I walk through the half rotten door

I walk through the half rotten door frame after the petite form of my lover into the house she still owned after all these years. As I watch the door shut,my feet stepped across the floorboards that had been so soaked with blood over the years and not even termites saw fit to nest in them. It was only then,that I made my way into the next room where Merrill stood in front of a large mirror, fractured down the centre.



"Oh Hawke!" She gasped, turning toward me.



I stood before her, wondering what I could do, if anything, to detract from the pain I knew she felt. The guilt. Guilt over another's actions. Her foolish Keeper's infernal meddling, and her clan's stubborn blindness. Blindness I've come to equate to many elves. But not her. Never her.



"Did you see the way they…how they looked at me? My whole clan…Mythal, they…they wanted too…too…"



At the moment, I feel powerless. I feel angry. Furious that her clan, her family, could be so blind. So damn foolish. They hurt my love, and for that, I would like nothing more than to bring them as much pain as they bought to her.



"What if…what if they're right?" She shudders. "What if I was wrong all this time? Mythal'Anaste, how could I have been such a-"



I don't let her finish that thought. Instead, I pull my arms tight around her, hoping she can take comfort, and maybe just a bit of anger, from me. At the moment, I would like nothing more than to cut open both of our palms and join together. To get lost in her life essence, and to allow her to lose herself in mine. Small force in the back of my mind reminds that this carries with it, as always, chance of disease or infection. Thankfully, because of Bethany's efforts all those years ago, I am at the least proficient healer. It strikes me that she would never have understood what I want at the moment. She never could recognize the beauty of the power inherent in our own blood. Not the way I do. Not the way I know Merrill does.



"H-H-Hawke." She sobs, and only then did I notice the tears welling in her eyes. "The way they looked at me...It was like i was their worst nightmare. They just don't understand." She paused, taking a shuddering gasp. "What if they're right, what if I made a mistake?"



My anger doubles, but I control it. For her. Anything for her.



"Do you think the citizens of Kirkwall would still hero worship me as they do if they knew what I really was? An apostate and a blood mage? In a position of authority, untouchable by the templars? They probably have nightmares about that kind of thing. Just as you know that I would never validate their fears, just as I know you would never do anything that might hurt your clan."



I cannot bear to see her like this, in such pain. I do not pity the Sabre clan, as they must manage the coming years without a Keeper. Without magic. I have Merrill. Not them. And I will make sure she is happy.



"They may not understand," I whisper. "But when we fix the Eluvian, without the demon, the rest of the Dalish will. You will be a hero amongst your people
Merrill, I know it."



She looks up at me with shining eyes, her tears momentarily forgotten. "Only if you are as well, Ma'vehnan." She breathes dreamily. "You have done more for me, for the people, then we deserve."



"Anything for you, Emma sa'lath." I murmur, running an idle hand through her hair.



