3. Governmental accounting and the

3. Governmental accounting and the application of business-style accounting
The development of any accounting system requires consideration of the underlying purpose of that system. Under the Westminster government convention, the purpose of governmental accounting is democratic (i.e. parliamentary) scrutiny and control over the executive government's use of funds. The power to scrutinize and control was achieved only after many years of struggle against the ruling power (see Pallot, 1992). A Westminster parliamentary system relies on some separation and balancing of power between parliament (the legislature), the executive government (the ruling power) and the judiciary.
The cash accounting previously used for government accounting purposes in New Zealand involved an annualized focus on cash appropriations which allowed parliamentary scrutiny and control over expenditure in the current year. Its shortcomings had become problematic as government activities expanded and became increasingly complex. It did not assist the planning of longer term programmes, or track goods held for longer than a year such as inventories of armaments and larger equipment such as vehicles and buildings, nor did it contribute to monitoring performance in respect of longer term concerns.
Accrual accounting extends the focus of cash accounting by including in financial reports, transactions and events which occurred in the current year even though they have not necessarily involved the receipt or payment of cash. This extended focus supports the reporting in financial terms of changes in inventories and larger equipment. However, accrual accounting shifts the focus away from cash control and has other shortcomings, just one notorious example being the problem of off-balance sheet financing techniques which are potentially dangerous in a governmental environment of unlimited liability. Careful consideration is therefore required to develop a governmental accounting system that maintains constitutional controls and addresses adequately matters of particular concern to governments.
Business-style accrual accounting addresses some longer term concerns, but it was devised for the circumstances and conditions of businesses. In this form, accrual accounting leads to two key reports, one representing stocks and the other representing flows. The report showing stocks is a balance sheet which purportedly represents, in financial terms, all assets and liabilities of an organization, the difference between those two amounts being regarded as the amount financed by the owners of the organization and called equity. The report showing flows is an income statement which focuses attention on the resulting balance of the flows for the year, which is known as profit or loss. The point of articulation between the two statements is the reported profit or loss. In the 1980s, for several reasons, including the collapse of seemingly profitable and successful companies and the focus on financial performance for capital markets, concerns about the shortcomings of accrual accounting prompted the introduction of a third statement, the statement of cash flows. This statement, however, is created by working backwards from accrual-based statements to approximate cash flows.
Evidently, the structure of these reports suits business activities, given the understood business objectives of profitable performance and increasing equity because those items are the focus of attention in financial reporting. The manner in which those items are changed during the year receives variable attention, considerable attention usually being paid to the components of the income statement through which profit is determined, but relatively little attention being paid to the changes in the balance sheet. Management of the balance sheet tends to be seen as the responsibility of those operating the company, and a corporate financial controller is typically granted considerable discretion to manage investments and liabilities. Financial control is, therefore, centred at the management level of a business, albeit within broader policies set by the board of directors.
