Chapter 296 – Blood Relative (2)“Yo

Chapter 296 – Blood Relative (2)

“You really are… my… grandfather?”

Even with all the proof clearly laid out in front of him, those merged drops of blood, an indisputable, irrefutable evidence, he gave off a questioning sound. It wasn’t that he did not believe it, but the blow from such a shocking truth caused his brain, which was in chaos, to find it difficult to accept.

“Child… my child…” Yun Canghai said with a face full of tears: “I really did not think that I actually had a grandson since nineteen years ago… You inherited our Yun Family’s bloodline, yet suffered from such miserable hardships… Since birth, you were separated from your parents and haven’t seen them since. Grandfather never gave you a hint of care, and the first day I met you, I nearly killed you… I really am the most incompetent, the most shameful grandfather in this world… The heavens saw this wretchedness and has allowed us to reunite as grandfather and grandson in this lifetime. These hundred years, I was constantly scolding the heavens, but now… in my life, I’ve never been as grateful to the Gods as I am today…”

“You really are… my grandfather?” Yun Che was still murmuring soullessly.

“I know I don’t have the qualifications to be your grandfather. I never gave you even a bit of care and brought you into this disastrous place. However much you hate me, blame me, it is completely deserved…” Yun Canghai, this powerful Demon King whose might shocked the Illusory Demon Realm and the Four Great Sacred Grounds, was tearing up with each word at this moment. Perhaps all the tears he had let out in his couple hundred years when added up, would not be as numerous as today.

Yun Che stood up a little, looked at the ragged old man who had dirty and messy white hair, and a wet bony face full of tears. His nose was suddenly swarmed with a heavy wave of sorrow and grief… family! In front of his eyes was his family, his grandfather, the most beloved family… his first true family member in his two lives!

“Grand… father…”

The incomparable familiarity of the word that he had said countless of times in this world, was extremely choppy when cried out at this instant… it was difficult… yet involuntarily left his mouth… Because in Yun Canghai’s eyes, he saw exactly the same content in Grandfather Xiao Lie’s eyes. That type of love and affection deep in their blood that would not hesitate to give their whole world to him…

Yun Canghai’s whole body was stiff, his whole body felt as if he was floating inside the clouds… He and Yun Che lived together for sixteen months, enough for him to have the most basic understanding of Yun Che. His amazing talent and potential was impossible to estimate. His perseverance also caused him to be deeply aghast. His temperament was arrogant, and he would at times, show insolence. His dignity and honor were not allowed to be touched. Yun Canghai simply did not have any extravagant hopes that he would be called “grandfather” from such a person, because Yun Canghai only felt guilt, and thought that he owed him too much. But he never thought that he would address him the way a blood relative would from this close of a distance.

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

บทที่ 296 - ญาติสายโลหิต (2)

"คุณเป็นจริง ... คุณปู่ของฉัน ... "

ถึงแม้จะมีหลักฐานวางไว้อย่างชัดเจนในด้านหน้าของเขาเหล่านั้นหยดรวมของเลือดที่เถียงไม่ได้หลักฐานหักล้างเขาให้ปิดเสียงตั้งคำถาม มันไม่ได้ว่าเขาไม่เชื่อว่ามัน แต่ระเบิดจากนั้นความจริงที่น่าตกใจที่เกิดจากสมองของเขาซึ่งอยู่ในความวุ่นวายที่จะพบว่ามันยากที่จะยอมรับ.

"ลูก ... ลูกของฉัน ... " ยุน Canghai กล่าวด้วยใบหน้าที่เต็มไปด้วย น้ำตา: "ผมไม่ได้คิดว่าที่จริงผมมีหลานชายตั้งแต่สิบเก้าปีที่ผ่านมา ... คุณได้รับมรดกสายเลือดครอบครัวหยุนของเรายังได้รับความเดือดร้อนจากความยากลำบากเช่นอนาถ ... ตั้งแต่เกิดคุณถูกแยกออกจากพ่อแม่ของคุณและไม่ได้เห็นพวกเขาตั้งแต่ ปู่ไม่เคยให้คำแนะนำในการดูแลและวันแรกที่ผมได้พบกับคุณผมเกือบจะฆ่าคุณ ... ฉันจริงๆไร้ความสามารถที่สุด, คุณปู่ที่น่าอับอายที่สุดในโลกนี้ ... สวรรค์เห็นความทุเรศนี้และได้รับอนุญาตให้เราที่จะรวมตัวเป็นคุณปู่ และหลานชายในชีวิตนี้ เหล่านี้ร้อยปีผมได้อย่างต่อเนื่องดุสวรรค์ แต่ตอนนี้ ... ในชีวิตของฉันฉันไม่เคยรู้สึกขอบคุณพระเจ้าที่ผมวันนี้ ... "

