Dear D,You and I became friends ove

Dear D,

You and I became friends over lunch; that’s all I’ll say.

I was very intimidated to be your friend at first; I thought you were way out of my league. If we’re being honest, I tried my very best to impress you.

But after a while, I found out that you and I had so much in common. Our friendship flourished with ease.

While we were best friends, life was laid-back and chill and I thought I had found an actual best friend for life (or is that just an urban myth?) So when we started drifting apart, I was very confused and unsure of what to do.

Looking back, I think it was me, and my excuses to not hang out, and the way I let myself get sucked into my extracurriculars that made you decide that I wasn’t worth trying to be a friend to anymore. It was me, wasn’t it? I started icing you out, being the kind of person I always promised I’d never turn into.

I guess that’s a valid excuse then. Still, I miss you because I think we abandoned a ton of undiscovered gold when we mutually called it quits.

Nowadays, it’s hard to connect with you, but my recent self-confidence boost seems to have helped. Or maybe it’s just the senioritis that’s making us reach out to each other once more.

A mutual friend has always stood as the indirect messenger, relaying news like an insurance collector would between families. I have a vague idea about how life is treating you; you seem very happy these days and I’m glad, I’m really glad.

Our friendship is an unfinished story, trailing off and leaving me waiting, wondering “what if, what if, what if?”

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

รัก Dคุณและกลายเป็น เพื่อนมากกว่ากลางวัน ทั้งหมดที่ผมจะพูดได้ผมข่มขู่มากที่เพื่อนของคุณในครั้งแรก ผมคิดว่า ถูกทางจากลีของฉัน ถ้าเรากำลังถูกซื่อสัตย์ ฉันพยายามของฉันดีที่สุดประทับใจคุณแต่หลัง ฉันพบว่าคุณ และผมมากเหมือนกัน มิตรภาพของเราเจริญรุ่งเรืองได้อย่างง่ายดายในขณะเรามีเพื่อนที่ดีที่สุด ชีวิตสบาย ๆ และเย็น และฉันคิดว่า ฉันได้พบเพื่อนแท้จริงสำหรับชีวิต (หรือเป็นเพียงตำนานการเมือง) ดังนั้น เมื่อเราเริ่มลอยออกจากกัน ผมสับสนมาก และแน่ใจว่าจะทำมองย้อนกลับไป ฉันคิดว่า มันผม และข้อแก้ตัวของฉันไม่ออกไปเที่ยว และวิธีผมให้ตัวเองได้รับการดูดเข้าไปใน extracurriculars ของฉันที่ทำให้คุณตัดสินใจว่า ผมไม่แนะนำเพื่อนไปอีก มันเป็นฉัน ไม่มัน ไอซิ่งคุณออก เป็นชนิดของบุคคลที่ฉันมีฉันจะไม่เปลี่ยนเป็นสัญญาเสมอเลยผมเดาว่า เป็นพ้นแล้ว ยังคง คิดถึง เพราะผมคิดว่า เราทิ้งตันทองทั้งเมื่อเราร่วมกันเรียกว่าจบการทำงานปัจจุบัน การเชื่อมต่อกับคุณ แต่ดูเหมือนว่า ได้ช่วยเพิ่มความมั่นใจของฉันล่า หรืออาจจะเป็นเพียง senioritis ที่จะทำให้เราเข้าถึงกันอีกครั้งเพื่อนกันได้เสมอยืนเป็นศาสนทางอ้อม การถ่ายทอดข่าวเหมือนจะรวบรวมการประกันภัยระหว่างครอบครัว มีความคิดคลุมเครือเกี่ยวกับวิธีชีวิตคือรักษาคุณ คุณดูเหมือนมีความสุขมากวันนี้ และดีใจ ดีใจจริง ๆมิตรภาพของเราจะมีเรื่องราวที่ยังไม่เสร็จ ต่อท้ายออก และปล่อยให้ฉันรอ สงสัยว่า "ถ้าหาก ถ้า ถ้า"

