Chapter 1 – the transformationIt wa

Chapter 1 – the transformation

It was just another normal day at Hogwarts School of witchcraft and wizardry. The sun was out and it shone its warm rays of light upon the school. A light breeze blew through the halls of the school as the students went about their daily business; some going to class, some just leaving class and some just chatting to each other. Hogwart's house cup had been the latest gossip, things were very tight with Slytherin currently in the lead with 210 point but Gryffindor was hard on their heels with only a 20 point difference. Whilst everyone was busy going places there was one person that had stayed inside the dorms.

Harry was sitting on his bed in the dorms practicing a new spell that he had been taught just a few hours ago, mutatio. It was one of the more exotic spells and it was one that he just had to master. Though he wasn't very keen on the spell's name he was very impressed with the results it produced. All he had to do is point his wand at an object, say the spell name and whatever he had in his mind the spell would react to and change the object into whatever he had thought of. At first had started off small, changing feathers into pencils and metals spheres into completely edible apples. After a few successful transformations he moved up to slightly bigger objects. There was a old unused box by his bed and he thought that would make the perfect test. He pointed his wand at the box and chanted the spell. "Mutatio," he said in a confident tone. Suddenly a green light shot from the tip of his wand and onto the box. As the green light surrounded the box it began to change. Moments later the box had completely changed into an owl perch. Harry looked at it with a smile, "That will be perfect for Hedwig; after all he destroyed his last one with all that scratching he did on it. Now let's try something bigger." Harry looked around the dorm trying to find something big enough to satisfy his excitement. Eventually he found an unused wardrobe that had originally belonged to one of the old students which had left. "This will do nicely I think." He readied himself and pointed his wand directly at the wardrobe. However, just as he called out the spell the green light which transformed objects travelled down from the tip of the wand and into Harry's body. Harry looked at his wand in surprise, "What just happened?" But Harry wouldn't have time to answer his own question. His lightning scar burned, causing him to drop his wand and the green light reappeared, covering his body and beginning to change him.

He stared down at his hands which had started to shrink and become more fragile. His short black hair which had barely grown past his ears suddenly grew down to the base of his neck. His overall figure had begun to slim and slender into a more feminine figure. Harry could only stare helplessly as the spell took its irreversible transition. Two small bumps that had developed on his chest pressed against his shirt and they continued to grow until they were a pair of nice AA cup breasts. Harry yelped helplessly as he felt an uncomfortable transformation down below. He groped his groin and screamed when he discovered that it had gone. And what made him scream even more was his voice; it had completely changed from the boyish tone it had been to a very soft girl's voice. Even his face had now changed, from a very mature boy of 15 to a beautiful girl of the same age. The last physical change to occur was his size. Before he had been on eye level with Ron but now he was at least a head shorter than before.

Finally the green light faded and the spell had finished. Where Harry had been standing only moments ago now stood a girl who could only be described as the spitting image of Harry if he was a girl. The clothes that Harry had been wearing now hung loosely on her body. She ran back to her room and screamed. She stood in front of her mirror staring at herself. She ran her now delicate fingers over her new body; over her new breasts and up to her face. No matter what angle she looked in the mirror the same answer came into her head. "I'm a girl! This can't be happening, it can't." She rushed back out to collect her wand that she had dropped just as the transformation had started and began frantically repeating the spell, in hopes that it would reverse its effects and return him to normal. After about a dozen attempts Harry sat collapsed to the floor and began to cry. The realisation of what had just happened had hit and it hit hard. "It's no good, the spell isn't working. I'm going to be a girl forever." Suddenly Harry heard noise coming from the entrance to the dorms. The sound of a door opening could be heard from downstairs and this made Harry's heart stop. "Who could that be? I can't let them see me." She got up and ran back to her bed. Unfortunately Harry made a bit too much noise. The person downstairs looked up and called out.
"Harry, is that you up there?" It was Ron; he had just come back from talking with Fred and George and he needed a well deserved break from all of the days lessons. Harry hid behind a wall so not to be seen but that wouldn't help her. Ron was now making his way up the stairs towards the beds. Harry's heart was beating faster than ever now; she could hear each of Ron's heavy footsteps. Then Ron walked in a straight past her, completely oblivious that she was there but it was when he turned around to go back out that Ron got a real surprise.

Ron stared at the black haired girl that was standing in front of him. He looked at her with a surprised expression. "Who are you and how did you get in here? This is the boys' dorm; Girls aren't supposed to be able to get up here.."
Harry looked at Ron and blushed in embarrassment, "R-Ron, it's me... Harry."
Upon hearing this Ron took a step back but then regained his composure, "You're pulling my leg right? I mean you look similar to him but you're a girl and Harry's a boy."
Harry sighed; she had always known that Ron was a bit slow on details and so knew that his response was a typical Ron one. She pushed back the hair from her forehead and revealed the lightning bolt shaped scar, "Ron it's me, you have to believe me. Something bad has happened to me."
Ron was still not convinced, "You're probably a fan of his, I mean anyone could draw a scar on their head," he laughed stepping forwards, licking his thumb and rubbing it against Harry's scar as if it was only paint. When Ron saw this was not working he took a step and scratched his head, "If you truly are Harry as you claim then prove it by saying something that only Harry himself would know, then maybe I'll believe you."
Harry thought long and hard about her answer but then came up with the perfect answer, "When we were in our first year you, me and Hermione went to the third floor was we thought we were trying to stop Snape from getting the philosopher's stone and to get to it we had to play a huge game of wizard's chess."
"The whole school knows about that so it's only natural that you would know."
"I was the king side bishop, Hermione played as the queen side castle and you were the king side knight."
Upon hearing this Ron stared at Harry with a look of absolute shock, "H-H-Harry? What happened to you?" he exclaimed as he realised who the girl was.
"It's a long story," Harry sighed sitting down on her bed, "I was practicing a new spell and it backfired on me."
"But you're a girl, can you change back?"
"I've tried, I'm officially stuck like this. I was going to see Professor Dumbledore about it but you came in before I had a chance."
"Well maybe Hermione might be able to help, she knows about lots of stuff."
"You're right but could you get her for me? I'll wait in the communal area for you."
"Why do I have to go?"
"Because I don't want Malfoy to see me, especially like this."
"Good point, right then I'll go get her. She should be coming out of Muggle Studies any time now, I might be able to catch her just as she leaves."
Harry nodded and stood up and walked with Ron downstairs and into the communal area. Fortunately a lot of the Gryffindors where still in class so there wasn't anyone to see a girl walking out of the boys dorm. Harry took a seat by the fire that burnt slowly. "Ok sit tight Harry, I'll be back before you know it."
"Please hurry," Harry insisted.
"Right, I'm on it." And with that Ron ran out to find Hermione leaving Harry to her own devices.

