The next morning, before her father

The next morning, before her father went to his garage, Matilda secretly took his hat and put a thin line of glue round the inside.
It was very strong glue.
Mr Wormwood didn't notice anything when he put the hat on, but when he got to the garage he couldn't take it off. He had to keep his hat on all, and people thought it was very strange.
When he got home that evening his wife said, `Came here. I'll take it off you.' And she pulled the hat hard.
`Stop!' he screamed. `You'll pull the skin off my head!'
`Did your head get bigger, daddy? asked Matilda.
`Shut up!' said her father. He had to keep his hat on all through supper. Later, his wife watched him as he went round the bedroom in his purple pyjamas with his hat on his head, and thought `How stupid he looks!'
In the morning, she cut the hat off his head. She had to cut the hair down to the skin, which left a white ring and bits of brown hat round his head.
`You must try to get them off, daddy,' Matilda said to him at breakfast. “They look like little brown flies!'
`Be quiet!' Shouted her father.
It was quiet for about a week after this. Then one evening Mr Wormwood arrived home from the garage with a face as dark and angry as a storm cloud.
Matilda was reading in a corner of the living-room. Mr Wormwood switched the TV on to the noisiest programme that he could find,then looked angrily at his daughter. `Don't you ever stop reading?' he shouted at her.
`Did toy have a good day, daddy?' she asked nicely.
`What's this stupid book?' he said, and pulled it out of her hands.
`It isn't stupid, daddy,' said Matilda. It's about-`
`I don't want to know what it's about,' shouted Mr Wormwood. `Go and find something useful to do.' And he began to pull the pages out of the book.
Matilda was frightened. `That's a library book!' she said. `I have to return It to Mrs Phelps.'
`Then you'll have to buy a new one for your dear Mrs Phelps, won't you? said her father. He dropped the last few pages on to the floor and walked out of the room.
Matilda did not cry. She sat very still for several minutes. A plan began to grow inside her head. But an important question needed an answer. `Can Fred's parrot talk as well as Fred says he can?' she thought.
She went to find out.
Fred was a small boy of six who lived just round the corner. He often talked about his wonderful parrot. `My father gave it tome,' he said.
`Make it talk,' Matilda said now.
`You can't make it talk,' said Fred.
But suddenly the parrot said, 'Hello, hello, hello!'
`That's wonderful!' said Matilda.
`Dead man's dinner! Dead man's dinner!' said the bird, this time with a voice like a ghost.
`He always saying that,' said Fred.
`Can I borrow him, just for one night? She asked.
`All right,' said Fred. 'But you must promise to bring him back tomorrow.'
Matilda hid the parrot behind a cupboard in the dining-room of her house. That evening, while they were all having supper in the living-room in front of the TV, a voice came loud and clear from the dining-room.
`Hello, hello, hello!' it said.
`Harry!' cried Matilda's mother. `There's someone in the house! I heard a voice!'
Matilda switched off the TV, and they stopped eating.
`Hello, hello, hello!' came the voice again.
`It's robbers!' cried Matilda's mother. `They're in the dining-room. Go and catch them, Harry!'
`Let's -let's all go and look together,' he said.
The four of them walked quietly towards the dining-room door. Mr Wormwood stayed a long way behind the others. Matilda pushed open the door, and they looked round the room. There was nobody there.
`He's here somewhere!' said Matilda. `I heard him!'
Then the voice came again- like a ghost's this time. `Dead man's dinner!' it said. `Dead man's dinner!'
They all jumped (even Matilda) and looked round the room. There was still nobody there.
`It's a ghost,' said Matilda. `I know it's a ghost! I've heard it before in this room.'
`Save us!' screamed her mother. And she threw her arms round her husband's neck.
`I'm getting out of here!' said her husband, his face grey. And they all ran out of the room.
The next afternoon. Matilda took the parrot back.
`My parents loved it,' she told Fred.
Both mother and father were quite polite to their daughter for about a week. Then one evening Mr Wormwood came home and said to his son, `Well, my boy, I sold five cars today! Sawdust in the gearboxes, the electric drill on the old clock, a bit of paint here and there, and the stupid people couldn't wait to buy.' He took a piece of paper from his pocket. `Get some paper and a pencil, boy. I want to see if you're clever.'
The boy got some paper and a pencil and returned.



Write this down,' said Mr Wormwood. `I bought car number one for two hundred and seventy-eight pounds and sold it for one thousand four hundred and twenty-five. Car number two cost me one hundred and eighteen pounds and sold for seven hundred and sixty. Car number three cost one hundred and eleven pounds and sold for nine hundred and ninety-nine pounds fifty pence. Never say one thousand pounds, son. Always ask for nine hundred and ninety-nine pounds fifty. It seems much smaller than a thousand, but it isn't.'
`Very clever, dad,' said the boy.