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

เรียน D, คุณและฉันกลายเป็นเพื่อนกันในช่วงกลางวัน; นั่นคือทั้งหมดที่ฉันจะบอก. ผมกลัวมากที่จะเป็นเพื่อนของคุณในตอนแรก ฉันคิดว่าคุณมีวิธีการออกจากลีกของฉัน ถ้าเรามีความซื่อสัตย์ผมพยายามที่ดีที่สุดของฉันที่จะสร้างความประทับใจให้คุณ. แต่หลังจากที่ในขณะที่ผมพบว่าคุณและฉันได้มากในการร่วมกัน มิตรภาพของเราเจริญรุ่งเรืองได้อย่างง่ายดาย. ในขณะที่เราเป็นเพื่อนที่ดีที่สุดของชีวิตคือการวางกลับและเย็นและฉันคิดว่าฉันได้พบเพื่อนที่ดีที่สุดที่เกิดขึ้นจริงสำหรับชีวิต (หรือเป็นเพียงตำนานเมือง?) ดังนั้นเมื่อเราเริ่มลอยออกจากกันผม มากสับสนและไม่แน่ใจว่าจะทำอย่างไร. มองย้อนกลับไปผมคิดว่ามันเป็นฉันและข้อแก้ตัวของฉันที่จะไม่ได้ออกไปเที่ยวและวิธีการที่ผมปล่อยให้ตัวเองได้รับการดูดเข้าไปใน extracurriculars ของฉันที่ทำให้คุณตัดสินใจว่าผมก็ไม่คุ้มค่าความพยายามที่จะ เพื่อนอีกต่อไป มันเป็นฉันก็ไม่ได้หรือไม่ ผมเริ่มไอซิ่งคุณออกเป็นประเภทของบุคคลที่ฉันมักจะสัญญาว่าฉันไม่เคยเปลี่ยนเป็น. ฉันเดาว่าเป็นข้อแก้ตัวที่ถูกต้องแล้ว แต่ถึงกระนั้นผมคิดถึงคุณเพราะผมคิดว่าเราทอดทิ้งตันทองยังไม่ได้เปิดเมื่อเราร่วมกันเรียกว่าหยุดทำงาน. ปัจจุบันเป็นเรื่องยากที่จะเชื่อมต่อกับคุณ แต่เพิ่มความมั่นใจในตนเองล่าสุดของฉันดูเหมือนว่าจะได้ช่วย หรืออาจจะเป็นเพียง senioritis ที่ทำให้เราเอื้อมมือออกไปแต่ละอื่น ๆ อีกครั้ง. เพื่อนร่วมงานได้ยืนเสมอเป็นผู้ส่งสารทางอ้อมเช่นการถ่ายทอดข่าวนักสะสมประกันจะระหว่างครอบครัว ฉันมีความคิดที่คลุมเครือเกี่ยวกับวิธีการรักษาชีวิตท่าน คุณดูเหมือนมีความสุขมากวันนี้และฉันดีใจที่ฉันดีใจจริงๆ. มิตรภาพของเราเป็นเรื่องที่ยังไม่เสร็จต่อท้ายออกและทิ้งฉันรอสงสัยว่า "เกิดอะไรขึ้นถ้าเกิดอะไรขึ้นถ้าเกิดอะไรขึ้นถ้า?"

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

รัก Dคุณและฉันได้กลายเป็นเพื่อนมากกว่าอาหารกลางวัน ; นั่นคือทั้งหมดที่ผมจะพูดผมรู้สึกกลัวที่จะเป็นเพื่อนของคุณในตอนแรก ผมนึกว่าคนละเรื่องกับผมเลย ถ้าเราซื่อสัตย์ต่อกัน ผมพยายามอย่างที่สุด ที่จะทำให้คุณประทับใจแต่หลังจากนั้น ฉันพบว่าคุณและฉันมีมากเหมือนกัน มิตรภาพของเราเจริญรุ่งเรืองได้อย่างง่ายดายในขณะที่เราเป็นเพื่อนที่ดีที่สุด ชีวิตถูกวางกลับและผ่อนคลาย และฉันคิดว่าฉันได้พบจริง เพื่อน ที่ดีที่สุด สำหรับชีวิต ( หรือเป็นเพียงตำนาน ? เมือง ) ดังนั้นเมื่อเราเริ่มต้นพลัดพรากจากกัน ฉันสับสนและไม่แน่ใจในสิ่งที่จะทำมองย้อนกลับไป ฉันว่ามันเป็นฉัน และข้ออ้างที่จะไม่แขวนออกและวิธีที่ฉันปล่อยให้ตัวเองถูกดูดเข้าไปเรียนพิเศษที่ทำให้คุณตัดสินใจว่าผมไม่น่าพยายามที่จะเป็นเพื่อนอีกต่อไป เป็นผมไม่ใช่เหรอ ผมเริ่มแข็งออกมาเป็นแบบไหนฉันก็สัญญาว่าจะไม่เปิดเข้าไปในฉันว่านั่นเป็นข้อแก้ตัวที่ถูกต้องแล้ว ยัง ฉันคิดถึงนาย เพราะฉันคิดว่าเราทิ้งตันของสมชายทองเมื่อเราร่วมกันจบกันทุกวันนี้ มันยากที่จะติดต่อกับคุณ แต่เพิ่มความมั่นใจล่าสุดของฉันดูเหมือนจะช่วย หรือบางทีมันอาจจะเป็นเพียง senioritis ทำให้เราติดต่อกับแต่ละอื่น ๆอีกครั้งเพื่อนร่วมกันได้เสมอยืนอยู่ในฐานะทูตทางอ้อม การถ่ายทอดข่าวชอบสะสมประกันจะระหว่างครอบครัว ฉันมีความคิดที่คลุมเครือเกี่ยวกับวิธีชีวิตคือการรักษาคุณ คุณดูมีความสุขมาก และดีใจมาก ผมดีใจจริงๆมิตรภาพของเราเป็นเนื้อเรื่องที่ไม่เสร็จตามไป ทิ้งให้ฉันรอ , สงสัยว่า " ถ้า ถ้า ถ้า "