It does not follow that the same structure, focus and approach to control is suitable for governments, and the argument of this article is that business-style accrual accounting is constitutionally inappropriate for application to governments. We illustrate this point by observing first that business-style accrual accounting carries with it a centralized financial control function that undermines the fundamental constitutional principle of democratic control. Secondly, we argue that the business-style accrual accounting practices used to produce the financial reports for a group of companies (i.e. a consolidated financial report), when applied to combine the reports of various parts of a government to produce a ‘whole of government’ financial report, override the constitutional separation of powers. Thirdly, we demonstrate how the use of business-style accounting practices, including the use of ‘fair value’ policies to revalue assets and liabilities, has facilitated the disposal of public assets without parliamentary or public knowledge.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

3. บัญชีภาครัฐและการประยุกต์การบัญชีธุรกิจแบบการพัฒนาระบบบัญชีใด ๆ ต้องพิจารณาวัตถุประสงค์พื้นฐานของระบบที่ ภายใต้อนุสัญญารัฐเวสต์มินสเตอร์ วัตถุประสงค์ของการบัญชีรัฐบาลคือ scrutiny ประชาธิปไตย (เช่นรัฐสภา) และควบคุมการใช้เงินของรัฐบาลผู้บริหาร อำนาจ scrutinize และควบคุมสำเร็จหลังจากหลายปีของการต่อสู้กับอำนาจปกครองเท่านั้น (ดู Pallot, 1992) ระบบเวสต์มินสเตอร์รัฐสภาอาศัยแยกบางและดุลอำนาจระหว่างรัฐสภา (ทูลเกล้าทูลกระหม่อม), (อำนาจปกครอง) รัฐบาลบริหาร และตุลาการบัญชีเงินสดที่ใช้ก่อนหน้านี้ สำหรับวัตถุประสงค์ทางบัญชีรัฐบาลนิวซีแลนด์เกี่ยวข้องเน้นจัดสรรเงินสดซึ่งได้รับอนุญาต scrutiny รัฐสภาและควบคุมรายจ่ายในปีปัจจุบัน ที่ต่อปี แสดงมันได้กลายเป็นปัญหารัฐบาลขยาย และซับซ้อนมากขึ้นกลายเป็น ไม่ไม่ช่วยการวางแผนโครงการระยะยาว หรือติดตามสินค้าที่จัดขึ้นสำหรับที่เกินปีเช่นสินค้าคงคลังของโรงและอุปกรณ์ขนาดใหญ่เช่นรถยนต์และอาคาร หรือมันไม่ได้นำไปสู่การตรวจสอบประสิทธิภาพการทำงานผิดกังวลระยะยาวบัญชีการรับรู้ขยายโฟกัสของบัญชีเงินสด โดยการรวมในรายงานทางการเงิน ธุรกรรม และเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นในปีปัจจุบันถึงแม้ว่าพวกเขามีไม่จำเป็นต้องเกี่ยวข้องกับการรับหรือจ่ายเงินสด ขยายความสนับสนุนรายงานในเงื่อนไขทางการเงินของการเปลี่ยนแปลงในสินค้าคงคลังและอุปกรณ์ขนาดใหญ่ อย่างไรก็ตาม บัญชีค้างรับค้างจ่ายกะโฟกัสจากตัวควบคุมเงินสด และมีการแสดงอื่น ๆ อื้อฉาวอย่างเดียวที่เป็นปัญหาเทคนิคทางการเงินงบดุลปิดที่มีอันตรายในสิ่งแวดล้อมงานราชการไม่จำกัดความรับผิดชอบ ดังนั้นรอบคอบจะต้องพัฒนาระบบบัญชีภาครัฐที่รัฐธรรมนูญควบคุมรักษา และเน้นเรื่องความกังวลโดยเฉพาะรัฐบาลอย่างเพียงพอบัญชีการรับรู้ลักษณะธุรกิจอยู่กังวลบางระยะยาว แต่มันมีกำหนดสถานการณ์และเงื่อนไขของธุรกิจ ในแบบฟอร์มนี้ บัญชีค้างรับค้างจ่ายนำสองคีย์รายงาน หนึ่งแทนหุ้นและอื่น ๆ แทนขั้นตอนการ รายงานแสดงหุ้นงบดุลซึ่งแสดงถึง ในเงื่อนไขทางการเงิน