`Car number four cost eighty-six pounds and sold for six hundred and ninety-nine pounds fifty. Car number five cost six hundred and thirty-seven pounds and sold for sixteen hundred and forty-nine pounds and fifty pence. Did you write all that down?
`Yes, daddy' said the ten-year-old boy.
`Right, now tell me this,' said Mr Wormwood. `How much money did I make on each of the five cars, and how much money did your clever father make today?'
`That's difficult,' said the boy.
`I had an answer in ten minutes,' said her father.

`You mean you got an answer without writing anything down?' said the boy, his eyes wide open with surprise.
`Well, no,' said her father. `Nobody could do that.'
Matilda said quietly, `Four thousand three hundred and three pounds and fifty pence.'
Her father looked at her. `Be quit, we're… wh-what did you say?
`Four thousand three hundred and three pounds and fifty pence,' said Matilda.
Her father was silent, and his face began to go red.
`I'm sure it's right,' said Matilda.
And, of course, it was.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ตอนเช้าถัดไป ก่อนที่พ่อของเธอไปที่โรงรถของเขา มาทิลดาแห่งแอบเอาหมวกของเขา และใส่เส้นบาง ๆ ของกาวรอบภายในเป็นกาวที่แข็งแรงมากนายมาไม่ได้สังเกตอะไร เมื่อเขาใส่หมวก แต่ เมื่อเขาได้ไปที่อู่ที่เขาไม่สามารถเอามันออก เขาต้องเก็บหมวกของเขาในทั้งหมด และคนคิดว่า มันแปลก ๆเมื่อเขามีบ้านที่ในตอนเย็นภรรยาของเขากล่าวว่า, ' มาที่นี่ ฉันจะเอามันออกคุณ ' และเธอดึงหมวกแข็ง'ไล่ ' เขากรีดร้อง 'คุณจะดึงผิวหนังออกจากหัวของฉัน'' ไม่ได้หัวของคุณดูใหญ่ พ่อ มาทิลดาแห่งถาม'หุบ ' กล่าวว่า เธอพ่อ เขาต้องเก็บหมวกของเขาในหัวใจซุปเปอร์ ภายหลัง ภรรยาของเขาเฝ้าดูเขาเป็นเขาไปรอบห้องนอนในชุดนอนสีม่วงของเขากับหมวกของเขาบนหัวของเขา และคิดว่า 'ไรโง่เขามอง'ในตอนเช้า เธอตัดหมวกออกจากศีรษะของเขา เธอได้ตัดผมลงผิว ซึ่งวงแหวนสีขาวเหลือ และบิตของหมวกสีน้ำตาลรอบศีรษะของเขา'คุณต้องพยายามให้พวกเขาปิด พ่อ มาทิลดาแห่งว่า เช้า "พวกเขาดูเหมือนแมลงวันสีน้ำตาลเล็กน้อย!''ปิดปาก' ตะโกนพ่อของเธอเงียบสงบสำหรับเกี่ยวกับสัปดาห์หลังนี้ได้ แล้ว ตอนเย็นหนึ่งนายมาถึงบ้านจากโรงรถด้วยใบหน้าเป็นสีเข้ม และโกรธเป็นเมฆพายุมาทิลดาแห่งกำลังอ่านในมุมของห้องนั่งเล่น นายมาเปิดทีวีระบบโปรแกรมทางที่เขาสามารถค้นหา แล้ว angrily มองลูกสาวของเขา 'ไม่คุณเคยหยุดอ่าน "เขาตะโกนที่เธอ' ของเล่นไม่มีวันดี พ่อ? "เธอถามอย่าง'คืออะไรหนังสือเล่มนี้โง่ ' เขากล่าวว่า และดึงออกจากมือของเธอ' มันไม่โง่ พ่อ กล่าวว่า มาทิลดาแห่ง มันจะเกี่ยวกับ-''ไม่อยากจะรู้ว่ามันคืออะไรเกี่ยวกับ ตะโกนมานาย 'ไป