The Stockout versus Holding Problem

The Stockout versus Holding Problem
The last section was concerned with the question "How much to order". This section
will be concerned with "When to order". For a given size of order will only satisfy
the demand for stock for a certain period and if a subsequent order is delayed the
chance of running out of stock will be higher than if the order were placed at an
earlier moment in time. More specifically the probability of a stockout occurring will
depend on the variability of demand during lead time and the variability of lead time
itself. If both were constant, say a lead time of 10 days and a demand of 20 items per
day, then there would be no point in ordering when, for example, 250 items were in
stock. If this were done a new delivery would always be made when the stock level was
50 items. On the other hand if either or both lead time and demand were variable with
an average of 10 days and 20 items per day respectively then a stockout would occur
whenever demand during lead time exceeded 200 items. The problem is therefore to
decide what the re-order level should be in order to minimise the sum of the cost of
holding stock which, on average, is "dead" (and which is referred to as buffer or
safety stock) and the cost of being out of stock. As was mentioned earlier however the
placing of a reliable cost on a stockout is difficult to achieve and this has led to an
alternative view being widely adopted; namely service level. In this, shortage cost is
not made explicit and re-order level is determined by the requirement to offer a
particular level of service. Approaches using both shortage cost and service level
will be considered. As the latter is more usually used in practice it will be examined
first.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

สต็อกและถือปัญหาส่วนสุดท้ายเกี่ยวข้องกับคำถาม "ปริมาณการสั่งซื้อ" ส่วนนี้จะเกี่ยวข้องกับ "เมื่อสั่งซื้อ" สำหรับขนาดที่กำหนดของใบสั่งจะเพียงสนองความต้องการสำหรับระยะหนึ่งและหากใบสั่งตามมาล่าช้าโอกาสจากหุ้นจะสูงกว่าถ้าใบถูกวางไว้ที่ตัวขณะที่ก่อนหน้านี้ในเวลา โดยเฉพาะอย่างยิ่งน่าเป็นของเกิดขึ้นเกี่ยวกับการขาดสต็อกจะขึ้นอยู่กับความแปรปรวนของความต้องการในระหว่างระยะเวลารอคอยและความแปรปรวนของเวลาตัวเอง ถ้าทั้งสองคง กล่าวว่า ระยะเวลา 10 วันและความต้องการของสินค้า 20 ต่อวัน แล้ว จะต้องมีจุดใดในเวลา เช่น 250 รายการในการสั่งซื้อหุ้น ถ้าได้ทำ ส่งใหม่เสมอจะทำเมื่อระดับราคาหุ้น50 รายการ ในทางกลับกันถ้าระยะเวลาและความต้องการอย่างใดอย่างหนึ่ง หรือทั้งสอง ตัวแปรด้วยเฉลี่ย 10 วันและ 20 รายการอยู่ต่อวันตามลำดับแล้วสต็อกจะเกิดขึ้นทุกความต้องการในช่วงระยะเวลาเกินกว่า 200 รายการ ปัญหาจึงมีการตัดสินใจอีกครั้งระดับควรจะเพื่อ ลดผลรวมของต้นทุนถือหุ้นซึ่ง เฉลี่ย "ตาย" (และที่เรียกว่าบัฟเฟอร์ หรือสต็อกปลอดภัย) และต้นทุนของสินค้าหมด อย่างที่ได้กล่าวอย่างไรก็ตามการวางต้นทุนความน่าเชื่อถือในสต็อกจะยากที่จะบรรลุ และนี้นำไปเป็นดูทางเลือกที่กำลังแพร่หลายปัจจุบัน คือระดับบริการ ในนี้ ขาดทุนคือไม่ทำชัดเจน และระดับอีกครั้งเป็นไปตามข้อกำหนดในการให้การบริการในระดับใด วิธีการใช้บริการและทุนขาดแคลนระดับจะได้รับพิจารณา ตามหลังมากมักใช้ในทางปฏิบัติ จะมีการตรวจสอบครั้งแรก

