“You played us well.” Yongguk's voi

“You played us well.” Yongguk's voice broke him out of his thoughts. “I never trusted you but, Boss did. I think he knew all along something was off but you know, Youngjae, he really liked you – loved you even.” He grabbed the younger man's chin, forcing Youngjae to look at him before laughing when he noticed the tears streaming down his cheeks. Yongguk stared at him for a moment, his expression suddenly changing, wiping away the tears with his thumb. “It's really a shame, Youngjae. . . it truly is.”

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

"คุณเล่นเราดี" เสียงของ Yongguk ยากจนเขาออกจากความคิดของเขา "ฉันไม่เคยเชื่อถือคุณ ได้ บอสไม่ได้ ผมคิดว่า เขารู้ตลอดมีอะไรปิด แต่คุณ ทราบ Youngjae เขาชอบคุณ – รักคุณแม้ " เขาคว้าผู้ชายอายุชิ้น บังคับให้ Youngjae ดูเขาก่อนหัวเราะเมื่อเขาสังเกตเห็นน้ำตาสตรีมลงแก้มของเขา Yongguk จ้องไปที่เขาครู่ นิพจน์ของเขาก็เปลี่ยน เช็ดน้ำตา ด้วยนิ้วหัวแม่มือของเขาไป "มันเป็นความอัปยศ Youngjae. ... อย่างแท้จริงก็"

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

"คุณเล่นเราดี." เสียงของยงกุกยากจนเขาออกไปจากความคิดของเขา "ฉันไม่เคยไว้ใจคุณ แต่เจ้านายได้ ผมคิดว่าเขารู้มาตลอดสิ่งที่ถูกปิด แต่คุณรู้ว่ายองเขาชอบคุณจริงๆ - รักคุณ "เขาคว้าคางของชายหนุ่มบังคับให้ยองที่จะมองไปที่เขาก่อนที่จะหัวเราะเมื่อเขาสังเกตเห็นน้ำตาสตรีมลงแก้มของเขา. ยงกุกจ้องที่เขาสำหรับช่วงเวลาที่การแสดงออกของเขาก็เปลี่ยนไปเช็ดน้ำตาด้วยนิ้วหัวแม่มือของเขา "มันจริงๆความอัปยศยอง . . มันอย่างแท้จริงเป็น ".

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

" คุณเล่นเราดี เสียง " ยงกุกก็พาเขาออกมาจากความคิดของเขา " ผมไม่เคยไว้ใจคุณแต่บอสไม่ได้ ฉันคิดว่าเขารู้มาทั้งหมด บางอย่างออก แต่คุณรู้มั้ย ยองแจ เขาชอบคุณและรักคุณแม้ . " เขาจับคางน้องชายบังคับให้ยองแจ มองเขา ก่อนจะหัวเราะเมื่อเขาสังเกตเห็นน้ำตาที่ไหลลงอาบแก้มของเขา ยงกุกมองหน้าเขาอยู่ครู่หนึ่งสีหน้าของเขาก็เปลี่ยนไป เช็ดไป น้ำตา กับนิ้วโป้งของเขา " มันน่าละอาย มินแจ . . . . . . . มันอย่างแท้จริงคือ "
.