The sound of wind whistled through

The sound of wind whistled through the air. After some time had passed, Xia Yuanba finally stopped his painful crying, and gradually, his sobs had begun to disappear as well. He knelt on the ground with his hair hanging down. After being calm for a long time, he slowly stood up from the ground and all of a sudden, said gently: “Elder sister, I’m leaving.”

“Leave? Where are you going? Returning home?”

“No, I’m not returning home. I don’t have the face to return home…” Xia Yuanba bitterly smiled: “Even if a trash like me does return home, I would have to live under Father’s protection. Perhaps there will be a day, where I’ll cause even father to die as well… I don’t want to be trash anymore. I don’t want to kill the intimate people beside me anymore…”

“I need to leave… I need to search for a power that won’t make me trash anymore… I need to become stronger… I don’t want to be trash anymore…”

Xia Yuanba raised his hand and wiped the tears off his face. Then, he determinedly exposed a smile: “Elder sister, don’t worry about me. I promise you that I won’t die… because the life that I have now is a life that Brother-in-law traded for with his own. No matter what, I won’t allow myself to die… I only ask for Elder sister to not stop me and not look for me either… I will return one day… Wait for the day I return, when I’ll use my own power to protect Elder sister, protect Father… protect everyone that I want to protect…”

Xia Qingyue: “…”

Xia Yuanba left with his back facing Xia Qingyue. His pace was unusually slow, but they were incredibly firm and unwavering. He didn’t bring anything; he didn’t even bring a single yellow profound coin. No one knew where he was going, perhaps he, himself, did not know either. Even less people knew and understood the sadness, pain, blame, and remorse that filled this sixteen year old youth’s heart… as well as his thirst for power…

Xia Qingyue didn’t chase after him, and only dazedly stared at Xia Yuanba’s parting figure. Through her hazy gaze, she saw the usually cheerful, carefree, little brother who was always full of passion, unyieldingly grow up.

“Yuanba, take care of yourself. I’ll wait for you to return.” Xia Qingyue lightly whispered. She pressed her hand to her chest and closed her eyes: “Yuanba… thank you for teaching me how to be strong…”

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

เสียงของลมเป่านกหวีดใส่ผ่านอากาศ หลังจากเวลาได้ผ่านไป เซี่ย Yuanba ก็หยุดร้องไห้เจ็บปวดของเขา และค่อย ๆ sobs ของเขาก็เริ่มที่จะหายไปด้วย เขาทำบนพื้นผมของเขาห้อย หลังจากสงบเป็นเวลานาน เขาค่อย ๆ ลุกขึ้นจากพื้นดิน และจู่ ๆ กล่าวเบา ๆ: "ผู้สูงอายุ น้องสาวจะออก""ปล่อย ไปไหน กลับบ้าน""ไม่มี ฉันฉันไม่กลับบ้าน ไม่มีหน้ากลับบ้าน..." เซียะ Yuanba อากาศหนาวยิ้ม: "แม้ว่าขยะเช่นฉันกลับบ้าน ฉันจะต้องอยู่ภายใต้การป้องกันของพ่อ อาจจะมีวัน ที่ผมจะทำให้พ่อแม้ตายเช่นกัน... ฉันไม่ต้องการเป็นขยะอีกต่อไป ไม่ต้องการฆ่าคนใกล้ชิดฉันอีกต่อไป...""ฉันต้องการออกจาก... ต้องการค้นหาจะไม่ทำให้ฉันถังขยะอีกต่อไป... ไปกลายเป็นดี ไม่อยากให้ ถังขยะอีกต่อไป..."เซียะ Yuanba ยกมือ และเช็ดน้ำตาออกหน้า จากนั้น เขาไอดีลวันสัมผัสรอยยิ้ม: "น้องสาวของผู้สูงอายุ ไม่ต้องกังวลเกี่ยวกับฉัน ผมสัญญาคุณว่า ฉันจะไม่ตาย... เพราะชีวิตที่มีตอนนี้เป็นชีวิตที่เขยเทรดสำหรับ ด้วยตัวเขาเอง ไม่ว่าอะไร ฉันจะไม่ยอมให้ตายตัวเอง... ฉันถามสำหรับน้องสาวผู้สูงอายุที่ไม่หยุดผม และไม่มองฉันอย่างใดอย่างหนึ่ง... ฉันจะกลับวันหนึ่ง... รอวันฉันกลับ เมื่อจะใช้พลังของตัวเองเพื่อปกป้องน้องสาวผู้สูงอายุ ปกป้องพ่อ...ปกป้องทุกคนที่ต้องการปกป้อง... "เซียะ Qingyue: '...'เซียะ Yuanba ซ้ายกับหลังหันเซี่ย Qingyue ก้าวของเขาช้าผิดปกติ แต่พวกเขาก็เชื่อมั่นคง และไม่เปลี่ยนใจ เขาไม่ได้นำอะไร นอกจากนี้เขายังไม่ได้นำเหรียญลึกซึ้งเดียวสีเหลือง ไม่มีใครรู้ที่เขาจะ บางที ตัวเอง ไม่ทราบทั้งนี้ แม้น้อยคนรู้ และเข้าใจความเศร้า ปวด ตำหนิ และความสำนึกผิดที่เติมเต็มหัวใจของเยาวชนอายุสิบหกปีนี้... รวมทั้งเขากระหายพลังงาน...เซียะ Qingyue ไม่ไล่หลังเขา และ dazedly เท่านั้นจ้องไปที่รูปเซี่ย Yuanba พรากจากกัน ผ่านสายตาของเธอมัว เห็นพี่ชายมักจะร่าเริง ไร้กังวล เล็กน้อยที่มักจะเต็มไป ด้วยความรัก unyieldingly โต"Yuanba ดูแลตัวเอง รอให้คุณกลับไป" Qingyue เซี่ยกระซิบเบา ๆ เธอกดมือของเธอเพื่อให้หน้าอกของเธอ และปิดดวงตาของเธอ: " Yuanba...ขอบคุณที่สอนฉันวิธีการที่จะแข็งแกร่ง..."