และค้นหาสิ่งที่มีประโยชน์จะทำ' และเขาก็เริ่มดึงหน้าออกจากหนังสือมาทิลดาแห่งกลัวได้ 'ที่เป็นห้องสมุดหนังสือ ' เธอบอกว่า "ฉันได้กลับไปนางสาย'' แล้ว คุณจะต้องซื้อใหม่ในสายของนางรัก ไม่คุณ กล่าวว่า พ่อของเธอ เขาหลุดหน้าน้อยสุดท้ายระบบพื้น และเดินออกไปนอกห้องไม่ได้ร้องไห้มาทิลดาแห่ง เธอนั่งมากยังคงสำหรับหลายนาที เริ่มแผนการเติบโตภายในศีรษะของเธอ แต่คำถามสำคัญที่ต้องการคำตอบ 'สามารถพูดนกแก้วของ Fred เป็น Fred กล่าวว่า เขาสามารถ ' ที่เธอคิดเธอไปหาFred มีเด็กผู้ชายเล็ก ๆ ของหกที่อาศัยเพียงรอบมุม เขามักจะพูดคุยเกี่ยวกับนกแก้วของเขาดี 'พ่อให้ประเทศเซาตูเม เขากล่าวว่า'ทำให้พูดคุย มาทิลดาแห่งกล่าวว่า ขณะนี้'คุณไม่สามารถทำให้พูดคุย กล่าวว่า Fredแต่ทันใดนั้นนกแก้วกล่าว ว่า 'สวัสดี สวัสดี สวัสดี''ที่ยอดเยี่ยม ' กล่าวว่า มาทิลดาแห่ง' เย็นของคนตาย อาหารของคนตาย!' นก กล่าวว่า ขณะนี้ มีเสียงเหมือนผี'เขามักจะพูดว่า Fred กล่าว' ฉันสามารถยืมเขา สำหรับหนึ่งคืน เธอถาม'นายก กล่าวว่า Fred "แต่คุณต้องสัญญาว่า จะนำเขากลับมาวันพรุ่งนี้'มาทิลดาแห่งซ่อนนกแก้วหลังตู้ในห้องครัวของบ้าน ที่เย็น ในขณะที่พวกเขาได้ทั้งหมดมีซุปเปอร์ในห้องนั่งเล่นหน้าทีวี เสียงมาดัง และชัดเจนจากห้องครัว'สวัสดี สวัสดี สวัสดี ' ก็ว่า"แฮร์รี่ ' ร้องเรียกแม่ของมาทิลดาแห่ง ' มีคนในบ้าน ผมได้ยินเสียง!'มาทิลดาแห่งปิดทีวีแล้ว และจะหยุดกิน'สวัสดี สวัสดี สวัสดี ' มาเสียงอีกด้วย'เรื่องของโจร ' ร้องมาทิลดาแห่งของแม่ ' พวกเขาอยู่ในห้องครัว ไป และจับพวกเขา แฮร์รี่!'"ลอง - ลองทั้งหมดไป และดูกัน เขากล่าวว่า4 ของพวกเขาเดินอย่างเงียบ ๆ ไปทางประตูห้องครัว นายมาดีแบบหลัง มาทิลดาแห่งผลักเปิดประตู และพวกเขามองรอบห้อง ไม่มีใครมี'เขาอยู่ที่ใดที่หนึ่ง ' กล่าวว่า มาทิลดาแห่ง "ผมได้ยินเขา'แล้ว เสียงมาอีก- เช่นผีเวลานี้ 'ตายชายเย็น ' ได้กล่าวว่า 'เย็นของคนตาย'พวกเขาทั้งหมดไป (แม้แต่มาทิลดาแห่ง) และมองรอบห้อง ว ๆ ยัง'เป็นผี กล่าวว่า มาทิลดาแห่ง ' ฉันรู้ว่า มันเป็นผี ผมเคยได้ยินมาก่อนในห้องนี้ ''บันทึกเรา ' กรีดร้องแม่ของเธอ และเธอโยนแขนรอบคอของสามี"ฉันได้รับออกจากที่นี่ ' กล่าวว่า สามีของเธอ เทาใบหน้าของเขา และพวกเขาทั้งหมดวิ่งออกไปนอกห้องช่วงบ่ายต่อไป มาทิลดาแห่งเอานกแก้วไป'พ่อรักมัน เธอบอก Fredแม่และพ่อค่อนข้างสุภาพลูกสาวของพวกเขาสำหรับเกี่ยวกับสัปดาห์ แล้วตอนเย็นหนึ่งนายมามาบ้าน และกล่าวว่าบุตร, ' ดี เด็กผู้ชายของฉัน ฉันขายรถห้าวันนี้ ขี้เลื่อยใน gearboxes สว่านไฟฟ้านาฬิกาเก่า บิตของสีมา และคนโง่ไม่รอซื้อได้ ' เขาเอากระดาษจากกระเป๋าของเขา ' รับกระดาษบางและดินสอ เด็ก ต้องการดูถ้าคุณฉลาด 'เด็กบางกระดาษและดินสอ และส่งคืนจดนี้ กล่าวว่า นายมา ' ฉันซื้อรถยนต์หมายเลขหนึ่งสองร้อยและ seventy-eight ปอนด์ และขายสำหรับหนึ่งพันสี่ร้อย และยี่สิบห้า รถหมายเลขสองต้นทุนผมหนึ่งร้อย และจำนวนปอนด์ และขายสำหรับเจ็ดร้อย