About 20 minutes later Ron returned with Hermione. Ron was totally out of breath having run most of the way there and back. Hermione was wearing the standard girls uniform and was carrying a big book under one arm. Hermione looked around but could not see any sign of the Harry she knew. She did see a black haired girl sat wearing oversized clothes. "I don't see him Ron, he's not here. Are you sure he didn't go out somewhere?" Hermione said placing her free hand on her hip.
"Trust me Hermione he is definitely here," Ron said looking around and spotting Harry but the fire, "There he is." Ron walked over to Harry who was sat in silence and sat next to her. "Hey I brought her here." Harry looked up slowly at Hermione who was stood staring at her.
"Harry? What happened to you?" Hermione gasped, recognising Harry immediately.
"It's very complicated. I don't understand it myself, one of my spells back fired."
"A backfiring spell huh? What were you casting?"
"Mutatio."
"Mutatio?! Are you serious?"
"Yes, I know now why the professor said don't use it on people, because..."
"...Because the effects are permanent. There is no counter-spell for Mutatio; but what possessed you to use it on yourself?"
"I didn't do it on purpose, my wand did it on its own accord."
"But that's not possible, unless you snapped it like a certain someone did during our second year," Hermione said glancing over at Ron with a raised eyebrow.
"What are you

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

บทที่ 1 – การแปลงมันเป็นวันปกติอีกเพียงโรงเรียนฮอกวอตส์ของนักวิชาการและ wizardry ดวงอาทิตย์ก็ออกมา และมัน shone รังสีความอบอุ่นของแสงตามโรงเรียน ลมไฟได้พัดผ่านห้องโถงของโรงเรียนเป็นนักเรียนไปเกี่ยวกับธุรกิจของพวกเขาทุกวัน บางไปเรียน บางเพียงออกจากชั้นและบางเพียงสนทนากัน เรียนบ้านถ้วยได้ซุบซิบล่าสุด สิ่งถูกมากแน่น ด้วย Slytherin อยู่ในเป้าหมายกับจุด 210 แต่ Gryffindor ยากบนส้นเท้าของพวกเขาเท่านั้น 20 จุดความแตกต่าง ในขณะที่ทุกคนไม่ว่างไปทำ มีคนที่สะสมภายในพักแฮร์รี่นั่งอยู่บนเตียงของเขาพักการฝึกสะกดคำใหม่ที่เขามีสอนเพียงไม่กี่ชั่วโมงที่ผ่านมา mutatio ของ spells แปลกมาก และก็ที่เขาเพิ่งได้หลักการ แม้ว่าเขาไม่ได้กระตือรือร้นมากในการสะกดชื่อเขาประทับใจมากกับผลลัพธ์ที่จะผลิต ทั้งหมดที่เขาทำเป็นชี้เขาเข้าใจวัตถุ พูดสะกดชื่อเขาสิ่งที่มีในจิตใจของเขาสะกดจะตอบสนอง และเปลี่ยนแปลงวัตถุในสิ่งที่เขามีความคิดของ ตอนแรกก็เริ่มปิดขนาดเล็ก เปลี่ยนขนเป็นไม้และโลหะทรงกลมในแอปเปิ้ลกินอย่างสมบูรณ์ หลังจากประสบความสำเร็จแปลงกี่ เขาย้ายค่าไปยังวัตถุที่ใหญ่กว่าเล็กน้อย มีกล่องไม่ได้ใช้เก่า ด้วยเตียงของเขา และเขาคิดที่จะทำการทดสอบที่สมบูรณ์ เขาชี้ให้เขาเข้าใจที่กล่อง และคาถาที่หลวงปู่ "Mutatio ที่เขากล่าวในเสียงมั่นใจ ทันใดนั้นแสงสีเขียวยิงจากปลายไม้เท้าของเขา และ บนกล่อง เป็นแสงสีเขียวล้อมรอบกล่องมันเริ่มที่จะเปลี่ยนแปลง ช่วงเวลาหลังจากกล่องได้อย่างสมบูรณ์แล้วเป็นปลากะพงตัวนกฮูก แฮร์รี่มองได้อย่างดีที่สุด "ซึ่งจะเหมาะสำหรับ Hedwig หลังจาก เขาทำลายเขาหนึ่งล่าสุด มีทั้งหมดที่เกาพระองค์นั้น ตอนนี้ลองใช้บางสิ่งบางอย่างที่ใหญ่กว่า " แฮร์รี่มองรอบ ๆ หอพักที่พยายามค้นหาบางสิ่งบางอย่างมากเพื่อตอบสนองความตื่นเต้นของเขา ในที่สุดเขาพบตู้เสื้อผ้าไม่ได้ใช้ที่มีอยู่เดิมของศิษย์เก่าที่ได้จากไป "นี้จะทำดีคิด" เขา readied เอง และชี้ให้เขาเข้าใจได้โดยตรงที่ตู้เสื้อผ้า อย่างไรก็ตาม เพียงเป็นเขาเรียกคาถาแสงสีเขียวซึ่งแปลงวัตถุเดินทางลงจากคำแนะนำเข้าใจ และเข้าไป ในร่างกายของแฮร์รี่ แฮร์รี่มองเขาเข้าใจในความประหลาดใจ "เพียงแค่เกิดอะไรขึ้น" แต่แฮร์รี่จะไม่มีเวลาตอบคำถามของเขาเอง รอยฟ้าผ่าเขา เขียน ทำให้เขาวางไม้เรียวของเขา และไฟเขียว reappeared ครอบคลุมร่างกายของเขา และเริ่มเปลี่ยนแปลงเขาเขาเริ่มลงที่มือของเขาซึ่งได้เริ่มต้น การหดเป็นเปราะบางมากขึ้น ผมสีดำของเขาสั้น ๆ ที่มีแทบไม่โตเลยหูของเขาก็เติบโตลงไปที่ฐานของคอของเขา รูปโดยรวมของเขาได้เริ่มสลิม และสเลนเดอร์ในรูปผู้หญิงมากขึ้น แฮร์รี่อาจเพียงมองได้ไม่ซมเป็นการสะกดเอาความเปลี่ยนแปลงให้ กระแทกเล็ก ๆ สองที่ได้พัฒนาขึ้นบนหน้าอกของเขากดกับเสื้อของเขา และพวกเขายังคงเติบโตจนกว่าพวกเขาคู่ของหน้าอกคัพ AA ดี แฮร์รี่ yelped ซมเป็นเขารู้สึกว่าการแปลงความอึดอัดลงด้านล่าง เขา groped ของเขา groin และกรีดร้องเมื่อเขาค้นพบว่า มันหายไปไหน และสิ่งที่ทำให้เขาร้องยิ่งเป็นเสียงของเขา ทั้งหมดจะมีเปลี่ยนแปลงจากเสียง boyish ได้เป็นเสียงของสาวที่นุ่มมาก แม้กระทั่งใบหน้าของเขามีตอนนี้แล้ว จากเด็กมีการเติบโตของ 15 กับสาวสวยอายุเดียวกัน การเปลี่ยนแปลงทางกายภาพครั้งสุดท้ายเกิดมีขนาดของเขา ก่อนที่เขาได้ในระดับสายตากับรอน แต่ตอนนี้ กำลังหัวน้อยสั้นกว่าก่อนในที่สุด ไฟเขียวสีจางลง และคาถาที่ได้เสร็จสิ้น ซึ่งแฮร์รี่ก็ได้ยืนเฉพาะช่วงเวลาที่ผ่านมาขณะนี้ ยืนสาวอาจเท่านั้นจะอธิบายเป็นรูปพ่นพิษสีทองของแฮร์รี่ว่าเขามีผู้หญิง เสื้อผ้าที่มีการสวมใส่แฮร์รี่ตอนนี้แขวนซึ่งในร่างกายของเธอ เธอวิ่งกลับไปห้องของเธอ และกรีดร้อง เธอยืนอยู่หน้ากระจกของเธอจ้องตัวเอง เธอวิ่งมือของเธอตอนนี้อ่อนกว่าร่างกายของเธอใหม่ หน้าอกของเธอใหม่ และ ได้ใบหน้าของเธอ ไม่ว่าสิ่งที่เธอมองในกระจกมุมคำตอบเดียวมาเป็นหัวหน้าของเธอ "ฉันเป็นผู้หญิง นี้ไม่ได้เกิดขึ้น มันไม่" เธอวิ่งกลับออกไปเก็บไม้เท้าของเธอที่เธอมีความเปลี่ยนแปลงเหมือนการแปลงได้เริ่มต้น และเริ่มเมามันซ้ำสะกด ในความหวังว่า มันจะย้อนกลับผล และกลับเขาสู่ปกติ หลังจากที่เกี่ยวกับความพยายามของโหล แฮร์รี่ยุบนั่งกับพื้น และเริ่มที่จะร้องไห้ ปัญหาที่ได้เกิดได้ตี และก็ตียาก "ก็ไม่ดี การสะกดไม่สามารถใช้งาน ฉันจะเป็น สาวตลอดไป" ทันใดนั้นแฮร์รี่ได้ยินเสียงมาจากทางเข้าพัก สามารถได้ยินเสียงเปิดประตูจากชั้นล่าง และนี้ทำให้แฮร์รี่หัวใจหยุด "ผู้ที่อาจจะ ฉันไม่ให้พวกเขาเห็นฉัน" เธอมีค่า และวิ่งกลับไปนอนของเธอ แต่แฮร์รี่ทำเสียงเล็กมากเกินไป คนชั้นล่างมองขึ้น และเรียก"แฮร์รี่ ว่าคุณมีค่า? " ก็ร้อน เขาก็เพิ่งกลับมาจากการพูดคุยกับ Fred และจอร์จและเขาต้องแบ่งดีสมควรได้รับจากการเรียนการสอนวัน แฮร์รี่ซ่อนอยู่หลังกำแพงเพื่อไม่ให้เห็น แต่ที่จะไม่ช่วยเธอ รอนถูกตอนนี้ทำให้เขาขึ้นบันไดไปยังห้องพัก หัวใจของแฮร์รี่ถูกตีได้เร็วขึ้นกว่าเคยพร้อม เธออาจได้ยินแต่ละอย่างหนักของรอน แล้ว รอนเดินในตรงเลยเธอ สมบูรณ์ลืมเลือนว่า เธออยู่นั่น แต่ก็เมื่อเขาหันไปรอบ ๆ กลับออกไปให้รอนมีความประหลาดใจจริงร่อนจ้องไปที่สาว haired ดำที่ยืนอยู่หน้าเขา เขามองที่เธอกับนิพจน์ที่มีความประหลาดใจ "คุณคือใคร แล้ววิธีได้ในที่นี่ เป็นหอพักชาย ผู้หญิงไม่ควรจะได้รับที่นี่..."