In the past, major industrial accid

In the past, major industrial accidents tended to be seen as
just another part of the overall risk of doing business. It
was felt that it was just too expensive (if not impossible)
to analyse industrial systems in enough detail to be able to
manage the risks with any credibility.
In more recent times, reliability professionals have developed powerful tools (such as probabilistic or quantitative
risk assessment) to assess the cumulative probabilities of
failure and associated overall levels of risk inherent in
complex systems.
However, one limitation of these techniques, especially
when applied to protected systems, has been a tendency to
regard the probability of failure of the protected function
and protective device as fixed. This leads to the belief that
the only way to change the probability of multiple failures
associated with such systems is to change the hardware (in
other words, to modify the system), perhaps by adding more
protection or by replacing existing components with ones
which are thought to be more reliable.
In fact, it is now apparent that it is possible to vary both
the probability of failure of a protected function and (especially) the downtime of the protective device by adopting
suitable maintenance and operating policies. As a result, it
is also possible to reduce the probability of multiple failures
to almost any desired level within reason by adopting such
policies. (Zero is of course an unattainable ideal.)
The probability which is considered acceptable for any
multiple failure depends on its consequences. Sometimes
levels of acceptability are specified by regulatory authorities, but in the vast majority of cases the assessment has to be
made by the users of the asset. Since these consequences
vary hugely from system to system, what is deemed to be
acceptable varies equally widely. This means that there no
universal standards of risk that can be applied to all systems of a particular type (at least, not yet).
But someone has to make a decision as to what level of
risk is acceptable before it is possible to decide what must
be done to design, operate and maintain protected systems. (In fact, merely persuading senior people to accept
that this is a manageable variable which they must therefore manage is currently one of the biggest challenges
facing maintenance professionals.)

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ในอดีต อุบัติเหตุอุตสาหกรรมหลักมีแนวโน้มได้เป็น
เพียงอีกส่วนของความเสี่ยงโดยรวมของการทำธุรกิจ มัน
รู้สึกว่า ถูกแพงเพียงเกินไป (ถ้าไม่ไปไม่ได้)
เพื่อวิเคราะห์ระบบอุตสาหกรรมในรายละเอียดเพียงพอเพื่อให้สามารถ
จัดการความเสี่ยง มีความน่าเชื่อถือใด ๆ .
ในครั้งล่าสุด ผู้เชี่ยวชาญความน่าเชื่อถือมีพัฒนาเครื่องมือที่มีประสิทธิภาพ (เช่น probabilistic หรือเชิงปริมาณ
ประเมินความเสี่ยง) เพื่อประเมินกิจกรรมสะสมของ
ความล้มเหลวและเกี่ยวข้องโดยรวมระดับความเสี่ยงใน
ระบบซับซ้อน
อย่างไรก็ตาม ข้อจำกัดหนึ่งของเทคนิคเหล่านี้ โดยเฉพาะอย่างยิ่ง
เมื่อใช้ป้องกันระบบ มีแนวโน้มที่จะ
พิจารณาความเป็นไปได้ของความล้มเหลวของฟังก์ชันป้องกัน
และอุปกรณ์ป้องกันเป็นถาวร นี้นำไปสู่ความเชื่อที่
วิธีเดียวที่จะเปลี่ยนความเป็นไปได้ของความล้มเหลวหลาย
เกี่ยวข้อง ด้วยเช่นระบบคือการ เปลี่ยนแปลงฮาร์ดแวร์ (ใน
คำอื่น ๆ การปรับเปลี่ยนระบบ), ที โดยเพิ่มขึ้น
ป้องกัน หรือเปลี่ยนส่วนประกอบที่มีอยู่กับคน
ซึ่งเป็นความคิดที่จะเชื่อถือได้มาก.
ในความเป็นจริง มันเป็นขณะนี้ชัดเจนว่า เป็นการเปลี่ยนทั้ง
ความเป็นไปได้ของความล้มเหลวของฟังก์ชันป้องกันและ (โดยเฉพาะ) หยุดทำงานของอุปกรณ์ป้องกันโดยใช้
บำรุงรักษาที่เหมาะสมและการดำเนินนโยบายการ ดังนั้น มัน
ไปลดความเป็นไปได้ของความล้มเหลวหลาย
เกือบใด ๆ ต้องระดับภายในเหตุผล โดยการใช้เช่น
นโยบาย (เป็นศูนย์ได้แน่นอนเหมาะนั้น)
ความน่าเป็นซึ่งเป็นยอมรับใด ๆ
หลายความล้มเหลวขึ้นอยู่กับผลที่เกิดขึ้น บางครั้ง
ระดับ acceptability ถูกกำหนด โดยหน่วยงานกำกับดูแล แต่ในกรณีส่วนใหญ่ การประเมินความต้อง
โดยผู้ใช้ของสินทรัพย์นั้น ตั้งแต่ผลกระทบเหล่านี้
แตกต่างกันอย่างมหาศาลจากระบบการระบบ อะไรจะถือว่าเป็น
ยอมรับความแตกต่างกันเท่านั้น หมายความ ว่า ไม่มี
มาตรฐานสากลของความเสี่ยงที่สามารถใช้กับระบบทั้งหมดของชนิดนั้นๆ (น้อย ยังไม่ได้) .
แต่คนมีการตัดสินใจเกี่ยวกับระดับของ
ความเสี่ยงเป็นที่ยอมรับก่อนที่จะไปตัดสินใจอะไรต้อง
การออกแบบ งาน และการบำรุงรักษาระบบป้องกันการ (ในความเป็นจริง จูงใจคนอาวุโสยอมรับเพียง
เป็นตัวแปรที่สามารถจัดการได้ซึ่งพวกเขาจึงต้องจัดการอยู่หนึ่งที่ท้าทาย
หันหน้าเข้าหาผู้เชี่ยวชาญด้านบำรุงรักษา)

