I sometimes fear that I am misunder

I sometimes fear that I am misunderstood
It is simply because what I want to say,
what I need to say, won't be comprehended.
Not because people won't listen,
but because I won't be heard.
Heard in a way I so rightfully deserve.
What I choose to say is of so much substance
that people just won't understand
the depth of my message.
So my voice is not my weakness,
it is the opposite of what others are afraid of.
My voice is my suit and armor,
my shield, and all that I am.
I will comfortably live, eat, and breathe in it,
until I find the moment to be silent.
I live loudly in my mind, so many hours of the day.
The world is a pin drop sound
compared to the boom that thumps and bumps
against the walls of my cranium.
I live it and love it and despise it
and I am entrapped in it.
So being misunderstood, I am not offended
by the gesture, but honored. If they let us...

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

บางครั้งฉันกลัวว่า ฉันกำลังเข้าใจผิดมันเป็นเพียง เพราะสิ่งที่อยากจะบอกไม่ comprehended ที่อยากจะพูดไม่ได้ เพราะคนจะไม่ฟังแต่เนื่อง จากผมไม่ได้ยินได้ยินในทางที่สมควรได้รับอย่างถูกต้องดังนั้นสิ่งที่ฉันเลือกที่จะเป็นของสารมากว่า คนเพียงแค่จะไม่เข้าใจความลึกของข้อความของฉันดังนั้นเสียงของฉันไม่ใช่ความอ่อนแอมันเป็นตรงข้ามของสิ่งที่คนอื่นกำลังกลัวเสียงของฉันเป็นของฉันชุดและเกราะโล่ของฉัน และทั้งหมดที่ฉันกำลังฉันจะสบายอยู่ กิน และหายใจเข้าจนกว่าจะหาช่วงเวลาที่จะเงียบฉันอาศัยอยู่ดังในใจ ในเวลาหลายวัน โลกวางขาเสียงเมื่อเทียบกับบูม ที่ thumps ระแทกกับผนังของกะโหลกของฉันฉันอาศัยอยู่ และรัก และเกลียดชังมันและฉัน:เก็บกักในเพื่อการเข้าใจผิด ฉันไม่งั้นโดยท่าทาง แต่ใช้ได้ ถ้าจะ...

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

บางครั้งฉันกลัวว่าฉันกำลังเข้าใจผิด
มันเป็นเพียงเพราะสิ่งที่ผมอยากจะบอกว่า
สิ่งที่ฉันต้องการจะบอกว่าจะไม่เข้าใจ.
ไม่ได้เพราะคนจะไม่ฟัง
แต่เพราะฉันจะไม่ได้ยิน.
ได้ยินในทาง ผมจึงสมควรได้รับอย่างถูกต้อง.
สิ่งที่ฉันเลือกที่จะบอกว่าเป็นของสารมาก
ที่ผู้คนก็จะไม่เข้าใจ
ความลึกของข้อความของฉัน.
ดังนั้นเสียงของฉันไม่ได้เป็นจุดอ่อนของฉัน
อยู่ตรงข้ามของสิ่งที่คนอื่นกลัว.
เสียงของฉันคือ ชุดของฉันและเกราะ
โล่และทั้งหมดที่ผม.
ผมจะสะดวกสบายมีชีวิตอยู่กินและหายใจในนั้น
จนกว่าฉันจะหาช่วงเวลาที่จะได้อยู่เงียบ ๆ .
ฉันอาศัยอยู่เสียงดังในใจของฉันดังนั้นหลายชั่วโมงของวันที่.
โลกเป็นเสียงขาลดลง
เมื่อเทียบกับความเจริญที่ thumps และกระแทก
กับผนังของกะโหลกศีรษะของฉัน.
ฉันมีชีวิตอยู่มันและรักมันและชังมัน
และฉันเก็บกักในมัน.
ดังนั้นความเข้าใจผิดผมไม่ได้โกรธเคือง
โดยท่าทาง แต่ ที่เคารพ ถ้าพวกเขาให้เรา ...