The Art of Mindful Living Nature is

The Art of Mindful Living
Nature is our mother. Because we live cut off from her, we get sick. Some of us live in boxes called apartments, very high above the ground. Around us are only cement, metal, and hard things like that. Our fingers do not have a chance to touch the soil; we don’t grow lettuce anymore. Because we are so distant from our Mother Earth, we become sick. That is why we need to go out from time to time and be in nature. It is very important. We and our children should be in touch again with Mother Earth. In many cities, we cannot see tree the color green is entirely absent from our view.
One day, I imagined a city where there was only one tree left. The tree was still beautiful, but much alone, surrounded by buildings, in the center of the city. Many people were getting sick, and most doctors did not know how to deal with the illness. But one very good doctor knew the causes of the sickness and gave this prescription to each patient: “Every day, take the bus and go to the center of the city to look at the tree. As you approach it, practice breathing in and out, and when you get there, hug the tree, breathing in and out for fifteen minutes, while you look at the tree, so green, and smell its bark, so fragrant. If you do that, in a few weeks you will feel much better.”
The people began to feel better, but very soon there were so many people rushing to the tree that they stood in line for miles and miles. You know that people of our time do not have much patience, so standing three or four hours to wait to hug the tree was too much, and they rebelled. They organized demonstrations order to make a new low that each person could only hug the tree for five minutes, but of course that reduced the tithe for healing. And soon, the time was reduced to one minute, and the chance of being healed by our mother was lost.
We could be in that situation very soon if we are not mindful. We have to practice awareness of each thing we do if we want to save our. Mother Earth, and ourselves and our children as well. For example, when we look into our garbage, we can see lettuce, cucumbers, tomatoes, and flowers. When we throw a banana peel into the garbage, we are aware that it is a banana peel that we are throwing out that it will be transformed into a flower or a vegetable very soon. That is exactly the practice of meditation.
