Finally, Harvey argues in the piece

Finally, Harvey argues in the piece for a new role for geographers and other scholars, as intellectuals and
academics. This consists in developing arguments of such persuasive strength that "all opposition to that system
-of thought" will be mad€} to look ludicrous. And he includes the caution that academics, in such matters, are often
"our own worst opponents." Here Harvey is clearly referring to the difficulty of challenging the taken-far-granted
categories of thought and scholarly practice that often constrain the shift to new paradigms, particularly those that
also challenge the political status quo within which academics do their work. This, as Harvey concludes, becomes
especially difficult when the intersections between theory and practice are also a part of the changing mix. He lays
down a gauntlet in advocating the need for "real" as opposed to "merely liberal" commitment to social change,
and in the taunt that it is "indeed very comfortable to be a mere liberal." Many of these challenges continue to
reverberate through much of the work included in the remainder of the book.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ในที่สุด ฮาร์วีย์ argues ในชิ้นสำหรับบทบาทใหม่สำหรับ geographers และนักวิชาการอื่น ๆ เป็นปัญญาชน และ นักวิชาการ นี้ประกอบด้วยพัฒนาอาร์กิวเมนต์ของแรงดังกล่าวโน้มน้าวใจที่ "ฝ่ายตรงข้ามไปที่ระบบ -ความคิด "จะบ้า €} ดูเย้ยหยัน เขามีข้อควรระวังที่มักวิชาการ เรื่อง "ของเราเองที่แย่ที่สุดฝ่ายตรงข้าม" นี่ฮาร์วีย์ชัดเจนหมายถึงความยากของการท้าทายที่ถ่ายไกลมอบให้ ประเภทของความคิดและการปฏิบัติเชิงวิชาการที่จำกัดมักจะเปลี่ยนแปลงไปสู่กรอบใหม่ โดยเฉพาะอย่างยิ่งผู้ ที่ นอกจากนี้ ความท้าทายสภาพทางการเมืองซึ่งนักวิชาการทำงาน นี้ เป็นฮาร์วีย์สรุป กลายเป็น ยากโดยเฉพาะอย่างยิ่งเมื่อทางแยกระหว่างทฤษฎีและการปฏิบัติยังเป็นส่วนหนึ่งของการเปลี่ยนแปลงผสม เขาวาง ลงถุงมือในการสนับสนุนความต้องการ "จริง" กับ "เสรีนิยมเพียง" มุ่งมั่นในการเปลี่ยนแปลงทางสังคม และในการค่อน ว่ามัน "แน่นอนดีมากจะเสรีเพียง ของความท้าทายเหล่านี้ต่อไป ก้องผ่านมากของการทำงานที่รวมอยู่ในส่วนเหลือของหนังสือ

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

สุดท้ายฮาร์วีย์ระบุในชิ้นส่วนสำหรับบทบาทใหม่สำหรับภูมิศาสตร์และนักวิชาการอื่น ๆ ที่เป็นปัญญาชนและ
นักวิชาการ นี้ประกอบด้วยข้อโต้แย้งในการพัฒนาความแข็งแรงของการโน้มน้าวใจดังกล่าวว่า "ฝ่ายค้านทั้งหมดไปยังระบบที่
-of คิดว่า" จะบ้า€} เพื่อดูเปิ่น และเขามีความระมัดระวังที่นักวิชาการในเรื่องดังกล่าวมักจะมี
"ฝ่ายตรงข้ามที่เลวร้ายที่สุดของเราเอง." นี่ฮาร์วีย์เป็นอย่างชัดเจนหมายถึงความยากลำบากของการท้าทายที่ถ่าย-ไกลได้รับ
ประเภทของความคิดและการปฏิบัติทางวิชาการที่มักจะ จำกัด การเปลี่ยนไปใช้กระบวนทัศน์ใหม่โดยเฉพาะอย่างยิ่งผู้ที่
ยังท้าทายสภาพการเมืองภายในซึ่งนักวิชาการทำงานของพวกเขา นี้เป็นฮาร์วีย์สรุปจะกลายเป็น
เรื่องยากโดยเฉพาะอย่างยิ่งเมื่อแยกระหว่างทฤษฎีและการปฏิบัติยังเป็นส่วนหนึ่งของการผสมผสานการเปลี่ยนแปลง เขาวาง
ลงฝ่าอันตรายในการเรียกร้องความจำเป็นในการ "ของจริง" เมื่อเทียบกับความมุ่งมั่น "เสรีนิยมเพียง" การเปลี่ยนแปลงทางสังคม
และยั่วยุว่ามันคือ "แน่นอนความสะดวกสบายมากที่จะเป็นเสรีนิยมเพียง." หลายความท้าทายเหล่านี้ยังคง
ก้องกังวานผ่านมากจากการทำงานที่รวมอยู่ในส่วนที่เหลือของหนังสือเล่มนี้