และหก สามรถต้นทุน หนึ่งร้อย และร้านปอนด์ และขายสำหรับเก้าร้อย และไนน์ตี้ - ไนน์ปอนด์ 50 เก็บเบี้ยใต้ถุนร้าน ไม่เคยบอกว่า หนึ่งพันปอนด์ แม่ฮ่องสอน สอบถามสิบเก้าร้อย และไนน์ตี้ - ไนน์ปอนด์ ดูเหมือนว่าขนาดเล็กกว่าพัน แต่ไม่ '' ฉลาด พ่อ, "กล่าวว่า เด็ก' รถจำนวน 4 ทุน eighty-six ปอนด์ และที่สิบหกร้อย และไนน์ตี้ - ไนน์ปอนด์ขาย รถห้าหกร้อย และสามสิบ - เจ็ดปอนด์ต้นทุน และขายสำหรับหกร้อย และสี่สิบ - เก้าปอนด์ และ 50 เก็บเบี้ยใต้ถุนร้าน ไม่ได้เขียนทั้งหมดที่ลงไหม' ใช่ พ่อ ' กล่าวว่า เด็กอายุ 10 ปี'ขวา ตอนนี้บอกฉันนี้ กล่าวว่า นายมา 'เงินได้ผมทำเกี่ยวกับรถยนต์ห้า และจำนวนเงินได้ของคุณพ่อฉลาดทำวันนี้''ที่เป็นเรื่องยาก กล่าวว่า เด็ก'มีคำตอบในสิบนาที กล่าวว่า พ่อของเธอ"คุณหมายความว่า คุณมีคำตอบโดยไม่ต้องเขียนอะไรลง" ว่า เด็ก เปิดตาดูกว้าง ด้วยความประหลาดใจ'ดี ไม่ กล่าวว่า พ่อของเธอ 'ไม่มีใครสามารถทำ'มาทิลดาแห่งกล่าวอย่างเงียบ ๆ 'สี่พันสามร้อย และสามปอนด์ และ 50 เก็บเบี้ยใต้ถุนร้าน'พ่อของเธอมองดูที่เธอ ' ถูกปิด เรา... wh-อะไรนะ'สี่พันสามร้อย และสามปอนด์ และ 50 เก็บเบี้ยใต้ถุนร้าน กล่าวว่า มาทิลดาแห่งพ่อของเธอคือเงียบ และหน้าของเขาเริ่มไปแดง'ฉันแน่ใจว่าเหมาะสม กล่าวว่า มาทิลดาแห่งและ แน่นอน ก็

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

เช้าวันรุ่งขึ้นก่อนที่พ่อของเธอไปที่โรงรถของเขามาทิลด้าแอบเอาหมวกของเขาและใส่เส้นบาง ๆ ของกาวรอบภายใน.
มันเป็นกาวที่แข็งแกร่งมาก.
นายกลุ้มไม่ได้สังเกตอะไรเมื่อเขาใส่หมวก แต่เมื่อ เขาได้ไปที่โรงรถเขาไม่สามารถเอามันออก เขามีเพื่อให้หมวกของเขาในทุกและคนคิดว่ามันเป็นเรื่องแปลกมาก.
เมื่อเขากลับมาถึงบ้านในตอนเย็นว่าภรรยาของเขากล่าวว่ามาที่นี่ ฉันจะเอามันออกคุณ. ' และเธอดึงหมวกยาก.
`หยุด! ' เขากรีดร้อง `คุณจะดึงผิวออกจากศีรษะของฉัน! '
`ได้หัวของคุณได้รับใหญ่พ่อ? ถามมาทิลด้า.
`หุบปาก! กล่าวว่าพ่อของเธอ เขามีเพื่อให้หมวกของเขาในทุกผ่านอาหารมื้อเย็น ต่อมาภรรยาของเขาดูเขาในขณะที่เขาเดินไปรอบ ๆ ห้องนอนในชุดนอนสีม่วงของเขากับหมวกของเขาบนศีรษะของเขาและคิดว่า `วิธีโง่เขามอง! '
ในตอนเช้าเธอตัดหมวกออกจากศีรษะของเขา เธอต้องตัดผมลงไปที่ผิวที่เหลือแหวนสีขาวและบิตของหมวกสีน้ำตาลรอบหัวของเขา.
`คุณต้องพยายามที่จะได้รับพวกเขาออกพ่อ 'มาทิลด้าพูดกับเขาในมื้อเช้า "พวกเขามีลักษณะเหมือนแมลงวันสีน้ำตาลเล็ก ๆ น้อย ๆ ! '
`เงียบ! ตะโกนพ่อของเธอ.
มันเป็นที่เงียบสงบสำหรับประมาณหนึ่งสัปดาห์หลังจากนี้ แล้วในเย็นวันหนึ่งนายกลุ้มมาถึงบ้านจากที่จอดรถที่มีใบหน้าเป็นที่มืดและโกรธเป็นเมฆพายุ.
มาทิลด้าได้อ่านในมุมของห้องนั่งเล่น นายกลุ้มเปลี่ยนทีวีบนโปรแกรมเสียงรบกวนดังที่สุดที่เขาจะได้พบแล้วมองด้วยความโกรธที่ลูกสาวของเขา `คุณไม่เคยหยุดการอ่าน? เขาตะโกนใส่เธอ.
`ได้ของเล่นที่มีวันที่ดีพ่อ? เธอถามอย่าง.