When we throw a plastic bag into the garbage, we know that it is different from a banana peel. Is will take a long time to become a flower. “Throwing a plastic bag into the garbage, I know that I am throwing a plastic bag into the Earth, make peace, and take care of life in the present moment and in the future.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ศิลปะของการคำนึงถึงการใช้ชีวิต ธรรมชาติคือ มารดาของเรา เนื่องจากเราสดตัดจากเธอ เราได้ป่วย เราอยู่ในกล่องเรียกว่าอพาร์ทเมนท์ สูงเหนือพื้นดิน รอบตัวเราได้เฉพาะปูนซีเมนต์ โลหะ และสิ่งที่ยากเช่นนั้น นิ้วมือของเราไม่มีโอกาสที่จะสัมผัสดิน เราไม่ปลูกผักกาดหอมอีกต่อไป เนื่องจากเรามีเพื่อให้ห่างไกลจากแผ่นดินแม่ของเรา เราเป็นป่วย นั่นคือเหตุผลที่เราจำเป็นต้องไปออกช่วงเวลา และเป็นธรรมชาติ มันเป็นสิ่งสำคัญมาก เราและลูกหลานของเราควรจะติดต่อกับแผ่นดินแม่อีกครั้ง ในเมืองที่มาก เราไม่เห็นต้นไม้สีเขียวเป็นทั้งหมดมาจากมุมมองของเราได้ วันหนึ่ง ฉันจินตนาการเป็นเมืองมีต้นเดียวซ้าย ต้นไม้ถูกสวย แต่มากคน เดียว ล้อมรอบ ด้วยอาคาร ในเมือง หลายคนได้รับป่วย และแพทย์ส่วนใหญ่ไม่รู้วิธีจัดการกับการเจ็บป่วย แต่แพทย์ดีหนึ่งรู้สาเหตุของโรค และให้ยานี้แก่ผู้ป่วยแต่ละ: "ทุกวัน ขึ้นรถ และไปที่กลางเมืองเพื่อดูแผนภูมิ คุณวิธีการมัน ฝึกหายใจออก และ เมื่อคุณเดิน กอดต้นไม้ หายใจออก 15 นาที ขณะที่คุณดูต้นไม้ สีเขียวดังนั้น และกลิ่นของเปลือก หอมดังนั้น ถ้าคุณทำเช่นนั้น ในไม่กี่สัปดาห์ คุณจะรู้สึกดีขึ้น" ผู้คนเริ่มรู้สึกดีขึ้น แต่เร็ว ๆ นี้มีคนมากมายวิ่งไปต้นที่พวกเขายืนในบรรทัดไมล์ คุณรู้ว่า คนเราเวลาไม่มีความอดทนมาก ดังนั้น ยืนสาม หรือสี่ชั่วโมงเพื่อรอให้กอดต้นไม้มากเกินไป และพวกเขาเป็นกบฏ พวกเขาจัดชุมนุมสั่งให้ต่ำใหม่ที่แต่ละคนเท่านั้นกอดต้นไม้ห้านาที แต่แน่นอนที่ลดลงพัทยารักษา เร็ว ๆ นี้ เมื่อถูกลดลงไปหนึ่งนาที และสูญเสียโอกาสของการ healed โดยแม่ของเรา เราอาจจะในเร็ว ๆ นี้ถ้าเราไม่ระวัง เราต้องฝึกการรับรู้ของแต่ละสิ่งที่เราทำอย่างไรถ้าเราต้องการบันทึกของเรา แม่ ธรณี และตนเอง แล้วเด็กของเราเป็นอย่างดี ตัวอย่าง เมื่อเรามองเป็นขยะของเรา เราสามารถเห็นผักกาดหอม แตงกวา มะเขือเทศ และดอกไม้ เมื่อเราโยนเปลือกกล้วยเป็นขยะ เราจะทราบว่า เป็นเปลือกกล้วยที่เรามีการขว้างปาออกว่า มันจะสามารถเปลี่ยนเป็นดอกไม้หรือผักเร็ว ๆ ที่ว่าการปฏิบัติสมาธิได้ เมื่อเราโยนถุงพลาสติกเป็นขยะ เรารู้ว่า มันจะแตกต่างจากเปลือกกล้วย คือจะใช้เวลานานจะกลายเป็น ดอก "ขว้างปาถุงพลาสติกเป็นขยะ ฉันรู้ว่า ฉันกำลังทิ้งถุงพลาสติกลงในดิน ทำให้สงบ และดูแลชีวิต ในปัจจุบัน และในอนาคต

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ศิลปะของการใช้ชีวิตสติ
ธรรมชาติเป็นแม่ของเรา เพราะเราอยู่ตัดขาดจากเธอเราได้รับการป่วย บางอย่างที่เราอาศัยอยู่ในกล่องที่เรียกว่าพาร์ตเมนท์สูงมากเหนือพื้นดิน รอบตัวเรามีเพียงซีเมนต์โลหะและสิ่งที่ยากเช่นเดียวกับที่ นิ้วมือของเราไม่ได้มีโอกาสไปสัมผัสดิน; เราจะไม่เติบโตผักกาดหอมอีกต่อไป เพราะเราห่างไกลจากโลกแม่ของเราเราจะกลายเป็นคนป่วย นั่นคือเหตุผลที่เราต้องออกไปเมื่อเวลาผ่านไปและจะอยู่ในธรรมชาติ มันสำคัญมาก เราและลูกหลานของเราควรจะเป็นในการติดต่ออีกครั้งกับแม่ธรณี ในหลาย ๆ เมืองที่เราไม่สามารถมองเห็นต้นไม้สีเขียวจะหายไปอย่างสิ้นเชิงจากมุมมองของเรา.