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

stockout เมื่อเทียบกับโฮลดิ้งปัญหา
ส่วนสุดท้ายเป็นกังวลกับคำถามที่ว่า "เท่าไหร่ที่จะสั่งซื้อ" ในส่วนนี้
จะมีความกังวลกับ "เมื่อการสั่งซื้อ" สำหรับขนาดที่กำหนดของการสั่งซื้อจะตอบสนอง
ความต้องการสำหรับหุ้นในช่วงเวลาหนึ่งและถ้าลำดับถัดลงมาจะล่าช้า
โอกาสของการทำงานออกจากหุ้นจะสูงกว่าถ้าคำสั่งที่ถูกวางไว้ใน
ช่วงเวลาก่อนหน้านี้ในเวลา โดยเฉพาะอย่างยิ่งน่าจะเป็นของ stockout ที่เกิดขึ้นจะ
ขึ้นอยู่กับความแปรปรวนของความต้องการในช่วงเวลานำและความแปรปรวนของเวลานำที่
ตัวเอง หากทั้งสองก็คงบอกว่าเวลานำ 10 วันและความต้องการของ 20 รายการต่อ
วันแล้วจะมีจุดในการสั่งซื้อเมื่อยกตัวอย่างเช่น 250 รายการอยู่ใน
สต็อก หากครั้งนี้มีการจัดส่งทำใหม่เสมอจะทำเมื่อระดับหุ้นเป็น
50 รายการ ในทางกลับกันถ้าอย่างใดอย่างหนึ่งหรือทั้งสองเวลานำและความต้องการเป็นตัวแปรที่มี
ค่าเฉลี่ยของ 10 วันและ 20 รายการต่อวันตามลำดับแล้ว stockout จะเกิดขึ้น
เมื่อใดก็ตามที่ความต้องการในช่วงเวลาตะกั่วเกิน 200 รายการ ปัญหาที่เกิดขึ้นดังนั้นจึงเป็นเรื่องที่จะ
ตัดสินใจเลือกสิ่งที่ระดับสั่งซื้อใหม่ควรจะอยู่ในเพื่อที่จะลดผลรวมของค่าใช้จ่ายของ
การถือหุ้นซึ่งโดยเฉลี่ยคือ "ตาย" (ซึ่งจะเรียกว่าบัฟเฟอร์หรือ
หุ้นที่ปลอดภัย) และค่าใช้จ่าย ของการเป็นหมดสต็อก ตามที่ได้กล่าวไว้ก่อนหน้าอย่างไรก็ตาม
การวางของมีค่าใช้จ่ายที่เชื่อถือได้ใน stockout เป็นเรื่องยากที่จะประสบความสำเร็จและนี้ได้นำไปสู่
​​มุมมองทางเลือกที่ถูกนำมาใช้กันอย่างแพร่หลาย; คือระดับการให้บริการ ในการนี้ค่าใช้จ่ายในการขาดแคลนจะ
ไม่ได้ทำอย่างชัดเจนและสั่งซื้อใหม่ในระดับที่จะถูกกำหนดโดยความต้องการที่จะมี
ระดับของการให้บริการโดยเฉพาะอย่างยิ่ง แนวทางการใช้ทั้งค่าใช้จ่ายในการขาดแคลนและระดับการให้บริการ
จะได้รับการพิจารณา ในฐานะที่เป็นหลังเป็นมากขึ้นมักจะใช้ในทางปฏิบัติมันจะได้รับการตรวจสอบ
ครั้งแรก

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ในระบบความเชื่อถือปัญหาเมื่อเทียบกับส่วนสุดท้ายเป็นกังวลกับคำถามที่ว่า " วิธีการสั่งซื้อ " มาก ส่วนนี้จะเกี่ยวข้องกับ " เมื่อสั่ง " สำหรับขนาดของการสั่งซื้อจะตอบสนองความต้องการสินค้าในช่วงเวลาหนึ่งและถ้าคำสั่งตามมาล่าช้าโอกาสของหมดสต็อก จะสูงกว่า ถ้าคำสั่งถูกวางไว้ที่ขณะที่ก่อนหน้านี้ในเวลา มากขึ้นโดยเฉพาะน่าจะเป็นของระบบความเชื่อ ที่เกิดขึ้นจะขึ้นอยู่กับความแปรปรวนของความต้องการในช่วงระยะเวลาและความผันแปรของเวลานำนั่นเอง ถ้าทั้งสองคงที่ ว่า ระยะเวลา 10 วัน และ 20 ข้อ ต่อความต้องการวัน จากนั้นก็จะไม่มีจุดในการสั่งซื้อเมื่อ , ตัวอย่างเช่น , 250 รายการในหุ้น ถ้าเสร็จแล้วส่งใหม่จะเกิดขึ้นเมื่อระดับหุ้น คือ50 รายการ บนมืออื่น ๆถ้าอย่างใดอย่างหนึ่งหรือทั้งระยะเวลาและตัวแปรกับอุปสงค์ คือเฉลี่ย 10 วัน 20 รายการต่อวัน ตามลำดับ แล้ว ระบบความเชื่อ จะเกิดขึ้นเมื่อใดก็ตามที่ความต้องการในช่วงระยะเวลาเกิน 200 รายการ ปัญหาคือ ดังนั้นตัดสินใจเลือกสิ่งที่เป็นระดับสั่งการควรเพื่อลดผลรวมของค่าใช้จ่ายของถือครองหุ้น ซึ่งโดยเฉลี่ยจะ " ตาย " ( ซึ่งจะเรียกว่า บัฟเฟอร์ หรือหุ้นความปลอดภัย ) และต้นทุนของการออกจากตลาดหลักทรัพย์ เป็นที่กล่าวถึงก่อนหน้านี้ แต่อย่างไรก็ตามวางของต้นทุนความน่าเชื่อถือในระบบความเชื่อ คือยากที่จะบรรลุและนี้ได้นำไปสู่มุมมองทางเลือกถูกใช้อย่างกว้างขวาง ได้แก่ ระดับการบริการ ในนี้ ต้นทุนการขาดแคลนคือไม่ทำให้ชัดเจนและระดับคำสั่งจะถูกกำหนดโดยความต้องการที่จะเสนอระดับใดของบริการ แนวทางการใช้ต้นทุนทั้งการขาดแคลนและระดับการให้บริการจะได้รับการพิจารณา ที่หลังเป็นมากขึ้นมักจะใช้ในการฝึกก็จะตรวจสอบก่อน