`อะไรหนังสือเล่มนี้โง่? ' เขากล่าวว่าและดึงมันออกมาจากมือของเธอ.
`มันไม่โง่พ่อ 'มาทิลด้ากล่าวว่า มันเป็นเรื่องของ-`
`ฉันไม่ต้องการที่จะรู้ว่ามันเป็นเรื่องของ 'ตะโกนนายกลุ้ม `ไปและหาสิ่งที่มีประโยชน์ที่จะทำ. ' และเขาก็เริ่มที่จะดึงหน้าออกจากหนังสือ.
มาทิลด้าก็กลัว `นั่นเป็นหนังสือห้องสมุด! เธอบอกว่า `ฉันต้องกลับมาให้นางเฟลป์ส. '
`แล้วคุณจะต้องซื้อใหม่สำหรับนางเฟลป์สที่รักของคุณจะไม่ได้คุณ? กล่าวว่าพ่อของเธอ เขาลดลงไม่กี่หน้าสุดท้ายบนกับพื้นและเดินออกจากห้อง.
มาทิลด้าไม่ได้ร้องไห้ เธอนั่งยังคงมากเป็นเวลาหลายนาที แผนเริ่มที่จะเติบโตในหัวของเธอ แต่คำถามที่สำคัญที่จำเป็นคำตอบ `สามารถของนกแก้วเฟร็ดพูดเช่นเดียวกับเฟร็ดกล่าวว่าเขาสามารถ? ' เธอคิดว่า.
เธอเดินไปหา.
เฟร็ดเป็นเด็กเล็ก ๆ ของหกที่อาศัยอยู่เพียงรอบมุม เขามักจะพูดคุยเกี่ยวกับนกแก้วที่ยอดเยี่ยมของเขา `พ่อของฉันให้มันพลาง" เขากล่าว.
`ทำให้พูดคุย 'มาทิลด้ากล่าวว่าในขณะนี้.
`คุณไม่สามารถทำให้มันพูด 'กล่าวว่าเฟร็ด.
แต่จู่ๆก็มีนกแก้วพูดว่า 'สวัสดี, Hello, Hello!'
`นั่นคือ ที่ยอดเยี่ยม! ' กล่าวว่ามาทิลด้า.
`อาหารเย็นคนตาย! อาหารเย็นคนตาย! กล่าวว่านกในครั้งนี้ด้วยเสียงเหมือนผี.
`เขามักจะบอกว่า 'กล่าวว่าเฟร็ด.
`ฉันสามารถยืมเขาเพียงแค่หนึ่งคืน? เธอถาม.
`สิทธิทั้งหมด 'เฟร็ดกล่าวว่า แต่คุณต้องสัญญาว่าจะพาเขากลับมาในวันพรุ่งนี้. '
มาทิลด้าซ่อนนกแก้วที่อยู่เบื้องหลังตู้ในห้องรับประทานอาหารจากบ้านของเธอ เย็นวันนั้นขณะที่พวกเขาทั้งหมดที่มีอาหารมื้อเย็นในห้องนั่งเล่นอยู่หน้าทีวี, เสียงมาดังและชัดเจนจากห้องรับประทานอาหาร.
`สวัสดีสวัสดีครับสวัสดีครับ! ก็กล่าวว่า.
`แฮร์รี่! ร้องไห้แม่ของมาทิลด้า `มีใครบางคนในบ้านเป็น! ผมได้ยินเสียง! '
มาทิลด้าปิดทีวีและพวกเขาหยุดกิน.
`สวัสดีสวัสดีครับสวัสดีครับ! พระสุรเสียงอีกครั้ง.
`มันโจร! ร้องไห้แม่ของมาทิลด้า `พวกเขาอยู่ในห้องรับประทานอาหาร ไปและจับพวกเขาแฮร์รี่! '
`ขอ -Let ของทั้งหมดไปและมองกัน" เขากล่าว.
สี่ของพวกเขาอย่างเงียบ ๆ เดินไปที่ประตูห้องรับประทานอาหาร นายกลุ้มอยู่ไกลอยู่ข้างหลังคนอื่น ๆ มาทิลด้าผลักดันให้เปิดประตูและพวกเขามองไปรอบห้อง ไม่มีใครมี.
`เขาอยู่ที่ไหนสักแห่งที่นี่! มาทิลด้ากล่าวว่า `ฉันได้ยินเขา! '
แล้วเสียงมา again- เหมือนผีในครั้งนี้ `อาหารเย็นคนตาย! ก็กล่าวว่า `อาหารเย็นคนตาย! '
พวกเขาทั้งหมดเพิ่มขึ้น (แม้มาทิลด้า) และมองรอบห้อง ยังคงมีไม่มีใครมี.
`มันผี 'มาทิลด้ากล่าวว่า `ฉันรู้ว่ามันผี! ผมเคยได้ยินมาก่อนในห้องนี้. '
`ประหยัดเรา! ' กรีดร้องแม่ของเธอ และเธอโยนแขนของเธอรอบคอของสามีของเธอ.
