1 I'll never forget the first pet

1 I'll never forget the first pet we ever had. My family and I had lived in an apartment forever, and it didn't allow pets. That never stopped my pet-loving sister and me from begging for a pet constantly, though.
2 Finally one summer we moved into our own home. It was a small bungalow in the

city. It took us awhile to get moved in and feel like we had ownership of the place. My mother, for example, continued to say, "Turn down the music; you'll disturb the people upstairs." Finally it dawned on us-the
house belonged to us. We could do whatever we wanted, including having a pet.

3 Right on schedule, a cat showed up on
our front steps. My sister and I were sunning ourselves on the steps and trying to decide what
to do next during a rather boring summer vacation. The huge tabby-colored tomcat came and brushed his long fur against our legs. He never asked for any food, mind you, but just seemed to want to
be petted. We learned later the cat was a Maine coon, so named because of its size and because some people in Maine evidently thought the large breed looked like a raccoon.
4 "This is a sweet kitty," my sister Denise crooned, scratching the eat's ears. Hardly a kitty at that size, I thought, but the cat just bellied
up for more sunning and scratching as if he belonged with us.
s "We aren't keeping that cat," said Mom. "It's
a stray; we don't know anything about it, and it's too big." The cat didn't seem to mind. He just sauntered away like he owned the whole neighborhood.
6 We saw the cat only occasionally during the hot days of August and the milder days of September, but when the rain showers of
October came;1he cat renewed its efforts to be adopted. Try to enjoy a fall evening with a cat the size of a small raccoon howling on top of your mailbox. Still, our parents wouldn't let us bring the cat inside, which reduced Denise
to tears.
7 "The cat is wet and cold," Denise cried. " He
needs us!"
8 Iwas a rainy October. By this time the cat had spent several wet, cold nights outside. Finally our parents relented.
e Dad said, "Okay, bring the cat onto the porch for the night. But don't let it into the house."
10 From the way my sister carried on, I think my
parents realized it was a fight they would not win. Denise was all smiles as she dried the cat with a towel, fed him, and then made him a bed from old towels. She would have slept out there with the cat if my parents had let her.
11 So, the next morning we packed the cat into the car for a trip to the veterinarian. "If we're going to have a cat, we'd better make sure it's a healthy one," our parents declared.
12 The veterinarian pronounced the cat healthy but was surprised by the eat's size. "He must weigh more than twenty pounds," she said. "I don't know

