Guessing from Context Dubin ( 1993)

Guessing from Context
Dubin ( 1993) guessing from context as a way of dealing with unfamiliar vocabulary in unedited selections has been suggested widely by L1 and L2 reading specialists.
Nation and Coady (1988) claim that there are two types of contexts.
The first type is the context within the text, which includes morphological, semantic and syntactic information in a specific text.
The second one is the general context, or non-textual context, which is the background knowledge the reader has about the subjects being read.
Williams (1985) agrees with Nation and Coady in considering the specific context as ‘‘the other words and sentences that surround that word. It follows that other words in the context of the unfamiliar word often ‘throw light on’ its meaning. These other words can be found in the sentence containing the unknown word or other sentences beyond the sentence of the unknown item.
McCarthy (1988) sees context as within the text itself i.e. the morphological, syntactic, and discourse information, which can be classified and described in terms of general features.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

คาดเดาจากบริบท Dubin (1993) คาดเดาจากบริบทเป็นวิธีการจัดการกับคำศัพท์ที่ไม่คุ้นเคยในการเลือกไม่มีการแก้ไขได้ถูกแนะนำอย่างแพร่หลาย โดยผู้เชี่ยวชาญอ่าน L1 และ L2ประเทศและเรียกร้อง Coady (1988) ว่า มีอยู่สองชนิดของบริบท ประเภทแรกคือ บริบทภายในข้อความ ซึ่งประกอบด้วยข้อมูลสัณฐาน ตรรก และทางไวยากรณ์ในข้อความระบุสองคือ บริบททั่วไป หรือมีบริบทไม่ใช่ต้นฉบับเดิม ซึ่งเป็นความรู้พื้นหลังอ่านเกี่ยวกับเรื่องที่อ่าน วิลเลียมส์ (1985) เห็นด้วยกับชาติและ Coady ในการพิจารณาบริบทเป็น '' คำและประโยคที่คำนั้นล้อมรอบอื่น ๆ มันตามที่คำอื่น ๆ ในบริบทของคำที่ไม่คุ้นเคยมักจะ 'โยนไฟบน' ความหมาย คำเหล่านี้สามารถพบได้ในประโยคที่ประกอบด้วยคำที่ไม่รู้จักหรือประโยคอื่น ๆ นอกเหนือจากประโยคของรายการที่ไม่รู้จักแมคคาร์ธี (1988) เห็นบริบทเป็นภายในตัวข้อความเองเช่นสัณฐาน ทาง ไวยากรณ์ และวาทกรรม ซึ่งสามารถจำแนก และอธิบายในแง่ของคุณสมบัติทั่วไป

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

คาดเดาจากบริบท
Dubin (1993) การคาดเดาจากบริบทเป็นวิธีการจัดการกับคำศัพท์ที่ไม่คุ้นเคยในการเลือกตัดต่อได้รับการแนะนำอย่างกว้างขวางโดย L1 และ L2 ผู้เชี่ยวชาญการอ่าน.
เนชั่นและ Coady (1988) อ้างว่ามีสองประเภทของบริบท.
ประเภทแรก เป็นบริบทในข้อความซึ่งรวมถึงลักษณะทางสัณฐานวิทยาและความหมายประโยคข้อมูลในข้อความที่ระบุ.
ที่สองคือบริบททั่วไปหรือบริบทที่ไม่ใช่ต้นฉบับเดิมซึ่งเป็นความรู้พื้นฐานที่อ่านมีเกี่ยวกับเรื่องที่ถูกอ่าน.
วิลเลียมส์ ( 1985) เห็นด้วยกับประเทศชาติและ Coady ในการพิจารณาบริบทเฉพาะ '' คำอื่น ๆ และประโยคที่ล้อมรอบคำว่า มันตามที่คำอื่น ๆ ในบริบทของคำที่ไม่คุ้นเคยมักจะ 'โยนไฟใน' ความหมายของมัน คำอื่น ๆ เหล่านี้สามารถพบได้ในประโยคที่มีคำที่ไม่รู้จักหรือประโยคอื่น ๆ นอกเหนือจากประโยคของรายการที่ไม่รู้จัก.
แมคคาร์ (1988) เห็นบริบทเป็นในข้อความของตัวเองเช่นข้อมูลทางสัณฐานวิทยาประโยคและวาทกรรมซึ่งสามารถจำแนกและ อธิบายในแง่ของคุณสมบัติทั่วไป

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

เดาจากบริบทดูบิน ( 1993 ) เดาจากบริบทเป็นวิธีจัดการกับคำศัพท์ที่ไม่คุ้นเคยในการเลือกได้รับการแนะนำอย่างกว้างขวางโดย unedited L1 และ L2 ผู้เชี่ยวชาญการอ่าน .ประเทศและโคดี้ ( 1988 ) อ้างว่า มี สอง ประเภท บริบท .ประเภทแรก คือ บริบทภายในข้อความ ซึ่งมีลักษณะทางวากยสัมพันธ์และความหมายข้อมูลในข้อความที่เฉพาะเจาะจง2 อย่าง คือ บริบททั่วไป หรือไม่ข้อความบริบทซึ่งเป็นผู้อ่านมีความรู้พื้นฐานเกี่ยวกับวิชาที่อ่านวิลเลียมส์ ( 1985 ) เห็นด้วยกับประเทศชาติและโคดี้ ในการพิจารณาบริบทที่เฉพาะเจาะจงเช่น " " อื่น ๆคำและประโยคที่ล้อมรอบคำนั้น มันเป็นไปตามที่คำอื่นในบริบทของคำที่ไม่คุ้นเคยมักจะ " โยนไฟในความหมายของมัน คำอื่น ๆ เหล่านี้สามารถพบได้ในประโยคที่มีคำที่ไม่รู้จัก หรือประโยคอื่นๆ นอกจากประโยคของรายการที่ไม่รู้จักแมคคาร์ธี ( 1988 ) เห็นบริบทเป็นภายในข้อความตัวเอง เช่น ลักษณะทางสัณฐานวิทยา ไวยากรณ์ และข้อมูลการซึ่งสามารถจำแนกและอธิบายในแง่ของลักษณะทั่วไป