She sighs, content, and at that moment, so am I. It lasts only for a minute before I feel the desire well up inside me again. I lean back, looking into her eyes, for any sign of hesitation. She knows what I want, and I know, feel, she wants it too. She nods, imperceptibly, and grudgingly lets go, her hands sliding along my arms as she steps backward. In unison, we raise small, matching blades. As one, we slash them across the open faces of our opposite hands. The pain is tempered by years of practicing this particular motion. With breathless anticipation, I grasp her freely bleeding hand in mine, and allow myself to get lost in her. Everything that she is. Everything that she loves me with. In that moment, I am content. I have her. She has me. At the rest of the world will burn before I give that up.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ฉันเดินผ่านเฟรมเน่าประตูครึ่งหลังแบบขนาดเล็กของคนรักของฉันเข้าบ้านเธอยังเป็นเจ้าของหลังจากที่ทุกปีเหล่านี้ เท่าที่ผมดูประตูที่ปิด เท้าของฉันก้าวข้าม floorboards ที่เคยดัง soaked เลือดปี และปลวกแม้ไม่เห็นพอดีไปได้ ก็เท่า นั้น ที่ทำวิธีของฉันในห้องถัดไปที่เมอร์ริลยืนหน้ากระจกขนาดใหญ่ fractured ลงศูนย์กลาง "โอ้ Hawke ! " เธอ gasped เปลี่ยนไปฉัน ยืนก่อนเธอ สงสัยว่า ฉันสามารถทำอะไร ถ้า ไปเสียจากความเจ็บปวดที่ฉันรู้ว่า เธอรู้สึก ความผิด ความผิดมากกว่าการกระทำของผู้อื่น รัฐมนตรีสองคมเป็นผู้รักษาเธอโง่ และตระกูลของเธอตาบอดปากแข็ง ผู้พิการทางสายตาผมได้มากำหนดให้เอลฟ์มาก แต่เธอไม่ ไม่มีเธอ "คุณไม่ดูแบบว่า...วิธีดูที ฉันทั้งตระกูล...Mythal พวกเขา...พวกเขาต้องการมากเกินไป...มากเกินไป... " ในขณะนี้ ผมรู้สึกใช้ ฉันรู้สึกโกรธ โกรธว่า ตระกูลของเธอ ครอบครัว อาจจะตาบอดดังนั้น ดังนั้นไอ้โง่ ทำร้ายความรักของฉัน และ ว่าต้องการอะไรมากไปกว่าการนำพวกเขาเจ็บปวดมากเขาซื้อให้เธอ "ว่าถ้า...ถ้าจะเหมาะสม? " นาง shudders "ถ้าผมไม่ถูกต้องเวลานี้ Mythal'Anaste วิธีสามารถฉันได้เช่นแบบ " ฉันไม่ให้เธอเสร็จคิดว่า แต่ ฉันดึงแขนแน่นรอบเธอ เธอไป และความสะดวกสบายอาจจะแค่โกรธ จากฉันหวัง ในขณะนี้ ต้องการอะไรมากไปกว่าการตัดเปิดทั้งปาล์มของเรา และร่วมกัน จะได้หายไปในสาระสำคัญของชีวิตของเธอ และให้เธอสูญเสียตัวเองในเหมือง กองทัพขนาดเล็กด้านหลังของจิตใจของฉันเตือนว่า นี้ดำเนินการกับมัน เสมอ เป็นโอกาสของโรคหรือติดเชื้อ ขอบคุณ เนื่องจากความพยายามของรัสแห่งเบทธานี ทุกปีผ่านมา ฉันที่มาระโกชาญน้อย มันนัดผมที่เธอจะไม่ได้เข้าใจสิ่งที่ฉันต้องการในขณะนั้น เธอไม่เคยได้รู้จักความงามของพลังงานในเลือดของเราเอง ไม่ทางทำ ไม่วิธีฉันรู้ว่าเมอร์ริลไม่ "H-H-Hawke" เธอ sobs และหลังจากนั้น ได้ฉันสังเกตน้ำตาเบ้าตาของเธอ "แบบที่พวกเขามองฉัน. ...มันเป็นเหมือนที่ผมฝันร้ายที่เลวร้ายที่สุดของพวกเขา พวกเขาเพียงไม่เข้าใจ" เธอหยุดชั่วคราว การหายใจเร็ว ๆ shuddering "ถ้าพวกเขากำลังขวา ถ้าฉันทำผิดไหม" ภาพซ้อนความโกรธของฉัน แต่ฉันควบคุมมัน สำหรับเธอ อะไรสำหรับเธอ "คุณคิดว่า พลเมือง Kirkwall จะยังคงบูชาฮีโร่ฉันกับพวกเขาหากพวกเขารู้ว่าฉันจริง ๆ ได้หรือไม่ เป็น apostate และ mage เลือด ในฐานะของหน่วยงาน โดยตัว templars untouchable พวกเขาอาจฝันร้ายเกี่ยวกับสิ่งชนิดนั้น เพียงทราบว่า ฉันจะไม่ตรวจความกลัวของพวกเขา เช่นฉันรู้ว่า คุณจะไม่เคยทำอะไรเดียวที่อาจทำร้ายของ" ฉันไม่สามารถทนเห็นเธอเช่นนี้ เช่นอาการเจ็บปวด ผมไม่สงสารตระกูลสม. ตามที่พวกเขาต้องจัดการปีมาโดยไม่มีผู้รักษา ไม่ มีเวทมนตร์ เมอร์ริลแล้ว พวกเขาไม่ และฉันจะทำให้แน่ใจว่า เธอมีความสุข "พวกเขาอาจไม่เข้าใจ ผมกระซิบ "แต่เมื่อเราแก้ไข Eluvian โดยปีศาจ ส่วนที่เหลือของ Dalish จะ คุณจะเป็นวีรบุรุษท่ามกลางคนของคุณ เมอร์ริล ฉันรู้ว่ามัน" เธอค้นหาที มีขัดตา น้ำตาของเธอลืมพลาง ๆ "เมื่อคุณได้เป็นอย่างดี Ma'vehnan" เธอเซ็ท dreamily "คุณได้ทำการเพิ่มเติมสำหรับฉัน สำหรับคน แล้วเราได้รับการ" "อะไรสำหรับคุณ เอ็มม่า sa'lath" ฉันเมอร์เมอร์ ใช้มือการใช้งานผ่านผม เธอ sighs เนื้อหา และในช่วงเวลานั้น ดังนั้นฉัน มันเป็นเวลาสำหรับนาทีก่อนรู้สึกความปรารถนาดีขึ้นภายในฉันอีก ผมเอนหลัง มองเข้าไปในตาของเธอ สำหรับเครื่องหมายใด ๆ ของลังเล เธอรู้ว่าฉันต้องการ และฉันรู้ รู้สึก ว่า เธอต้องการมันเกินไป เธอ nods, imperceptibly และ grudgingly ช่วยให้ไป มือของเธอเลื่อนไปตามแขนเธอขั้นตอนย้อนหลัง หัวใจ เรายกใบมีดขนาดเล็ก จับคู่ เป็นหนึ่ง เราเฉือนให้ทั่วใบหน้าเปิดมือของเราตรงกันข้าม ความเจ็บปวดเป็นอารมณ์ โดยปีนี้เคลื่อนไหวโดยเฉพาะการฝึกซ้อม เบรธเลสความคาดหมาย ฉันคว้ามือของเธอมีเลือดออกได้อย่างอิสระในเหมือง และยอมให้ตัวเองได้หายไปในของเธอ ทุกอย่างที่เธอเป็น ทุกอย่างที่เธอรักกับฉัน ในช่วงเวลานั้น ฉันเนื้อหา ฉันมีเธอ เธอมีฉัน ที่เหลือของโลกจะเขียนก่อนฉันให้ที่ขึ้น