วันหนึ่งฉันคิดเมืองที่มีเพียงต้นไม้ต้นหนึ่งที่เหลือ ต้นไม้ก็ยังคงสวยงามมาก แต่เพียงอย่างเดียวล้อมรอบด้วยอาคารในใจกลางเมือง หลายคนได้รับการป่วยและแพทย์ส่วนใหญ่ไม่ทราบวิธีที่จะจัดการกับความเจ็บป่วย แต่หนึ่งในแพทย์ที่ดีมากรู้ว่าสาเหตุของการเจ็บป่วยและให้ใบสั่งยานี้เพื่อผู้ป่วยแต่ละราย "ทุกวันขึ้นรถบัสไปยังศูนย์กลางของเมืองที่จะมองไปที่ต้นไม้ ในขณะที่คุณเข้าใกล้มันฝึกหายใจเข้าออกและเมื่อคุณได้รับมีกอดต้นไม้หายใจเข้าออกเป็นเวลาสิบห้านาทีในขณะที่คุณมองไปที่ต้นไม้สีเขียวเช่นนั้นและกลิ่นเปลือกไม้ที่มีกลิ่นหอมเพื่อให้ ถ้าคุณทำเช่นนั้นในไม่กี่สัปดาห์คุณจะรู้สึกดีขึ้นมาก. "
ผู้คนเริ่มที่จะรู้สึกดีขึ้น แต่เร็ว ๆ นี้มีคนจำนวนมากจึงวิ่งไปที่ต้นไม้ที่พวกเขายืนอยู่ในสายไมล์ คุณรู้ว่าคนของเวลาของเราไม่ได้มีความอดทนมากดังนั้นยืนอยู่สามหรือสี่ชั่วโมงเพื่อรอที่จะกอดต้นไม้มากเกินไปและพวกเขาก่อกบฎ พวกเขาจัดสาธิตเพื่อให้ต่ำใหม่ที่แต่ละคนจะสามารถกอดต้นไม้ห้านาที แต่แน่นอนว่าลดลงพัทธยาสำหรับการรักษา และเร็ว ๆ นี้เวลาที่เหลือหนึ่งนาทีและโอกาสที่จะถูกเยียวยาจากแม่ของเราก็หายไป.
เราอาจจะอยู่ในสถานการณ์ที่ว่าเร็ว ๆ นี้ถ้าเราไม่ได้สติ เรามีความตระหนักในการปฏิบัติของแต่ละสิ่งที่เราทำถ้าเราต้องการที่จะบันทึกของเรา แม่พระธรณีและตัวเองและลูกหลานของเราได้เป็นอย่างดี ตัวอย่างเช่นเมื่อเรามองเข้าไปในถังขยะของเราเราจะเห็นผักกาดหอมแตงกวามะเขือเทศและดอกไม้ เมื่อเราโยนเปลือกกล้วยเป็นขยะที่เราจะทราบว่ามันเป็นเปลือกกล้วยที่เรามีการขว้างปาให้เห็นว่ามันจะกลายเป็นดอกไม้หรือผักเร็ว ๆ นี้ นั่นคือสิ่งปฏิบัติกรรมฐาน.
