Surgical wound healingSurgical woun

Surgical wound healing
Surgical wounds are categorised as acute wounds; healing is
initiated spontaneously and resolution, in most cases, occurs
in a predictable time frame. The healing of an acute wound
requires coordinated cellular and molecular responses
(Martin and Nunan, 2015). Wound healing is generally
divided into three phases: inflammation, proliferation, and
maturation (Dealey, 2005). The priority of the inflammatory
phase is to prevent further damage and prepare the site of
injury for repair. Platelets are released from injured blood
vessels, and vasoconstriction and coagulation occur to
initiate haemostasis (Schultz et al, 2005). Concurrently,
the early neutrophils that arrive signal the generation
of macrophages to expedite efficient cleansing of any
devitalised tissue, as well as facilitate the removal of any
bacteria that has been introduced during wounding (Dealey,
2005; Martin and Nunan, 2015).
Following injury, histamine and prostaglandins are
released to reverse initial vasoconstriction and increase
blood vessel permeability to allow the escape of larger
neutrophils and improve blood flow to the wound. This,
in turn, improves oxygen delivery that is required by the
cells to enable escalation in metabolism (Schultz et al,
2005). Erythema and oedema occur as a result of the blood
vessels expanding and increasing blood supply (Silver, 1994;
Collier, 1996), and this is accompanied by heat and pain
(Tortora and Grabowski, 1996; Dieglemann and Evans,
2004).
Cells continue to release growth factors and cytokines to
enable tight regulation and coordination of events, and the
wound moves into the proliferative stage of wound healing
(Hopkinson, 1992; Martin and Nunan, 2015). Angiogenesis
(the growth of new blood vessels) occurs to restore blood
flow, and granulation tissue is generated in the form of
an extracellular matrix to fill the defect (Dealey, 2005;
Martin and Nunan, 2015). Simultaneously, the edges of
the wound contract, epithelial tissue forms, and it restores
the bacterial barrier function of the skin. This proliferativestage ends when the wound is fully closed. The final stage
of healing is called maturation, during which time the
wound regains its tensile strength, collagen fibres reorganise,
the network of new blood vessel growth rationalises, and
the scar loses some of its red pigmentation (Schultz, 2005).
Reorganisation of tissue can take up to 18 months to be
completed (Dealey, 2005).
Surgical wound healing is augmented by the surgical
technique—larger vessels damaged during the procedure
will be ligated or cauterised to reduce blood loss. The
majority of surgical wounds will have the wound edges
approximated with sutures, clips, or glue in an attempt
to minimise the defect (Aindow and Butcher, 2005).
Approximation facilitates clotting, mimics the natural
process of contraction, and supports epithelial migration
from the edges to effect rapid closure, thereby providing a
barrier against bacterial penetration (Roberts et al, 2011).
Some surgical wounds, for example the excision and
drainage of an abscess or pilonidal sinus, are commonly
left open and heal by secondary intention. The process of
wound healing is the same. Further information in relation
to managing wounds healing by secondary intention is
discussed by Schultz (2003) and Burton (2006).
Common complications of surgical wounds
A common complication of surgery is the risk of patients
developing an SSI. Undetected superficial wound infection
can lead to wound dehiscence (Oldfield and Burton, 2009).
The latter can also occur as a result of haematoma, poor
nutrition, impaired blood flow, and mechanical failure,
which can be due to inappropriate closure technique or
patient-related factors, such as obesity, excess mobility,
shear, and friction (van Ramshorst et al, 2010). Increased
pain, exudate, prolonged erythema, unresolved oedema,
and odour accompanied by pyrexia, are cardinal signs and
symptoms of acute wound infection (European Wound
Management Association (EWMA), 2005). It is important
to bear in mind that the normal inflammatory phase of
wound healing leads to redness, swelling, heat, and pain,
and that this is part of the physiological process of healing.
As such, these symptoms alone do not equate to a wound
complication.
