IntroductionAccording to the report

Introduction
According to the report by the Natural Resources Defense Council 2012 (Gunders, 2012), “getting food to our tables eats up 10 percent of the total U.S. energy budget, uses 50 percent of U.S. land, and swallows 80 percent of freshwater consumed in the United States. Yet, 40 percent of food in the United States today goes uneaten…” and more than 95 percent of food waste ends up in landfills (US EPA, 2014b). The egregious amount of food waste has raised concerns not only about the waste of energy and resources to produce the food, but also over the disposal of the food in landfills, because the food waste in landfills breakdowns and releases methane (CH4), a much more potent greenhouse gas (GHG) than carbon dioxide (CO2). Currently, landfills have become the third largest source of CH4 emissions in the United States and have accounted for 18% of the total methane emissions there (US EPA, 2015).

Many researchers have proposed diverting food waste from landfills as a solution to reduce CH4 emissions in the United States. Amongst all of the diverting technologies, composting is the method recommended the most, because it is able to reduce waste disposal in landfills, while simultaneously recycling organic materials by converting them into a beneficial product. In the composting process, organics decompose and stabilize in an aerobic condition. The final product, compost, can be used as a soil amendment that improves soil texture and fertility and thus reduces the use of synthetic fertilizers applied to the soil (US EPA, 2009). In addition to the usage of compost as a fertilizer, applying compost to the soil may increase the carbon storage capacity within the soil, which reduces GHG emissions into the atmosphere (Saer et al., 2013). Composting is also superior to other food waste recycling technologies, such as anaerobic digestion and incineration, because it is easier to start and manage (US EPA, 2009), has better economic performance at a small scale (Murphy and Power, 2006), produces safer by-products, and releases less GHG emissions (Andersen et al., 2011).

Despite many benefits, the application of food waste composting remains low, i.e., only 8.3% of 36 million tons of food waste generated were recycled in 2011 (US EPA, 2014b). The concentrated food waste composting is even rare in the U.S. and is faced with many challenges, including (1) the food waste is created every day and easy to become putrid, which increases household’s and waste management companies’ workload on food wastes collection and sorting; (2) composting facilities find it difficult to discover end users to utilize the compost, and thus cannot make revenue by selling it to offset operating costs (Murphy and Power, 2006); (3) some composting technologies, such as Windrow, operate in open air, with feedstocks and operating conditions varying greatly in seasons and weather as a result the product quality is difficult to control; (4) the exhaust with its unpleasant odor can arouse objection in local communities.

In order to promote food waste recycling, Kean University (KU) initiated a composting project by establishing a composter at its Union campus (shown in Fig. 1). The composting project addressed current challenges in composting by making several significant improvements in the composting system design.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