แฮร์รี่มองรอน และขวยเขินม้วน, " R-ร้อน เป็นฉัน. ... แฮร์รี่"เมื่อได้ยินร้อนนี้เอา ขั้นตอนสำรอง แต่แล้ว จากความสงบของเขา "คุณกำลังดึงขาของฉันเหมาะสมหรือไม่ ผมหมายถึง คุณมีลักษณะคล้ายคลึงกับเขา แต่คุณผู้หญิง และแฮร์รี่ของเด็กผู้ชาย"แฮร์รี่ถอนหายใจ เธอเสมอก็เรียกว่า ร้อนช้าเล็กน้อยในรายละเอียด และเพื่อให้ รู้ว่า ตอบถูกร่อนทั่วไปหนึ่ง เธอผลักผมกลับจากหน้าผากของเธอ และเปิดเผยรอยฟ้าผ่าเสาธงรูป "ร่อนเป็นฉัน คุณต้องเชื่อผม สิ่งเลวร้ายเกิดขึ้นกับฉัน"รอนยังไม่ convinced "คุณคงเป็นแฟนของเขา ฉันหมายความว่า ทุกคนสามารถวาดรอยแผลเป็นบนหัวของพวกเขา เขาหัวเราะส่งต่อสเต็ป เลียนิ้วหัวแม่มือของเขา และถูกับแผลเป็นของแฮร์รี่เป็นถ้ามันเป็นสีเท่านั้น เมื่อร่อนเห็นนี้ไม่ทำงานเขาเอาขั้นตอน และมีรอยขีดข่วนศีรษะ "ถ้าคุณอย่างแท้จริงเป็นแฮร์รี่เป็น คุณอ้าง แล้วพิสูจน์ ด้วยการพูดสิ่งที่แฮร์รี่เองจะรู้ แล้วบางทีผมจะเชื่อคุณ"แฮร์รี่คิดว่า ยาวนาน และอย่างหนักเกี่ยวกับคำตอบของเธอ แต่แล้ว มากับคำตอบสมบูรณ์แบบ "เมื่อเราอยู่ในปีแรกของคุณ ฉัน และเฮอร์ไมโอไปชั้นสาม เราคิดว่า เรากำลังพยายามหยุด Snape รับกับศิลาอาถรรพ์ และรับไป เลยเล่นเกมใหญ่ของหมากรุกของตัวช่วยสร้าง" "โรงเรียนทั้งหมดรู้ว่าดังนั้นมันเป็นเพียงธรรมชาติที่คุณจะรู้" "ผมโคนด้านคิง เฮอร์ไมโอเล่นเป็นปราสาทด้านควีน และคุณถูกอัศวินด้านคิง"เมื่อได้ยินนี้ ร่อนจ้องไปที่แฮร์รี่กับตาช็อคแน่นอน "H H แฮร์รี่ เกิดอะไรขึ้นกับคุณหรือไม่"ทางหลุดรอดเป็นเขาเองก็ยังคิดเจ้าสาว "ก็เรื่องยาว แฮร์รี่ถอนหายใจนั่งลงบนเตียงของเธอ "ฉันถูกฝึกสะกดใหม่ และจะ backfired กับฉัน" "แต่คุณผู้หญิง คุณสามารถเปลี่ยนกลับมา" "ฉันพยายาม ฉันกำลังติดเช่นนี้อย่างเป็นทางการ ผมไปดูอาจารย์ Dumbledore เลย แต่คุณมาก่อนผมมีโอกาส" "ดีเฮอร์ไมโออาจช่วย เธอรู้เกี่ยวกับของสิ่งนั้น" "คุณเข้า แต่คุณสามารถรับเธอสำหรับฉัน ก็รอในพื้นที่ชุมชนสำหรับคุณ" "ทำไมต้องไป" "เพราะฉันไม่ต้อง Malfoy เห็นฉัน โดยเฉพาะอย่างยิ่งเช่นนี้" "จุด ขวา แล้วผมจะไปรับเธอ เธอควรจะมาจากมักเกิลศึกษาตลอดเวลาเดี๋ยวนี้ ฉันอาจจะต้องจับเธอเป็นเธอออก"แฮร์รี่พยักหน้าลุกขึ้นยืน และเดินกับรอน และชั้นล่าง เป็นพื้นที่ส่วนรวมด้วย โชคดีมาก Gryffindors ที่ยังคงในชั้นเรียนจึงไม่มีใครเห็นผู้หญิงเดินออกจากหอพักชาย แฮร์รี่เอานั่ง โดยไฟที่ไหม้ช้า "ตกลงนั่งแน่นแฮร์รี่ ฉันจะกลับไปก่อนที่คุณรู้" "กรุณารีบ แฮร์รี่ยืนยัน "ขวา ฉันนั้น" และ ด้วยที่ ร่อนวิ่งออกหาเฮอร์ไมโอออกแฮร์รี่กับอุปกรณ์ของตนเอง ประมาณ 20 นาทีร่อนภายหลังกลับมาพร้อมกับเฮอร์ไมโอ รอนได้หายใจมีใช้ทั้งแบบมีและกลับทั้งหมด เฮอร์ไมโอสวมเครื่องแบบมาตรฐานหญิง และถูกแบกหนังสือใหญ่ภายใต้แขนข้างหนึ่ง เฮอร์ไมโอมองรอบ ๆ แต่ไม่เห็นสัญญาณใด ๆ ของแฮร์รี่เธอรู้ เธอไม่เห็นสาว haired ดำนั่งสวมใส่เสื้อผ้าขนาดใหญ่ "ฉันไม่เห็นเขาร่อน เขาไม่ได้อยู่ คุณแน่ใจเขาไม่ได้ไปไหน" เฮอร์ไมโอกล่าวว่า ทำมือฟรีของเธอบนสะโพกของเธอ "เชื่อฉันเฮอร์ไมโอเขาอยู่ที่นี่แน่นอน รอนว่า รอบคอบ และจำแฮร์รี่แต่ไฟ "เขาได้" เดินผ่านรอนกับแฮร์รี่ที่นั่งอยู่ในความเงียบ และนั่งติดกับเธอ "เฮ้ ฉันทำให้เธอที่นี่" แฮร์รี่มองดูค่าช้าที่เฮอร์ไมโอที่ได้ยืนจ้องเธอ"แฮร์รี่ เกิดอะไรขึ้นกับคุณหรือไม่" เฮอร์ไมโอ gasped ตระหนักถึงแฮร์รี่ทันที"มันมีความซับซ้อน ฉันไม่เข้าใจมันเอง หนึ่งของ spells ฉันกลับยิง ""Backfiring ตัวสะกดฮะ สิ่งคุณหล่อ""Mutatio""Mutatio คุณใจร้าย""ใช่ ฉันรู้ว่าตอนนี้อาจารย์กล่าวว่า ทำไมไม่ใช้มันกับคน เพราะ...""...เนื่องจากผลไม่ถาวร มีตัวสะกดไม่มีเคาน์เตอร์สำหรับ Mutatio แต่ว่าต้องคุณใช้เองหรือไม่""ฉันไม่ได้ทำมันใน ฉันเข้าใจไม่ได้ในแอคคอร์ดตัวเอง""แต่ก็ไม่ได้ ยกเว้นว่าคุณจัดชิดมันเหมือนบางคนไม่ได้ปีที่สองของเรา เฮอร์ไมโอกล่าวว่า ทิวทัศน์ผ่านที่ร่อน ด้วยคิ้วยกขึ้น"สิ่งที่เป็นคุณ