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ในอดีตที่ผ่านมาการเกิดอุบัติเหตุอุตสาหกรรมหลักที่สำคัญมีแนวโน้มที่จะถูกมองว่าเป็น
เพียงส่วนหนึ่งของความเสี่ยงโดยรวมของการทำธุรกิจอื่น มัน
ก็รู้สึกว่ามันเป็นเพียงราคาแพงเกินไป (ถ้าไม่ไปไม่ได้)
การวิเคราะห์ระบบอุตสาหกรรมในรายละเอียดมากพอที่จะสามารถที่จะ
บริหารจัดการความเสี่ยงที่มีความน่าเชื่อถือใด ๆ
ในช่วงเวลานี้ผู้เชี่ยวชาญด้านความน่าเชื่อถือได้มีการพัฒนาเครื่องมือที่มีประสิทธิภาพ (เช่นความน่าจะเป็นเชิงปริมาณหรือ
ความเสี่ยง การประเมิน) เพื่อประเมินความน่าจะเป็นสะสมของ
ความล้มเหลวโดยรวมและระดับของความเสี่ยงที่เกี่ยวข้องอยู่ใน
ระบบที่ซับซ้อน
แต่ข้อ จำกัด หนึ่งในเทคนิคเหล่านี้โดยเฉพาะอย่างยิ่ง
เมื่อนำมาใช้กับระบบการป้องกันที่ได้รับแนวโน้มที่จะ
มองว่าน่าจะเป็นของความล้มเหลวของฟังก์ชั่นการป้องกัน
และ อุปกรณ์ป้องกันการแก้ไข นี้นำไปสู่ความเชื่อที่ว่า
วิธีเดียวที่จะเปลี่ยนความน่าจะเป็นของความล้มเหลวหลาย
ที่เกี่ยวข้องกับระบบดังกล่าวคือการเปลี่ยนฮาร์ดแวร์ (ใน
คำอื่น ๆ ที่จะปรับเปลี่ยนระบบ) อาจจะโดยการเพิ่ม
การป้องกันหรือโดยการเปลี่ยนชิ้นส่วนที่มีอยู่กับคน
ที่มี คิดว่าจะน่าเชื่อถือมากขึ้น
ในความเป็นจริงก็คือตอนนี้เห็นได้ชัดว่ามันเป็นไปได้ที่จะแตกต่างกันไปทั้งสอง
น่าจะเป็นของความล้มเหลวของฟังก์ชั่นการป้องกันและ (โดยเฉพาะ) การหยุดทำงานของอุปกรณ์ป้องกันนี้โดยการ
บำรุงรักษาและการดำเนินนโยบายที่เหมาะสม เป็นผลให้มัน
เป็นไปได้ที่จะลดความน่าจะเป็นของความล้มเหลวหลาย
ไปเกือบทุกระดับที่ต้องการในเหตุผลดังกล่าวโดยการนำ
นโยบาย (ศูนย์เป็นหลักสูตรที่เหมาะไม่สามารถบรรลุได้).
ความน่าจะเป็นซึ่งถือว่าได้รับการยอมรับสำหรับ
ความล้มเหลวหลายขึ้นอยู่กับผลที่ตามมา บางครั้ง
ระดับของการยอมรับได้รับการกำหนดโดยหน่วยงานกำกับดูแล แต่ในส่วนใหญ่ของกรณีการประเมินจะต้องมีการ
ทำโดยผู้ใช้ของสินทรัพย์นั้น เนื่องจากผลกระทบเหล่านี้
แตกต่างกันอย่างมหาศาลจากระบบไปยังระบบสิ่งที่จะถือว่าเป็น
ที่ยอมรับได้แตกต่างกันไปอย่างเท่าเทียมกันอย่างกว้างขวาง ซึ่งหมายความว่ามีไม่มี
มาตรฐานสากลของความเสี่ยงที่สามารถนำไปใช้กับทุกระบบของประเภทใดประเภทหนึ่ง (อย่างน้อยยังไม่ได้)
แต่มีบางคนที่จะทำให้การตัดสินใจเป็นสิ่งที่ระดับของ
ความเสี่ยงที่เป็นที่ยอมรับก่อนที่จะเป็นไปได้ที่จะตัดสินใจว่า ต้อง
ทำได้ในการออกแบบดำเนินการและบำรุงรักษาระบบการป้องกัน (ในความเป็นจริงเป็นเพียงการจูงใจผู้สูงอายุที่จะยอมรับ
ว่านี่คือตัวแปรจัดการที่พวกเขาจึงต้องจัดการในปัจจุบันคือหนึ่งในความท้าทายที่ใหญ่ที่สุด
หันหน้าไปทางผู้เชี่ยวชาญด้านการบำรุงรักษา).