`ฉันได้รับออกจากที่นี่! กล่าวว่าสามีของเธอสีเทาใบหน้าของเขา และพวกเขาทั้งหมดวิ่งออกมาจากห้องพัก.
ช่วงบ่ายต่อไป มาทิลด้าเอานกแก้วกลับ.
`พ่อแม่ของฉันรักมัน" เธอพูดกับเฟร็ด.
ทั้งพ่อและแม่ค่อนข้างสุภาพกับลูกสาวของพวกเขาประมาณหนึ่งสัปดาห์ แล้วในเย็นวันหนึ่งนายกลุ้มมาที่บ้านและบอกกับลูกชายของเขา `ดีเด็กของฉันฉันขายห้าคันในวันนี้! ขี้เลื่อยในกระปุกเกียร์, สว่านไฟฟ้าในนาฬิกาเก่าบิตของสีที่นี่และมีและคนโง่ไม่สามารถรอที่จะซื้อ. ' เขาเอาชิ้นส่วนของกระดาษจากกระเป๋าของเขา `รับกระดาษและดินสอบางเด็ก ผมต้องการที่จะดูว่าคุณฉลาด. '
เด็กมีกระดาษและดินสอบางส่วนและกลับ. เขียนลงนี้ 'กล่าวว่านายกลุ้ม `ฉันซื้อจำนวนหนึ่งรถ£ 278 และขายมันสำหรับ 1425 จำนวนรถสองค่าใช้จ่ายฉัน£ 118 และขายสำหรับ 760 จำนวนรถสามค่าใช้จ่าย£ 111 และขายสำหรับ£ 999 ห้าสิบเพนนี ไม่เคยพูด£ 1,000 ลูกชาย มักจะถามสำหรับ£ 999 ห้าสิบ ดูเหมือนว่ามีขนาดเล็กกว่าพัน แต่มันก็ไม่ได้. ' `ฉลาดมากพ่อกล่าวว่าเด็ก. `จำนวนรถยนต์สี่ค่าใช้จ่าย£ 86 และขายสำหรับ£ 699 ห้าสิบ หมายเลขห้ารถค่าใช้จ่าย£ 637 และขายสิบหกร้อย£ 49 และห้าสิบเพนนี ต้อนรับคุณเขียนสิ่งที่ลง? `ใช่พ่อ 'กล่าวว่าเด็กอายุสิบปี. `ขวาตอนนี้บอกฉันนี้ 'กล่าวว่านายกลุ้ม `เงินเท่าไหร่ที่ผมทำในแต่ละห้าคันและใช้เงินเท่าไหร่ไม่พ่อฉลาดของคุณทำให้วันนี้? ' `นั่นเป็นเรื่องยาก 'กล่าวว่าเด็ก. `ฉันได้คำตอบในสิบนาที 'กล่าวว่าพ่อของเธอ. ` คุณหมายความว่าคุณมีคำตอบโดยไม่ต้องเขียนอะไรลง? ' กล่าวว่าเด็กตาของเขาเปิดกว้างด้วยความประหลาดใจ. `ดีไม่มี 'กล่าวว่าพ่อของเธอ `ไม่มีใครสามารถดำเนินการได้. ' มาทิลด้ากล่าวว่าเงียบ ๆ `สี่พัน£ 303 และห้าสิบเพนนี. ' พ่อของเธอมองไปที่เธอ `จะเลิกเราไม่ ... WH-สิ่งที่คุณพูด? `สี่พัน£ 303 และห้าสิบเพนนีกล่าวว่ามาทิลด้า. พ่อของเธอเป็นเงียบและใบหน้าของเขาเริ่มที่จะไปสีแดง. `ฉันแน่ใจว่ามันเป็น ขวากล่าวว่ามาทิลด้า. และแน่นอนมันเป็น

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

เช้าวันรุ่งขึ้น ก่อนพ่อไปโรงรถของเขา ทิลด้าแอบเอาหมวกของเขาและใส่เส้นบาง ๆของกาวรอบภายใน มันเป็นกาวที่แข็งแกร่งมาก
.
คุณบอระเพ็ดไม่ได้สังเกตอะไรเลยเมื่อเขาใส่หมวก แต่เมื่อเขาไปถึงอู่ เขาไม่ได้ถอดมันออก เขาต้องเก็บหมวกของเขาทั้งหมด และคนคิดว่ามันแปลกมาก .
เมื่อเขากลับมาถึงบ้านในตอนเย็น ภรรยาของเขากล่าวว่า " มาที่นี่ฉันจะถอดมันออก คุณ และ เธอดึงหมวก .
` ' หยุด ! เขาร้องลั่น ' คุณจะดึงผิวหนังจากหัวของฉัน !
` ทำหัวใหญ่ขึ้นค่ะ ถามมาทิลด้า .