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

บทที่ 1 - การเปลี่ยนแปลงมันเป็นเพียงหนึ่งวันปกติที่ฮอกวอตส์ ดวงอาทิตย์ออกมาและมันส่องรังสีที่อบอุ่นของแสงเมื่อโรงเรียน สายลมแสงพัดผ่านห้องโถงของโรงเรียนของนักเรียนที่ไปเกี่ยวกับธุรกิจในชีวิตประจำวันของพวกเขา; บางคนไปเรียนบางเพียงออกจากชั้นเรียนและบางเพียงการพูดคุยกับแต่ละอื่น ๆ ถ้วยบ้าน Hogwart ได้รับซุบซิบล่าสุด, สิ่งที่แน่นมากกับสลิธีรินอยู่ในขณะนี้นำไปสู่การที่มี 210 จุด แต่เป็นเรื่องยากที่ Gryffindor บนส้นเท้าของพวกเขาที่มีเพียงความแตกต่างจุด 20 ในขณะที่ทุกคนกำลังยุ่งไปสถานที่ที่มีคนคนหนึ่งที่มีอยู่ภายในหอพัก. แฮร์รี่กำลังนั่งอยู่บนเตียงของเขาในหอพักฝึกสะกดใหม่ที่เขาได้รับการสอนเพียงไม่กี่ชั่วโมงที่ผ่านมาของการเปลี่ยนแปลง มันเป็นหนึ่งในคาถาแปลกใหม่มากขึ้นและก็เป็นคนหนึ่งที่เขาเพิ่งมีการต้นแบบ แม้ว่าเขาจะไม่ได้กระตือรือร้นมากที่ชื่อสะกดของเขารู้สึกประทับใจมากกับผลลัพธ์ที่จะผลิต ทั้งหมดที่เขาต้องทำคือการชี้ไม้กายสิทธิ์ของเขาที่วัตถุพูดชื่อสะกดและสิ่งที่เขามีอยู่ในใจของเขาสะกดจะตอบสนองต่อการเปลี่ยนแปลงและวัตถุเป็นสิ่งที่เขาคิดว่า ตอนแรกได้เริ่มจากเล็ก ๆ เปลี่ยนเป็นทรงกลมขนดินสอและโลหะเป็นแอปเปิ้ลกินได้อย่างสมบูรณ์ หลังจากที่ประสบความสำเร็จในการเปลี่ยนแปลงไม่กี่เขาขยับขึ้นไปยังวัตถุที่ใหญ่กว่าเล็กน้อย มีกล่องที่ไม่ได้ใช้เก่าเตียงของเขาเป็นใครและเขาคิดว่าจะทำให้การทดสอบที่สมบูรณ์แบบ เขาชี้ไม้กายสิทธิ์ของเขาที่กล่องและสวดมนต์สะกด "Mutatio" เขากล่าวด้วยน้ำเสียงมั่นใจ ทันใดนั้นไฟเขียวยิงจากปลายไม้กายสิทธิ์ของเขาและบนกล่อง ในฐานะที่เป็นแสงสีเขียวล้อมรอบกล่องมันก็เริ่มเปลี่ยนแปลงไป ครู่ต่อมากล่องมีการเปลี่ยนแปลงอย่างสมบูรณ์เป็นเกาะนกฮูก แฮร์รี่มองมันด้วยรอยยิ้ม "นั่นจะเหมาะสำหรับเฮ็ดวิก. หลังจากทั้งหมดที่เขาทำลายครั้งสุดท้ายของเขากับสิ่งที่เขาทำเกากับมันตอนนี้ขอลองอะไรที่ใหญ่กว่า." แฮร์รี่มองไปรอบ ๆ หอพักพยายามที่จะหาบางสิ่งบางอย่างที่ยิ่งใหญ่พอที่จะตอบสนองความตื่นเต้นของเขา ในที่สุดเขาก็พบตู้เสื้อผ้าที่ไม่ได้ใช้ที่ แต่เดิมเป็นคนหนึ่งในนักเรียนเก่าที่มีเหลือ "นี่จะทำอย่างที่ฉันคิดว่า." เขาพร้อมที่ตัวเองและชี้ไม้กายสิทธิ์ของเขาโดยตรงที่ตู้เสื้อผ้า แต่ขณะที่เขาเรียกว่าออกมาสะกดไฟเขียวซึ่งเปลี่ยนวัตถุเดินทางลงจากปลายไม้กายสิทธิ์และเข้าสู่ร่างกายของแฮร์รี่ แฮร์รี่มองไปที่ไม้กายสิทธิ์ของเขาในความประหลาดใจ "สิ่งที่เพิ่งเกิดขึ้น?" แต่แฮร์รี่จะไม่ได้มีเวลาที่จะตอบคำถามของเขาเอง แผลเป็นฟ้าผ่าของเขาถูกเผาทำให้เขาวางไม้กายสิทธิ์ของเขาและแสงสีเขียวปรากฏครอบคลุมร่างกายของเขาและเริ่มต้นที่จะเปลี่ยนเขา. เขาจ้องมองลงที่มือของเขาซึ่งได้เริ่มที่จะหดตัวลงและกลายเป็นความเปราะบางมากขึ้น ผมสีดำของเขาสั้นซึ่งเติบโตที่ผ่านมาแทบจะหูของเขาจู่ ๆ ก็ขยายตัวลงไปที่ฐานของคอของเขา ตัวเลขโดยรวมของเขาก็เริ่มที่จะบางและเรียวเป็นรูปผู้หญิงมากขึ้น แฮร์รี่เท่านั้นที่จะจ้องมองอย่างช่วยไม่ได้เป็นคาถาที่เกิดการเปลี่ยนแปลงกลับไม่ได้ของ สองกระแทกขนาดเล็กที่ได้รับการพัฒนาบนหน้าอกของเขากดกับเสื้อและพวกเขายังคงเติบโตจนกว่าพวกเขาจะคู่ของหน้าอกคัพ AA มีความสุขของเขา แฮร์รี่ yelped อย่างช่วยไม่ได้ขณะที่เขารู้สึกอึดอัดเปลี่ยนแปลงลงมาด้านล่าง เขาคลำขาหนีบของเขาและกรีดร้องเมื่อเขาค้นพบว่ามันได้หายไป