Soil salinity is an important growt

Soil salinity is an important growth-limiting factor for most non-halophytic plants. Salts inhibit plant growth by osmotic stress, nutritional imbalance, and specific ion toxicity (Cornillon and Palliox, 1997). Worldwide, about one-third of irrigated arable land is already affected and that level is still rising (Lazof and Bernstein, 1999 and Singla and Garg, 2005). Among the several measures being used to sustain agriculture in the saline affected areas, the most attractive one is the use of salt tolerant varieties with appropriate agronomic practices. Application of nitrogenous fertilizers reduces the adverse effect of salinity on plant growth and development (Shen et al., 1994 and Magdalena et al., 2003). However, over fertilization with nitrogenous fertilizer may contribute to soil salinization and increasing the negative effect of soil salinity on plant growth (Magdalena et al., 2003).

Mulberry (Morus spp.; Moraceae) is an economically important plant being cultivated for fruits and leaves, though in sericulture the emphasis is on leaves to feed the silkworm (Bombyx mori L.). Since the cost of mulberry leaf production was estimated to be more than 60% of the total cost of silkworm cocoon production ( Das and Krishnaswami, 1965), efforts are being done to develop new varieties and agronomic practices to increase the leaf productivity to sustain profitability in sericulture. The general requirement of urea for mulberry plantation in India was estimated as 330 kg/ha year ( Ray et al., 1973). This excessive use of chemical fertilizers has been found deleterious to the silkworm growth and developments in addition to the soil degradation it causes. Therefore, recently emphasis has been shifted to replace chemical fertilizers with biological materials ( Sudhakar et al., 2000). Beneficial effect of application of Azatobactor in mulberry leaf production was established and demonstrated by Das et al., 1990, Das et al., 1994 and Das et al., 1996 and Gangwar and Thengavelu (1992). Advantages of foliar application of bacterial biofertlizer on mulberry leaf production was also reported by Sudhakar et al. (2000). However, no information is available on the effect of nitrogenous fertilizers on the growth and development of mulberry under salinity, though India is having more than 7.61 Mha of saline affected land. Therefore, the objective of the study is to understand whether application of nitrogenous fertilizers, particularly the biofertilizer, Azatobactor chroococcum, alleviates or aggravates the detrimental effects of salinity on the growth and developments in mulberry.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ดินเค็มคือ การจำกัดการเจริญเติบโตปัจจัยที่สำคัญสำหรับพืชมากที่สุดไม่ใช่-halophytic เกลือขัดขวางการเจริญเติบโตของพืช โดยการออสโมติกความเครียด ความไม่สมดุลทางโภชนาการ และความเป็นพิษเฉพาะไอออน (Cornillon และ Palliox, 1997) ทั่วโลก ประมาณหนึ่งในสามของที่ดินเพาะปลูกยามแล้วได้รับผลกระทบ และระดับที่ยังคงสูงขึ้น (Lazof และนาร์ดเบิร์นส ไตน์ 1999 และ Singla และ Garg, 2005) ระหว่างมาตรการต่าง ๆ ที่ใช้เพื่อให้เกษตรในพื้นที่ได้รับผลกระทบ saline หนึ่งน่าสนใจที่สุดคือ การใช้พันธุ์ทนกับเกลือด้วยลักษณะทางปฏิบัติที่เหมาะสม ใช้ปุ๋ยไนโตรจีนัสช่วยลดผลร้ายของเค็มพืชเจริญเติบโตและการพัฒนา (Shen et al., 1994 และมักดาเลนาและ al., 2003) อย่างไรก็ตาม ผ่านการปฏิสนธิด้วยปุ๋ยไนโตรจีนัสอาจนำไปสู่ดิน salinization และเพิ่มผลกระทบของดินเค็มในเจริญเติบโตของพืช (มักดาเลนาและ al., 2003)ใบหม่อน (Morus โอ Moraceae) เป็นพืชสำคัญทางเศรษฐกิจกำลัง cultivated สำหรับผลไม้และใบไม้ แม้ใน sericulture เน้นอยู่ในใบเลี้ยงไหม (ไหม L.) เนื่องจากต้นทุนการผลิตใบหม่อนมีประมาณ กว่า 60% ของต้นทุนรวมของการผลิตรังไหม (Das และ Krishnaswami, 1965), ความพยายามกำลังทำการพัฒนาสายพันธุ์ใหม่และลักษณะทางปฏิบัติเพื่อเพิ่มผลผลิตใบหนุนกำไรใน sericulture มีประเมินความต้องการทั่วไปของยูเรียในสวนหม่อนในอินเดียเป็น 330 กิโลกรัม/ฮา ปี (เรย์ et al., 1973) ใช้ปุ๋ยเคมีมากเกินไปพบร้ายไหมเจริญเติบโตและพัฒนาเพิ่มเติมจากการสลายตัวของดินที่จะทำให้ ดังนั้น เมื่อเร็ว ๆ นี้เน้นได้ถูกเปลี่ยนแทนปุ๋ยเคมีกับวัสดุชีวภาพ (Sudhakar et al., 2000) ผลประโยชน์การใช้งานของ Azatobactor ในการผลิตใบหม่อนก่อตั้งขึ้น และแสดงโดย Das และ al., 1990, Das et al., 1994 และ Das et al., 1996 และ Gangwar และ Thengavelu (1992) ข้อดีของการใช้แบคทีเรีย biofertlizer ในการผลิตใบหม่อน foliar ยังรายงานโดย Sudhakar et al. (2000) อย่างไรก็ตาม ไม่มีข้อมูลผลของปุ๋ยไนโตรจีนัสในการเจริญเติบโตและพัฒนาของหม่อนภายใต้เค็ม แม้ว่าอินเดียจะมีมากกว่า 7.61 Mha saline ที่ดินที่ได้รับผลกระทบ ดังนั้น วัตถุประสงค์ของการศึกษาคือการ ทำความเข้าใจว่า โปรแกรมประยุกต์ของไนโตรจีนัสปุ๋ย โดยเฉพาะอย่างยิ่ง biofertilizer, Azatobactor chroococcum, alleviates หรือ aggravates ผลผลดีของเค็มเจริญเติบโตและพัฒนาในสา

