The optimal utilization of water in

The optimal utilization of water in arid and semi-arid regions is pivotal for resource sustainability. The integration of aquaculture with traditional agriculture may be a solution to achieve more efficient water use, maximizing farm production without increasing water consumption, avoiding disposition of aquaculture effluents and supplementing additional fertilizer to the agricultural crop. The objective of this study was to test the feasibility of an integrated shrimp (Litopenaeus vannamei) -tomato (Lycopersicon esculentum Mill) culture and evaluating the effects of the irrigation with shrimp farm effluent on tomato yield and to describe shrimp production. A field experiment was carried out in a randomized complete block design to evaluate the effects of three different water types on the growth of tomatoes: effluent water from shrimp culture tanks, nutritive solution prepared for tomatoes, and water directly from the well. Groundwater (0.65 g L
−1
of salinity) supplemented with KCl and MgNO
was used with a shrimp stocking density of 50 postlarvae shrimp per m
2
3
. Evaluations for shrimp (mean weight, growth rate, survival and yield) and for tomato plants (fruit number, mean fruit weight and yield) were performed. Daily monitoring included temperature, conductivity, pH and dissolved oxygen in shrimp tank waters. Chemical analysis in a weekly monitoring included major ions and nutrients. The shrimp yield was 11.1±0.2 kg per tank (3.9±2.0 t ha
)withamean survival of 56.3±1.1%, a mean weight of 13.9±0.4 g, and a feed conversion rate of 1.60±0.03. The yield of tomatoes irrigated with shrimp effluent (33.3±2.1 kg per 45 plants) was comparable to those irrigated with nutritive solution (35.7±1.7 kg), and significantly (Pb0.05) higher than those irrigated with groundwater (25.5±2.4 kg). The budget evidenced that most of the N (43.6%) and P (99.4%) entered to the shrimp–tomato system as shrimp food. Within the system, 13.2% and 2.1% of the input N were converted to harvested shrimp and tomato plants; similarly, 8.9% and 4.3% of the input P, were converted to harvested shrimp and tomato plants. Fromthis work, it is demonstrated that the shrimp–tomato culture system is feasible, with a water consumption rate of 2.1 m
per kg of harvested products. However, more research is needed to adjust the shrimp–tomato culture system in regards to the precise integration of the number of tomato plants per shrimp culture area and to optimize the composition of water used in terms of the major ions (concentration and ratio) and salinity.