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

1 I'll never forget the first pet we ever had. My family and I had lived in an apartment forever, and it didn't allow pets. That never stopped my pet-loving sister and me from begging for a pet constantly, though.2 Finally one summer we moved into our own home. It was a small bungalow in the city. It took us awhile to get moved in and feel like we had ownership of the place. My mother, for example, continued to say, "Turn down the music; you'll disturb the people upstairs." Finally it dawned on us-thehouse belonged to us. We could do whatever we wanted, including having a pet. 3 Right on schedule, a cat showed up onour front steps. My sister and I were sunning ourselves on the steps and trying to decide whatto do next during a rather boring summer vacation. The huge tabby-colored tomcat came and brushed his long fur against our legs. He never asked for any food, mind you, but just seemed to want tobe petted. We learned later the cat was a Maine coon, so named because of its size and because some people in Maine evidently thought the large breed looked like a raccoon.4 "This is a sweet kitty," my sister Denise crooned, scratching the eat's ears. Hardly a kitty at that size, I thought, but the cat just belliedup for more sunning and scratching as if he belonged with us.s "We aren't keeping that cat," said Mom. "It'sa stray; we don't know anything about it, and it's too big." The cat didn't seem to mind. He just sauntered away like he owned the whole neighborhood.6 เราเห็นแมวเพียงบางวันร้อนเดือนสิงหาคมและพะแนงวันกันยายน แต่เมื่อฝนของตุลาคมมา 1he แมวต่ออายุความพยายามในการจะนำ ลองไปตกตอนเย็นกับแมวขนาดของสัตว์คล้ายหมีเล็กเล็กเห่าหอนอยู่ด้านบนของกล่องจดหมายของคุณ ยังคง พ่อแม่ของเราเราจะไม่นำแมวภายใน เดนิสที่ลดลงการน้ำตา7 "แมวคือเปียก และเย็น เดนิสร้อง "เขาต้องการให้เรา"8 คนพิการตุลาคมฝน โดยขณะนี้ แมวได้ใช้เวลาหลายเปียก เย็นคืนนอก ในที่สุด พ่อแม่ของเรา relentedอีพ่อกล่าว "เอาล่ะ นำแมวบนระเบียงสำหรับกลางคืน แต่อย่าให้มันเข้าบ้าน"10 จากวิธีดำเนินน้องสาวของฉัน ฉันคิดว่า ฉันผู้ปกครองรับรู้มันเป็นการต่อสู้ที่พวกเขาจะไม่ชนะ เดนิสมีทั้งหมดยิ้มเธอแห้งแมวกับผ้าเช็ดตัว เลี้ยงเขา และจากนั้น ทำให้เขานอนจากผ้าขนหนูเก่า เธอจะได้นอนหลับออกมีกับแมวถ้าพ่อแม่ของฉันมีให้เธอ11 ดังนั้น นี้เราเที่ยวแมวเป็นรถสำหรับการเดินทางไปลงที่ "เรากำลังจะมีแมว เราจะดีขึ้นแน่เป็นหนึ่งในอาหารเสริมเพื่อสุขภาพ พ่อแม่ของเราประกาศสัตวแพทย์แต่ออกเสียงแมวสุขภาพดี แต่ประหลาดใจขนาดของ eat "เขาต้องมีน้ำหนักมากกว่ายี่สิบปอนด์ เธอกล่าว "ฉันไม่รู้