เมื่อเราโยนถุงพลาสติกเป็นขยะที่เรารู้ว่ามันจะแตกต่างจากเปลือกกล้วย คือจะใช้เวลานานที่จะกลายเป็นดอกไม้ "โยนถุงพลาสติกเป็นขยะฉันรู้ว่าฉันกำลังขว้างปาถุงพลาสติกเข้าไปในโลกทำให้ความสงบสุขและดูแลของชีวิตในปัจจุบันและในอนาคต

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ศิลปะของธรรมชาติชีวิต
จดจ่อคือแม่ของเรา เพราะเราใช้ชีวิตตัดขาดจากเธอ เราป่วย บางคนอยู่ในกล่องที่เรียกว่า อพาร์ทเมนท์ สูงเหนือพื้นดิน รอบตัวเรา เพียง ปูน โลหะ และ ยากๆ แบบนี้ นิ้วของเราไม่ได้มีโอกาสสัมผัสดิน เราไม่ปลูกผักอีก เพราะเราห่างเหินจากแผ่นดินแม่ของเรา เรากลายเป็นป่วยนั่นคือเหตุผลที่เราต้องไปออกเวลาและอยู่ในธรรมชาติ มันเป็นสิ่งสำคัญมาก เราและลูกของเรา จะติดต่ออีกครั้งกับมารดาของโลก ในเมืองมาก เราไม่สามารถมองเห็นต้นไม้สีเขียวทั้งหมดหายไปจากมุมมองของเรา
วันนึง ฉันคิดว่าเป็นเมืองที่มีเพียงต้นไม้ต้นหนึ่งแล้ว ต้นไม้ยังสวยมาก แต่โดดเดี่ยว ล้อมรอบด้วยอาคารในศูนย์กลางของเมืองหลายคนกำลังป่วย และแพทย์ส่วนใหญ่ไม่ทราบวิธีที่จะจัดการกับการเจ็บป่วย แต่หมอที่ดี รู้สาเหตุของอาการและให้ยาให้คนไข้แต่ละคน " ทุก ๆวัน ขึ้นรถและไปที่ศูนย์กลางของเมืองเพื่อดูต้นไม้ เมื่อคุณเข้าใกล้มัน ฝึกลมหายใจเข้าออก และเมื่อคุณได้รับมี กอดต้นไม้ลมหายใจเข้าออก สิบห้านาที ในขณะที่คุณมองไปที่ต้นไม้ ดังนั้นสีเขียว และกลิ่นเปลือกไม้ มันหอมมาก ถ้าคุณทำเช่นนั้น ในไม่กี่สัปดาห์ที่คุณจะรู้สึกดีขึ้นมาก
คนเริ่มรู้สึกดีขึ้น แต่เร็ว ๆนี้มีหลายคนวิ่งไปที่ต้นไม้ที่พวกเขายืนอยู่ในบรรทัดสำหรับไมล์และไมล์ คุณรู้ ว่า คน ของเวลาของเราไม่ได้มีความอดทนมากดังนั้นยืนอยู่สามหรือสี่ชั่วโมงเพื่อรอที่จะกอดต้นไม้มากเกินไป และพวกกบฏ จะจัดชุมนุมเพื่อให้ใหม่ต่ำแต่ละคนได้แต่กอดต้นไม้เป็นเวลาห้านาที แต่แน่นอนว่าลดภาษีการรักษา และแล้ว เวลาก็ลดลงเหลือ 1 นาที และโอกาสของการรักษาแม่ของเรา
ที่หายไปเราอาจจะอยู่ในสถานการณ์นั้น เร็วๆ นี้ ถ้าเราไม่ได้ใส่ใจ เราต้องฝึกการรับรู้ในสิ่งที่เราทำ ถ้าเราต้องการบันทึกของเรา แผ่นดินแม่ และตัวเราเอง และลูกหลานของเราเช่นกัน ตัวอย่างเช่น เมื่อเราดูในขยะของเรา เราสามารถเห็น ผักกาดหอม แตงกวา มะเขือเทศ และดอกไม้ เมื่อเราโยนเปลือกกล้วยลงไปในขยะเราตระหนักดีว่ามันเป็นเปลือกกล้วยที่เราโยนออก ว่า มัน จะกลายเป็นดอกไม้หรือผัก ในเร็วๆ นี้ นั่นคือการฝึกสมาธิ .
เมื่อเราโยนถุงพลาสติกใส่ขยะ เรารู้ว่ามันแตกต่างจากเปลือกกล้วย คือจะต้องใช้เวลานานที่จะเป็นดอกไม้ " โยนถุงพลาสติกใส่ขยะฉันรู้ว่าฉันทิ้งถุงพลาสติกลงในแผ่นดิน สร้างสันติภาพ และการดูแลชีวิตใน ปัจจุบัน และอนาคต