Alfred Damon Runyon (October 4, 188

Alfred Damon Runyon (October 4, 1880[1][2] – December 10, 1946) was an American newspaperman and author.[3]

He was best known for his short stories celebrating the world of Broadway in New York City that grew out of the Prohibition era. To New Yorkers of his generation, a "Damon Runyon character" evoked a distinctive social type from the Brooklyn or Midtown demi-monde. The adjective "Runyonesque" refers to this type of character as well as to the type of situations and dialog that Runyon depicted.[4] He spun humorous and sentimental tales of gamblers, hustlers, actors, and gangsters, few of whom go by "square" names, preferring instead colorful monikers such as "Nathan Detroit," "Benny Southstreet," "Big Jule," "Harry the Horse," "Good Time Charley," "Dave the Dude," or "The Seldom Seen Kid." His distinctive vernacular style is known as "Runyonese": a mixture of formal speech and colorful slang, almost always in present tense, and always devoid of contractions. He is credited with coining the phrase "Hooray Henry", a term now used in British English to describe an upper-class, loud-mouthed, arrogant twit.

Runyon's fictional world is also known to the general public through the musical Guys and Dolls based on two of his stories, "The Idyll of Miss Sarah Brown" and "Blood Pressure".[5] The musical additionally borrows characters and story elements from a few other Runyon stories, most notably "Pick The Winner." The film Little Miss Marker (and its two remakes, Sorrowful Jones and the 1980 Little Miss Marker) grew from his short story of the same name.

Runyon was also a well-known newspaper reporter, covering sports and general news for decades for various publications and syndicates owned by William Randolph Hearst. Already famous for his fiction, he wrote a well-remembered "present tense" article on Franklin Delano Roosevelt's Presidential inauguration in 1933 for the Universal Service, a Hearst syndicate, which was merged with the co-owned International News Service in 1937.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

อัลเฟรดเดมอน Runyon (4 ตุลาคม 1880 [1] [2] – 10 ธันวาคม 1946) ได้มี newspaperman อเมริกันและผู้เขียน [3]เขาถูกรู้จักกันดีในเรื่องสั้นของเขาฉลองภพบรอดเวย์ในนิวยอร์คที่เกิดขึ้นจากยุค Prohibition การ Yorkers ใหม่รุ่น "เดมอน Runyon อักขระ" evoked ชนิดสังคมโดดเด่นจากบรู๊คลินหรือมิดสีมอนด์ คำคุณศัพท์ "Runyonesque" อ้างอิงถึงชนิดของอักขระเช่นเดียวกับชนิดของสถานการณ์และกล่องโต้ตอบที่แสดง Runyon [4] เขาปั่นนิทานอันอ่อนหวาน และอารมณ์ขันที่ น่าไป hustlers นักแสดง อันธพาล ไม่กี่คนไป โดยที่ชื่อ "จัตุรัส" ร่วมค้นสีสันเช่น "นาธานดีทรอยต์ แทน"เบนนี่มา "บิ๊ก Jule," "Harry ม้า "ดีเวลา Charley,""Dave ครับ หรือ " Seldom Seen เด็ก" ลักษณะพื้นถิ่นตอนโดดเด่นของเขาเรียกว่า "Runyonese": ส่วนผสมของเสียงอย่างเป็นทางการและสีสันสแลง เกือบตลอดเวลา ในปัจจุบันกาล สะอาด ปราศจากหด เขามีเครดิตกับ coining วลี "Hooray เฮนรี" คำนี้ใช้ในภาษาอังกฤษแบบอังกฤษเพื่ออธิบายการชั้นสูง เสียงมาแล้วด้วย หยิ่งอะไรโลกสมมติของ Runyon รู้จักไปพวกดนตรีและตุ๊กตาตามสองเรื่องราวของเขา "เดอะไอดีลของมิสซาราห์น้ำตาล" และ "ความดันโลหิต" [5] ดนตรีนอกจากนี้มิตรอักขระและองค์ประกอบเรื่องราวจากเรื่อง Runyon ไม่กี่อื่น ๆ ส่วนใหญ่ "เลือกผู้ชนะ" ฟิล์มเครื่องหมายนางสาวน้อย (และเป็นสอง remakes โจนส์อกตรมและหมาย 1980 นางสาวน้อย) เพิ่มขึ้นจากเรื่องสั้นของเขาชื่อเดียวกันRunyon ยังเป็นผู้สื่อข่าวหนังสือพิมพ์ที่รู้จักกันดี ครอบคลุมกีฬาและข่าวสารทั่วไปในทศวรรษที่ผ่านมาสิ่งพิมพ์ต่าง ๆ และจากองค์กรอาชญากรรมของ William Hearst แรนโดล์ฟ แล้วเรื่องนิยายของเขา เขาเขียนบทความจดจำดี "ปัจจุบันกาล" ในนอก Franklin Delano รูสเวลต์ประธานาธิบดีในปี 1933 บริการสากล การ Hearst ซินดิเคท ซึ่งผสานกับบริการข่าวสารนานาชาติเป็นเจ้าของร่วมในปีค.ศ. 1937