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

1 ฉันจะไม่ลืมสัตว์เลี้ยงที่แรกที่เราเคยมี ผมและครอบครัวได้อาศัยอยู่ในอพาร์ทเม้นตลอดไปและจะไม่อนุญาตให้มีสัตว์เลี้ยง ที่ไม่เคยหยุดน้องสาวของสัตว์เลี้ยงที่รักของฉันและฉันจากการขอทานสำหรับสัตว์เลี้ยงอย่างต่อเนื่องแม้ว่า.
2 ในที่สุดคนหนึ่งในช่วงฤดูร้อนที่เราย้ายเข้าไปอยู่ในบ้านของเราเอง มันเป็นบังกะโลขนาดเล็กในเมือง มันต้องใช้เวลาสักครู่เราจะได้รับการย้ายไปอยู่และความรู้สึกเหมือนเรามีความเป็นเจ้าของสถานที่ แม่ของฉันเช่นยังคงพูดว่า "เปิดลงเพลง. คุณจะรบกวนคนข้างบน" ในที่สุดมันก็ผุดขึ้นอยู่กับเราที่บ้านเป็นของเรา เราสามารถทำสิ่งที่เราต้องการรวมทั้งมีสัตว์เลี้ยง. 3 ขวาในตารางแมวปรากฏตัวขึ้นบนบันไดหน้าบ้านของเรา น้องสาวและฉันกำลังอาบแดดตัวเองของฉันเกี่ยวกับขั้นตอนและพยายามที่จะตัดสินใจในสิ่งที่ต้องทำต่อไปในช่วงวันหยุดฤดูร้อนที่ค่อนข้างน่าเบื่อ แมวตัวผู้สีแมวขนาดใหญ่มาและแปรงขนยาวของเขากับขาของเรา เขาไม่เคยถามหาอาหารใจคุณ แต่เพียงดูเหมือนจะต้องการที่จะได้รับการpetted เราได้เรียนรู้ต่อมาแมวเป็นเมนคูนดังนั้นชื่อเพราะขนาดของมันและเพราะบางคนในรัฐเมนชัดคิดว่าสายพันธุ์ที่มีขนาดใหญ่ดูคล้ายแรคคูน. 4 "นี้เป็นคิตตี้หวาน" น้องสาวของฉันเดนิส crooned เกาหูกินของ . คิตตี้ที่แทบจะไม่ขนาดนั้นผมคิดว่า แต่แมวเพียงขลาดสำหรับsunning มากขึ้นและรอยขีดข่วนราวกับว่าเขาเป็นกับเรา. s "เราจะไม่รักษาแมวที่" แม่กล่าวว่า "มันเป็นจรจัดเราไม่ทราบอะไรเกี่ยวกับมันและมันใหญ่เกินไป." แมวไม่ได้ดูเหมือนจะคิด เขาเพียง แต่ sauntered ไปเหมือนอย่างที่เขาเป็นเจ้าของพื้นที่ใกล้เคียงทั้ง. 6 เราเห็นแมวเพียงบางครั้งในช่วงวันที่อากาศร้อนของเดือนสิงหาคมและวันจ้าของเดือนกันยายน แต่เมื่ออาบน้ำฝนของเดือนตุลาคมมา; แมว 1HE ต่ออายุความพยายามที่จะถูกนำมาใช้ พยายามที่จะเพลิดเพลินกับยามเย็นในฤดูใบไม้ร่วงที่มีแมวขนาดของแรคคูนยิ่งใหญ่ขนาดเล็กด้านบนของกล่องจดหมายของคุณ ยังพ่อแม่ของเราจะไม่ปล่อยให้เรานำแมวภายในซึ่งช่วยลดเดนิสน้ำตา. 7 "แมวเปียกและเย็น" เดนิสร้องไห้ "เขาต้องการเรา!" 8 iwas ฝนตุลาคม โดยขณะนี้แมวได้ใช้เวลาหลายเปียกคืนนอกเย็น ในที่สุดพ่อแม่ของเราโทษ. อีพ่อกล่าวว่า "เอาล่ะนำแมวบนระเบียงสำหรับคืน. แต่อย่าให้มันเข้ามาในบ้าน." 10 จากน้องสาวของฉันวิธีดำเนินการเกี่ยวกับที่ฉันคิดว่าฉันพ่อแม่รู้ว่ามันเป็นต่อสู้กับพวกเขาจะไม่ชนะ เดนิสเป็นรอยยิ้มที่เธอแมวแห้งด้วยผ้าขนหนูเลี้ยงเขาแล้วทำให้เขานอนจากผ้าขนหนูเก่า เธอจะได้นอนหลับออกมีกับแมวถ้าพ่อแม่ของฉันมีให้เธอ. 11 ดังนั้นเช้าวันรุ่งขึ้นเราบรรจุแมวเข้าไปในรถสำหรับการเดินทางไปยังสัตวแพทย์ "ถ้าเรากำลังจะมีแมวเราควรที่จะให้แน่ใจว่ามันเป็นหนึ่งที่มีสุขภาพดี" พ่อแม่ของเราประกาศ. 12 สัตวแพทย์ออกเสียงแมวมีสุขภาพดี แต่รู้สึกประหลาดใจโดยขนาดของกิน "เขาจะต้องมีน้ำหนักมากกว่า 20 £" เธอกล่าว "ผมไม่ทราบว่า

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

1 ฉันจะไม่ลืม สัตว์เลี้ยงตัวแรกที่เราเคยมี ผมและครอบครัวได้อาศัยอยู่ในอพาร์ทเม้นท์ ตลอดไป และจะไม่อนุญาตให้สัตว์เลี้ยง นั่นไม่เคยหยุดรักสัตว์เลี้ยงน้องสาวของฉันและฉันจากขอทานสำหรับสัตว์เลี้ยงอย่างต่อเนื่อง แม้ว่า
2 ในที่สุดหนึ่งในฤดูร้อนที่เราย้ายเข้าไปอยู่ที่บ้านของเราเอง เป็นบังกะโลขนาดเล็กใน

