4. TraumaIn recent years, there has

4. Trauma
In recent years, there has been increasing interest in the relationship between trauma and juvenile psychopathy. Adolescent offenders who presently or have been exposed to violence, abuse, or neglect significantly influence development of psychopathic traits (Maikovich, Jaffee, Odgers, & Gallop, 2008; O’Neill et al., 2003). This is further supported by studies that demonstrate adolescents offenders who were abused with higher PCL:YV scores than their non-abused counterparts (Campbell et al., 2004; Cauffman, 2008; Krischer & Sevecke, 2008). Krischer and Sevecke (2008) were able to associate specific traumas with specific PCL:YV scales. They found that female juvenile offenders who were sexually abused scored higher on the Personal Gain and Parasitic Orientation scales, and those who were emotionally and physically abused scored higher on the Manipulation for Personal Gain and Parasitic Orientation scales. Physically abused adolescent male offenders tended to score higher on the Interpersonal and Antisocial Factor, specifically on the Poorer Anger Control, Irresponsibility and Serious Criminal Behavior scales (Krischer & Sevecke, 2008). Although relationships were found between specific traumas and PCL:YV scales, emotional neglect and family variables (e.g., foster home placements) had the most significant influence with regard to higher PCL:YV scores, 26 J.S. Rubio et al. / Aggression and Violent Behavior 19 (2014) 23–31 specifically to Factor 4 (antisocial behaviors; Campbell et al., 2004; Krischer & Sevecke, 2008). Krischer, Sevecke, and Lehmkuhl (2007) denote that adolescents with a history of abuse may be more likely to commit violent crimes earlier and more frequently than those who have not been abused.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

4. บาดเจ็บในปีที่ผ่านมา มีแล้วสนใจเพิ่มขึ้นในความสัมพันธ์ระหว่างการบาดเจ็บและสลบ psychopathy ผู้กระทำผิดวัยรุ่นซึ่งปัจจุบันมีการสัมผัสกับความรุนแรง ละเมิด หรือละเลยมากพัฒนาอิทธิพลของลักษณะ psychopathic (Maikovich, Jaffee, Odgers และควบ ม้า 2008 โอนีลและ al., 2003) นี้เพิ่มเติมสนับสนุนการศึกษาที่ผู้กระทำผิดของวัยรุ่นที่ถูกถูก ด้วยคะแนน PCL:YV สูงกว่าคู่ของพวกเขาไม่ถูก (Campbell et al., 2004 Cauffman, 2008 Krischer & Sevecke, 2008) Krischer และ Sevecke (2008) มีความสามารถในการเชื่อมโยงปัญหาเฉพาะกับเครื่องชั่งน้ำหนัก PCL:YV เฉพาะ พวกเขาพบว่า ผู้กระทำผิดที่เยาวชนหญิงที่มีการอัพทารุณกรรมทางเพศคะแนนสูงในระดับกำไรส่วนบุคคลและการวางแนวเสียงฟู่เหมือนกาฝาก และผู้ที่มีอารมณ์ และร่างกายถูกคะแนนสูงในจัดการสำหรับกำไรส่วนบุคคล และปรับขนาดแนวเสียงฟู่เหมือนกาฝาก ร่างกายถูกผู้กระทำผิดเพศที่วัยรุ่นมีแนวโน้มที่จะได้ คะแนนสูงในการ Interpersonal และปัจจัย Antisocial โดยเฉพาะในการ ควบคุมความโกรธย่อม Irresponsibility และ ลักษณะอาญาร้ายแรงปรับขนาด (Krischer & Sevecke, 2008) แม้ว่าจะพบความสัมพันธ์ระหว่างปัญหาเฉพาะและ PCL:YV เครื่องชั่งน้ำหนัก ละเลยอารมณ์และครอบครัวตัวแปร (เช่น กระชับภายในบ้านและ) มีอิทธิพลสำคัญที่สุดเกี่ยวกับคะแนนสูงกว่า PCL:YV, al. et Rubio เจเอส 26 / รุกรานและพฤติกรรมรุนแรง 19 (2014) 23 – 31 เพื่อปัจจัย 4 (antisocial พฤติกรรม Campbell et al., 2004 Krischer & Sevecke, 2008) Krischer, Sevecke และ Lehmkuhl (2007) แสดงว่า วัยรุ่น มีประวัติละเมิดอาจจะมีแนวโน้มกระทำอาชญากรรมรุนแรงก่อนหน้านี้ และข้อมูลมากกว่าผู้ที่ไม่ได้ถูก