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

อัลเฟรดเดม่อนรันเยิ้น ( 4 ตุลาคม 1880 [ 1 ] [ 2 ] – 10 ธันวาคม 2489 ) เป็นนักหนังสือพิมพ์ชาวอเมริกันและผู้เขียน [ 3 ]

เขาเป็นที่รู้จักดีที่สุดสำหรับเรื่องสั้นฉลองโลกของบรอดเวย์ในนิวยอร์กเมืองที่ขยายตัวออกจากข้อห้ามยุค ในนิวยอร์ก ในรุ่นของเขา , " เดม่อนรันเยิ้นตัวละคร " ปรากฏโดดเด่นทางสังคมประเภทจาก Brooklyn หรือ Midtown Demi Mondeคำคุณศัพท์ " runyonesque " หมายถึงชนิดของตัวละคร ตลอดจนประเภทของสถานการณ์และกล่องรันเยิ้นปรากฎ . [ 4 ] เขาเรียกอารมณ์ขันและอารมณ์นิทานของการพนัน , hustlers นักแสดง และอันธพาลน้อยที่ไปโดยชื่อ " จัตุรัส " ชอบชื่อเล่นสีสันเช่น " นาธาน ดีทรอยต์ แทน " เบนนี่ southstreet " ใหญ่ " จูล " แฮร์รี่ม้า " , " เวลาดี ชาร์ลี" เดฟ " เพื่อน " หรือ " ไม่ค่อยเห็นเด็ก สไตล์ " พื้นถิ่นโดดเด่นของเขาเป็นที่รู้จักกันเป็น " runyonese " : ส่วนผสมของคำพูดที่มีสีสันและสแลงเกือบตลอดเวลาในกาลปัจจุบัน และมักปราศจากการหด เขาเป็นเครดิตกับการสร้างวลี " ไชโย เฮนรี่ " , ระยะเวลาที่ใช้ในขณะนี้ในอังกฤษอธิบายชนชั้นสูงดังปากหยิ่ง

แล้วก็บ่นรันเยิ้นเป็นโลกสมมติเป็นที่รู้จักแก่ประชาชนทั่วไปผ่านทางพวกดนตรีและตุ๊กตาจากสองเรื่องของเขา " ไอดีลนางสาวซาราห์ บราวน์ " และ " ความดัน " เลือด [ 5 ] ดนตรีนอกจากนี้ยืมตัวละครและองค์ประกอบเรื่องจากไม่กี่อื่น ๆรันเยิ้นเรื่องราวส่วนใหญ่ยวด " เลือกผู้ชนะ . เครื่องหมายพลาดภาพยนตร์เล็ก ๆน้อย ๆ ( และ remakes สอง ,โจนส์เศร้าและ 1980 นางสาวเครื่องหมาย ) เพิ่มขึ้นจากเรื่องสั้นของเขาในชื่อเดียวกัน

รันเยิ้น ก็เป็น ที่รู้จักกันดี นักข่าวหนังสือพิมพ์ที่ครอบคลุมกีฬาและข่าวทั่วไปสำหรับหลายทศวรรษ และสิ่งพิมพ์ต่าง ๆที่เป็นเจ้าของโดย William Randolph Hearst องค์กร . แล้วที่มีชื่อเสียงสำหรับนิยายของเขาเขาเขียนก็จำได้ " ปัจจุบันกาล " บทความในพิธีสาบานตนเข้ารับตำแหน่งประธานาธิบดีแฟรงคลินเดลาโน รูสเวลท์ในปี 1933 สำหรับบริการสากล เป็นองค์กรที่ตั้งซึ่งถูกรวมเข้ากับ Co เป็นเจ้าของข่าวนานาชาติบริการในมลรัฐ