DOPAMINE AND THE NEUROBIOLOGYOF BIP

DOPAMINE AND THE NEUROBIOLOGY
OF BIPOLAR DISORDER
In 1965 Schildkraut[17] proposed the first neurobiological hypothesis of depression, suggesting that depression could be due to a dysregulation of serotonin and noradrenaline function, but not dopamine.
The first observation suggestive of an involvement of dopamine in the mechanism of action of antidepressants and in the pathogenesis of mood disorders has been reported by Serra et al[18]. A great deal of pharmacological evidence and clinical observations, confirming the important role of dopamine in the therapeutic effect of antidepressants and in the pathogenesis of mood disorders, has been reported in the last decades[19-22].
Moreover, a large body of clinical evidences has been accumulated indicating that antidepressant treatments can induce episodes of mania/hypomania, not only in bipolar but also in unipolar patients[23,24]. In a recent meta-analytic review Tondo et al[25] reported a rate of antidepressant- induced switching of 12.5%.
Early reports of a possible link between this effect of antidepressants and the induction of a rapid cycling course of bipolar disorders were made by Kukopulos et al[26] and Wehr et al[27]. The term rapid-cycling bipolar disorder was coined by Dunner et al[28] in 1974 to identify lithium non-responders (further research has confirmed that rapid cycling is a factor of poor prognosis). Although some controversies exist[29], it is now accepted that antidepressants can induce mania/hypomania[25] and rapid-cycling bipolar disorder[30]. In keeping with these observations Ghaemi[30] suggests viewing antidepressants as “mood destabilizers”. Since 1990 we and other groups re-evaluated the effect of chronic antidepressants on dopamine receptor sensitivity and observed that chronic antidepressant treatments sensitize dopamine D2 receptors selectively in the dopaminergic reward system, supporting the hypothesis that an increase activity of this system could underlying both the therapeutic effect and the ability to cause mania/hypomania of antidepressants[31-41].
Thus, the dopamine receptor sensitization induced by antidepressant should be considered a useful animal model of mania. In fact, it fulfils the McKinney et al[42] criteria to validate a human mental disorder animal model: it resembles the condition it models in its aetiology, biochemistry, symptomatology and treatment. The model is induced by the same treatment that can induce mania in humans, is associated with an increase dopaminergic transmission and, like other models of mania, with an increase protein kinase C (PKC) activity[43], which appear to be associated with mania. The animal behaviour showed an increase sexual activity[44,45] and aggressivity (unpublished results), manic symptoms that can be easy observed also in rats. Finally it is sensitive to treatments that seem to have an antimanic effect in humans.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