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

4.
การบาดเจ็บในปีที่ผ่านมาได้มีการเพิ่มขึ้นของความสนใจในความสัมพันธ์ระหว่างการบาดเจ็บและโรคทางจิตของเด็กและเยาวชน ผู้กระทำผิดที่วัยรุ่นในปัจจุบันหรือได้รับการสัมผัสกับความรุนแรงการละเมิดหรือละเลยการพัฒนาอย่างมีนัยสำคัญที่มีอิทธิพลต่อลักษณะโรคจิต (Maikovich, Jaffee, Odgers และควบ 2008. โอนีล, et al, 2003) นี้ได้รับการสนับสนุนเพิ่มเติมจากการศึกษาที่แสดงให้เห็นวัยรุ่นผู้กระทำผิดที่ถูกทารุณกรรมกับบมจสูง: คะแนน YV กว่าคู่ที่ไม่ถูกทารุณกรรมของพวกเขา (. แคมป์เบล et al, 2004; Cauffman 2008; & Krischer Sevecke 2008) Krischer และ Sevecke (2008) ก็สามารถที่จะเชื่อมโยงกับตำแหน่งที่เฉพาะเจาะจงเฉพาะบมจ: เครื่องชั่ง YV พวกเขาพบว่าเยาวชนที่กระทำผิดหญิงที่ถูกทารุณกรรมทางเพศได้คะแนนที่สูงขึ้นในผลประโยชน์ส่วนตัวและปรสิตเกล็ดปฐมนิเทศและบรรดาผู้ที่ถูกอารมณ์และทำร้ายร่างกายได้คะแนนที่สูงขึ้นในการจัดการเพื่อผลประโยชน์ส่วนตัวและปรสิตเกล็ดปฐมนิเทศ ผู้กระทำผิดที่ถูกทารุณกรรมทางร่างกายชายวัยรุ่นมีแนวโน้มที่จะได้คะแนนที่สูงขึ้นในความสัมพันธ์ระหว่างบุคคลและต่อต้านสังคมปัจจัยโดยเฉพาะการควบคุมความโกรธยากจน, ความรับผิดชอบและจริงจังเกล็ดพฤติกรรมทางอาญา (Krischer และ Sevecke 2008) แม้ว่าความสัมพันธ์ของเขาถูกพบระหว่างตำแหน่งที่เฉพาะเจาะจงและบมจ: YV ชั่งละเลยอารมณ์และตัวแปรครอบครัว (เช่นอุปถัมภ์ตำแหน่งบ้าน) มีอิทธิพลที่สำคัญที่สุดเกี่ยวกับการที่สูงขึ้นบมจ: คะแนน YV 26 JS Rubio et al, / การรุกรานและความรุนแรงพฤติกรรม 19 (2014) 23-31 โดยเฉพาะเพื่อให้ปัจจัย 4 (พฤติกรรมต่อต้านสังคม; แคมป์เบล et al, 2004;. & Krischer Sevecke 2008) Krischer, Sevecke และ Lehmkuhl (2007) แสดงว่าวัยรุ่นที่มีประวัติของการละเมิดอาจจะมีแนวโน้มที่จะกระทำอาชญากรรมรุนแรงก่อนหน้านี้และบ่อยครั้งมากขึ้นกว่าผู้ที่ไม่ได้รับการทารุณกรรม

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

4 . อุบัติเหตุ
ในปีที่ผ่านมา , ได้มีความสนใจเพิ่มขึ้นในความสัมพันธ์กับการบาดเจ็บและเด็กโรคจิต . วัยรุ่นปัจจุบัน หรือผู้ที่ได้สัมผัสกับความรุนแรง , การล่วงละเมิดหรือละเลยมีอิทธิพลต่อการพัฒนาของคนโรคจิต ( maikovich jaffee &ออดเจิร์ส , , , ควบ , 2008 ; O ' Neill et al . , 2003 )นี้แสดงให้เห็นถึงการสนับสนุนเพิ่มเติม โดยศึกษาว่าวัยรุ่นที่ถูกทารุณกับผู้ที่สูง จำกัด : yv สูงกว่าไม่ใช้คู่ของพวกเขา ( Campbell et al . , 2004 ; cauffman , 2008 ; krischer & sevecke , 2008 ) และ krischer sevecke ( 2008 ) ก็สามารถที่จะเชื่อมโยงเฉพาะกับ traumas จำกัดเฉพาะ : yv เกล็ดพวกเขาพบว่า ผู้หญิง เด็กที่ถูกล่วงละเมิดทางเพศ คะแนนที่สูงบนผลประโยชน์ส่วนตัวและปรสิตที่มีระดับ และผู้ที่ถูกทารุณกรรมทางร่างกาย อารมณ์ และมีความสามารถในการจัดการเพื่อผลประโยชน์ส่วนตัว และปรสิตที่มีเกล็ด ร่างกายถูกผู้ต้องขังวัยรุ่นชายมีแนวโน้มที่จะคะแนนสูงในด้านบุคคล และพวกต่อต้านสังคมโดยเฉพาะในกลุ่มความโกรธควบคุมรับผิดชอบและร้ายแรงพฤติกรรมอาชญากรระดับ ( krischer & sevecke , 2008 ) แม้ว่าความสัมพันธ์ที่พบระหว่างการบาดเจ็บที่เฉพาะเจาะจงและ จำกัด : yv ชั่งตัวแปรละเลยอารมณ์และครอบครัว ( เช่น บ้านอุปถัมภ์ตำแหน่ง ) มีอิทธิพลอย่างมีนัยสำคัญมากที่สุดเกี่ยวกับที่สูง จำกัด : yv คะแนน 26 เจ. เอส. รูบิโอ et al .พฤติกรรมก้าวร้าวและรุนแรง / 19 ( 2014 ) 23 - 31 โดยเฉพาะปัจจัย 4 ( พฤติกรรมต่อต้านสังคม ; Campbell et al . , 2004 ; krischer & sevecke , 2008 ) krischer sevecke , และ lehmkuhl ( 2007 ) ระบุว่าวัยรุ่นที่มีประวัติของการละเมิดอาจมีแนวโน้มที่จะก่ออาชญากรรมรุนแรงก่อนหน้านี้ และบ่อยกว่าผู้ที่ไม่ได้ถูกทารุณกรรม .