Initial assessment may indicate the need for microbiological
analysis, blood tests, or imaging investigations to confirm
the diagnosis

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

แผลผ่าตัดรักษา
แผลผ่าตัดมีการแบ่งประเภทเป็นแผลเฉียบพลัน; การรักษาจะ
เริ่มต้นเป็นธรรมชาติและความละเอียดในกรณีส่วนใหญ่เกิดขึ้น
ในกรอบเวลาที่คาดเดาได้ การรักษาแผลเฉียบพลัน
ต้องประสานงานเซลล์และโมเลกุลการตอบสนอง
(มาร์ตินและ Nunan, 2015) การรักษาบาดแผลโดยทั่วไป
แบ่งออกเป็นสามขั้นตอนคือการอักเสบ, การงอกและ
การเจริญเติบโต (Dealey 2005) จัดลำดับความสำคัญของการอักเสบ
ขั้นตอนคือการป้องกันไม่ให้เกิดความเสียหายต่อไปและจัดเตรียมสถานที่ของ
การบาดเจ็บสำหรับการซ่อมแซม เกล็ดเลือดจะถูกปล่อยออกมาจากที่ได้รับบาดเจ็บเลือด
เรือและ vasoconstriction และแข็งตัวเกิดขึ้นกับ
การเริ่มต้น haemostasis (ชูลท์ซ, et al, 2005) ขณะเดียวกัน
นิวโทรฟิต้นที่มาถึงสัญญาณรุ่น
ของขนาดใหญ่เพื่อเร่งทำความสะอาดที่มีประสิทธิภาพของใด ๆ
เนื้อเยื่อ devitalised ตลอดจนอำนวยความสะดวกในการกำจัดของใด ๆ
แบคทีเรียที่ได้รับการแนะนำในช่วงการกระทบกระทั่ง (Dealey,
2005 มาร์ตินและ Nunan, 2015).
ได้รับบาดเจ็บดังต่อไปนี้ กระและ prostaglandins จะ
ปล่อยให้ย้อนกลับ vasoconstriction เริ่มต้นและเพิ่ม
การซึมผ่านเส้นเลือดที่จะช่วยให้การหลบหนีของขนาดใหญ่
นิวโทรฟิและปรับปรุงการไหลเวียนของเลือดไปยังแผล นี้
ในทางกลับช่วยเพิ่มการส่งออกซิเจนที่จำเป็นโดย
เซลล์เพื่อเปิดใช้งานเพิ่มในการเผาผลาญ (ชูลท์ซ, et al,
2005) เกิดผื่นแดงและอาการบวมน้ำที่เกิดขึ้นเป็นผลมาจากเลือด
เส้นเลือดขยายตัวและการเพิ่มปริมาณเลือด (Silver Trophy 1994;
ถ่านหิน 1996) และเรื่องนี้จะมาพร้อมกับความร้อนและความเจ็บปวด
(Tortora และ Grabowski 1996; Dieglemann และอีแวนส์,
2004).
เซลล์ยังคง ที่จะปล่อยปัจจัยการเจริญเติบโตและ cytokines ที่จะ
ช่วยให้การควบคุมแน่นและการประสานงานของเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นและ
แผลเคลื่อนเข้าสู่ขั้นตอนการเจริญของการสมานแผล
(Hopkinson 1992; มาร์ตินและ Nunan, 2015) เจเนซิส
(การเจริญเติบโตของเส้นเลือดใหม่) เกิดขึ้นเพื่อเรียกคืนเลือด
ไหลและเนื้อเยื่อที่ถูกสร้างขึ้นในรูปแบบของ
เมทริกซ์ extracellular เพื่อเติมเต็มข้อบกพร่อง (Dealey 2005;
มาร์ตินและ Nunan, 2015) พร้อมกันขอบของ
สัญญาแผลรูปแบบเนื้อเยื่อเยื่อบุผิวและเรียกคืน
การทำงานของแบคทีเรียอุปสรรคของผิว proliferativestage นี้จะสิ้นสุดลงเมื่อแผลปิดให้บริการอย่างเต็มที่ ขั้นตอนสุดท้าย
ของการรักษาที่เรียกว่าการเจริญเติบโตในช่วงเวลาที่
แผลฟื้นความต้านทานแรงดึงของเส้นใยคอลลาเจนจัดระเบียบ
เครือข่ายของการเจริญเติบโตของเส้นเลือดใหม่ rationalises และ
แผลเป็นสูญเสียบางส่วนของเม็ดสีแดง (ชูลท์ซ, 2005).
