The Sources of Error in L2 WritingT

The Sources of Error in L2 Writing

There are several ways to think about error in writing in light of what we know about second language acquisition and what we know about how texts, context and the writing process interact with one another. As mentioned, students writing in a second language generally produce texts that contain varying degrees of grammatical and rhetorical errors. In fact, depending on proficiency level, the more content-rich and creative the text, the greater the possibility there is for errors at the morphosyntactic level. These kinds of errors are especially common among L2 writers who have a lot of ideas, but not enough language to express what they want to say in a comprehensible way. What we classify as an error, which is associated with learner competence, may actually be a mistake, or more specifically in an EAP context, a "derailment" related to learner performance (Shaughnessy, 1977). These "derailments" occur when students attempt to use the academic voice and make their sentences more intricate, especially when the task requires more complex ideas.

From behaviorist and mentalist perspectives of error, which have emphasized the product (the error itself) to more constructivist views, which focus on underlying process (why the error is made), researchers have attempted to understand the errors in writers' texts by hypothesizing their possible sources (Bartholomae, 1980; Hull, 1985). Although reading an error-filled text can be tiring and disconcerting, errors can help us identify the cognitive strategies that the learner is using to process information. According to Ellis (1985), it is through analyzing learner errors that we elevate "the status of errors from undesirability to that of a guide to the inner working of the language learning process" (p. 53). [-9-]

Whether an error, mistake, or "derailment," awkward discourse can occur for a variety of reasons, some of which have already been mentioned. First of all, learners may translate from L1, or they may try out what they assume is a legitimate structure of the target language, although hindered by insufficient knowledge of correct usage. In the learning process, they often experience native language interference from developmental stages of interlanguage or from nonstandard elements in spoken dialects (a common occurrence in students writing in their native language as well). They also tend to over-generalize the rules for stylistic features when acquiring new discourse structures. In addition, learners are often unsure of what they want to express,which would cause them to make mistakes in any language. Finally, writers in L2 might lack familiarity with new rhetorical structures and the organization of ideas (Carson, 2001; Connor & Kaplan, 1987; Kutz, Groden, & Zamel, 1993; Raimes, 1987). L2 writing relates closely to native-language literacy and particular instructional contexts. Students may not be acquainted with English rhetoric, which can lead to writing that appears off topic or incoherent to many native English speakers. Rhetoric and writing are direct outcomes of sociocultural and political contexts; in other words, they are schematic representations of the writer's unique experiences within a particular social milieu. For example, Chinese or Indonesian students may write in accordance with a set of rhetorical norms (such as the "eight-legged" essay) that differ from those of English (Cai, 1999; Matalene, 1985; Williams, 1989).

Repeating a previous mistake, or backsliding, is a common occurrence in L2 writing. More important, though, is the issue of fossilization--when "learner interlanguage competence diverges in more or less permanent ways from the target language grammar" (Odlin, 1994, p. 13). Fossilized errors can be problematic in writing because the errors become ingrained, like bad habits, in a learner's repertoire, and they reappear despite remediation and correction. They can be common among immigrants who have learned much of the L2 "on the street," where the emphasis is on fluency and not linguistic correctness. Errors in writing, fossilized or otherwise, can be glaring, especially to the reader who has had little experience interacting with L2 speakers and texts.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