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ใช้ประโยชน์สูงสุดของน้ำในพื้นที่แห้งแล้ง และกึ่งแห้งแล้งเป็นวัตถุสำหรับความยั่งยืนของทรัพยากร รวมของสัตว์น้ำกับการเกษตรแบบดั้งเดิมอาจเป็นโซลูชั่นเพื่อโรงน้ำเพิ่มเติม efficient ใช้ เพิ่มการผลิตในฟาร์มโดยไม่ต้องใช้น้ำเพิ่มขึ้น หลีกเลี่ยงการโอนการครอบครองของ effluents สัตว์น้ำ และใช้ปุ๋ยพืชผลทางการเกษตรเพิ่มเติม วัตถุประสงค์ของการศึกษานี้เป็นการ ทดสอบความเป็นไปได้ของการรวมกุ้ง (Litopenaeus vannamei) -มะเขือเทศ (Lycopersicon esculentum Mill) วัฒนธรรมและการประเมินผลกระทบของชลประทานกุ้งฟาร์ม effluent ผลผลิตมะเขือเทศ และ เพื่ออธิบายการผลิตกุ้ง ทดลอง field ถูกดำเนินการในการออกแบบบล็อก randomized สมบูรณ์การประเมินผลกระทบของน้ำแตกต่างกันสามชนิดในการเติบโตของมะเขือเทศ: ถังน้ำ effluent วัฒนธรรมกุ้ง แก้ปัญหาวิจัยที่เตรียมไว้สำหรับมะเขือเทศ และน้ำโดยตรงจากดี น้ำบาดาล (0.65 g L−1ของเค็ม) เสริม ด้วย KCl และ MgNOใช้กุ้งสร้างความหนาแน่นของกุ้ง postlarvae 50 ต่อ m23. มีดำเนินการประเมิน สำหรับกุ้ง (น้ำหนักเฉลี่ย อัตราการเติบโต ความอยู่รอด และผลผลิต) และ สำหรับพืชมะเขือเทศ (ผลไม้จำนวน น้ำหนักหมายถึงผลไม้ และผลผลิต) ตรวจสอบทุกวันรวมนำ ค่า pH อุณหภูมิ และออกซิเจนในน้ำถังกุ้งส่วนยุบ วิเคราะห์สารเคมีในการตรวจสอบรายสัปดาห์รวมกันหลักและสารอาหาร ผลผลิตกุ้ง 11.1±0.2 กิโลกรัมต่อถัง (3.9±2.0 t ฮา)withamean survival of 56.3±1.1%, a mean weight of 13.9±0.4 g, and a feed conversion rate of 1.60±0.03. The yield of tomatoes irrigated with shrimp effluent (33.3±2.1 kg per 45 plants) was comparable to those irrigated with nutritive solution (35.7±1.7 kg), and significantly (Pb0.05) higher than those irrigated with groundwater (25.5±2.4 kg). The budget evidenced that most of the N (43.6%) and P (99.4%) entered to the shrimp–tomato system as shrimp food. Within the system, 13.2% and 2.1% of the input N were converted to harvested shrimp and tomato plants; similarly, 8.9% and 4.3% of the input P, were converted to harvested shrimp and tomato plants. Fromthis work, it is demonstrated that the shrimp–tomato culture system is feasible, with a water consumption rate of 2.1 mper kg of harvested products. However, more research is needed to adjust the shrimp–tomato culture system in regards to the precise integration of the number of tomato plants per shrimp culture area and to optimize the composition of water used in terms of the major ions (concentration and ratio) and salinity.

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

การใช้ประโยชน์ที่ดีที่สุดของน้ำในพื้นที่แห้งแล้งและกึ่งแห้งแล้งเป็นสำคัญเพื่อความยั่งยืนของทรัพยากร การบูรณาการเพาะเลี้ยงสัตว์น้ำกับการเกษตรแบบดั้งเดิมอาจจะแก้ปัญหาเพื่อให้บรรลุ Fi EF มากขึ้นการใช้น้ำเพียงพอ, การเพิ่มประสิทธิภาพการผลิตในฟาร์มโดยไม่ต้องเพิ่มปริมาณการใช้น้ำหลีกเลี่ยงการจำหน่ายไปซึ่งเพาะเลี้ยงสัตว์น้ำ uents ชั้น EF และปุ๋ยเสริมเพิ่มเติมให้กับพืชผลทางการเกษตร วัตถุประสงค์ของการศึกษาครั้งนี้มีวัตถุประสงค์เพื่อทดสอบความเป็นไปได้ของการเลี้ยงกุ้งแบบบูรณาการ (Litopenaeus vannamei) -tomato (Lycopersicon esculentum Mill) วัฒนธรรมและการประเมินผลกระทบของการชลประทานที่มีการเลี้ยงกุ้งชั้น EF uent ต่อผลผลิตมะเขือเทศและเพื่ออธิบายการผลิตกุ้ง ทดลองไฟไหม้ไฟได้รับการดำเนินการในการออกแบบบล็อกสุ่มสมบูรณ์ในการประเมินผลกระทบของสามประเภทน้ำที่แตกต่างกันต่อการเจริญเติบโตของมะเขือเทศ: EF ชั้น uent น้ำจากถังเลี้ยงกุ้ง, การแก้ปัญหาทางโภชนาการเตรียมไว้สำหรับมะเขือเทศและน้ำโดยตรงจากดี น้ำบาดาล (0.65 กรัม L
-1
ของความเค็ม) เสริมด้วย KCl และ MgNO
ถูกนำมาใช้กับความหนาแน่นของกุ้งกุ้ง 50 ระยะ postlarvae ต่อม.