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ฉันเดินผ่านครึ่งกรอบประตูเน่าเสียหลังจากที่รูปแบบที่เล็กกระทัดรัดของคนรักของฉันเข้าไปในบ้านเธอยังคงเป็นเจ้าของหลังจากที่ทุกปีเหล่านี้ ขณะที่ผมดูประตูปิดเท้าของฉันก้าวข้ามพื้นที่ได้รับการแช่ด้วยเลือดปีที่ผ่านมาและไม่ได้ปลวกเห็นสมควรที่จะทำรังอยู่ในพวกเขา มันเป็นเพียงแล้วว่าผมทำวิธีของฉันเข้าไปในห้องถัดไปที่เมอร์ริยืนอยู่หน้ากระจกขนาดใหญ่หักลงตรงกลาง"โอ้ Hawke!" เธออ้าปากค้างหันไปฉันฉันยืนอยู่ตรงหน้าเธอสงสัยว่าฉันจะทำถ้ามีอะไรที่จะเอาออกจากความเจ็บปวดฉันรู้ว่าเธอรู้สึกว่า ความรู้สึกผิด ความผิดการกระทำของคนอื่น Keeper โง่ของเธอแทรกแซงนรกและตระกูลของเธอตาบอดปากแข็ง ตาบอดฉันได้มาถือเอาเอลฟ์จำนวนมาก แต่ไม่ได้ของเธอ ไม่เคยเธอ"คุณเห็นวิธีที่พวกเขา ... วิธีที่พวกเขามองมาที่ฉัน? ตระกูลทั้งของฉัน ... Mythal พวกเขา ... พวกเขาต้องการเกินไป ... เกินไป ... " ในขณะที่ผมรู้สึกว่าไม่มีอำนาจ ฉันรู้สึกโกรธ โกรธที่ตระกูลครอบครัวของเธอเธออาจจะเป็นคนตาบอดดังนั้น ดังนั้นโง่แช่ง พวกเขาทำร้ายความรักของฉันและการที่ฉันต้องการอะไรมากไปกว่าที่จะนำพวกเขาเจ็บปวดมากที่สุดเท่าที่พวกเขาซื้อให้เธอ"ถ้า ... สิ่งที่ถ้าพวกเขาใช่มั้ย?" เธอสั่น "ถ้าผมผิดตลอดเวลานี้หรือไม่? Mythal'Anaste ได้อย่างไรที่ฉันได้รับดังกล่าว A-" ฉันไม่ปล่อยให้เธอเสร็จสิ้นความคิดที่ว่า แต่ฉันดึงแขนของฉันแน่นรอบตัวเธอหวังว่าเธอจะได้นำความสะดวกสบายและอาจจะเพียงเล็กน้อยของความโกรธจากฉัน ในขณะที่ฉันต้องการอะไรมากไปกว่าที่จะตัดเปิดทั้งสองฝ่ามือของเราและร่วมกัน ที่จะได้รับหายไปในสาระสำคัญในชีวิตของเธอและทำให้เธอสูญเสียตัวเองในเหมือง แรงขนาดเล็กในด้านหลังของใจของฉันเตือนว่าเรื่องนี้ดำเนินการกับมันเช่นเคยมีโอกาสของการเกิดโรคหรือการติดเชื้อ โชคดีเพราะความพยายามของเบธานีทุกปีที่ผ่านมาฉันที่รักษามีความเชี่ยวชาญอย่างน้อย มันนัดฉันว่าเธอจะไม่เคยมีความเข้าใจสิ่งที่ฉันต้องการในขณะนี้ เธอไม่เคยรับรู้ถึงความงามของพลังธรรมชาติที่มีอยู่ในเลือดของเราเอง ไม่ใช่วิธีที่ผมทำ ไม่ใช่วิธีฉันรู้ว่าเมอร์ไม่"HH-Hawke." เธอสะอื้นและเพียงแล้วฉันไม่แจ้งให้ทราบล่วงหน้าเอ่อน้ำตาในดวงตาของเธอ "วิธีที่พวกเขามองมาที่ฉัน ... มันเป็นเหมือนฉันเป็นฝันร้ายที่เลวร้ายที่สุดของพวกเขา. พวกเขาก็ไม่เข้าใจ." เธอหยุดการหอบสั่น "ถ้าพวกเขากำลังขวาสิ่งที่ถ้าฉันทำผิดพลาดหรือไม่?" ความโกรธของฉันคู่ แต่ผมควบคุมมัน สำหรับเธอ อะไรสำหรับเธอ"คุณคิดว่าพลเมืองของ Kirkwall ยังคงพระเอกนมัสการเราขณะที่พวกเขาทำอย่างไรถ้าพวกเขารู้ว่าสิ่งที่ฉันจริงๆคือ? ศาสนาและผู้วิเศษเลือดหรือไม่ในตำแหน่งที่มีอำนาจ, จัณฑาลโดยนักรบหรือไม่พวกเขาอาจมีฝันร้าย เกี่ยวกับชนิดของสิ่ง. เช่นเดียวกับคุณรู้ว่าฉันจะไม่ตรวจสอบความกลัวของพวกเขาเช่นเดียวกับที่ฉันรู้ว่าคุณจะไม่ทำอะไรที่อาจจะทำร้ายตระกูลของคุณ. " ฉันไม่สามารถทนเห็นเธอเช่นนี้ในความเจ็บปวดดังกล่าว ฉันไม่สงสารตระกูลกระบี่เช่นที่พวกเขาต้องจัดการปีที่ผ่านมาโดยไม่ต้องดูแล โดยไม่ต้องมายากล ฉันมีเมอร์ พวกเขาไม่ได้ และเราจะทำให้แน่ใจว่าเธอมีความสุข"พวกเขาอาจจะไม่เข้าใจว่า" ผมกระซิบ "แต่เมื่อเราแก้ไข Eluvian โดยปีศาจส่วนที่เหลือของ Dalish จะ. คุณจะเป็นพระเอกในหมู่คนของเมอร์ริ, ฉันรู้ว่ามัน. " เธอเงยหน้าขึ้นมองมาที่ผมด้วยดวงตาที่ส่องแสงน้ำตาของเธอลืมไปชั่วขณะ "แต่ถ้าคุณได้เป็นอย่างดี Ma'vehnan." เธอหายใจฝัน "คุณได้มากขึ้นสำหรับผมสำหรับคนแล้วเราสมควรได้รับ." "อะไรสำหรับคุณเอ็มม่า sa'lath." ฉันบ่นวิ่งมือไม่ได้ใช้งานผ่านผมของเธอเธอถอนหายใจเนื้อหาและในขณะนั้นดังนั้นพ่ะย่ะค่ะมันใช้เวลาเพียงไม่กี่นาทีก่อนที่ผมจะรู้สึกความปรารถนาที่ดีขึ้นภายในฉันอีกครั้ง ฉันยันกลับมองเข้าไปในดวงตาของเธอสำหรับสัญญาณของการลังเลใด ๆ เธอรู้ว่าสิ่งที่ฉันต้องการและฉันรู้ว่ารู้สึกเธอต้องการมันเกินไป เธอพยักหน้า, imperceptibly และเต็มใจให้ไป, มือของเธอเลื่อนไปตามแขนของฉันเป็นเธอก้าวถอยหลัง ในเวลาเดียวกันเรายกระดับขนาดเล็ก, ใบมีดจับคู่ ในฐานะที่เป็นหนึ่งเราเฉือนพวกเขาข้ามเปิดใบหน้าของมือตรงข้ามของเรา ความเจ็บปวดเป็นอารมณ์โดยปีของการฝึกการเคลื่อนไหวนี้โดยเฉพาะ ด้วยความคาดหวังหอบผมเข้าใจได้อย่างอิสระของเธอมีเลือดออกมือในเหมืองและอนุญาตให้ตัวเองที่จะได้รับหายไปในตัวเธอ ทุกอย่างที่เธอเป็น ทุกอย่างที่เธอรักฉันด้วย ในขณะนั้นผมเนื้อหา ฉันมีเธอ เธอมีฉัน ในส่วนที่เหลือของโลกจะเผาไหม้ก่อนที่จะให้ขึ้น