แหล่งมาของข้อผิดพลาดในการเขียน L2มีหลายวิธีในการคิดเกี่ยวกับข้อผิดพลาดในการเขียนเมื่อสิ่งที่เรารู้เกี่ยวกับสองภาษามาและสิ่งที่เรารู้ว่าข้อความ เนื้อหา และการเขียนโต้ตอบกัน ดังกล่าว เขียนเป็นภาษาที่สองโดยทั่วไปนักเรียนสร้างข้อความที่ประกอบด้วยองศาที่แตกต่างกันของข้อผิดพลาดทางไวยากรณ์ และ rhetorical ในความเป็นจริง ขึ้นอยู่กับระดับความชำนาญ rich เนื้อหาที่เพิ่มเติมและความคิดสร้างสรรค์ข้อความ ยิ่งมีข้อผิดพลาดในระดับ morphosyntactic ที่อาจเกิดขึ้น ข้อผิดพลาดต่าง ๆ เหล่านี้ได้ทั่วไปโดยเฉพาะอย่างยิ่งในหมู่นักเขียน L2 ที่มีจำนวนมากของความคิด ภาษาไม่เพียงพอจะแสดงสิ่งที่พวกเขาต้องการพูดในลักษณะ comprehensible สิ่งที่เราจัดประเภทเป็นข้อผิดพลาด ซึ่งเกี่ยวข้องกับความสามารถของผู้เรียน จริงอาจผิดพลาด หรืออื่น ๆ โดยเฉพาะในบริบทการ EAP, "derailment" ที่เกี่ยวข้องกับประสิทธิภาพการทำงานของผู้เรียน (Shaughnessy, 1977) เหล่านี้ "derailments" เกิดขึ้นเมื่อนักศึกษาพยายามใช้เสียงทางวิชาการ และทำให้ประโยคความซับซ้อนมากขึ้น โดยเฉพาะอย่างยิ่งเมื่องานต้องการความคิดที่ซับซ้อนจาก behaviorist และมุมเจาะจิตผ่าปริศนาของข้อผิดพลาด ซึ่งได้เน้นผลิตภัณฑ์ (ข้อผิดพลาดตัวเอง) กับมุมมองแบบสร้างสรรค์นิยมมาก ซึ่งเน้นกระบวนการต้นแบบ (ทำไมข้อผิดพลาดทำ), นักวิจัยได้พยายามที่จะเข้าใจผิดในข้อความของผู้เขียน โดย hypothesizing ได้แหล่งที่มา (Bartholomae, 1980 ตัวเรือ 1985) แม้ว่าอ่านข้อความข้อผิดพลาดเต็มไปจะเหนื่อย และ disconcerting ข้อผิดพลาดจะช่วยให้เราระบุกลยุทธ์การรับรู้ที่ผู้เรียนใช้ในการประมวลผลข้อมูล ตามเอลลิส (1985), เป็นผ่านการวิเคราะห์ข้อผิดพลาดของผู้เรียนว่า เรายกระดับพันธมิตร "สถานะของข้อผิดพลาดจาก undesirability ไปที่คู่มือการทำงานภายในของกระบวนการเรียนรู้ภาษา" (p. 53) [-9-]ว่าวาทกรรมตกใจข้อผิดพลาด ผิดพลาด หรือ "derailment อาจเกิดขึ้นได้หลายสาเหตุ ซึ่งมีการกล่าวแล้ว ครั้งแรกของทั้งหมด ผู้เรียนอาจแปลจาก L1 หรือพวกเขาอาจลองอะไรคิดว่า เป็นโครงสร้างของภาษาเป้าหมาย ถูกต้องตามกฎหมายแม้ว่าผู้ที่ขัดขวาง โดยความรู้ไม่เพียงพอของการใช้ที่ถูกต้อง ในกระบวนการเรียนรู้ พวกเขามักจะพบภาษารบกวน จากขั้นพัฒนาของ interlanguage หรือ จากองค์ประกอบที่ไม่เป็นมาตรฐานในภาษาพูด (แบบทั่วไปเกิดขึ้นในนักเรียนที่เขียนในภาษาดั้งเดิมเช่น) นอกจากนี้พวกเขายังมักจะเกินทั่วไปกฎสำหรับคุณลักษณะเป็นสำนวนเมื่อได้โครงสร้างวาทกรรมใหม่ นอกจากนี้ เรียนมักจะไม่แน่ใจสิ่งที่พวกเขาต้องการด่วน ซึ่งจะทำให้พวกเขาทำผิดพลาดในภาษาใด ๆ ในที่สุด เขียนใน L2 อาจขาดความคุ้นเคยกับโครงสร้าง rhetorical ใหม่และองค์กรของความคิด (คาร์สัน 2001 คอนเนอร์และ Kaplan, 1987 Kutz, Groden, & Zamel, 1993 Raimes, 1987) L2 เขียนเกี่ยวข้องอย่างใกล้ชิดกับภาษาพื้นเมืองสามารถและบริบทการเรียนการสอนเฉพาะ นักเรียนอาจจะไม่คุ้นเคยกับสำนวนภาษาอังกฤษ ซึ่งสามารถนำไปเขียนที่ปิดหัวข้อ หรือไม่ติดต่อกันไปหลาย ๆ ภาษาอังกฤษ สำนวนและการเขียนเป็นผลลัพธ์โดยตรงของบริบททางการเมือง และ sociocultural ในคำอื่น ๆ พวกเขาเป็นประสบการณ์เฉพาะของผู้เขียนในฤทธิ์สังคมเฉพาะที่มันแทน ตัวอย่าง เรียนภาษาจีน หรืออินโดนีเซียอาจเขียนตามชุดของบรรทัดฐาน rhetorical (เช่นเรียง "ขาแปด") ที่แตกต่างจากภาษาอังกฤษ (ไก 1999 Matalene, 1985 วิลเลียมส์ 1989)ทำซ้ำข้อผิดพลาดก่อนหน้านี้ หรือ backsliding อยู่ใน L2 เขียน สำคัญ แม้ว่า จะออก fossilization - เมื่อ "ความสามารถผู้เรียน interlanguage diverges น้อยถาวรวิธีจากไวยากรณ์ภาษาเป้าหมาย" (Odlin, 1994, p. 13) ข้อผิดพลาด fossilized อาจมีปัญหาในการเขียนเนื่องจากข้อผิดพลาดกลายเป็น ingrained เช่นนิสัยไม่ดี ในละครของผู้เรียน และพวกเขาปรากฏขึ้นอีกแม้ มีการแก้ไขข้อผิดพลาดและการแก้ไข พวกเขาสามารถอพยพคนได้เรียนรู้มากของ L2 พบบ่อย "บนถนน ที่เน้นอยู่ในแคล่วและความถูกต้องของภาษาศาสตร์ไม่ได้ ข้อผิดพลาดในการเขียน fossilized หรือ อื่น ๆ สามารถถูกแกลริง โดยเฉพาะอย่างยิ่งกับผู้ที่มีประสบการณ์น้อยที่โต้ตอบกับลำโพง L2 และข้อความ