เมือง เราใช้เวลาสักครู่เพื่อให้ย้ายในและรู้สึกเหมือนเราได้เป็นเจ้าของสถานที่ แม่ของฉันตัวอย่างเช่น ยังคงบอกว่า " เปิดเพลงหน่อย จะรบกวนคนที่อยู่ข้างบน " ก็มัน dawned กับเรา
บ้านเป็นของเรา เราสามารถทำอะไรก็ได้ที่เราต้องการ รวมทั้งมีสัตว์เลี้ยง

3 ตารางที่ถูกต้อง แมวขึ้นไปบน
ขั้นตอนด้านหน้าของเรา น้องสาวของฉันและฉันอยู่ในขั้นตอน sunning ตัวเองและพยายามที่จะตัดสินใจสิ่งที่
ต่อไปในระหว่างวันหยุดฤดูร้อนที่ค่อนข้างน่าเบื่อทอมแคตสีและแปรงขนยาวพ่อพันธุ์ขนาดใหญ่มาของเขากับขาของเรา เขาไม่เคยขออาหาร จิตใจเธอ แต่ดูเหมือนจะยาก
จะเลี้ยง . เราได้เรียนรู้ต่อมาแมวเมนคูน , ดังนั้นชื่อเพราะขนาดของมัน และเพราะบางคนในรัฐเมนเห็นได้ชัดว่าพันธุ์ใหญ่เหมือนแรคคูน .
4 " นี้เป็นคิตตี้หวาน " น้องเดนิส crooned เกาหู กินเถอะแทบจะเป็นคิตตี้ ขนาด ที่ผมคิด แต่แมวมันขลาด
ใน sunning และเกา ถ้าเขาเป็นของเรา .
" เราไม่ได้รักษาแมวตัวนั้นกล่าวว่า " แม่ " มัน
หลงทาง เราไม่รู้อะไรเกี่ยวกับมัน และมันใหญ่ไป " แมวไม่เหมือนใจ เขาเดินทอดน่องไปเหมือนเขาเป็นเจ้าของ
เพื่อนบ้านทั้งหมด .6 เราเห็นแมวเท่านั้นบางครั้งในระหว่างวันร้อนของเดือนสิงหาคมและ milder วันของเดือนกันยายน แต่เมื่อฝนตกของ
ตุลาคมมา 1he แมวต่ออายุความพยายามที่จะนำมาใช้ พยายามที่จะเพลิดเพลินกับยามเย็นตกอยู่กับแมว ขนาดเล็ก แรคคูนหอนที่ด้านบนของกล่องจดหมายของคุณ แต่พ่อแม่เราไม่ให้เราเอาแมวเข้าไป ซึ่งทำให้เดนิส

น้ำตา7 " แมวเปียกและเย็น " เดนิส ร้องไห้ " เขาต้องการให้เรา "
!
8 ฉันมีวันที่ฝนตก โดยครั้งนี้ได้ใช้เวลาหลายแมวเปียก เย็น คืน ข้างนอก ในที่สุดพ่อแม่ยอม
E พ่อพูดว่า " โอเค เอาแมวลงบนระเบียงในตอนกลางคืน แต่อย่าให้มันเข้าไปในบ้าน "
10 จากที่พี่อุ้ม ฉันคิดว่าพ่อแม่ของฉัน
ตระหนักว่ามันคือการต่อสู้ พวกเขาจะไม่ชนะเดนิสก็ยิ้มขณะที่เธอแห้งแมวด้วยผ้าขนหนู ที่เลี้ยงเขา แล้วทำให้เขาลุกจากเตียง ผ้าขนหนูเก่า เธอคงต้องนอนกับแมว ถ้าพ่อแม่มีให้เธอ .
11 ดังนั้น เช้าวันรุ่งขึ้นเราเอาแมวเข้าไปในรถสำหรับการเดินทางไปยังสัตวแพทย์ " ถ้าเราจะมีแมว เราน่าจะทำให้มันมีสุขภาพดี " พ่อแม่ของเรา
ประกาศ12 สัตวแพทย์ออกเสียงแมวที่มีสุขภาพดี แต่รู้สึกประหลาดใจโดยกินขนาด . เขาต้องหนักกว่า 20 ปอนด์ , " เธอกล่าว ไม่รู้สิ