สินทรัพย์และหนี้สินขององค์กร ความแตกต่างระหว่างยอดเงินที่สองทั้งหมดถูกถือว่าเป็นยอด purportedly เคหะเจ้าขององค์กร และเรียกว่าส่วน รายงานที่แสดงขั้นตอนการงบกำไรขาดทุนซึ่งมุ่งเน้นความสมดุลผลลัพธ์ของกระแสเงินสดสำหรับปี ซึ่งเรียกว่ากำไรหรือขาดทุน ได้ จุดของวิคิวลาร์ระหว่างคำที่สองเป็นรายงานกำไรหรือขาดทุน ในทศวรรษ 1980 กับหลายเหตุผลรวมทั้งการล่มสลายของบริษัทดูเหมือนมีกำไร และประสบความสำเร็จและเน้นประสิทธิภาพทางการเงินในตลาดทุน ความกังวลเกี่ยวกับของบัญชีค้างรับค้างจ่ายให้แนะนำคำสั่งสาม งบกระแสเงินสด คำชี้แจงนี้ อย่างไรก็ตาม แล้วทำงานย้อนหลังจากรับรู้รายได้ตามงบการประมาณกระแสเงินสดกรีซ โครงสร้างของรายงานเหล่านี้เหมาะสมกับกิจกรรมทางธุรกิจ ให้ธุรกิจเข้าใจวัตถุประสงค์ประสิทธิภาพกำไรและทุนที่เพิ่มขึ้นเนื่องจากสินค้าเหล่านั้นมีความสนใจในการรายงานทางการเงิน ลักษณะที่เปลี่ยนแปลงรายการในระหว่างปีได้รับความสนใจตัวแปร สนใจมากมักจะถูกจ่ายให้ส่วนประกอบของงบกำไรขาดทุนจะกำหนดกำไรที่ แต่ค่อนข้างน้อยใส่การเปลี่ยนแปลงในงบดุล จัดการงบดุลมีแนวโน้มที่จะมองเห็นเป็นความรับผิดชอบของผู้ปฏิบัติงานบริษัท และตัวควบคุมการเงินของบริษัทโดยทั่วไปให้พิจารณาการจัดการลงทุนและหนี้สิน ควบคุมการเงิน ดังนั้น ศูนย์กลางในระดับบริหารของธุรกิจ แม้ว่าภายในกว้างขึ้นนโยบายที่กำหนด โดยคณะกรรมการIt does not follow that the same structure, focus and approach to control is suitable for governments, and the argument of this article is that business-style accrual accounting is constitutionally inappropriate for application to governments. We illustrate this point by observing first that business-style accrual accounting carries with it a centralized financial control function that undermines the fundamental constitutional principle of democratic control. Secondly, we argue that the business-style accrual accounting practices used to produce the financial reports for a group of companies (i.e. a consolidated financial report), when applied to combine the reports of various parts of a government to produce a ‘whole of government’ financial report, override the constitutional separation of powers. Thirdly, we demonstrate how the use of business-style accounting practices, including the use of ‘fair value’ policies to revalue assets and liabilities, has facilitated the disposal of public assets without parliamentary or public knowledge.

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

3.
การบัญชีภาครัฐและการประยุกต์ใช้ของธุรกิจแบบบัญชีการพัฒนาของระบบบัญชีใดๆ ต้องมีการพิจารณาของวัตถุประสงค์พื้นฐานของระบบที่ ภายใต้การประชุมรัฐบาล Westminster วัตถุประสงค์ของการบัญชีภาครัฐที่เป็นประชาธิปไตย (เช่นรัฐสภา) การตรวจสอบและควบคุมการใช้งานของผู้บริหารรัฐบาลของเงินทุน อำนาจในการกลั่นกรองและการควบคุมที่ได้รับการประสบความสำเร็จเพียงหลังจากหลายปีของการต่อสู้กับอำนาจปกครอง (ดู Pallot, 1992) ระบบรัฐสภา Westminster อาศัยในบางส่วนแยกและการปรับสมดุลของอำนาจระหว่างรัฐสภา (สภานิติบัญญัติ) ที่รัฐบาลบริหาร (อำนาจการปกครอง) และตุลาการ.