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

เสียงผิวปากของลมผ่านอากาศ หลังจากที่บางเวลาผ่านไปเซี่ย Yuanba ก็หยุดร้องไห้เจ็บปวดของเขาและค่อยๆเสียงสะอื้นของเขาก็เริ่มที่จะหายไปเช่นกัน เขาคุกเข่าบนพื้นดินกับผมของเขาห้อยลงมา หลังจากที่สงบมาเป็นเวลานาน, เขาค่อย ๆ ลุกขึ้นจากพื้นดินและทั้งหมดในทันทีกล่าวว่าเบา ๆ : "พี่สาวฉันออก." "ปล่อย? คุณกำลังจะไปไหน? กลับบ้าน? " " ไม่ฉันไม่ได้กลับบ้าน ฉันไม่ได้มีใบหน้าที่จะกลับบ้าน ... "เซี่ย Yuanba ขมขื่นยิ้ม:" แม้ว่าถังขยะเช่นฉันไม่กลับบ้านผมจะต้องอยู่ภายใต้การคุ้มครองของพระบิดา บางทีอาจจะมีจะเป็นวันที่ฉันจะทำให้เกิดแม้พ่อจะตายเช่นกัน ... ฉันไม่ต้องการที่จะเป็นถังขยะอีกต่อไป ฉันไม่ต้องการที่จะฆ่าคนที่ใกล้ชิดเคียงข้างฉันอีกต่อไป ... " " ผมจำเป็นต้องออกจาก ... ฉันต้องค้นหาพลังที่จะไม่ทำให้ฉันถังขยะอีกต่อไป ... ฉันต้องการที่จะกลายเป็นดี ... ฉันไม่ต้องการที่จะเป็น ถังขยะอีกต่อไป ... " เซี่ย Yuanba ยกมือขึ้นเช็ดน้ำตาออกจากใบหน้าของเขา จากนั้นเขาตั้งใจสัมผัสรอยยิ้ม: "พี่ไม่ต้องกังวลเกี่ยวกับฉัน ฉันสัญญาว่าฉันจะไม่ตาย ... เพราะชีวิตที่ฉันมีตอนนี้เป็นชีวิตที่ว่าพี่ชายของกฎหมายในการซื้อขายกับตัวเขาเอง ไม่ว่าสิ่งที่ฉันจะไม่ยอมให้ตัวเองจะตาย ... ฉันเพียงขอให้น้องสาวพี่จะไม่หยุดฉันและไม่มองหาฉันทั้ง ... ฉันจะกลับมาวันหนึ่ง ... รอวันที่ฉันกลับมาเมื่อผมจะใช้ของตัวเอง อำนาจที่จะปกป้องน้องสาวของพี่ปกป้องพ่อ ... ปกป้องทุกคนที่ผมอยากจะปกป้อง ... " เซี่ย Qingyue:" ... " เซี่ย Yuanba ซ้ายกับด้านหลังของเขาหันหน้าไปทางเซี่ย Qingyue ก้าวของเขาคือช้าผิดปกติ แต่พวกเขาก็ไม่น่าเชื่ออย่างแน่วแน่มั่นคงและ เขาไม่ได้นำอะไร; เขาไม่ได้นำเหรียญที่ลึกซึ้งเดียวสีเหลือง ไม่มีใครรู้ว่าเขาจะไปที่ไหนบางทีเขาตัวเองไม่ได้รู้ว่าอย่างใดอย่างหนึ่ง คนแม้แต่น้อยรู้และเข้าใจความโศกเศร้าเจ็บปวดตำหนิและความสำนึกผิดที่เต็มไปด้วยหัวใจสิบหกปีนี้เยาวชนเก่า ... เช่นเดียวกับความกระหายของเขาสำหรับการใช้พลังงาน ... เซี่ย Qingyue ไม่ได้ไล่ตามเขาและเพียง dazedly จ้องที่ร่างพรากจากกันเซี่ย Yuanba ของ . ผ่านสายตาฝ้าฟางของเธอเธอเห็นมักจะร่าเริงห่วงน้องชายคนเล็กที่มักจะเต็มไปด้วยความรักที่ไม่ยอมอ่อนข้อเติบโตขึ้น. "Yuanba, การดูแลตัวเอง ฉันจะรอเธอกลับมา. "เซี่ย Qingyue กระซิบเบา ๆ เธอกดมือของเธอไปที่หน้าอกของเธอและปิดตาของเธอ: "Yuanba ... ขอขอบคุณสำหรับการเรียนการสอนฉันว่าจะแข็งแรง ... "