ประนอมหนี้ของเนื้อเยื่อ อาจใช้เวลาถึง 18 เดือนจะได้รับการ
เสร็จเรียบร้อยแล้ว (Dealey, 2005).
การรักษาแผลผ่าตัดเติมโดยการผ่าตัด
เทคนิคขนาดใหญ่เรือได้รับความเสียหายในระหว่างขั้นตอน
จะมีการผูกหรือ cauterised เพื่อลดการสูญเสียเลือด
ส่วนใหญ่ของแผลผ่าตัดจะมีขอบแผล
ห้วงกับเย็บคลิปหรือกาวในความพยายาม
ที่จะลดข้อบกพร่อง (Aindow และเนื้อ 2005).
ประมาณอำนวยความสะดวกในการแข็งตัวของเลียนแบบธรรมชาติ
กระบวนการของการหดตัวและสนับสนุนการย้ายถิ่นเยื่อบุผิว
จาก ขอบที่จะทำให้เกิดการปิดอย่างรวดเร็วจึงให้
อุปสรรคกับการเจาะแบคทีเรีย (โรเบิร์ต et al, 2011).
บางแผลผ่าตัดเช่นการตัดออกและ
การระบายน้ำจากฝีหรือไซนัส pilonidal, มักจะถูก
เปิดทิ้งไว้และรักษาโดยความตั้งใจรอง กระบวนการของ
การรักษาบาดแผลเหมือนกัน ข้อมูลเพิ่มเติมในส่วนที่เกี่ยวข้อง
ในการจัดการรักษาบาดแผลจากความตั้งใจรอง
หารือชูลท์ซ (2003) และเบอร์ตัน (2006).
ภาวะแทรกซ้อนที่พบบ่อยของแผลผ่าตัด
อาการแทรกซ้อนที่พบบ่อยของการผ่าตัดคือความเสี่ยงของผู้ป่วยที่
พัฒนา SSI ตรวจไม่พบการติดเชื้อแผลตื้น ๆ
สามารถนำไปสู่ ​​dehiscence แผล (โอลด์และเบอร์ตัน 2009).
หลังยังสามารถเกิดขึ้นเป็นผลมาจากห้อยากจน
โภชนาการไหลเวียนของเลือดบกพร่องและความล้มเหลวของเครื่องจักรกล
ที่สามารถจะเกิดจากเทคนิคการปิดที่ไม่เหมาะสมหรือ
ผู้ป่วย ปัจจัยที่เกี่ยวข้องเช่นโรคอ้วน, การเคลื่อนไหวส่วนเกิน
เฉือนและแรงเสียดทาน (Van Ramshorst et al, 2010) เพิ่มขึ้น
อาการปวดสารหลั่งคั่งเป็นเวลานานอาการบวมน้ำได้รับการแก้ไข
และกลิ่นตามมาด้วยไข้เป็นอาการพระคาร์ดินัลและ
อาการของการติดเชื้อแผลเฉียบพลัน (แผลยุโรป
สมาคมการจัดการธุรกิจ (EWMA), 2005) มันเป็นสิ่งสำคัญ
ที่จะจำไว้ว่าขั้นตอนการอักเสบปกติของ
การสมานแผลนำไปสู่สีแดง, บวม, ความร้อน, และความเจ็บปวด
และว่านี่เป็นส่วนหนึ่งของกระบวนการทางสรีรวิทยาของการรักษา.
เช่นอาการเหล่านี้เพียงอย่างเดียวไม่ได้ถือเอาแผล
ภาวะแทรกซ้อน.
ประเมินเบื้องต้นอาจบ่งบอกถึงความจำเป็นในการทางจุลชีววิทยา
การวิเคราะห์การทดสอบเลือดหรือถ่ายภาพการตรวจสอบเพื่อยืนยัน
การวินิจฉัย

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

รักษาแผลผ่าตัดแผลผ่าตัดตามบาดแผลเฉียบพลัน ; การรักษาคือเริ่มคล่องและความละเอียด ในกรณีส่วนใหญ่ เกิดขึ้นในกรอบเวลาที่คาดเดาได้ การสมานแผลเฉียบพลันต้องประสานการตอบสนองของเซลล์และโมเลกุล( มาร์ติน นูนาน 2015 ) การรักษาแผลเป็นโดยทั่วไปแบ่งออกเป็นสามขั้นตอน : การขยายตัว และเกิดการอักเสบวุฒิภาวะ ( ดีลีย์ , 2005 ) ความสำคัญของการอักเสบขั้นตอนเพื่อป้องกันความเสียหายเพิ่มเติม และเตรียม เว็บไซต์ของการบาดเจ็บที่ซ่อม เกล็ดเลือดจะปล่อยออกมาจากเลือด บาดเจ็บเรือ , และผิวหนังแห้ง การเกิดขึ้นมาเริ่มต้น haemostasis ( Schultz et al , 2005 ) นอกจากนี้นิวโทรฟิลก่อนถึงสัญญาณรุ่นของ macrophages เพื่อเร่งประสิทธิภาพการทำความสะอาดใด ๆdevitalised เนื้อเยื่อ ตลอดจนอำนวยความสะดวกในการใด ๆแบคทีเรียที่ได้รับการแนะนำในช่วง ( ดีลีย์ส์ ,2005 ; มาร์ติน นูนาน 2015 )ต่อการบาดเจ็บ , histamine และโพรสตาแกลนดินเป็นปล่อยกลับ vasoconstriction เริ่มต้นและเพิ่มการซึมผ่านหลอดเลือด เพื่อให้หนีจากขนาดใหญ่นิวโทรฟิล และปรับปรุงการไหลของเลือดในแผล นี้ช่วยปรับปรุงการส่งมอบออกซิเจนที่จำเป็นโดยเซลล์ช่วยเพิ่มเมแทบอลิซึม ( Schultz et al ,2005 ) แดง และอาการบวมน้ำเกิดขึ้นจากเลือดหลอดเลือดขยายตัวและเพิ่มปริมาณเลือด ( เงิน , 1994 ;คอลเลียร์ , 1996 ) , และนี้มาพร้อมกับความร้อนและความเจ็บปวด( tortora และเกรอบอว์สกี้ , 1996 ; และ dieglemann อีแวนส์2004 )เซลล์ยังคงปล่อยปัจจัยการเจริญเติบโตและ cytokines เพื่อเปิดระเบียบแน่นและการประสานงานของกิจกรรม และย้ายบาดแผลเข้าสู่เวที proliferative ของการสมานแผล( ฮ็อปกินสัน , 1992 ; มาร์ติน นูนาน 2015 ) เจเนซิส( การเจริญเติบโตของเส้นเลือดใหม่ ) เกิดขึ้นเพื่อฟื้นฟูเลือดการไหล และเนื้อเยื่อที่ถูกสร้างขึ้นในรูปของเม็ดเป็นเมทริกซ์และเติมเต็มข้อบกพร่อง ( ดีลีย์ , 2005 ;มาร์ติน และ นู๋แนน 2015 ) พร้อมกัน ขอบของแผลที่เยื่อบุในสัญญา แบบฟอร์ม และการคืนค่าอุปสรรคของการทำงานของผิว