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ความเค็มของดินเป็นปัจจัยสำคัญที่ จำกัด การเจริญเติบโตสำหรับพืชที่ไม่ใช่ halophytic มากที่สุด เกลือยับยั้งการเจริญเติบโตของพืชจากความเครียดดันไม่สมดุลทางโภชนาการและความเป็นพิษไอออนเฉพาะ (Cornillon และ Palliox, 1997) ทั่วโลกประมาณหนึ่งในสามของพื้นที่เพาะปลูกในเขตชลประทานได้รับผลกระทบอยู่แล้วและเป็นระดับที่ยังคงเพิ่มขึ้น (Lazof และสเตน, ปี 1999 และ Singla และ Garg, 2005) ท่ามกลางมาตรการหลายอย่างถูกนำมาใช้ในการรักษาการเกษตรในพื้นที่ที่ได้รับน้ำเกลือที่หนึ่งที่น่าสนใจที่สุดคือการใช้พันธุ์ทนเค็มกับการปฏิบัติทางการเกษตรที่เหมาะสม การประยุกต์ใช้ปุ๋ยไนโตรเจนจะช่วยลดผลกระทบของความเค็มต่อการเจริญเติบโตของพืชและการพัฒนา (Shen et al., 1994 และแมกดาเลนา et al., 2003) อย่างไรก็ตามในช่วงการปฏิสนธิกับปุ๋ยไนโตรเจนอาจนำไปสู่ความเค็มของดินและเพิ่มผลกระทบของความเค็มของดินต่อการเจริญเติบโตของพืช (Magdalena et al., 2003). หม่อน (Morus spp .; Moraceae) เป็นพืชเศรษฐกิจที่สำคัญได้รับการเพาะปลูกสำหรับผักและผล ใบแม้ว่าจะอยู่ในหม่อนไหมเน้นอยู่บนใบที่จะเลี้ยงตัวไหม (Bombyx สุดตา L. ) เนื่องจากต้นทุนการผลิตใบหม่อนได้รับการคาดว่าจะมีมากกว่า 60% ของต้นทุนรวมของการผลิตรังไหม (ดาสและ Krishnaswami, 1965) ความพยายามที่มีการกระทำที่จะพัฒนาพันธุ์ใหม่และการปฏิบัติทางการเกษตรเพื่อเพิ่มผลผลิตใบที่จะรักษาผลกำไร ในการปลูกหม่อนเลี้ยงไหม ความต้องการทั่วไปของยูเรียสำหรับการเพาะปลูกหม่อนในอินเดียอยู่ที่ประมาณ 330 กิโลกรัมเป็น / ไร่ปี (เรย์ et al., 1973) นี้ใช้มากเกินไปของปุ๋ยเคมีที่ได้รับพบว่าเป็นอันตรายต่อการเจริญเติบโตและการพัฒนาไหมนอกเหนือไปจากการย่อยสลายในดินจะทำให้ ดังนั้นเมื่อเร็ว ๆ นี้ได้รับการเน้นขยับไปแทนที่ปุ๋ยเคมีด้วยวัสดุทางชีวภาพ (Sudhakar et al., 2000) ผลประโยชน์ของการประยุกต์ใช้ในการผลิต Azatobactor ใบหม่อนได้รับการจัดตั้งขึ้นและแสดงให้เห็นโดยดา et al., 1990, ดา et al., 1994 และดา et al., 1996 และ Gangwar และ Thengavelu (1992) ข้อดีของทางใบของ biofertlizer แบคทีเรียในการผลิตใบหม่อนได้รับการรายงานโดย Sudhakar et al, (2000) แต่ไม่มีข้อมูลเกี่ยวกับผลกระทบของการใช้ปุ๋ยไนโตรเจนต่อการเจริญเติบโตและการพัฒนาของหม่อนภายใต้ความเค็มแม้ว่าอินเดียจะมีมากกว่า 7.61 หมาน้ำเกลือที่ดินได้รับผลกระทบ ดังนั้นวัตถุประสงค์ของการศึกษาคือการเข้าใจว่าโปรแกรมของปุ๋ยไนโตรเจนปุ๋ยชีวภาพโดยเฉพาะอย่างยิ่งที่ Azatobactor chroococcum, บรรเทาหรือ aggravates ผลอันตรายของความเค็มต่อการเจริญเติบโตและการพัฒนาในหม่อน