แนะนำตามรายงานของ 2012 สภาป้องกันทรัพยากรธรรมชาติ (Gunders, 2012), "การอาหารโต๊ะกินขึ้นร้อยละ 10 ของงบประมาณพลังงานสหรัฐฯ รวม ใช้ 50 เปอร์เซ็นต์ของที่ดินสหรัฐอเมริกา และกลืน 80% ของน้ำจืดบริโภคในสหรัฐอเมริกา ยัง 40 เปอร์เซ็นต์ของอาหารในไทยวันนี้ไป uneaten..." และมากกว่าร้อยละ 95 ของเสียอาหารจบลงในหลุมฝังกลบ (EPA, 2014b) จำนวนอาหารขยะอย่างมหันต์ได้ยกไม่เพียงเกี่ยวกับการเสียพลังงาน และทรัพยากรในการผลิตอาหาร แต่ยังผ่านการจำหน่ายอาหารในหลุมฝังกลบ เนื่องจากอาหารขยะในขยะ breakdowns และรุ่นมีเทน (CH4), มีศักยภาพมากขึ้นก๊าซเรือนกระจก (GHG) กว่าก๊าซคาร์บอนไดออกไซด์ (CO2) ปัจจุบัน ฝังกลบได้กลายเป็น แหล่งใหญ่เป็นอันดับสามของปล่อย CH4 ในสหรัฐ และมีสัดส่วน 18% ของจำนวนการปล่อยก๊าซมีเทนมี (EPA, 2015)Many researchers have proposed diverting food waste from landfills as a solution to reduce CH4 emissions in the United States. Amongst all of the diverting technologies, composting is the method recommended the most, because it is able to reduce waste disposal in landfills, while simultaneously recycling organic materials by converting them into a beneficial product. In the composting process, organics decompose and stabilize in an aerobic condition. The final product, compost, can be used as a soil amendment that improves soil texture and fertility and thus reduces the use of synthetic fertilizers applied to the soil (US EPA, 2009). In addition to the usage of compost as a fertilizer, applying compost to the soil may increase the carbon storage capacity within the soil, which reduces GHG emissions into the atmosphere (Saer et al., 2013). Composting is also superior to other food waste recycling technologies, such as anaerobic digestion and incineration, because it is easier to start and manage (US EPA, 2009), has better economic performance at a small scale (Murphy and Power, 2006), produces safer by-products, and releases less GHG emissions (Andersen et al., 2011).Despite many benefits, the application of food waste composting remains low, i.e., only 8.3% of 36 million tons of food waste generated were recycled in 2011 (US EPA, 2014b). The concentrated food waste composting is even rare in the U.S. and is faced with many challenges, including (1) the food waste is created every day and easy to become putrid, which increases household’s and waste management companies’ workload on food wastes collection and sorting; (2) composting facilities find it difficult to discover end users to utilize the compost, and thus cannot make revenue by selling it to offset operating costs (Murphy and Power, 2006); (3) some composting technologies, such as Windrow, operate in open air, with feedstocks and operating conditions varying greatly in seasons and weather as a result the product quality is difficult to control; (4) the exhaust with its unpleasant odor can arouse objection in local communities.In order to promote food waste recycling, Kean University (KU) initiated a composting project by establishing a composter at its Union campus (shown in Fig. 1). The composting project addressed current challenges in composting by making several significant improvements in the composting system design.