proliferativestage นี้สิ้นสุดลงเมื่อแผลจะเต็มแล้ว ขั้นตอนสุดท้ายในการรักษา เรียกว่า วุฒิภาวะ ในช่วงเวลาที่บาดแผลฟื้นแรงดึงของเส้นใย คอลลาเจน จัดระเบียบเครือข่ายใหม่ของเส้นเลือด rationalises การเจริญเติบโตและแผลเป็นสูญเสียบางส่วนของสีแดงของมัน ( Schultz , 2005 )การประนอมหนี้ของเนื้อเยื่อสามารถใช้เวลาถึง 18 เดือนเป็นเสร็จสมบูรณ์ ( ดีลีย์ , 2005 )การรักษาโดยการผ่าตัดแผลผ่าตัดเป็นปริซึมเทคนิคขนาดใหญ่เรือเสียหายในระหว่างขั้นตอนจะผูกหรือ cauterised เพื่อลดการสูญเสียเลือด ที่ส่วนใหญ่จะมีแผล ขอบแผลผ่าตัดโดยประมาณกับเย็บแผล , คลิป , หรือกาวในความพยายามเพื่อลดข้อบกพร่อง ( aindow และบุชเชอร์ , 2005 )การทำให้แข็งตัว เลียนแบบธรรมชาติกระบวนการของการหดตัว และรองรับการอพยพบุจากขอบผลอย่างรวดเร็วปิด จึงให้อุปสรรคกับซึมของแบคทีเรีย ( โรเบิร์ต et al , 2011 )บางแผลผ่าตัด เช่น ตัดและการระบายน้ำของฝี หรือ pilonidal โพรงจมูก มีทั่วไปเปิดทิ้งไว้ และรักษาโดยรองเจตนา กระบวนการของการรักษาแผลเป็นแบบเดียวกัน ข้อมูลเพิ่มเติมเกี่ยวกับในการจัดการประสานแผลโดยรอง ความตั้งใจคืออภิปรายโดย ชูลท์ซ ( 2003 ) และ เบอร์ตัน ( 2006 )ภาวะแทรกซ้อนของแผลผ่าตัดทั่วไปผลแทรกซ้อนของการผ่าตัดมีความเสี่ยงของผู้ป่วยการพัฒนา ssi ตรวจไม่พบบาดแผลตื้นๆ การติดเชื้อสามารถนำจุดเยือกแข็ง ( โอลด์ฟิลด์และเบอร์ตัน , 2009 )หลังยังสามารถเกิดขึ้นเป็นผลจากชั้นนอกที่น่าสงสารโภชนาการ , การไหลของเลือดบกพร่อง และความล้มเหลวทางกลซึ่งสามารถเนื่องจากการปิดที่ไม่เหมาะสมหรือเทคนิคคนไข้ ปัจจัยที่เกี่ยวข้อง เช่น โรคอ้วน การเกินตัด และการเสียดสี ramshorst et al , 2010 ) เพิ่มขึ้นความเจ็บปวดที่เกิดจากจากปัญหาอาการบวมน้ำ , แดง ,และกลิ่นตามมาด้วยการมีไข้ มีป้ายและคาร์ดินัลอาการของการติดเชื้อที่บาดแผล บาดแผลเฉียบพลัน ( ยุโรปสมาคมการจัดการ ewma ) , 2005 ) มันเป็นเรื่องสำคัญให้ระลึกไว้ในใจว่า ปกติระยะอักเสบสมานแผล นำไปสู่ ผื่น บวม แดง ร้อน และปวดและนี่คือส่วนหนึ่งของกระบวนการทางสรีรวิทยาของการรักษาเช่น อาการเหล่านี้เพียงอย่างเดียวไม่ได้รับบาดแผลภาวะแทรกซ้อนการประเมินเบื้องต้นอาจบ่งบอกถึงความต้องการทางจุลชีววิทยาการวิเคราะห์ , การทดสอบเลือดหรือภาพการตรวจสอบยืนยันการวินิจฉัย