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ในอดีต อุบัติเหตุส่วนใหญ่มีแนวโน้มที่จะเห็นเป็น
อีกส่วนหนึ่งของความเสี่ยงโดยรวมของการทำธุรกิจ มัน
รู้สึกมันแพงเกินไป ( ถ้าเป็นไปได้ )
วิเคราะห์ระบบอุตสาหกรรมในรายละเอียดเพียงพอที่จะสามารถจัดการกับความเสี่ยงเงิน
.
เมื่อเร็ว ๆ นี้ ผู้เชี่ยวชาญด้านความน่าเชื่อถือได้พัฒนาเครื่องมือที่มีประสิทธิภาพ ( เช่นปริมาณ
ความน่าจะเป็นหรือการประเมินความเสี่ยงเพื่อประเมินความน่าจะเป็นสะสมของ
ความล้มเหลวและเกี่ยวข้องโดยรวมระดับความเสี่ยงสืบเนื่องใน

ระบบซับซ้อน อย่างไรก็ตาม หนึ่งข้อ จำกัด ของเทคนิคเหล่านี้ โดยเฉพาะอย่างยิ่ง
เมื่อใช้กับระบบป้องกัน มีแนวโน้มที่จะ
เรื่องความน่าจะเป็นของความล้มเหลวของการป้องกันและฟังก์ชัน
อุปกรณ์ป้องกันเป็นถาวร นี้นำไปสู่ความเชื่อว่า
วิธีเดียวที่จะเปลี่ยนความน่าจะเป็นของความล้มเหลวหลาย
ที่เกี่ยวข้องกับระบบดังกล่าวคือการเปลี่ยนฮาร์ดแวร์ ( ในคำอื่น ๆ
, การปรับเปลี่ยนระบบ ) , บางทีอาจจะโดยการเพิ่มการป้องกันมากขึ้น
หรือโดยการเปลี่ยนส่วนประกอบที่มีอยู่
ที่คิดว่ามีความน่าเชื่อถือมากขึ้น .
ในความเป็นจริง ก็คือตอนนี้ชัดเจนว่า เป็นไปได้ที่แตกต่างกันทั้ง
ความน่าจะเป็นของความล้มเหลวของการคุ้มครองการทำงานและ ( โดยเฉพาะ ) หยุดทำงานของอุปกรณ์ป้องกันโดยการรักษาที่เหมาะสมและดำเนินการนโยบาย
. เป็นผลให้มัน
สามารถลดความน่าจะเป็นของความล้มเหลวหลาย
เกือบทุกระดับที่ต้องการภายในเหตุผล ด้วยการใช้นโยบายดังกล่าว

( ศูนย์จะแน่นอนเหมาะ เอื้อมไม่ถึง )
ความน่าจะเป็นที่เป็นที่ยอมรับสำหรับ
หลายล้มเหลวขึ้นอยู่กับผลของ ระดับของการยอมรับ บางครั้ง
ระบุไว้โดยหน่วยงานกำกับดูแล แต่ในส่วนใหญ่ของกรณีการประเมินต้อง
ทำโดยผู้ใช้ของสินทรัพย์ เนื่องจากผลกระทบเหล่านี้
แตกต่างกันเป็นอย่างมากจากระบบไปยังระบบ สิ่งที่ถือว่าเป็นเท่าเทียมกัน
ยอมรับแตกต่างกันไปอย่างกว้างขวางซึ่งหมายความว่าไม่มี
สากลมาตรฐานความเสี่ยงที่สามารถใช้กับระบบที่จัดอยู่ในประเภท ( อย่างน้อยก็ยังไม่ใช่ตอนนี้ ) .
แต่บางคนมีการตัดสินใจว่าระดับความเสี่ยงที่ยอมรับได้ของ
ก่อนที่มันจะเป็นไปได้ที่จะตัดสินใจว่าต้อง
าการออกแบบ การใช้งาน และบำรุงรักษาป้องกัน ระบบ ( ในความเป็นจริง เพียงชักชวนให้ผู้สูงอายุยอมรับ
นี้คือตัวแปรดังนั้นจึงต้องบริหารจัดการ ซึ่งปัจจุบันเป็นหนึ่งในความท้าทายที่ใหญ่ที่สุด

) ซึ่งบำรุงรักษามืออาชีพ