โดปามีนและ NEUROBIOLOGYของโรค BIPOLARในปี 1965 Schildkraut [17] เสนอสมมติฐาน neurobiological แรกของภาวะซึมเศร้า การแนะนำว่า ภาวะซึมเศร้าอาจเกิดจาก dysregulation ของ serotonin และฟังก์ชัน noradrenaline แต่ไม่โดปามีนที่แรกสังเกตถึงความเกี่ยวข้องของโดพามีน ในกลไกของการดำเนินการของ antidepressants และพยาธิกำเนิดของโรคอารมณ์มีการรายงานโดย Serra et al [18] มีการรายงานมาก pharmacological หลักฐานและการสังเกตทางคลินิก การยืนยันบทบาทสำคัญของโดพามีน ใน antidepressants ผลรักษา และพยาธิกำเนิดของโรคอารมณ์ ในทศวรรษ [19-22]นอกจากนี้ ร่างกายขนาดใหญ่ของหลักฐานทางคลินิกได้ถูกสะสมแสดงว่า รักษา antidepressant โปรดตอน บ้า/hypomania ไม่เพียงแต่ ในไฟที่ไบโพลาร์ แต่ยังอยู่ ในผู้ป่วย unipolar [23,24] ในความเห็นคู่ meta-ล่า Tondo et al [25] รายงานอัตรา antidepressant-เกิดสลับ 12.5%รายงานเริ่มต้นของการเชื่อมโยงระหว่างลักษณะนี้ของ antidepressants และเหนี่ยวนำหลักสูตรขี่จักรยานอย่างรวดเร็วของโรค bipolar สามารถถูกทำ โดย Kukopulos et al [26] และ Wehr et al [27] ระยะจักรยานพิด bipolar โรคถูกจังหวะโดย Dunner et al [28] ใน 1974 ระบุลิเทียมไม่-responders (เพิ่มเติมวิจัยยืนยันว่า การขี่จักรยานอย่างรวดเร็วเป็นปัจจัยของการคาดคะเนที่ไม่ดี) แม้ว่าบาง controversies อยู่ [29], มันตอนนี้ยอมรับว่า สามารถก่อให้เกิด antidepressants hypomania บ้า [25] และจักรยานพิด bipolar โรค [30] เพื่อสังเกตเหล่านี้ Ghaemi [30] แนะนำดู antidepressants เป็น "อารมณ์ destabilizers" ตั้งแต่ 1990 เราและกลุ่มอื่นๆ การประเมินผลของ antidepressants เรื้อรังความไวตัวรับโดปามีน และสังเกตที่เรื้อรัง รักษา antidepressant sensitize receptors โดพามีน D2 เลือกในระบบของรางวัล dopaminergic สนับสนุนสมมติฐานที่ว่า กิจกรรมเพิ่มระบบนี้ได้ต้นผลการรักษาและความสามารถในการทำให้เกิดความบ้า คลั่ง/hypomania ของ antidepressants [31-41]ดังนั้น sensitization ตัวรับโดปามีนที่เหนี่ยวนำ โดย antidepressant ควรแบบสัตว์ประโยชน์ของความบ้าคลั่ง ในความเป็นจริง มันครบถ้วนเกณฑ์ McKinney et al [42] เพื่อตรวจสอบแบบจำลองสัตว์มนุษย์โรคจิต: ก็คล้ายกับเงื่อนไขที่ว่าโมเดลของ aetiology ชีวเคมี symptomatology และรักษา รูปแบบจะเกิดจากการรักษาเดียวที่สามารถก่อให้เกิดความบ้าคลั่งในมนุษย์ เกี่ยวข้อง กับการเพิ่ม dopaminergic ส่ง และ เช่นรุ่นอื่น ๆ ของความบ้าคลั่ง ด้วยการเพิ่มโปรตีน kinase C (PKC) กิจกรรม [43], ซึ่งต้องเชื่อมโยงกับความบ้าคลั่ง พฤติกรรมสัตว์แสดงการเพิ่มกิจกรรมทางเพศ [44,45] และ aggressivity (ประกาศผล), อาการคลั่งไคล้ที่ง่ายสามารถสังเกตหนูยัง สุดท้าย ก็มีความสำคัญกับการรักษาที่มีผล antimanic ในมนุษย์

