She had no dresses, no jewels, noth

She had no dresses, no jewels, nothing. And she loved nothing but that; she felt made for that.
She would so have liked to please, to be envied, to be charming, to be sought after.
She had a friend, a former school-mate at the convent, who was rich, and whom she did not
like to go and see any more she suffered so much when she came back.
But, one evening, her husband returned home with a triumphant air, and holding a large
envelope in his hand.
“There,” said he, “here is something for you.”
She tore the paper sharply, and drew out a printed card which bore these words:

“The Minister of Public Instruction and Mine. Georges Ramponneau request the honor of M. and
Mine. Loisel’s company at the palace of the Ministry on Monday evening, January 18th.”

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

เธอมีชุดไม่มีอัญมณีไม่มีอะไร และเธอรักอะไร แต่นั้นเธอรู้สึกว่าทำเพื่อที่เธอจะ
จึงชอบที่จะโปรดที่จะอิจฉาที่จะมีเสน่ห์ที่จะขอหลังจาก
เธอมีเพื่อนเป็นโรงเรียนคู่อดีตคอนแวนต์.. ที่อุดมไปด้วยและคนที่เธอไม่ได้
ชอบที่จะไปดูคนอื่น ๆ ที่เธอได้รับความเดือดร้อนอย่างมากเมื่อเธอกลับมา.
แต่ตอนเย็นหนึ่งสามีของเธอกลับมาบ้านพร้อมกับอากาศชัยชนะและถือขนาดใหญ่
ซองจดหมายในมือของเขา.
"มี"
กล่าวว่าเขา "นี่คือสิ่งที่สำหรับคุณ." เธอฉีกกระดาษอย่างรวดเร็วและดึงออกบัตรพิมพ์ที่เจาะ คำพูดเหล่านี้:

"รัฐมนตรีว่าการกระทรวงการเรียนการสอนของประชาชนและการเหมืองแร่ georges Ramponneau ขอเกียรติของเมตร และ
เหมือง บริษัท Loisel ที่พระราชวังของกระทรวงในตอนเย็นวันจันทร์ที่18 มกราคม. "

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

เธอมีชุดไม่ ไม่รัตนากร อะไร และเธอรักแต่ที่ เธอรู้สึกทำให้
เธอจะให้ชอบการ จะถูกอิจฉา มีเสน่ห์ การขอหลังจาก
เธอมีเพื่อน โรงเรียนเพื่อนเก่าที่คอนแวนต์ ใครมีรวย และ ที่เธอไม่
อยากไป และดูอีกเธอทุกข์ทรมานมากเมื่อเธอมาที่หลัง
แต่ หนึ่งเย็น สามีของเธอกลับ มีอากาศวารสาร และถือเป็นขนาดใหญ่
ซองในมือของเขา.
"มี กล่าวว่า เขา "นี่คือสิ่งที่คุณ"
เธอฉีกกระดาษอย่างรวดเร็ว และดึงออกบัตรพิมพ์ที่เจาะคำเหล่านี้:

"ที่รัฐมนตรีของสาธารณะสอนและเหมือง จอร์จ Ramponneau ขอเกียรติม. และ
เหมือง บริษัท Loisel ของพาเลสของกระทรวงในช่วงเย็นวันจันทร์ 18 มกราคม"

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

เธอไม่มีเสื้อผ้าไม่มีอัญมณีแห่งไม่มีอะไร และเธอรักไม่มีอะไรแต่ว่าเธอรู้สึกว่าตัวเองทำให้การว่า.
เธออยากจะโปรดให้อิจฉาเป็นที่มีเสน่ห์ในการแสวงหาหลังจาก.
เธอมีเพื่อนที่เคยเรียนในโรงเรียน - จนที่สำนักนางชีซึ่งเป็นคนรวยและคนที่เธอไม่ได้
ซึ่งจะช่วยไปดูกันมากกว่าที่เธอต้องทนทุกข์ทรมานมากเมื่อเธอกลับมา.
แต่เป็นหนึ่งในช่วงเวลายามเย็นได้สามีของเธอก็กลับมาบ้านด้วยอากาศมีชัยและถือขนาดใหญ่
ซองจดหมายที่อยู่ในมือของเขา
"มี"ว่า"เขา"นี่คือบางสิ่งบางอย่างสำหรับคุณ"
เธอฉีกขาดอย่างรวดเร็วและกระดาษที่ดึงออกจากการ์ดพิมพ์ออกมาซึ่งมีความสัมพันธ์ซึ่งคำเหล่านี้:

"รัฐมนตรีของการเรียนการสอนและของเรา Georges ramponneau ขอเกียรติของ M .และ
ของเรา บริษัทของ loisel ที่พระราชวังของกระทรวงในช่วงเย็นวันจันทร์18 มกราคม.."