การบันทึกเงินสดที่ใช้ก่อนหน้านี้สำหรับวัตถุประสงค์การบัญชีภาครัฐในประเทศนิวซีแลนด์ที่เกี่ยวข้องกับการมุ่งเน้นต่อปีในการจัดสรรเงินสด ซึ่งได้รับอนุญาตการตรวจสอบข้อเท็จจริงของรัฐสภาและควบคุมค่าใช้จ่ายในปีปัจจุบัน ข้อบกพร่องของตนได้กลายเป็นปัญหาเป็นกิจกรรมที่รัฐบาลขยายตัวและกลายเป็นที่ซับซ้อนมากขึ้น มันไม่ได้ช่วยให้การวางแผนของโปรแกรมระยะยาวหรือติดตามสินค้าที่จัดขึ้นเป็นเวลานานกว่าหนึ่งปีเช่นสินค้าคงเหลือของอาวุธยุทโธปกรณ์และอุปกรณ์ขนาดใหญ่เช่นยานพาหนะและอาคารหรือไม่ก็นำไปสู่การปฏิบัติงานการตรวจสอบในส่วนของอีกต่อไปความกังวลระยะ.
บัญชีคงค้าง ขยายจุดเน้นของบัญชีเงินสดโดยรวมทั้งในรายงานทางการเงินการทำธุรกรรมและเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นในปีปัจจุบันถึงแม้ว่าพวกเขาได้ไม่ได้เกี่ยวข้องจำเป็นต้องได้รับหรือการชำระเงินของเงินสด ซึ่งมุ่งเน้นการขยายการสนับสนุนการรายงานทางการเงินในแง่ของการเปลี่ยนแปลงในสินค้าคงเหลือและอุปกรณ์ที่มีขนาดใหญ่ อย่างไรก็ตามบัญชีคงค้างกะโฟกัสออกไปจากการควบคุมเงินสดและมีข้อบกพร่องอื่น ๆ เพียงตัวอย่างหนึ่งที่รู้จักเป็นปัญหาที่เกิดจากนอกงบดุลเทคนิคการจัดหาเงินทุนที่อาจเป็นอันตรายในสภาพแวดล้อมที่ภาครัฐของความรับผิดไม่ จำกัด พิจารณาอย่างรอบคอบดังนั้นจึงจำเป็นต้องมีการพัฒนาระบบการบัญชีภาครัฐที่รักษาควบคุมรัฐธรรมนูญและเรื่องของความกังวลอย่างเพียงพอโดยเฉพาะอย่างยิ่งให้กับรัฐบาล.
ธุรกิจแบบคงค้างอยู่อีกต่อไปบัญชีบางส่วนกังวลระยะ แต่มันก็วางแผนสำหรับสถานการณ์และเงื่อนไขของธุรกิจ ในรูปแบบนี้บัญชีคงค้างจะนำไปสู่สองรายงานที่สำคัญหนึ่งที่เป็นตัวแทนของหุ้นและกระแสตัวแทนอื่น ๆ รายงานหุ้นแสดงเป็นงบดุลซึ่งแสดงให้เห็นถึงต้นฉบับในแง่การเงินสินทรัพย์และหนี้สินทั้งหมดขององค์กรที่แตกต่างระหว่างทั้งสองจำนวนเงินที่ได้รับการยกย่องว่าเป็นจำนวนเงินทุนโดยเจ้าของขององค์กรและเรียกส่วนได้เสีย รายงานแสดงกระแสเป็นงบกำไรขาดทุนซึ่งมุ่งเน้นความสนใจไปที่ความสมดุลที่เกิดจากกระแสสำหรับปีซึ่งเป็นที่รู้จักกันเป็นกำไรหรือขาดทุน จุดที่เปล่งออกระหว่างสองงบเป็นกำไรหรือขาดทุน ในช่วงปี 1980 ด้วยเหตุผลหลายประการรวมถึงการล่มสลายของ บริษัท มีผลกำไรและดูเหมือนจะประสบความสำเร็จและมุ่งเน้นไปที่ผลการดำเนินงานทางการเงินสำหรับตลาดทุนที่ความกังวลเกี่ยวกับข้อบกพร่องของบัญชีคงค้างแจ้งการแนะนำของคำสั่งที่สามงบกระแสเงินสด คำสั่งนี้ แต่ถูกสร้างขึ้นโดยการทำงานย้อนกลับจากงบคงค้างที่ใช้ในการกระแสเงินสดประมาณ.