และสิ่งที่ทำให้เขากรีดร้องมากยิ่งขึ้นเป็นเสียงของเขา; มันมีการเปลี่ยนแปลงอย่างสมบูรณ์จากเสียงเด็กจะได้รับเสียงสาวอ่อนมากของ แม้ใบหน้าของเขามีการเปลี่ยนแปลงในขณะนี้จากเด็กเป็นผู้ใหญ่มากของ 15 สาวสวยในวัยเดียวกัน การเปลี่ยนแปลงทางกายภาพสุดท้ายที่จะเกิดขึ้นเป็นขนาดของเขา ก่อนที่เขาจะได้รับในระดับสายตากับรอน แต่ตอนนี้เขาเป็นอย่างน้อยหัวสั้นลงกว่าเดิม. ในที่สุดไฟเขียวจางหายไปและสะกดเสร็จ ที่แฮร์รี่ได้รับการยืนอยู่ในช่วงเวลาที่ผ่านมาเพียง แต่ตอนนี้หญิงสาวที่ยืนอยู่เท่านั้นที่จะได้อธิบายว่าเป็นภาพคายของแฮร์รี่ถ้าเขาเป็นเด็กผู้หญิง เสื้อผ้าที่แฮร์รี่ได้รับการสวมใส่ตอนนี้แขวนอยู่อย่างอิสระในร่างกายของเธอ เธอวิ่งกลับไปที่ห้องของเธอและกรีดร้อง เธอยืนอยู่หน้ากระจกจ้องมองเธอที่ตัวเอง เธอวิ่งของเธอนิ้วมือที่ละเอียดอ่อนในขณะนี้ทั่วร่างกายใหม่ของเธอ; มากกว่าหน้าอกใหม่ของเธอและถึงใบหน้าของเธอ ว่าสิ่งที่เธอมองมุมไม่มีในกระจกตอบเดียวกันเข้ามาในหัวของเธอ "ฉันสาว! นี้ไม่สามารถเกิดขึ้นก็ไม่สามารถ." เธอรีบวิ่งกลับออกไปเก็บไม้กายสิทธิ์ของเธอว่าเธอได้ลดลงเช่นเดียวกับการเปลี่ยนแปลงได้เริ่มต้นและเริ่มเมามันซ้ำสะกดด้วยความหวังว่ามันจะย้อนกลับผลกระทบของมันและเขากลับมาเป็นปกติ หลังจากนั้นประมาณหนึ่งโหลพยายามที่แฮร์รี่นั่งทรุดตัวลงกับพื้นและเริ่มที่จะร้องไห้ สำนึกของสิ่งที่เกิดขึ้นเพียงแค่ตีและผลกระทบอย่างหนัก "มันไม่ดีสะกดไม่ทำงาน. ฉันจะเป็นผู้หญิงตลอดไป." ทันใดนั้นแฮร์รี่ได้ยินเสียงมาจากทางเข้าหอพัก เสียงเปิดประตูอาจจะได้ยินจากชั้นล่างและนี้ทำให้หยุดหัวใจของแฮร์รี่ "ใครที่สามารถจะเป็นอย่างไรฉันไม่สามารถให้พวกเขาเห็นฉัน." เธอลุกขึ้นและวิ่งกลับไปที่เตียงของเธอ แต่น่าเสียดายที่แฮร์รี่ทำบิตเสียงดังมากเกินไป คนชั้นล่างเงยหน้าขึ้นและเรียกออกมา. "แฮร์รี่คือการที่คุณไปอยู่ที่นั่น?" มันเป็นรอน; เขาเพิ่งกลับมาจากการพูดคุยกับเฟร็ดและจอร์จและเขาจำเป็นต้องหยุดพักดีสมควรจากทุกบทเรียนวัน แฮร์รี่ซ่อนตัวอยู่หลังกำแพงเพื่อที่จะไม่เห็น แต่ที่จะไม่ได้ช่วยให้เธอ รอนตอนนี้ทำทางของเขาขึ้นบันไดต่อเตียง หัวใจของแฮร์รี่ก็เต้นเร็วกว่าที่เคยตอนนี้ เธอสามารถได้ยินเสียงแต่ละเสียงฝีเท้าหนักของรอน จากนั้นรอนเดินเข้ามาในอดีตที่ผ่านมาตรงของเธอสมบูรณ์ลบเลือนว่าเธออยู่ที่นั่น แต่มันก็เมื่อเขาหันไปรอบ ๆ ที่จะกลับไปออกที่รอนได้แปลกใจจริง. รอนจ้องที่สาวผมสีดำที่กำลังยืนอยู่ตรงหน้าเขา เขามองไปที่เธอด้วยสีหน้าแปลกใจ "คุณเป็นใครและวิธีการที่คุณไม่ได้รับในที่นี่นี้เป็นหอพักชาย '; สาวไม่ควรที่จะสามารถที่จะได้รับขึ้นที่นี่ .. " แฮร์รี่มองไปที่รอนและเขินในความลำบากใจ "R-รอนก็ฉัน แฮร์รี่ ... . " เมื่อได้ยินรอนนี้เอาขั้นตอนกลับ แต่กลับแล้วความสงบของเขา "คุณกำลังดึงขาขวาของฉันฉันหมายความว่าคุณมีลักษณะคล้ายกับเขา แต่คุณผู้หญิงและแฮร์รี่เป็นเด็ก." แฮร์รี่ถอนหายใจ ; เธอได้รู้จักกันเสมอว่ารอนเป็นบิตช้าในรายละเอียดและเพื่อให้รู้ว่าการตอบสนองของเขาเป็นปกติรอนหนึ่ง เธอผลักดันให้กลับผมจากหน้าผากของเธอและเปิดเผยสายฟ้าแผลเป็นรูป "รอนก็ฉันคุณต้องเชื่อฉัน. สิ่งเลวร้ายที่เกิดขึ้นกับฉัน." รอนก็ยังไม่เชื่อ "คุณอาจจะเป็นแฟนของเขา ผมหมายถึงทุกคนสามารถวาดรอยแผลเป็นบนหัวของพวกเขา "เขาหัวเราะก้าวไปข้างหน้าเลียนิ้วหัวแม่มือของเขาและถูมันกับแผลเป็นของแฮร์รี่ราวกับว่ามันเป็นเพียงสี เมื่อรอนเห็นนี้ไม่ได้ทำงานเขาเอาขั้นตอนและรอยขีดข่วนหัวของเขา "ถ้าคุณอย่างแท้จริงเป็นแฮร์รี่ในขณะที่คุณเรียกร้องแล้วพิสูจน์ได้ด้วยการพูดว่าบางสิ่งบางอย่างที่เฉพาะแฮร์รี่เองก็รู้แล้วบางทีผมจะเชื่อว่าคุณ." แฮร์รี่คิดนาน และยากที่เกี่ยวกับคำตอบของเธอ แต่แล้วขึ้นมาพร้อมกับคำตอบที่สมบูรณ์ "เมื่อเราอยู่ในปีแรกของเราคุณฉันและเฮอร์ไมโอไปชั้นที่สามที่เราคิดว่าเรากำลังพยายามที่จะหยุดสเนปจากการได้รับหินนักปรัชญาและที่จะได้รับ นั้นเราจะต้องเล่นเกมใหญ่หมากรุกพ่อมด ". "ทั้งโรงเรียนรู้เกี่ยวกับที่จึงเป็นเพียงธรรมชาติที่คุณจะได้รู้ว่า." "ผมเป็นบิชอปด้านกษัตริย์เฮอร์ไมโอเล่นเป็นปราสาทด้านพระราชินีและคุณกษัตริย์ อัศวินด้าน. " เมื่อได้ยินรอนนี้จ้องที่แฮร์รี่กับรูปลักษณ์ของช็อตแน่นอน "HH-แฮร์รี่เกิดอะไรขึ้นกับคุณ?" เขาอุทานออกมาในขณะที่เขาตระหนักที่ผู้หญิงคนนั้น. "มันเป็นเรื่องยาว" แฮร์รี่ถอนหายใจนั่งลงบนเตียงของเธอว่า "ผมได้รับการฝึกสะกดใหม่และมันส่งผลกับฉัน." "แต่คุณสาวคุณสามารถเปลี่ยน กลับ? " "ผมได้พยายามที่ผมติดอยู่อย่างเป็นทางการเช่นนี้. ผมก็จะไปดูศาสตราจารย์ดัมเบิลดเกี่ยวกับเรื่องนี้ แต่คุณเข้ามาก่อนที่ผมจะได้มีโอกาส." "ดีบางทีเฮอร์ไมโออาจจะสามารถที่จะช่วยให้เธอรู้เกี่ยวกับ จำนวนมากของสิ่งที่. " "คุณพูดถูก แต่คุณจะได้รับของเธอสำหรับฉันหรือไม่ฉันจะรอในพื้นที่ชุมชนสำหรับคุณ." "ทำไมฉันต้องไป?" "เพราะฉันไม่ต้องการที่มัลฟอยจะเห็นฉัน โดยเฉพาะอย่างยิ่งเช่นนี้. " "จุดดีถูกต้องแล้วฉันจะไปรับเธอ. เธอควรจะออกมาจากการศึกษามักเกิ้ลเวลาใด ๆ ตอนนี้ผมอาจจะสามารถที่จะจับเธอเช่นเดียวกับที่เธอออก." แฮร์รี่พยักหน้าและลุกขึ้นยืนและ เดินกับรอนล่างและในพื้นที่ชุมชน โชคดีที่มีจำนวนมากของ Gryffindors ที่ยังคงอยู่ในระดับเพื่อให้มีไม่ให้ใครเห็นหญิงสาวเดินออกจากหอพักชาย แฮร์รี่นั่งด้วยไฟที่เผาไหม้ช้า "OK นั่งคับแฮร์รี่ฉันจะกลับมาก่อนที่คุณจะรู้ว่ามัน." "โปรดรีบ" แฮร์รี่ยืนยันว่า. "ตอนนี้ผมอยู่กับมัน." และมีที่รอนวิ่งออกไปหาเฮอร์ไมโอแฮร์รี่ออกไปยังอุปกรณ์ของเธอเอง. เกี่ยวกับ 20 นาทีต่อมารอนกลับมาพร้อมกับเฮอร์ไมโอ รอนทั้งหมดออกจากลมหายใจที่มีการเรียกใช้มากที่สุดของวิธีการที่มีการกลับมา เฮอร์ไมโอสวมสาวมาตรฐานสม่ำเสมอและถูกแบกหนังสือขนาดใหญ่ภายใต้แขนข้างหนึ่ง เฮอร์ไมโอมองไปรอบ ๆ แต่ไม่สามารถมองเห็นสัญญาณของแฮร์รี่เธอรู้ใด ๆ เธอไม่เห็นสาวผมดำนั่งสวมใส่เสื้อผ้าขนาดใหญ่ "ผมไม่เห็นเขารอนเขาเป็นไม่ได้ที่นี่. คุณแน่ใจหรือว่าเขาไม่ได้ออกไปที่ไหนสักแห่ง" เฮอร์ไมโอกล่าวว่าการวางมือข้างที่ว่างของเธอบนสะโพกของเธอ. "Trust me เฮอร์ไมโอเขาเป็นมั่นเหมาะที่นี่" รอนกล่าวว่ามองไปรอบ ๆ และจำแฮร์รี่ แต่ไฟ "มีเขาเป็น." รอนเดินไปแฮร์รี่ที่ถูกนั่งอยู่ในความเงียบและนั่งข้าง ๆ เธอ "เฮ้ฉันพาเธอที่นี่." แฮร์รี่มองขึ้นอย่างช้า ๆ ที่เฮอร์ไมโอที่ถูกยืนจ้องมองที่เธอ. "แฮร์รี่เกิดอะไรขึ้นกับคุณ?" เฮอร์ไมโออ้าปากค้างตระหนักถึงแฮร์รี่ทันที. "มันมีความซับซ้อนมาก. ฉันไม่เข้าใจมันเองหนึ่งในคาถาของฉันกลับยิง." "backfiring สะกดฮะ? อะไรคือสิ่งที่คุณหล่อ?" "Mutatio." "Mutatio ?! คุณ ร้ายแรง "? "ใช่ฉันรู้แล้วว่าทำไมอาจารย์กล่าวว่าไม่ได้ใช้มันในคนเพราะ ... " "... เพราะผลกระทบที่ถาวรไม่มีเคาน์เตอร์คาถาสำหรับ Mutatio. แต่สิ่งที่ครอบงำคุณ ใช้มันในตัวเอง? " "ฉันไม่ได้ทำไว้ในวัตถุประสงค์ไม้กายสิทธิ์ของฉันทำมันในสอดคล้องของตัวเอง." "แต่ที่เป็นไปไม่ได้ถ้าคุณ snapped มันเหมือนใครบางคนได้ในช่วงปีที่สองของเรา" เฮอร์ไมโอกล่าวว่า glancing กว่าที่รอนกับคิ้วยก. "สิ่งที่คุณมี