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ความเค็มของดินเป็นสำคัญ ปัจจัยจำกัดการเจริญเติบโตพืช halophytic ไม่มีที่สุด . เกลือยับยั้งการเจริญเติบโตของพืช โดยเน้นการไม่สมดุลทางโภชนาการและความเป็นพิษที่เฉพาะเจาะจง ( cornillon ไอออน และ palliox , 1997 ) ทั่วโลก ประมาณหนึ่งในสามของที่ดินเพาะปลูกชลประทานแล้วได้รับผลกระทบ และระดับที่ยังคงเพิ่มขึ้น ( lazof และเบิร์นสไตน์ , 1999 และ singla และ garg , 2005 )ท่ามกลางหลายมาตรการที่ถูกใช้เพื่อสนับสนุนการเกษตรในน้ำเกลือ พื้นที่ได้รับผลกระทบ , มีเสน่ห์มากที่สุดคือ การใช้เกลือพันธุ์ใจกว้างกับการปฏิบัติทางการเกษตรที่เหมาะสม การใช้ปุ๋ยไนโตรเจนช่วยลดผลกระทบของความเค็มต่อการเจริญเติบโตและพัฒนาการของพืช ( Shen et al . , 1994 และ Magdalena et al . , 2003 ) อย่างไรก็ตามผ่านการผสมพันธุ์กับปุ๋ยไนโตรเจนร่วมกลุ่มดาวยีราฟดินและเพิ่มผลกระทบของความเค็มต่อการเจริญเติบโตของพืช ดิน ( Magdalena et al . , 2003 ) .

หม่อน Ficus spp . ; ) เป็นพืชสำคัญทางเศรษฐกิจการปลูกและใบผลไม้ แม้ว่าไหมจะเน้นใบไปเลี้ยงไหม ( Bombyx mori L . )เนื่องจากต้นทุนในการผลิตใบหม่อนอยู่ประมาณมากกว่า 60% ของต้นทุนการผลิตรังไหม ( ดาส และ krishnaswami , 1965 ) , ความพยายามที่จะถูกทำเพื่อพัฒนาพันธุ์ใหม่และทางปฏิบัติเพื่อเพิ่มประสิทธิภาพในการแข่งขันระยะยาวในใบหม่อนไหมความต้องการทั่วไปของยูเรียสำหรับการปลูกหม่อนในอินเดียซึ่งเป็น 330 กก. / เฮกตาร์ในปี ( เรย์ et al . , 1973 ) ใช้มากเกินไปของปุ๋ยเคมีพบว่ามีการเจริญเติบโตและการพัฒนาคงต้องเลี้ยงไหมนอกจากดินเสื่อมโทรม สาเหตุมัน ดังนั้น เมื่อเร็วๆ นี้ เน้นถูกขยับเพื่อทดแทนปุ๋ยเคมีกับวัสดุทางชีวภาพ ( sudhakar et al . ,2000 ) ผลของการใช้ประโยชน์ azatobactor ในการผลิตใบหม่อน ก่อตั้งขึ้น และแสดงให้เห็นโดย Das et al . , 1990 , das et al . , 1994 และ Das et al . , 1996 และ gangwar และ thengavelu ( 1992 ) ข้อดีของการใช้แบคทีเรียในการผลิต biofertlizer ใบของใบหม่อนก็รายงานโดย sudhakar et al . ( 2000 ) อย่างไรก็ตามยังไม่มีข้อมูลเกี่ยวกับผลของปุ๋ยไนโตรเจนต่อการเจริญเติบโตและพัฒนาการของผลหม่อนภายใต้ความเค็ม แม้ว่าอินเดียจะมีมากกว่า 7.61 MHA ของเกลือต่อแผ่นดิน ดังนั้น การศึกษาครั้งนี้มีวัตถุประสงค์เพื่อเข้าใจถึงการใช้ไนโตรเจนปุ๋ย โดยเฉพาะ chroococcum azatobactor , ปุ๋ยชีวภาพอยู่ช่วยหรือเป็นอันตรายผลของความเค็มต่อการเจริญเติบโตและการพัฒนาในมัลเบอร์รี