เห็นได้ชัดว่าโครงสร้างของรายงานเหล่านี้เหมาะสมกับกิจกรรมทางธุรกิจที่ได้รับวัตถุประสงค์ทางธุรกิจที่เข้าใจผลการดำเนินงานที่มีกำไรและส่วนที่เพิ่มขึ้นเนื่องจากรายการเหล่านี้จะมุ่งเน้นความสนใจ ในการรายงานทางการเงิน ลักษณะที่รายการเหล่านั้นมีการเปลี่ยนแปลงในช่วงปีที่ผ่านมาได้รับความสนใจตัวแปรความสนใจมากมักจะถูกจ่ายให้กับชิ้นส่วนของงบกำไรขาดทุนโดยที่กำไรจะถูกกำหนด แต่ให้ความสนใจค่อนข้างน้อยถูกจ่ายให้กับการเปลี่ยนแปลงในงบดุล การจัดการงบดุลมีแนวโน้มที่จะถูกมองว่าเป็นความรับผิดชอบของผู้ดำเนินงานของ บริษัท และตัวควบคุมทางการเงินของ บริษัท จะได้รับมักจะใช้ดุลพินิจอย่างมากในการจัดการการลงทุนและหนี้สิน การควบคุมทางการเงินจึงมีศูนย์กลางอยู่ที่ระดับการจัดการของธุรกิจแม้ว่าภายในนโยบายกว้างที่กำหนดโดยคณะกรรมการ.
มันไม่เป็นไปตามที่โครงสร้างเดียวกันโฟกัสและวิธีการในการควบคุมเหมาะสำหรับรัฐบาลและโต้แย้งนี้ บทความว่าธุรกิจแบบบัญชีคงค้างที่ไม่เหมาะสมสำหรับการประยุกต์ใช้ความลับให้กับรัฐบาล เราแสดงให้เห็นถึงจุดนี้โดยการสังเกตแรกที่ธุรกิจแบบบัญชีคงค้างดำเนินการกับมันฟังก์ชั่นการควบคุมทางการเงินส่วนกลางที่ทำลายหลักการพื้นฐานของรัฐธรรมนูญควบคุมประชาธิปไตย ประการที่สองเรายืนยันว่าคงค้างธุรกิจแบบแนวทางปฏิบัติทางบัญชีที่ใช้ในการผลิตรายงานทางการเงินสำหรับกลุ่มของ บริษัท (เช่นรายงานการเงินรวม) เมื่อนำมาใช้ในการรวมรายงานของส่วนต่าง ๆ ของรัฐบาลในการผลิต 'ทั้งของรัฐบาล รายงานทางการเงินแทนที่การแยกรัฐธรรมนูญของอำนาจ ประการที่สามเราแสดงให้เห็นว่าการใช้แนวทางปฏิบัติทางบัญชีธุรกิจรูปแบบรวมถึงการใช้ 'มูลค่ายุติธรรมนโยบายปรับค่าสินทรัพย์และหนี้สินที่ได้อำนวยความสะดวกจำหน่ายไปซึ่งสินทรัพย์ของประชาชนโดยปราศจากความรู้ของรัฐสภาหรือประชาชน

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

3 การบัญชีรัฐบาลและการประยุกต์ใช้รูปแบบธุรกิจการบัญชี