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

Dopamine และชีววิทยา
ของโรค Bipolar
ในปี 1965 Schildkraut [17] เสนอสมมติฐาน neurobiological แรกของภาวะซึมเศร้าบอกภาวะซึมเศร้าที่อาจเกิดจากการ dysregulation ของ serotonin noradrenaline และการทำงาน แต่ไม่ต้องใจ.
สังเกตแรกนัยของการมีส่วนร่วมของ dopamine ใน กลไกการออกฤทธิ์ของยาแก้ซึมเศร้าและในการเกิดโรคความผิดปกติของอารมณ์ที่ได้รับรายงานจากเซอร์ร่าและคณะ [18] การจัดการที่ดีของหลักฐานทางเภสัชวิทยาและข้อสังเกตทางคลินิกยืนยันบทบาทที่สำคัญของโดปามีนในผลการรักษาของยาแก้ซึมเศร้าและในการเกิดโรคความผิดปกติของอารมณ์ที่ได้รับรายงานในทศวรรษที่ผ่านมา [19-22].
นอกจากนี้ร่างใหญ่ของคลินิก หลักฐานที่ได้รับการสะสมแสดงให้เห็นว่าการรักษายากล่อมประสาทสามารถทำให้เกิดตอนของความบ้าคลั่ง / hypomania ไม่เพียง แต่ในสองขั้ว แต่ยังอยู่ในผู้ป่วย unipolar [23,24] ในการทบทวนการวิเคราะห์อภิมาเมื่อเร็ว ๆ นี้ Tondo และคณะ [25] รายงานอัตราการเหนี่ยวนำให้เกิดการสลับ antidepressant- 12.5%.
รายงานในช่วงต้นของการเชื่อมโยงที่เป็นไปได้ระหว่างผลของการซึมเศร้าและการชักนำของหลักสูตรการขี่จักรยานอย่างรวดเร็วของความผิดปกติของสองขั้วที่ถูกสร้างขึ้นโดย Kukopulos และคณะ [26] และ Wehr และคณะ [27] ระยะการขี่จักรยานอย่างรวดเร็วโรค bipolar ประกาศเกียรติคุณจาก Dunner และคณะ [28] ในปี 1974 ที่จะระบุการตอบสนองที่ไม่ลิเธียม (การวิจัยต่อไปได้ยืนยันว่าการขี่จักรยานอย่างรวดเร็วเป็นปัจจัยของการพยากรณ์โรคที่ไม่ดี) แม้ว่าบางคนถกเถียงกันอยู่ [29] เป็นที่ยอมรับกันแล้วว่าสามารถทำให้เกิดอาการซึมเศร้าความบ้าคลั่ง / hypomania [25] และการขี่จักรยานอย่างรวดเร็วโรคสองขั้ว [30] ในการรักษาด้วยการสังเกตเหล่านี้ Ghaemi [30] แนะนำซึมเศร้าดูเป็น "destabilizers อารมณ์" ตั้งแต่ปี 1990 เราและกลุ่มอื่น ๆ ประเมินอีกครั้งผลของการซึมเศร้าเรื้อรังกับความไวรับ dopamine และตั้งข้อสังเกตว่าการรักษายากล่อมประสาทเรื้อรังมีความรู้สึกรับ dopamine D2 การคัดเลือกในระบบการให้รางวัลมิเนอร์จิสนับสนุนสมมติฐานที่ว่าเป็นกิจกรรมที่เพิ่มขึ้นของระบบนี้จะอยู่ภายใต้การรักษาทั้งสอง ผลกระทบและความสามารถที่จะทำให้เกิดความบ้าคลั่ง / hypomania ซึมเศร้า [31-41].
ดังนั้นอาการแพ้ต้องใจรับที่เกิดจากยากล่อมประสาทควรได้รับการพิจารณารูปแบบของสัตว์ที่มีประโยชน์ของความบ้าคลั่ง ในความเป็นจริงมันตอบสนอง McKinney และคณะ [42] เกณฑ์ในการตรวจสอบความผิดปกติทางจิตของมนุษย์สัตว์แบบ: มันคล้ายกับรูปแบบสภาพมันในสาเหตุของชีวเคมีอาการและการรักษา แบบจำลองที่เกิดจากการรักษาเดียวกันที่สามารถก่อให้เกิดความบ้าคลั่งในมนุษย์มีความเกี่ยวข้องกับการส่งเพิ่มขึ้น dopaminergic และเช่นเดียวกับรุ่นอื่น ๆ ของความบ้าคลั่งกับไคเนสเพิ่มโปรตีน C (PKC) กิจกรรม [43] ซึ่งดูเหมือนจะเกี่ยวข้องกับ ความบ้าคลั่ง พฤติกรรมของสัตว์ที่แสดงให้เห็นการเพิ่มขึ้นของกิจกรรมทางเพศ [44,45] และก้าวร้าว (ผลที่ไม่ได้เผยแพร่) อาการคลั่งไคล้ที่สามารถสังเกตได้ง่ายนอกจากนี้ยังมีในหนู ในที่สุดมันก็มีความไวต่อการรักษาที่ดูเหมือนจะมีผลกระทบ antimanic ในมนุษย์