` เงียบซะ ! ว่าพ่อของเธอ เขาต้องเก็บหมวกของเขาตลอดเย็น ต่อมาภรรยาของเขายืนดูเขาเดินไปรอบ ๆห้องนอนในชุดนอนสีม่วงของเขากับหมวกบนศีรษะของเขา และคิดว่า ` โง่เขาดู !
ในตอนเช้าเธอตัดหมวกออกจากศีรษะของเขา เธอต้องตัดผมลงไปที่ผิว ซึ่งเป็นรอยวงสีขาวและบิตของหมวกสีน้ำตาลรอบศีรษะของเขา .
' คุณต้องพยายามที่จะได้รับพวกเขาออก พ่อ " มาทิลด้าพูดกับเขาในอาหารเช้า " พวกเขามีลักษณะเหมือนแมลงเล็ก ๆสีน้ำตาล !
` เงียบ ! ตะโกนว่าพ่อของเธอ .
มันเงียบไปประมาณหนึ่งอาทิตย์หลังจากนี้แล้วเย็นวันหนึ่งคุณบอระเพ็ดมาถึงบ้านจากโรงรถที่มีใบหน้าเป็นที่มืดและโกรธเป็นพายุเมฆ .
มาทิลดาได้อ่านในมุมของห้องนั่งเล่น นายบอระเพ็ดเปลี่ยนทีวีในรายการเสียงดังที่สุดที่เขาสามารถหา แล้วมองด้วยความโกรธที่ลูกสาวของเขา ` คุณไม่เคยหยุดอ่าน ? เขาตะโกนใส่เธอ
` ทำของเล่น มีวันที่ดี , พ่อ ? เธอถามอย่าง .
` สิ่งที่หนังสือโง่ๆนี่' เขาพูดและดึงมันออกจากมือเธอ
' มันไม่โง่ พ่อ ' มาทิลด้า . มันเกี่ยวกับ "
' ฉันไม่ต้องการที่จะทราบว่ามันเกี่ยวกับ ' ตะโกนคุณอุกาบาตล้างโลก ` แล้วไปหาอะไรที่มีประโยชน์ทำ และเขาก็เริ่มดึงหน้าออกจากหนังสือ
มาทิลดา หวาดกลัว ` ที่ห้องสมุด ! เธอกล่าวว่า ' ฉันต้องคืนมันให้นางเฟลป์ส '
' แล้วคุณจะต้องซื้ออันใหม่ให้นะคุณนาย เฟลป์สไม่คุณ ? ว่าพ่อของเธอ เขาลดลงไม่กี่หน้าบนพื้นและเดินออกไปจากห้อง
ทิลด้าไม่ได้ร้องไห้ เธอนั่งอยู่นิ่งๆ นานหลายนาที วางแผนเริ่มเติบโตขึ้นภายในหัวของเธอ แต่คำถามสำคัญที่ต้องการคำตอบ ` พูดได้นกแก้วเฟร็ดเป็นเฟร็ดบอกว่า ? เธอคิดว่า เธอจะไปหา
.
( เป็นเด็กเล็กของหกที่อาศัยอยู่เพียงรอบมุมเขามักจะพูดเกี่ยวกับนกแก้วที่ยอดเยี่ยมของเขา ` พ่อให้มันโต " เขากล่าว .
` ให้มันพูดได้ " มาทิลด้าพูดแล้ว .
' คุณไม่สามารถทำให้มันพูด ' เฟร็ด .
แต่จู่ๆนกแก้วพูด สวัสดี สวัสดี สวัสดี !
` ที่ยอดเยี่ยม ! บอกว่ามาทิลดา .
` ค่ำคนตาย ! อาหารเย็นของคนตาย ! นกพูด คราวนี้มีเสียงเหมือนผี
` เขามักจะพูดว่า ' เฟร็ด .
` ฉันขอยืมเขาแค่คืนเดียวเองนะ เธอถาม .
` ใช่ ' เฟรด ' แต่คุณต้องสัญญาว่าจะพาเขามาอีกพรุ่งนี้ '
มาทิลด้าซ่อนนกแก้วหลังตู้ในห้องอาหารของบ้านเธอ เย็นวันนั้น ขณะที่ทุกคนกำลังเย็นในห้องนั่งเล่นหน้าทีวี เสียงก็ดัง และชัดเจนจากห้องอาหาร .
` สวัสดี , สวัสดี , สวัสดี ! มันกล่าวว่า .
` แฮร์รี่ ! ร้องไห้แม่ทิลด้า .` มีใครในบ้าน ฉันได้ยินเสียง !
Matilda ปิดทีวี และพวกเขาก็หยุดกิน .
` สวัสดี , สวัสดี , สวัสดี ! มาเสียงอีกครั้ง .
` มันโจร ! ร้องไห้แม่ทิลด้า . ' มันอยู่ในอาหาร ไปจับพวกเขา แฮร์รี่ !
