Adequate diet and physical activity

Adequate diet and physical activity throughout life could help
achieve one's full genetic potential in peak bone mass, and reduce the
risk of developing osteoporosis later in life [7–9]. Calcium and other
minerals, such asmagnesium, copper, zinc, iron and manganese are important
components of an adequate diet. A high calcium intake has been
found to be beneficial to bone mass [10], and randomized controlled trials
have shown that dietary supple mentswith calcium and vitamin D in
the elderly have amoderate effect on preventing fractures [11]. Calcium
is considered an important component in bone health, however nutrients
are usually co-dependent, and the effect of calcium intake on
bone may be influenced by varying intakes of trace minerals [12–14].
The essential trace minerals copper, zinc and manganese, as well as
magnesium and iron, have been suggested to be protective for bone
health in several studies [5,8,14–20], but their relative contribution to
bone health in combination with calcium is less clear

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ช่วยให้อาหารเพียงพอและออกกำลังกายตลอดชีวิตบรรลุของพันธุกรรมเต็มศักยภาพในมวลกระดูกสูงสุด และลดการความเสี่ยงของโรคกระดูกพรุนในภายหลังในชีวิต [7-9] แคลเซียมและอื่น ๆแร่ธาตุ เช่น asmagnesium ทองแดง สังกะสี เหล็ก และแมงกานีสที่มีความสำคัญส่วนประกอบของอาหารเพียงพอ มีปริมาณแคลเซียมสูงที่ได้รับพบว่ามีประโยชน์ต่อมวลกระดูก [10], และทดลองแบบสุ่มควบคุมแสดงให้เห็นว่าอาหารนุ่ม mentswith แคลเซียมและวิตามินดีในผู้สูงอายุมีผลต่อ amoderate ป้องกันกระดูกหัก [11] แคลเซียมเป็นส่วนประกอบสำคัญในกระดูกสุขภาพ อย่างไรก็ตามสารอาหารมักขึ้นอยู่กับการร่วม และผลของปริมาณแคลเซียมในกระดูกอาจมีผลมาจากการบริโภคแตกต่างกันของแร่ธาตุ [12-14]การสืบค้นกลับที่สำคัญแร่ธาตุทองแดง สังกะสี และ แมงกานีส เป็นแมกนีเซียมและเหล็ก มีการแนะนำจะป้องกันกระดูกในการศึกษาหลาย [5,8,14 – 20], แต่ผลงานของพวกเขาสัมพันธ์กับสุขภาพสุขภาพกระดูกร่วมกับแคลเซียมนั้นน้อย

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

อาหารที่เพียงพอและออกกำลังกายตลอดชีวิตจะช่วยให้
บรรลุศักยภาพทางพันธุกรรมของคนเต็มรูปแบบในมวลกระดูกสูงสุดและลด
ความเสี่ยงของการเกิดโรคกระดูกพรุนในภายหลังในชีวิต [7-9] แคลเซียมและอื่น ๆ
แร่ธาตุเช่น asmagnesium ทองแดงสังกะสีเหล็กและแมงกานีสมีความสำคัญ
องค์ประกอบของอาหารที่เพียงพอ ปริมาณแคลเซียมสูงที่ได้รับ
พบว่าเป็นประโยชน์ต่อมวลกระดูก [10] และทดลองควบคุมแบบสุ่ม
ได้แสดงให้เห็นว่าการบริโภคอาหารที่มีแคลเซียม mentswith นุ่มและวิตามินดีใน
ผู้สูงอายุมีผล amoderate บนหักป้องกัน [11] แคลเซียม
ถือเป็นส่วนประกอบสำคัญในการดูแลสุขภาพกระดูก แต่สารอาหารที่
มักจะร่วมขึ้นและผลกระทบของปริมาณแคลเซียมใน
กระดูกอาจจะได้รับอิทธิพลจากการบริโภคที่แตกต่างกันของแร่ธาตุ [12-14]
สำคัญร่องรอยแร่ธาตุทองแดงสังกะสีและแมงกานีสรวมทั้ง
แมกนีเซียมและเหล็กได้รับการแนะนำที่จะป้องกันกระดูก
สุขภาพในการศึกษาหลาย [5,8,14-20] แต่ผลงานที่ญาติของพวกเขาเพื่อ
การดูแลสุขภาพกระดูกร่วมกับแคลเซียม เป็นที่ชัดเจนน้อย

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

อาหารที่เพียงพอและกิจกรรมทางกายตลอดชีวิต สามารถช่วยสำเร็จในเต็มศักยภาพทางพันธุกรรมในมวลกระดูกสูงสุด และลดความเสี่ยงในการเกิดโรคกระดูกพรุนในภายหลังในชีวิต [ 7 – 9 ] แคลเซียม และ อื่น ๆasmagnesium แร่ธาตุ เช่น ทองแดง สังกะสี เหล็ก และแมงกานีส เป็นสำคัญส่วนประกอบของอาหารที่เพียงพอ การบริโภคแคลเซียมสูงได้พบว่าเป็นประโยชน์ต่อมวลกระดูก [ 10 ] และสุ่มทดลองแสดงให้เห็นว่ามีใยอาหาร แคลเซียม และวิตามิน D ใน mentswith นิ่มนวลผู้สูงอายุจะมีผลใช้ในการป้องกันกระดูกหัก [ 11 ] แคลเซียมถือว่าเป็นองค์ประกอบที่สำคัญในด้านสุขภาพกระดูก อย่างไรก็ตาม สารอาหารมักจะ จำกัดขึ้น และผลของแคลเซียมในกระดูกอาจได้รับอิทธิพลจากการได้รับแร่ธาตุติดตาม [ 12 – 14 ]ทองแดงแร่ธาตุที่จำเป็น สังกะสี และแมงกานีส รวมทั้งแมกนีเซียมและเหล็กได้รับการแนะนำเพื่อป้องกันกระดูกสุขภาพในการศึกษาหลาย 5,8,14 ) [ 20 ] แต่ผลงานของญาติสุขภาพของกระดูก ร่วมกับแคลเซียมชัดเจนน้อยลง