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

เสียงผิวปากของลมผ่านอากาศ หลังจากเวลาผ่านไป เซีย yuanba หยุดของเขาเจ็บปวด ร้องไห้ และค่อย ๆ เสียงสะอื้นของเขาเริ่มหายไปเช่นกัน เขาคุกเข่าบนพื้นกับผมของเขาห้อยลงมา หลังจากที่เงียบมานาน เขาจึงค่อยๆลุกขึ้นจากพื้น และทันใดนั้น พูดเบา ๆว่า " พี่ ผมไปก่อนนะ "" ไป คุณกำลังจะไปไหน ? กลับบ้าน "" ไม่ ผมไม่ได้กลับบ้าน ฉันไม่มีหน้าจะกลับบ้าน . . . . . . . " เซี่ย yuanba ขมขื่นยิ้ม : " ถ้าเป็นขยะ เหมือนผมจะกลับบ้าน ผมจะต้องอยู่ภายใต้การปกป้องของพ่อ บางทีอาจจะมีสักวันที่ผมจะทำให้ พ่อ ตาย เช่นกัน . . . . . . . ผมไม่อยากเป็นถังขยะอีกต่อไป ฉันไม่ต้องการที่จะฆ่าคนที่ใกล้ชิดเคียงข้างอีกต่อไปแล้ว . . . . . . . "" ฉันต้องไป . . . . . . ฉันต้องค้นหาพลังที่ไม่ทำให้ขยะอีกต่อไป . . . . . . . ฉันต้องการที่จะแข็งแกร่งขึ้น . . . . . . . ผมไม่อยากเป็นถังขยะอีกต่อไป . . . . . . . "เซี่ย yuanba ยกมือเช็ดคราบน้ำตาออกจากใบหน้าของเขา แล้วเขาเขม้นขะมักเปิดเผยรอยยิ้ม : " พี่ ไม่ต้องเป็นห่วง ผมสัญญาว่าผมจะไม่ตาย . . . . . . . เพราะชีวิตที่ผมมีตอนนี้คือ ชีวิตที่พี่ชายในกฎหมายซื้อขายด้วยตัวของเขาเอง ไม่ว่ายังไง ฉันก็จะไม่อนุญาตให้ตัวเองจะตาย . . . . . . . ผมถามพี่สาวให้เลิกฉัน และมองฉันด้วย . . . . . . . ผมจะคืนวันหนึ่ง . . . . . . . รอวันที่ผมกลับมา ผมจะใช้พลังของตัวเองเพื่อปกป้องพี่สาว ปกป้องพ่อ . . . . . . . ปกป้องทุกคนที่ฉันต้องการปกป้อง . . . . . . . "เซี่ย qingyue : " . . . . . . . "เซี่ย yuanba ซ้ายกับหลังของเขาหันเซี่ย qingyue . ฝีเท้าช้าผิดปกติ แต่พวกเขาอย่างมั่นคงและแน่วแน่ . เขาไม่ได้ให้อะไรเลย เขาไม่นำเดี่ยวสีเหลืองที่ลึกซึ้งนัก ไม่มีใครรู้ว่าเขาจะไปที่ไหน บางทีเขาก็ไม่รู้เหมือนกัน แม้แต่น้อย คนรู้และเข้าใจ ความเศร้า ความเจ็บปวด โทษและสำนึกผิดที่เต็มไปด้วยสิบหกปี หัวใจ . . . . . . เป็นเด็กเก่ารวมทั้งความกระหายในพลังของเขา . . . . . . .เซี่ย qingyue ไม่ได้ตามเค้าไป และมึนจ้องของเซีย yuanba อวยรูป ผ่าน สายตาพร่ามัว เธอเห็นมักจะร่าเริง ห่วงน้องชาย ที่มักจะเต็มไปด้วยตัณหา อย่างเด็ดเดี่ยว เติบโตขึ้น" yuanba ดูแลตัวเองด้วย ผมจะไปรอคุณกลับ . " เซี่ย qingyue เบาๆกระซิบ . เธอกดมือของเธอกับหน้าอกของเธอ และปิดตาของเธอ : " yuanba . . . . . . . ขอบคุณที่สอนให้ฉันเข้มแข็ง . . . . . . . "