แคทเธอรีน Mansfield เล่าผ่านสายตาของตัวเอก ซึ่งเกิดขึ้นเป็นนางสาว Brill และเธอจะสามารถถ่ายทอดให้ผู้อ่านที่ตัวเอกความเหงาและขาด self-awareness ในเรื่อง มีเป็นไม่มีคำอธิบายของ Brill นางสาวอดีต อ่านวาดบทสรุปของตัวเองออกจากการ Mansfield ให้อ่านของเธอลึกนางสาว Brill อักขระและการใช้ชีวิตที่มีประสิทธิภาพช่วยให้เราตระหนักถึงรูปแบบในเรื่อง การ ความเจ็บปวดความเหงาของ เธอได้รับประสบชีวิตของเธอ และเธอตั้งใจพยายามประสบการณ์ชีวิตผ่านประสบการณ์ของคนแปลกหน้ารวม เป็นธีมหลักในเรื่องนี้ จากจุดเริ่มต้นของเรื่องราว นั้นจะเห็นได้ชัดเจนว่า นางสาว Brill อดอยากอบอุ่นและเพื่อน นางละม่อม caresses ขนของเธอนั้นสัตว์เลี้ยงรักเมื่อเธอช่าง "ชีวิตตาน้อยมิติ" (Mansfield 447) เธอดูเหมือนจะภูมิใจมากในชิ้นส่วนของขนสัตว์และลักษณะนี้ วิธีเธอพูดถึงการขนสัตว์...

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

นางสาวสุดยอดมีเป็นไปมักจะมีโอกาสในชีวิตของบุคคลที่จะมีประสบการณ์ที่ไม่ซ้ำกันในการทำความใกล้ชิดของคนที่นัดพวกเขาเป็นที่น่าสนใจมาก แต่ยังคนที่ยังดูเหมือนว่าจะขาดบางสิ่งบางอย่างในชีวิตของพวกเขา ในเรื่องของแคเธอรีนแมนส์ "สุดยอดนางสาว" ตัวละครหลักของเรื่องที่ดูเหมือนว่าจะต้องพิจารณาตัวเองเป็นผู้เชี่ยวชาญในที่เกี่ยวข้องกับตัวเองในชีวิตของผู้คนที่เธอสัมผัสกับ; ดังนั้นหนึ่งสามารถสรุปได้ว่านางสาวสุดยอดเป็นผู้หญิงที่อาศัยอยู่ชีวิตโดดเดี่ยวมาก เมื่อฉันพยายามที่จะถ่ายภาพนางสาวสุดยอดภาพจิตที่ฉันได้รับเป็นหญิงชราคนเหงาที่ได้อาศัยอยู่คนเดียวทั้งชีวิตทั้งหมดของเธอ ดูเหมือนกับว่านางสาวสุดยอดกำลังพยายามอย่างยิ่งที่จะได้รับการยอมรับจากคนอื่นและเพื่อให้เธอยืนยันว่าจะไปทุกวันอาทิตย์ที่สวนสาธารณะที่จะได้ยินการเล่นวงเดียวกันและนั่งอยู่ในที่นั่งพิเศษเดียวกัน อาจจะเป็นวิธีการของเธอพยายามที่จะรับคนอื่น ๆ มีที่จะยอมรับเธอเป็นวิธีเดียวกับที่เธอยอมรับว่าพวกเขา. แคเธอรีนแมนส์ฟิลด์บอกเล่าเรื่องราวผ่านสายตาของตัวละครที่เกิดขึ้นจะเป็นนางสาวสุดยอดและเธอสามารถที่จะถ่ายทอดให้กับผู้อ่าน เหงาของตัวละครและการขาดความตระหนักในตนเอง ในเรื่องมีคำอธิบายของอดีตมิสสุดยอดของไม่ออกจากผู้อ่านที่จะสรุปผลของตัวเอง แมนส์ฟิลด์ข้อมูลเชิงลึกที่จะช่วยให้ผู้อ่านของเธอเป็นตัวอักษรนางสาวสุดยอดและวิถีชีวิตที่มีประสิทธิภาพช่วยให้เราตระหนักถึงรูปแบบในเรื่อง ความเจ็บปวดจากความเหงาที่เธอได้รับประสบการณ์ชีวิตของเธอและพยายามที่ไม่ได้ตั้งใจของเธอที่จะได้สัมผัสกับชีวิตผ่านประสบการณ์ของคนแปลกหน้ารวม; เป็นธีมหลักในเรื่องนี้. จากจุดเริ่มต้นของเรื่องมันจะกลายเป็นที่ชัดเจนว่านางสาวสุดยอดเป็นที่หิวโหยสำหรับความอบอุ่นและมิตรภาพ ละม่อมเธอลูบไล้ขนของเธอราวกับว่ามันเป็นสัตว์เลี้ยงที่รักเมื่อเธอลูบ "ชีวิตเข้าไปในดวงตาของเล็ก ๆ น้อย ๆ สลัว" (แมนส์ 447) เธอดูเหมือนจะมีความภาคภูมิใจที่ยิ่งใหญ่ในชิ้นส่วนของขนนี้และวิธีที่จะดู วิธีที่เธอพูดเกี่ยวกับการขน ...

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

Marriage is very important for a person.Marriage is very important for a person.Marriage is very important for a person.Marriage is very important for a person.Marriage is very important for a person.Marriage is very important for a person.