Cubism, which sprang from the joint

Cubism, which sprang from the joint effort of George Braque and Pablo Picasso at the end of the first decade of the twentieth century, marked a crucial turning point in the history of Western art. Taking Cézanne as a point of departure, Braque and Picasso created a new relationship between volume and space, a new concordance between the parts — real or recognisable — of objects or people and the abstract space surrounding them. Their aim was, to quote the poet Apollinaire, “to paint new compositions with elements taken not from the reality of vision, but from the reality of knowledge.” Considering the notion of art as a mirror and representation of nature to be a thing of the past, they did away with all the artistic norms that had remained intact since the Renaissance and ushered in a new age of creative freedom that has continued to the present.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

Cubism ซึ่ง sprang จากความพยายามร่วมกันของจอร์จ Braque และปาโบลปิกัสโซที่ปลายของทศวรรษแรกของศตวรรษที่ยี่สิบ ทำเครื่องหมายจุดเปลี่ยนสำคัญในประวัติศิลปะตะวันตก การ Cézanne เป็นจุด Picasso และ Braque สร้างความสัมพันธ์ใหม่ระหว่างปริมาตรและช่องว่าง สอดคล้องใหม่ระหว่างส่วน – จริง หรือรู้จัก — ของวัตถุ หรือบุคคล และพื้นที่นามธรรมที่ล้อมรอบพวกเขา จุดมุ่งหมายของพวกเขาถูก สาธกกวีความ, "การทาสีใหม่เท่ากับองค์ประกอบที่มา จากความเป็นจริงของวิสัยทัศน์ไม่ แต่ จากความรู้จริง" พิจารณาแนวคิดของศิลปะเป็นกระจกและตัวแทนของธรรมชาติจะ เป็นสิ่งของผ่านมา พวกเขาไม่ไป ด้วยบรรทัดฐานศิลปะทั้งหมดที่มียังคงเหมือนเดิมตั้งแต่เรเนสซอง และ ushered ในยุคใหม่ของเสรีภาพความคิดสร้างสรรค์ที่มีต่อปัจจุบัน

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

Cubism ที่ผุดจากความพยายามร่วมกันของจอร์จ Braque และ Pablo Picasso ในตอนท้ายของทศวรรษแรกของศตวรรษที่ยี่สิบเป็นจุดหักเหสำคัญในประวัติศาสตร์ของศิลปะตะวันตก การCézanneเป็นจุดของการเดินทางที่ Braque ปิกัสโซและสร้างความสัมพันธ์ใหม่ระหว่างปริมาณและพื้นที่ที่มีความสอดคล้องระหว่างชิ้นส่วน - จริงหรือที่รู้จัก - ของวัตถุหรือผู้คนและพื้นที่นามธรรมล้อมรอบพวกเขา เป้าหมายของพวกเขาที่จะพูดกวี Apollinaire ว่า "การวาดองค์ประกอบใหม่ที่มีองค์ประกอบที่นำมาไม่ได้มาจากความเป็นจริงของการมองเห็น แต่จากความเป็นจริงของความรู้." เมื่อพิจารณาความคิดของศิลปะเป็นกระจกและการเป็นตัวแทนของธรรมชาติที่จะเป็นสิ่งที่ของ อดีตที่ผ่านมาพวกเขาได้ออกไปกับทุกบรรทัดฐานศิลปะที่ยังคงสภาพสมบูรณ์ตั้งแต่ยุคฟื้นฟูศิลปวิทยาการและนำในยุคใหม่ของเสรีภาพความคิดสร้างสรรค์ที่มีอย่างต่อเนื่องจนถึงปัจจุบัน

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

บาศกนิยมซึ่ง sprang จากความพยายามร่วมกันของ จอร์จ บราค และ ปาโบล ปีกัสโซในตอนท้ายของทศวรรษแรกของศตวรรษที่ยี่สิบ , การทำเครื่องหมายเป็นจุดเปลี่ยนสำคัญในประวัติศาสตร์ศิลปะตะวันตก . สละ เซซานน์เป็นจุดของการเดินทาง บราคและปิกัสโซ่สร้างความสัมพันธ์ใหม่ระหว่างปริมาตรและพื้นที่มีความสอดคล้องกันใหม่ระหว่างชิ้นส่วน - จริง หรือที่รู้จักของวัตถุหรือบุคคล และนามธรรมพื้นที่รอบพวกเขา จุดมุ่งหมายของพวกเขาคือการอ้างกวี Apollinaire " วาดองค์ประกอบใหม่ที่มีองค์ประกอบที่ถ่ายจากความเป็นจริงของวิสัยทัศน์ แต่จากความเป็นจริงของความรู้ " พิจารณาความคิดของศิลปะเป็นกระจกและเป็นตัวแทนของธรรมชาติ เป็นเรื่องของอดีตพวกเขาออกไปกับพวกศิลปะ บรรทัดฐานที่ยังคงอยู่ตั้งแต่ยุคฟื้นฟูศิลปวิทยาและ ushered ในยุคใหม่ของเสรีภาพความคิดสร้างสรรค์ที่ต่อเนื่องมาจนถึงปัจจุบัน