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ผมเดินผ่านกรอบประตู หลังจากครึ่งเน่า Petite แบบคนรักเข้าบ้าน เธอยังเป็นเจ้าของหลังจากปีทั้งหมดเหล่านี้ เท่าที่ผมดู ประตูปิด เท้าของฉันก้าวผ่านพื้นที่ชุ่มโชกไปด้วยเลือดได้ ดังนั้นในช่วงหลายปีและไม่เคยเห็นรังปลวกใส่ในพวกเขา ตอนนั้นเอง ที่ฉันทำวิธีของฉันเข้าห้องถัดไปที่เมอร์ริล ยืนอยู่หน้ากระจกขนาดใหญ่หักลงศูนย์



" อ๋อๆ ! " เธออ้าปากค้าง เปิดต่อฉัน .



ฉันยืนอยู่ต่อหน้าเธอ สงสัยว่าฉันสามารถทำได้ ถ้าอะไรที่จะเบี่ยงเบนจากความเจ็บปวด ฉันรู้ว่าเธอรู้สึกอย่างไร ความผิด ต่อเรื่องอื่นของการกระทำ เธอโง่ผู้พิทักษ์นรก วุ่นวาย และตระกูลของนางดื้อตาบอด ตาบอดผมมาต่อหลายเอลฟ์ แต่ไม่ใช่เธอ



ไม่เคยของเธอ" นายเห็นวิธีที่พวกเขา . . . . . . . วิธีที่พวกเขามองที่ผม ของผมทั้งตระกูล . . . . . . . mythal พวกเขา . . . พวกเขาต้องการมากเกินไป . . . . . . . . . . . "



ตอนนั้น ผมรู้สึกไม่มีอำนาจ ฉันรู้สึกโกรธ โกรธที่ตระกูล ครอบครัวของเธอ เธออาจจะตาบอด . โคตรโง่ พวกเขาทำร้ายที่รักของฉัน และฉันต้องการอะไรมากไปกว่าที่จะทำให้พวกเขาเจ็บปวดเท่ากับที่เขาซื้อให้เธอ



" ถ้า . . . ถ้าพวกเค้าใช่มั้ย ? " เธอ shudders" ถ้าฉันคิดผิดมาตลอด mythal'anaste ฉันจะได้รับเช่น "



ฉันไม่ปล่อยเธอให้คิด ผมดึงแขนของฉันแน่น รอบๆตัวเธอ หวังว่าเธอจะสามารถใช้ความสะดวกสบายและอาจบิตของความโกรธ จากฉัน ในตอนนี้ฉันต้องการอะไรมากไปกว่าการเปิดกรีด ทั้งปาล์มและเข้าร่วมกัน หลงทางในหัวใจเธอและทำให้เธอสูญเสียตัวเองในเหมือง บังคับขนาดเล็กในด้านหลังของใจของฉันเตือนที่ว่านี้ประกอบกับมัน เป็นเสมอ โอกาสการเกิดโรคหรือการติดเชื้อ Thankfully , เพราะเบธานีคือความพยายาม เมื่อหลายปีก่อน ผมเป็นผู้ที่น่าจะเชี่ยวชาญ ฉันประทับใจที่เธอไม่มีวันเข้าใจ สิ่งที่ผมต้องการในตอนนี้เธอไม่เคยรับรู้ความงามของพลังซ่อนเร้นในเลือดของเราเอง ไม่มีทางที่ฉันจะทำ ผมไม่ได้รู้รายละเอียดบ้าง