" คุณเป็นจริง ... คุณปู่ของฉัน? "ยุนเจ๊ก็ยังคงบ่น soullessly

"ฉันรู้ว่าฉันไม่ได้มีคุณสมบัติที่จะเป็นคุณปู่ของคุณ ผมไม่เคยให้คุณแม้แต่นิดของการดูแลและนำคุณเข้าสู่ความหายนะสถานที่นี้ แต่ที่คุณเกลียดฉันตำหนิฉันมันสมควรได้รับอย่างสมบูรณ์ ... "ยุน Canghai นี้มีประสิทธิภาพราชาปีศาจซึ่งอาจตกใจอาณาจักรปีศาจลวงและในสี่ศาสนา Grounds ถูกฉีกขาดขึ้นกับแต่ละคำในขณะนี้ บางทีน้ำตาที่เขาได้ให้ออกในสองสามร้อยของเขาเมื่อปีที่เพิ่มขึ้นจะไม่เป็นจำนวนมากเช่นในวันนี้.

Yun เจ๊ยืนขึ้นเล็กน้อยมองที่คนเก่ามอมแมมที่มีผมสีขาวสกปรกและยุ่งและกระดูกเปียก เต็มหน้าของน้ำตา จมูกของเขาก็ถูกรุมด้วยคลื่นหนักของความเศร้าโศกและความเศร้าโศกของครอบครัว ... ! ในสายตาของเขาคือครอบครัวของเขาปู่ของเขาในครอบครัวที่รักมากที่สุด ... สมาชิกในครอบครัวของเขาจริงเป็นครั้งแรกในสองชีวิตของเขา!

"แกรนด์ ... พ่อ ... "

คุ้นเคยที่เปรียบมิได้ของคำว่าเขาได้กล่าวว่านับไม่ถ้วนครั้งในโลกนี้ ก็เปลี่ยนแปลงเร็วมากเมื่อร้องออกมาทันทีที่นี้ ... มันเป็นเรื่องยาก ... ยังไม่ได้ตั้งใจซ้ายปากของเขา ... เพราะในสายตาของยุน Canghai ของเขาเห็นว่าเนื้อหาเดียวกันในสายตาของคุณปู่เสี่ยวโกหก ประเภทของความรักและความเสน่หาลึกลงไปในเลือดของพวกเขาที่จะไม่ลังเลที่จะให้โลกทั้งโลกของพวกเขาเพื่อให้เขารู้ว่า ...

ทั้งร่างกาย Yun Canghai เป็นแข็งทั้งตัวของเขารู้สึกราวกับว่าเขาเป็นลอยอยู่ภายในเมฆ ... เขาและยุนเจ๊อยู่ด้วยกันสิบหก เดือนพอสำหรับเขาที่จะมีความเข้าใจพื้นฐานที่สุดของยุน Che ความสามารถที่น่าทึ่งของเขาและศักยภาพเป็นไปไม่ได้ที่จะประเมิน ความขยันหมั่นเพียรของเขายังทำให้เขาถูกตกตะลึงอย่างล้ำลึก อารมณ์ของเขาคือหยิ่งและเขาจะในช่วงเวลาที่แสดงความอวดดี ศักดิ์ศรีและเกียรติของเขาไม่ได้รับอนุญาตให้ได้สัมผัส Yun Canghai ก็ไม่ได้มีความหวังฟุ่มเฟือยใด ๆ ที่เขาจะถูกเรียกว่า "ปู่" จากบุคคลดังกล่าวเพราะยุน Canghai เพียงรู้สึกผิดและคิดว่าเขาเป็นหนี้เขามากเกินไป แต่เขาไม่เคยคิดว่าเขาจะอยู่กับเขาทางญาติเลือดจะจากระดับปิดของระยะทางนี้