' งั้น - เราไปดูด้วยกันนะ ' เขากล่าวว่า พวกเขาทั้งสี่เดินเงียบๆ
ไปยังประตูห้องอาหาร .คุณกลุ้มอยู่ไกลหลังคนอื่น ทิลด้าผลักเปิดประตู พวกเขามองรอบๆห้อง ไม่มีใครอยู่ที่นั่นเลย .
` เขาอยู่แถวนี้ ! กล่าวว่าทิลด้า . ' ฉันได้ยินเขา !
แล้วเสียงมาอีกแล้ว เหมือนผีในครั้งนี้ ` ค่ำคนตาย ! มันกล่าวว่า ` ค่ำคนตาย !
พวกเขาทั้งหมดเพิ่มขึ้น ( มาทิลด้า ) และมองรอบๆห้อง ก็ยังไม่มีใครมี .
` มันเป็นผี' มาทิลด้า . ' ฉันรู้ว่ามันเป็นผี ! ผมเคยได้ยินมาก่อน ในห้องนี้ '
' ` ช่วยเราด้วย ! ร้องให้แม่ของเธอ แล้วเธอก็จับแขนของเธอรอบคอของสามี .
' ฉันกำลังจะออกไปจากที่นี่ ! กล่าวว่าสามีของเธอ ใบหน้าสีเทาของเขา และพวกเขาทั้งหมดวิ่งออกมาจากห้อง
ช่วงบ่ายต่อไป ทิลด้าเอานกแก้วกลับ .
` พ่อแม่รักมัน , ' เธอบอกเฟร็ด .
ทั้งแม่และพ่อค่อนข้างสุภาพกับลูกสาวของพวกเขาสำหรับประมาณหนึ่งสัปดาห์ แล้วเย็นวันหนึ่งคุณบอระเพ็ดมาที่บ้านและบอกกับลูกชายของเขาว่า " เอ่อ ไอ้หนู ฉันขายรถ 5 คัน วันนี้ ขี้เลื่อยในเกียร์ , สว่านไฟฟ้านาฬิกาเก่า , บิตของสีที่นี่และมี และ คน โง่ ไม่รอซื้อ เขาหยิบกระดาษจากกระเป๋าของเขา ` ขอกระดาษ และดินสอ ไอ้หนูฉันต้องการที่จะดูว่าคุณฉลาด '
เด็กมีกระดาษและดินสอและกลับมา



เขียนลง ' นายอุกาบาตล้างโลก ' ฉันซื้อรถหนึ่งสองร้อย 78 ปอนด์ และขายมันหนึ่งพันสี่ร้อยยี่สิบห้า รถหมายเลขสองทำให้ฉันแค่ 118 ปอนด์ และขายเจ็ดร้อยหกสิบจำนวนรถสามราคาหนึ่งร้อยสิบเอ็ดปอนด์ และขายเก้าร้อยเก้าสิบเก้าปอนด์ห้าสิบเพนนี . ไม่เคยพูดหนึ่งพันปอนด์ ลูกชาย เสมอขอเก้าร้อยเก้าสิบเก้าปอนด์ 50 ดูเหมือนว่ามีขนาดเล็กกว่าหนึ่งพัน แต่มันไม่ได้ '
` พ่อฉลาดมาก ' บอย

` จำนวนรถสี่ต้นทุน 86 ปอนด์ และขายหกร้อยเก้าสิบเก้าปอนด์ 50รถเบอร์ 5 ราคา 6 ร้อยสามสิบเจ็ดปอนด์ และขาย 16 แสนปอนด์ 49 ห้าสิบเพนนี . คุณเขียนทั้งหมดลงไป ?
' ค่ะ ค่ะ ' เด็กเก่าปี 10 .
` ตอนนี้บอกฉันนี้ ' นายอุกาบาตล้างโลก ` เงินเท่าไหร่ที่ฉันทำในแต่ละของห้าคัน และเงินเท่าไหร่ พ่อฉลาดของคุณให้วันนี้ ?
` ที่ยาก ' เด็ก .
' ฉันมีคำตอบในสิบนาที ' พ่อของเธอ

' คุณหมายความว่าคุณมีคำตอบโดยไม่ต้องเขียนอะไรลง ? เด็กชายว่า ดวงตาของเขาเบิกกว้างด้วยความประหลาดใจ .
` ไม่มี ' พ่อของเธอ ' ไม่มีใครทำได้ '
มาทิลด้าพูดเบา ๆว่า " สี่พันสามร้อยสามปอนด์ห้าสิบเพนนี '
พ่อของเธอ มองเธอ ` จะลาออก พวกเรา . . . . . . . นี่คุณพูดเรื่องอะไร ?
' สี่พันสามร้อยสามปอนด์ห้าสิบเพนนี ' มาทิลด้า .
พ่อของเธอเงียบ ใบหน้าของเขาเริ่มที่จะไปสีแดง .
' ฉันแน่ใจว่ามันใช่ ' มาทิลด้า .
และแน่นอนมัน