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

โดพามีนและประสาทชีววิทยาของไบโพลาร์

ใน 1965 schildkraut [ 17 ] เสนอสมมติฐาน neurobiological แรกของ depression บอกว่า depression อาจจะเกิดจากการ dysregulation serotonin noradrenaline หน้าที่ แต่ไม่ใช่
โดพามีนแบบแรกคล้ายของความเกี่ยวข้องของ dopamine กลไกการออกฤทธิ์ของ antidepressants และในโรคความผิดปกติทางอารมณ์ มีรายงานโดย Serra et al [ 18 ] การจัดการที่ดีของหลักฐานและการสังเกตทางคลินิกยืนยันบทบาทที่สำคัญของโดปามีนในผลรักษาของ antidepressants และในโรคอารมณ์ผิดปกติมีรายงานว่าในทศวรรษ [ สุดท้าย 19-22 ] .
และร่างกายใหญ่ของหลักฐานทางคลินิกได้รับการสะสมที่ระบุว่าการรักษายังสามารถจูงตอนของความบ้าคลั่ง / hypomania bipolar , ไม่เพียง แต่ใน แต่ในผู้ป่วย unipolar [ 23,24 ] ในล่าสุด Meta วิเคราะห์ทบทวน Tondo et al [ 25 ] รายงานอัตราการเปลี่ยนของโรคซึมเศร้า -
12.5%รายงานแรกของการเชื่อมโยงได้ระหว่างนี้ผลของ antidepressants และการหลักสูตรจักรยานอย่างรวดเร็วของโรคอารมณ์สองขั้ว สร้างโดย kukopulos et al [ 26 ] และ wehr et al [ 27 ] คำอย่างรวดเร็วจักรยานไบโพลาร์ตั้งขึ้นโดยดันเนอร์ et al [ 28 ] ในปี 1974 เพื่อระบุลิเธียมไม่ตอบสนอง ( การวิจัยยืนยันว่าอย่างรวดเร็วจักรยานคือปัจจัยพยากรณ์โรคไม่ดี )ถึงแม้ว่าบางข้อถกเถียงอยู่ [ 29 ] คือตอนนี้ยอมรับว่า antidepressants สามารถจูง Mania / hypomania [ 25 ] และรวดเร็วจักรยานโรคสองขั้ว [ 30 ] ในการรักษาด้วยนี้สังเกต ghaemi [ 30 ] แนะนำการ antidepressants เป็น " อารมณ์ destabilizers "ตั้งแต่ปี 1990 เราและกลุ่มอื่น ๆอีก เพื่อผลของโรคซึมเศร้าเรื้อรังตัวรับโดปามีนไวและสังเกตเห็นว่ารักษาโรคซึมเศร้าเรื้อรังความรู้สึกไว dopamine D2 receptor เลือกรางวัลเกี่ยวกับโดปามีนในระบบ ,สนับสนุนสมมติฐานที่ว่า การเพิ่มกิจกรรมของระบบนี้สามารถเป็นต้นแบบทั้งผลและความสามารถในการก่อให้เกิดความบ้าคลั่ง / hypomania antidepressants [ 31-41 ] .
ดังนั้น โดพามีน รีเซพเตอร์พบเกิดจากโรคซึมเศร้าควรพิจารณารูปแบบของสัตว์ที่เป็นประโยชน์ของความบ้าคลั่ง . ในความเป็นจริงมันเติมเต็ม McKinney et al [ 42 ] เกณฑ์ในการตรวจสอบรูปแบบทางจิตสัตว์มนุษย์ มันคล้ายกับเงื่อนไข รูปแบบของการศึกษาที่เกี่ยวกับสาเหตุอาการวิทยา ชีวเคมี และการรักษา รูปแบบเกิดจากการรักษาเดียวกันที่สามารถทำให้เกิดความบ้าคลั่งในมนุษย์ มีความเกี่ยวข้องกับการเพิ่มการส่งผ่านเกี่ยวกับโดปามีนและเช่นเดียวกับรุ่นอื่น ๆของความบ้าคลั่งด้วยการเพิ่มโปรตีน kinase C ( PKC ) กิจกรรม [ 43 ] ซึ่งดูเหมือนจะเกี่ยวข้องกับความบ้า . สัตว์พฤติกรรม พบการเพิ่มกิจกรรมทางเพศ [ 44,45 ] และ aggressivity ( ประกาศผล ) , manic อาการที่สามารถสังเกตได้ง่ายในหนู ในที่สุดก็มีความไวต่อการรักษาที่ดูเหมือนจะมีผลต้านคลุ้มคลั่ง
ในมนุษย์