⟨u⟩ and ⟨v⟩ were not yet considered

⟨u⟩ and ⟨v⟩ were not yet considered two distinct letters, but different forms of the same letter. Typographically, ⟨v⟩ was frequently used at the start of a word and ⟨u⟩ elsewhere. The modern convention of using ⟨u⟩ for the vowel sound(s) and ⟨v⟩ for the consonant appears to have been introduced in the 1630s. Also, ⟨w⟩ was frequently represented by ⟨vv⟩.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

⟨u⟩ และ ⟨v⟩ ถูกไม่ได้ถือว่าสองตัวที่แตกต่างกัน แต่รูปแบบของตัวอักษรเดียว Typographically, ⟨v⟩ มักใช้เมื่อเริ่มต้น word และ ⟨u⟩ อื่น ๆ การประชุมที่ทันสมัยของการใช้ ⟨u⟩ สระ sound(s) และ ⟨v⟩ สำหรับพยัญชนะปรากฏจะถูกนำมาใช้ใน 1,630 ยัง ⟨w⟩ แก้ไขบ่อยแสดง โดย ⟨vv⟩

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

⟨u⟩และ⟨v⟩ไม่ได้พิจารณาเลยสองตัวอักษรที่แตกต่างกัน แต่รูปแบบที่แตกต่างกันของตัวอักษรเดียวกัน typographically, ⟨v⟩ถูกใช้บ่อยในช่วงเริ่มต้นของคำและ⟨u⟩อื่น ๆ การประชุมที่ทันสมัยของการใช้⟨u⟩สำหรับเสียงสระ (s) และ⟨v⟩สำหรับพยัญชนะดูเหมือนจะได้รับการแนะนำในยุค 1630 นอกจากนี้ยังเป็นตัวแทน⟨w⟩บ่อยโดย⟨vv⟩

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

⟨ U และ V ⟩⟩⟨ยังไม่ได้พิจารณาสองตัวอักษรที่แตกต่างกัน แต่ในรูปแบบที่แตกต่างกันของตัวอักษรเดียวกัน เกี่ยวกับการพิมพ์⟨ V , ⟩มักใช้ที่เริ่มต้นของคำและ⟨ u ⟩ที่อื่น การประชุมที่ทันสมัยของการใช้⟨ u ⟩สำหรับเสียงสระ ( s ) และ⟨ V ⟩สำหรับพยัญชนะที่ดูเหมือนจะได้รับการแนะนำใน 1610 นอกจากนี้ ⟨ W ⟩มักแสดงโดย⟨เป็นต้น⟩ .