2
3
การประเมินผลสำหรับกุ้ง (น้ำหนักเฉลี่ยอัตราการเจริญเติบโตและผลผลิตของการอยู่รอด) และมะเขือเทศ (จำนวนผลไม้หมายถึงน้ำหนักผลไม้และผลผลิต) ได้ดำเนินการ ตรวจสอบวันรวมอุณหภูมิการนำค่า pH และออกซิเจนที่ละลายในน้ำถังกุ้ง วิเคราะห์ทางเคมีในการตรวจสอบรายสัปดาห์รวมไอออนและสารอาหารที่สำคัญ ผลผลิตกุ้งเป็น 11.1 ± 0.2 กิโลกรัมต่อถัง (3.9 ± 2.0 ตันต่อเฮกตาร์
) การอยู่รอดของ withamean 56.3 ± 1.1% น้ำหนักเฉลี่ย 13.9 ± 0.4 กรัมและมีอัตราการแลกเนื้อ 1.60 ± 0.03 ผลผลิตของมะเขือเทศชลประทานกุ้งชั้น EF uent (33.3 ± 2.1 กิโลกรัมละ 45 พืช) เมื่อเปรียบเทียบกับผู้ชลประทานกับการแก้ปัญหาทางโภชนาการ (35.7 ± 1.7 กิโลกรัม) และนัยสำคัญอย่างมี (Pb0.05) สูงกว่าในเขตชลประทานที่มีน้ำบาดาล (25.5 ± 2.4 กิโลกรัม ) งบประมาณหลักฐานว่าส่วนใหญ่ของ N (43.6%) และ P (99.4%) เข้ากับระบบกุ้งมะเขือเทศเป็นอาหารกุ้ง ในระบบ 13.2% และ 2.1% ของการป้อนข้อมูลไม่มีถูกแปลงให้กุ้งเก็บเกี่ยวและมะเขือเทศ; ในทำนองเดียวกัน, 8.9% และ 4.3% ของการป้อนข้อมูล P, ถูกแปลงให้กุ้งเก็บเกี่ยวและมะเขือเทศ Fromthis ทำงานก็จะแสดงให้เห็นว่าระบบการเลี้ยงกุ้งมะเขือเทศเป็นไปได้โดยมีอัตราการใช้น้ำ 2.1 เมตร
ต่อกิโลกรัมของผลิตภัณฑ์เก็บเกี่ยว อย่างไรก็ตามการวิจัยเพิ่มเติมเป็นสิ่งจำเป็นในการปรับระบบการเลี้ยงกุ้งมะเขือเทศในเรื่องที่เกี่ยวกับการรวมตัวกันได้อย่างแม่นยำของจำนวนมะเขือเทศต่อพื้นที่เลี้ยงกุ้งและการเพิ่มประสิทธิภาพขององค์ประกอบของน้ำที่ใช้ในแง่ของไอออนที่สำคัญ (ความเข้มข้นและสัดส่วน) และ ความเค็ม

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

การใช้ที่เหมาะสมของน้ำแห้งแล้งและกึ่งแห้งแล้งภูมิภาคเป็นสำคัญ เพื่อความยั่งยืนของทรัพยากร การเพาะเลี้ยงสัตว์น้ำด้วยการเกษตรแบบดั้งเดิมอาจจะแก้ปัญหาเพื่อให้บรรลุมากกว่า EF cient จึงใช้น้ำ , การเพิ่มผลผลิตจากฟาร์ม โดยไม่มีการเพิ่มการบริโภคน้ำหลีกเลี่ยงการจัดการเพาะเลี้ยงสัตว์น้ำและปุ๋ย uents EF flเสริมเพิ่มเติมให้กับพืชผลทางการเกษตรวัตถุประสงค์ของการศึกษานี้เพื่อทดสอบความเป็นไปได้ของการรวมกุ้งง vannamei ) - มะเขือเทศ ( มะเขือเทศ lycopersicon mill ) วัฒนธรรมและศึกษาผลการใช้น้ำกับกุ้งตัวfl uent ผลผลิตมะเขือเทศและอธิบายการผลิตกุ้งเป็นละมั่ง จึงทดลองในแผนการทดลองแบบ Randomized Complete Block Design เพื่อศึกษาผลของน้ำที่แตกต่างกัน 3 ชนิดต่อการเจริญเติบโตของมะเขือเทศ : EF fl uent น้ำจากการเลี้ยงกุ้งรถถัง , โภชนาการเตรียมสารละลายสำหรับมะเขือเทศและน้ำตรงจากดี น้ำใต้ดิน ( 0.65 กรัมต่อลิตร

มีความเค็มของ− 1 ) เสริมด้วย KC1 และ mgno
ใช้กับกุ้งความหนาแน่น 50 ? กุ้งต่อ m
2
3
การประเมินผลสำหรับกุ้ง ( หมายถึงน้ำหนัก อัตราการเจริญเติบโต การรอดตาย และผลผลิต ) และพืชมะเขือเทศ ( หมายเลข ผล น้ำหนักผลเฉลี่ยและผลผลิต ) การวิจัย การตรวจสอบทุกวัน ได้แก่ อุณหภูมิ ค่า pH และปริมาณออกซิเจนละลายน้ำในถังเลี้ยงกุ้งน้ำการวิเคราะห์ทางเคมีในการตรวจสอบรายสัปดาห์รวมอิออนสาขา และรัง ส่วนผลผลิตกุ้งเป็น 11.1 ± 0.2 กิโลกรัมต่อถัง ( 3.9 ± 2.0 T ฮา
) withamean การอยู่รอดของ 56.3 ± 1.1 % เฉลี่ย 13.9 ±น้ำหนัก 0.4 กรัม และอัตราการเปลี่ยนอาหารของ 1.60 ± 0.03 . ผลผลิตของมะเขือเทศนากุ้ง EF fl uent ( 33.3 ± 2.1 กิโลกรัมต่อ 45 พืช ) คือ เปรียบเทียบกับชลประทานกับโภชนาการ โซลูชั่น ( 35.7 ± 1.7 กิโลกรัม )และ signi จึงลดลงอย่างมีนัยสําคัญเมื่อ ( pb0.05 ) สูงกว่าชลประทานกับน้ำใต้ดิน ( 25.5 ± 2.4 กิโลกรัม ) งบประมาณรวมมากที่สุดของ N ( 43.6 % ) และ P ( 99.4 เปอร์เซ็นต์ ) และระบบป้อนกุ้งมะเขือเทศเป็นอาหารกุ้ง ภายในระบบ 13.2% และ 2.1% ของอินพุต N ถูกแปลงเก็บเกี่ยวผลผลิตกุ้งและมะเขือเทศ ในทํานองเดียวกัน , 8.9 % และ 4.3% ของใส่ Pเป็นแปลงเก็บเกี่ยวผลผลิตกุ้งและมะเขือเทศพืช งานนี้ มันแสดงให้เห็นว่ากุ้งและมะเขือเทศวัฒนธรรมระบบเป็นไปได้กับอัตราการบริโภคน้ำ 2.1 M
ต่อกิโลกรัมของการเก็บเกี่ยวผลิตภัณฑ์ อย่างไรก็ตามการวิจัยมากขึ้นเป็นสิ่งจำเป็นเพื่อปรับระบบการเลี้ยงกุ้งและมะเขือเทศในการบูรณาการที่ชัดเจนของจํานวนของมะเขือเทศต่อพื้นที่การเลี้ยงกุ้ง และการเพิ่มประสิทธิภาพการใช้น้ำในแง่ของอิออนสาขา ( ความเข้มข้นและอัตราส่วน ) และความเค็ม