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

แหล่งที่มาของข้อผิดพลาดในการเขียน L2 มีหลายวิธีที่จะคิดเกี่ยวกับข้อผิดพลาดในการเขียนในแง่ของสิ่งที่เรารู้เกี่ยวกับการเรียนรู้ภาษาที่สองและสิ่งที่เรารู้เกี่ยวกับวิธีข้อความบริบทและขั้นตอนการเขียนโต้ตอบกับคนอื่นอยู่ เป็นที่กล่าวถึงนักเรียนเขียนในภาษาที่สองโดยทั่วไปผลิตตำราที่มีองศาที่แตกต่างของความผิดพลาดทางไวยากรณ์และวาทศิลป์ ในความเป็นจริงขึ้นอยู่กับระดับความสามารถที่มากกว่าที่อุดมไปด้วยเนื้อหาและความคิดสร้างสรรค์ข้อความที่มากขึ้นเป็นไปได้ที่จะมีข้อผิดพลาดในระดับ morphosyntactic ชนิดนี้มีข้อผิดพลาดที่พบบ่อยโดยเฉพาะอย่างยิ่งในหมู่นักเขียน L2 ที่มีจำนวนมากของความคิด แต่ไม่เพียงพอที่จะแสดงภาษาสิ่งที่พวกเขาต้องการที่จะพูดในทางที่เข้าใจ สิ่งที่เราจัดเป็นข้อผิดพลาดซึ่งมีความเกี่ยวข้องกับความสามารถของผู้เรียนจริงอาจเป็นความผิดพลาดหรือมากขึ้นโดยเฉพาะในบริบท EAP เป็น "ตกราง" ที่เกี่ยวข้องกับการปฏิบัติงานของผู้เรียน (Shaughnessy, 1977) เหล่านี้ "ราง" เกิดขึ้นเมื่อนักเรียนพยายามที่จะใช้เสียงนักวิชาการและทำให้ประโยคที่ซับซ้อนมากขึ้นโดยเฉพาะอย่างยิ่งเมื่อมีงานที่ต้องใช้ความคิดที่ซับซ้อนมากขึ้น. จาก behaviorist และมุมมองใจของข้อผิดพลาดที่ได้เน้นผลิตภัณฑ์ (ข้อผิดพลาดของตัวเอง) ให้มากขึ้นคอนสตรัคติ มุมมองซึ่งมุ่งเน้นไปที่กระบวนการพื้นฐาน (ทำไมข้อผิดพลาดที่ทำ) นักวิจัยได้พยายามที่จะเข้าใจข้อผิดพลาดในตำรานักเขียนโดยสมมติฐานแหล่งที่มาของพวกเขา (Bartholomae 1980; ฮัลล์, 1985) แม้ว่าการอ่านข้อความข้อผิดพลาดที่เต็มไปด้วยสามารถเหนื่อยและอึกอักข้อผิดพลาดสามารถช่วยให้เราระบุกลยุทธ์การองค์ความรู้ที่ผู้เรียนใช้การประมวลผลข้อมูล ตามที่เอลลิส (1985) จะผ่านการวิเคราะห์ข้อผิดพลาดของผู้เรียนที่เรายกระดับ "สถานะของข้อผิดพลาดจากการไม่พึงปรารถนากับที่ของแนวทางในการด้านการทำงานของกระบวนการเรียนรู้ภาษา" (พี. 53) [-9-] ไม่ว่าจะเป็นความผิดพลาดความผิดพลาดหรือ "ตกราง" วาทกรรมที่น่าอึดอัดใจอาจเกิดขึ้นได้จากหลายสาเหตุบางส่วนที่ได้รับการกล่าวถึง แรกของทุกผู้เรียนอาจแปลจาก L1 หรือพวกเขาอาจจะลองสิ่งที่พวกเขาถือว่าเป็นโครงสร้างที่ถูกต้องของภาษาเป้าหมายแม้ว่าขัดขวางโดยความรู้ไม่เพียงพอที่ถูกต้องของการใช้งาน ในกระบวนการเรียนรู้ที่พวกเขามักจะได้รับการรบกวนจากภาษาพื้นเมืองของระยะการพัฒนาของภาษากลางหรือจากองค์ประกอบที่ไม่เป็นมาตรฐานในภาษาพูด (ธรรมดาที่เกิดขึ้นในตัวนักเรียนเขียนในภาษาพื้นเมืองของพวกเขาเช่นกัน) พวกเขายังมีแนวโน้มที่จะคุยมากกว่ากฎสำหรับคุณสมบัติโวหารเมื่อได้มาซึ่งโครงสร้างวาทกรรมใหม่ นอกจากนี้ผู้เรียนมักจะไม่แน่ใจในสิ่งที่พวกเขาต้องการที่จะแสดงซึ่งจะทำให้พวกเขาทำผิดพลาดในภาษาใด ๆ ในที่สุดนักเขียนใน L2 อาจขาดความคุ้นเคยกับโครงสร้างใหม่วาทศิลป์และองค์กรของความคิด (คาร์สัน, 2001; คอนเนอร์และ Kaplan 1987; Kutz, Groden และ Zamel 1993; Raimes, 1987) เขียน L2 เกี่ยวข้องอย่างใกล้ชิดกับความรู้ภาษาพื้นเมืองและบริบทการเรียนการสอนโดยเฉพาะอย่างยิ่ง นักเรียนอาจจะไม่คุ้นเคยกับสำนวนภาษาอังกฤษที่สามารถนำไปสู่การเขียนที่ปรากฏปิดหัวข้อหรือไม่ต่อเนื่องกันในการพูดภาษาอังกฤษหลายคนพื้นเมือง สำนวนและการเขียนเป็นผลโดยตรงของบริบททางสังคมวัฒนธรรมและการเมือง ในคำอื่น ๆ ที่พวกเขามีการแสดงแผนผังของนักเขียนประสบการณ์ที่ไม่ซ้ำภายในสภาพแวดล้อมทางสังคมโดยเฉพาะอย่างยิ่ง ยกตัวอย่างเช่นนักศึกษาจีนหรืออินโดนีเซียอาจเขียนให้สอดคล้องกับชุดของบรรทัดฐานโวหาร (เช่น "แปดขา" เรียงความ) ที่แตกต่างจากภาษาอังกฤษ (Cai 1999; Matalene 1985; วิลเลียมส์, 1989). ซ้ำา ความผิดพลาดก่อนหน้าหรือถอยหลังกลับเป็นธรรมดาที่เกิดขึ้นในการเขียน L2 ที่สำคัญกว่านั้น แต่เป็นปัญหาของกลไก - เมื่อ "สามารถเรียนข้ามภาษา diverges ในมากกว่าหรือน้อยกว่าวิธีที่ถาวรจากไวยากรณ์ภาษาเป้าหมาย" (. Odlin, 1994, หน้า 13) ฟอสซิลข้อผิดพลาดอาจเป็นปัญหาในการเขียนเพราะความผิดพลาดกลายเป็นที่ฝังแน่นเช่นนิสัยที่ไม่ดีในละครของผู้เรียนและพวกเขาก็เกิดขึ้นอีกครั้งแม้จะมีการฟื้นฟูและการแก้ไข พวกเขาสามารถร่วมกันในหมู่ผู้อพยพที่ได้เรียนรู้มาก L2 "บนถนน" ที่เน้นอยู่ในความคล่องแคล่วและไม่ถูกต้องทางภาษา ข้อผิดพลาดในการเขียนฟอสซิลหรืออย่างอื่นอาจจะเห็นได้ชัดโดยเฉพาะอย่างยิ่งกับผู้อ่านที่ได้มีประสบการณ์น้อยมีปฏิสัมพันธ์กับลำโพง L2 และตำรา

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

แหล่งที่มาของข้อผิดพลาดในการเขียน L2

มีหลายวิธีที่จะคิดเกี่ยวกับข้อผิดพลาดในการเขียนในแง่ของสิ่งที่เรารู้เกี่ยวกับสองภาษาและสิ่งที่เรารู้เกี่ยวกับวิธีข้อความ บริบทและกระบวนการเขียนโต้ตอบกับอีกคนหนึ่ง ดังกล่าว นักเรียนในการเขียนภาษาที่สองโดยทั่วไปผลิตข้อความที่มีองศาที่แตกต่างของไวยากรณ์และสำนวนผิด ในความเป็นจริง