" h-h-hawke . " เธอสะอื้นและเพียงแล้วผมสังเกตเห็นน้ำตาเวลลิงในสายตาของเธอ . วิธีที่พวกเขามองฉัน . . . . . . . มันเหมือนเป็นฝันร้ายที่เลวร้ายที่สุดของพวกเขา พวกเขาแค่ไม่เข้าใจ . . . " เธอหยุดการตัวสั่นง่ะ " ถ้าพวกเขาพูดถูกถ้าผมทำผิดพลาด ?



แฟนโกรธคู่ แต่ฉันควบคุมมันได้ สําหรับเธอ ทุกอย่างเพื่อเธอ .



" คุณคิดว่าพลเมืองของ Aberdeen จะยังคงเป็นฮีโร่นมัสการฉันเช่นที่พวกเขาทำหากพวกเขารู้ว่าสิ่งที่ฉันจริงๆเหรอ ? เป็นคนทรยศ และผู้ใช้มนตราโลหิต ? ในตำแหน่งที่มีอำนาจ , จัณฑาล โดยนักรบ ? พวกเขาอาจจะฝันร้ายเกี่ยวกับเรื่องแบบนั้นอย่างที่คุณรู้ ว่าผมจะไม่ใช้ความกลัว เหมือนที่ผมรู้ว่าคุณจะไม่ทำอะไรที่อาจทำร้ายตระกูล "



ผมไม่สามารถทนเห็นเธอแบบนี้ เจ็บปวดเช่นนี้ ผมไม่สงสารเซเบอร์ตระกูลเช่นที่พวกเขาจะต้องจัดการมาโดยไม่มีผู้รักษาประตู โดยไม่ต้องใช้เวทย์มนต์ ผมมี เมอร์ริล ไม่ใช่พวกเขา และผมจะทำให้เธอมีความสุข



" พวกเขาอาจจะไม่เข้าใจ " ผมกระซิบ" แต่เมื่อเราแก้ไข eluvian ไม่มีปีศาจ , ส่วนที่เหลือของ dalish จะ คุณจะเป็นวีรบุรุษในหมู่ประชาชน
เมอร์ริล ฉันรู้แล้ว "



เธอเงยหน้ามองฉันด้วยประกายตา น้ำตาเธอลืมไปว่า " ถ้าคุณได้เป็นอย่างดี ma'vehnan . " เธอเอ่ยอย่างเพ้อฝัน " . คุณจะทำมากขึ้นสำหรับผม สำหรับคน แล้วเราสมควร . "



" อะไร เอ็มม่า sa'lath " ผมบ่นเลยเรียกใช้งานผ่านมือผมของเธอ . . . . .



เธอถอนหายใจ เนื้อหา และในช่วงเวลานั้น ผมมีแล้ว มันใช้เวลาเพียงนาทีก่อนที่ผมจะรู้สึกถึงความปรารถนาดีขึ้นภายในตัวฉันอีกครั้ง ฉันเอนไปข้างหลัง มองไปที่ตาของเธอ เพราะมีร่องรอยของความลังเล เธอรู้ว่าฉันต้องการอะไร และฉันก็รู้สึกว่า เธอต้องการมันด้วย เธอพยักหน้า imperceptibly และอย่างไม่เต็มใจไป มือของเธอเลื่อนไปที่แขนของฉันขณะที่เธอก้าวถอยหลังพร้อมเพรียงกัน เรายกขนาดเล็ก , การจับคู่ใบ เป็นหนึ่ง เราตอกกลับพวกเขาผ่านใบหน้าเปิดมือของเรา ตรงกันข้าม ความเจ็บปวดเป็นอารมณ์โดยปีของการฝึกเคลื่อนไหวนี้โดยเฉพาะ กับ Breathless ความคาดหมาย ผมเข้าใจเธอได้อย่างอิสระ เลือดในมือของฉันและอนุญาตให้ตัวเองไปในตัวเธอ ทุกอย่างที่เป็นเธอ ทุกสิ่งที่เธอรักฉัน ในตอนนั้น ฉันเนื้อหา ฉันมีเธอเธอมีฉัน ในส่วนที่เหลือของโลกจะไหม้ก่อนที่จะให้ขึ้น