การพัฒนาระบบบัญชีใด ๆต้องพิจารณาจุดประสงค์ที่แฝงอยู่ในระบบที่ ใต้ Westminster รัฐบาลประชุม วัตถุประสงค์ของการบัญชีรัฐบาลเป็นประชาธิปไตย ( เช่นรัฐสภา ) การตรวจสอบและการควบคุมการบริหาร รัฐบาลใช้กองทุนพลังที่จะกลั่นกรองและควบคุมได้เฉพาะหลังจากหลายปีของการต่อสู้กับฝ่ายปกครอง ( ดู pallot , 1992 ) เวสต์มินสเตอร์รัฐสภาเป็นระบบอาศัยบางส่วนแยกและความสมดุลของอำนาจระหว่างรัฐสภา ( ฝ่ายนิติบัญญัติ ) รัฐบาลผู้บริหาร ( ฝ่ายปกครอง ) และฝ่ายตุลาการ
เงินสดบัญชีก่อนหน้านี้ที่ใช้สำหรับวัตถุประสงค์ในการบัญชีรัฐบาลนิวซีแลนด์ที่เกี่ยวข้องต่อปีเน้นเงินจัดสรรที่ได้รับอนุญาตการตรวจสอบของรัฐสภาและควบคุมรายจ่ายในปีปัจจุบัน จุดอ่อนของมันได้กลายเป็นปัญหาตามกิจกรรมต่างๆ ของรัฐบาลขยายตัวและกลายเป็นที่ซับซ้อนมากขึ้น มันไม่ได้ช่วยวางแผนโปรแกรมระยะยาวหรือติดตามสินค้าที่จัดขึ้นนานเกิน 1 ปี เช่น สินค้าคงเหลือของอาวุธยุทโธปกรณ์และอุปกรณ์ที่มีขนาดใหญ่ เช่น รถยนต์ และอาคาร มันมิได้มีส่วนร่วมในการตรวจสอบประสิทธิภาพในส่วนของความกังวลในระยะยาว .
บัญชีคงค้างขยายโฟกัสของการบัญชีเงินสดโดยรวมในรายงานทางการเงินรายการและเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นในปีปัจจุบัน แม้ว่าพวกเขาจะไม่ได้เกี่ยวข้องกับการรับหรือจ่ายเงินสด นี้ขยายโฟกัสที่สนับสนุนการรายงานในเงื่อนไขทางการเงินของการเปลี่ยนแปลงสินค้าคงคลังและอุปกรณ์ขนาดใหญ่ อย่างไรก็ตาม บัญชีคงค้างกะโฟกัสออกไปจากการควบคุมเงินสดและข้อบกพร่องอื่น ๆตัวอย่างที่มีเพียงหนึ่งเป็นปัญหาออกงบดุลทางการเงินเทคนิคที่อาจเป็นอันตรายในสภาพแวดล้อมของรัฐรับผิดไม่จำกัด รอบคอบ จึงต้องพัฒนาระบบการควบคุมดูแลบัญชีราชการตามรัฐธรรมนูญและที่อยู่เพียงพอเรื่องกังวลโดยเฉพาะรัฐบาล .
ลักษณะธุรกิจการบัญชีคงค้างที่อยู่บางความกังวลในระยะยาว แต่มันคือการวางแผนสำหรับสถานการณ์และเงื่อนไขของธุรกิจ ในรูปแบบนี้ , บัญชีค้างรับค้างจ่ายไปสู่สองรายงาน คีย์ หนึ่งที่เป็นตัวแทนของหุ้นและอื่น ๆที่เป็นตัวแทนของกระแส รายงานแสดงหุ้นเป็นงบดุลซึ่ง purportedly หมายถึงในแง่การเงินสินทรัพย์และหนี้สินขององค์กร ความแตกต่างระหว่างสองยอดถูกถือว่าเป็นยอดเงินทุนโดยเจ้าขององค์กรและเรียก บริษัท รายงานแสดงการไหลเป็นงบกำไรขาดทุน ซึ่งมุ่งเน้นความสนใจในที่เกิดความสมดุลของกระแสสำหรับปี ซึ่งเป็นที่รู้จักกันเป็นกำไรหรือขาดทุน