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

แนะนำตามรายงานโดยสภาป้องกันทรัพยากรธรรมชาติ 2012 ( gunders , 2012 ) , " การอาหารตารางของเรากินขึ้น 10 เปอร์เซ็นต์ของพลังงานทั้งหมดของงบประมาณ ใช้ 50 เปอร์เซ็นต์ของที่ดินของสหรัฐฯและกลืน 80 เปอร์เซ็นต์ของน้ำจืดที่บริโภคในประเทศสหรัฐอเมริกา . อีก 40 เปอร์เซ็นต์ของอาหารในสหรัฐอเมริกา uneaten วันนี้ไป . . . . . . . " และมากกว่าร้อยละ 95 ของเศษอาหารจบลงในหลุมฝังกลบ ( US EPA , 2014b ) จํานวนเงินที่ชั่วร้ายของเศษอาหารที่มีความกังวล ไม่เพียง แต่เกี่ยวกับการเสียพลังงานและทรัพยากรในการผลิตอาหาร แต่ยังมากกว่าการกำจัดอาหารขยะในหลุมฝังกลบ เพราะอาหารในหลุมฝังกลบ breakdowns และปล่อยก๊าซมีเทน ( ร่าง ) , ก๊าซเรือนกระจก ( GHG ) ที่มีศักยภาพมากขึ้นกว่าคาร์บอนไดออกไซด์ ( CO2 ) ปัจจุบันสิ่งแวดล้อมได้กลายเป็นแหล่งที่มาของการปล่อยร่างที่สามที่ใหญ่ที่สุดในสหรัฐอเมริกาและมีสัดส่วน 18% ของการปล่อยก๊าซมีเทนทั้งหมดมี ( US EPA , 2015 )นักวิจัยหลายคนได้เสนอเอาเศษอาหารจากหลุมฝังกลบเป็นวิธีที่จะลดการปล่อยร่างในสหรัฐอเมริกา ในหมู่ทั้งหมดของการโอนเทคโนโลยีการหมัก คือ วิธีที่แนะนำมากที่สุด เพราะมันสามารถลดขยะในหลุมฝังกลบ และในขณะเดียวกันการรีไซเคิลวัสดุอินทรีย์โดยการแปลงพวกเขาเป็นผลิตภัณฑ์ที่เป็นประโยชน์ ในกระบวนการทำปุ๋ยหมักอินทรีย์ย่อยสลาย , และความมั่นคงในภาวะแอโรบิค ผลิตภัณฑ์สุดท้าย , ปุ๋ยหมัก , สามารถใช้เป็นปรับปรุงดินที่ช่วยเพิ่มเนื้อดินและความอุดมสมบูรณ์ และดังนั้นจึง ลดการใช้ปุ๋ยสังเคราะห์ที่ใช้กับดิน ( US EPA , 2009 ) นอกจากการใช้ปุ๋ยหมักเป็นปุ๋ย การใช้ปุ๋ยหมักในดินอาจเพิ่มคาร์บอนความจุภายในดิน ซึ่งจะช่วยลดการปล่อยก๊าซเรือนกระจกสู่บรรยากาศ ( saer et al . , 2013 ) ปุ๋ยหมักยังเหนือกว่าเทคโนโลยีอื่น ๆอาหารขยะรีไซเคิล เช่น การหมัก และเผา เพราะมันเป็นเรื่องง่ายที่จะเริ่มต้นและจัดการ ( US EPA , 2009 ) ได้ดีกว่า ประสิทธิภาพทางเศรษฐกิจในระดับเล็ก ( เมอร์ฟี่และพลังงาน , 2006 ) , สร้างความปลอดภัยผลิตภัณฑ์ , และออกน้อยกว่าการปล่อยก๊าซเรือนกระจก ( Andersen et al . , 2011 )แม้จะมีประโยชน์มากมาย การใช้ปุ๋ยหมักเศษอาหารยังคงต่ำ คือ เพียงร้อยละ 8.3 36 ล้านตันของเศษอาหารที่สร้างขึ้นถูกรีไซเคิลใน 2011 ( US EPA , 2014b ) เศษอาหารหมักเข้มข้น แม้จะหายาก ในสหรัฐฯ และต้องเผชิญกับความท้าทายมากมาย ได้แก่ ( 1 ) กากอาหารถูกสร้างขึ้นทุกวันและง่ายต่อการบูด ซึ่งเพิ่มครัวเรือนและของเสียของ บริษัท จัดการภาระงานในการเก็บรวบรวมของเสียอาหารและการเรียงลำดับ และ ( 2 ) การทำปุ๋ยหมักเครื่องหายากเพื่อค้นหาผู้ใช้การใช้ปุ๋ยหมัก และดังนั้นจึง ไม่สามารถสร้างรายได้ โดยการขายเพื่อชดเชยค่าใช้จ่ายในการดำเนินงาน ( เมอร์ฟี่และพลังงาน , 2549 ) ; ( 3 ) ใช้เทคโนโลยี เช่น วินเดรา , ทํางานในการเปิดแอร์ กับวัตถุดิบและสภาวะอากาศเปลี่ยนแปลงอย่างมากในฤดูกาลและเป็นผลให้คุณภาพของผลิตภัณฑ์เป็นเรื่องยากที่จะควบคุมและ 4 ) ไอเสียมีกลิ่นอันไม่พึงประสงค์ สามารถกระตุ้นการคัดค้านในโล ชุมชน แคลเพื่อส่งเสริมอาหารขยะรีไซเคิล , Kean มหาวิทยาลัย ( KU ) ริเริ่มโครงการหมักโดยการจัดตั้งวิทยาเขตของ WF360B สหภาพ ( แสดงในรูปที่ 1 ) โครงการทำปุ๋ยหมักหรือปุ๋ยหมักโดยความท้าทายในปัจจุบันทำให้การปรับปรุงที่สำคัญหลายแห่งในการหมัก ในการออกแบบระบบ