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

บทที่ 1 –การเปลี่ยนแปลง

มันก็เป็นอีกวันธรรมดาที่ฮอกวอตส์และเวทมนตร์คาถา ดวงอาทิตย์ส่องแสงรังสีออก และความอบอุ่นของแสงเมื่อโรงเรียน สายลมอ่อนพัดผ่านห้องโถงของโรงเรียนในฐานะนักเรียนไปเกี่ยวกับธุรกิจของพวกเขาทุกวัน บางวันไปเรียน บางคนเพิ่งเลิกเรียนและบางเพียงแค่การสนทนากับแต่ละอื่น ๆฮอกวอร์ตบ้านถ้วยได้รับนินทาล่าสุด ทุกอย่างแน่นมากกับสลิธีรินกำลังนำ 210 จุด แต่กริฟฟินดอร์ ยากบนส้นเท้าของพวกเขาที่มีเพียง 20 จุดแตกต่าง ในขณะที่ทุกคนกำลังยุ่ง ๆมีคนหนึ่งที่พักอยู่ในหอ

แฮร์รี่นั่งอยู่บนเตียงในหอฝึกคาถาใหม่ที่เขาได้รับการสอนเพียงไม่กี่ชั่วโมงที่ผ่านมา mutatio . มันเป็นหนึ่งในคาถาที่แปลกใหม่มากขึ้น และก็เป็นคนหนึ่งที่เขาเพิ่งไปที่ต้นแบบ แม้ว่าเขาจะไม่ค่อยกระตือรือร้นในการสะกดชื่อเขาประทับใจมากกับผลผลิต ทั้งหมดที่เขาต้องทำคือชี้ไม้กายสิทธิ์ของเขาที่เป็นวัตถุว่าสะกดชื่อและสิ่งที่เขามีในจิตใจของเขาสะกดจะตอกกลับ และเปลี่ยนวัตถุเป็นสิ่งที่เขาคิด ตอนแรกก็เริ่มจากเล็ก ๆเปลี่ยนขนเป็นดินสอและโลหะทรงกลมลงในแอปเปิ้ลกินได้อย่างสมบูรณ์ หลังจากไม่ประสบความสำเร็จแบบเขาย้ายวัตถุที่ใหญ่กว่ามีกล่องไม่ได้ใช้เก่าที่เตียงของเขา เขาคิดว่าจะให้ทดสอบที่สมบูรณ์แบบ เขาชี้ไม้กายสิทธิ์ของเขาที่กล่องและสวดมนต์คาถา " . mutatio " เขากล่าวด้วยน้ำเสียงมั่นใจ ทันใดนั้นแสงสีเขียวพุ่งออกจากปลายไม้กายสิทธิ์ของเขาและลงบนกล่อง เป็นแสงสีเขียวล้อมรอบกล่องมันเริ่มเปลี่ยนไป ต่อมากล่องนั้นเปลี่ยนไปอย่างสิ้นเชิง กลายเป็นนกฮูกเกาะ .แฮร์รี่มองมันด้วยรอยยิ้ม " ที่จะสมบูรณ์แบบสำหรับเฮ็ดวิก ; หลังจากทั้งหมดที่เขาทำลายครั้งสุดท้ายของเขากับที่เกาเค้าทำไว้ ตอนนี้เรามาลองอะไรๆ " แฮร์รี่มองไปรอบ ๆห้อง พยายามหาอะไรที่ใหญ่เพียงพอเพื่อตอบสนองความตื่นเต้นของเขา ในที่สุดเขาก็พบว่าต้นไม่ที่เคยเป็นของเก่าของนักเรียนซึ่งมีซ้าย" นี้จะทำอย่างที่ฉันคิด " เขา readied ตัวเองและชี้ไม้กายสิทธิ์ของเขาตรงไปที่ตู้เสื้อผ้า อย่างไรก็ตาม เช่นเดียวกับที่เขาเรียกว่า คาถาไฟสีเขียวซึ่งเปลี่ยนวัตถุเดินทางลงจากปลายไม้กายสิทธิ์ และเข้าสู่ร่างกายของแฮร์รี่ออก แฮร์รี่มองไม้กายสิทธิ์ของเขาอย่างประหลาดใจ " เกิดอะไรขึ้น ? " แต่แฮร์รี่ก็ไม่มีเวลาที่จะตอบคำถามของเขา ฟ้าผ่าแผลเป็นของเขาถูกเผาทำให้เขาวางไม้กายสิทธิ์ของเขา และไฟสีเขียวปรากฏครอบคลุมร่างกายของเขาและเริ่มที่จะเปลี่ยนเขา

เขาจ้องในมือของเขาที่เริ่มหดตัวลง และกลายเป็นเปราะบางมากขึ้น เขาผมสั้นสีดำที่แทบจะเติบโตผ่านหูของเขาก็เริ่มลงไปที่ฐานของลำคอของเขา รูปโดยรวมของเขาเริ่มจะบางและเรียวเป็นรูปผู้หญิงมากขึ้นแฮร์รี่ได้แต่มองอย่างช่วยไม่ได้ เป็นคาถาที่เอาของไม่ได้เปลี่ยน ขนาดเล็กสองกระแทกที่ได้พัฒนาบนหน้าอกของเขากดกับเสื้อของเขาและพวกเขายังคงเติบโตจนกว่าพวกเขาจะได้คู่ดี AA คัพหน้าอก แฮร์รี่ yelped หมดหนทางเป็นเขารู้สึกอึดอัด แปลงลงด้านล่าง เขาขยำขาหนีบและกรีดร้องเมื่อเขาค้นพบว่า มันได้หายไปแล้วและสิ่งที่ทำให้เขากรีดร้องยิ่งกว่าคือเสียงของเขา มันได้เปลี่ยนไปโดยสิ้นเชิง จากผู้ชายเสียงได้ เสียงนุ่มมาก ผู้หญิง แม้แต่หน้าของเขาตอนนี้เปลี่ยนจากเด็กเป็นผู้ใหญ่มาก 15 สาวสวยในยุคเดียวกัน การเปลี่ยนแปลงทางกายภาพเมื่อเกิดขึ้นเป็นขนาดของเขา ก่อนที่เขาจะได้ในระดับสายตา รอน แต่ตอนนี้เขาคืออย่างน้อยหัวสั้นกว่าก่อน

ในที่สุดสีเขียวอ่อนจางและคาถาได้สำเร็จ ซึ่งแฮร์รี่ได้ยืนอยู่เพียงช่วงเวลาที่ผ่านมาตอนนี้ยืนอยู่ ผู้หญิงที่สามารถอธิบายเป็นภาพคายของแฮร์รี่ ถ้าเขาเป็นผู้หญิง เสื้อผ้าที่แฮร์รี่ได้ใส่ตอนนี้แขวนหลวม ๆบนร่างกายของเธอ เธอวิ่งกลับมาที่ห้อง และตะโกน เธอยืนอยู่ตรงหน้ากระจกมองตัวเองเธอวิ่งเธอละเอียดอ่อน นิ้วมือผ่านร่างกายใหม่ของเธอ เหนือหน้าอกใหม่ของเธอ และขึ้นไปที่ใบหน้าของเธอ ไม่ว่ามุมที่เธอมองในกระจก คำตอบเดียวกันขึ้นมาในหัวเธอ " . ฉันเป็นผู้หญิงนะ ! นี้จะเกิดขึ้นไม่ได้ มันทำไม่ได้ " เธอรีบกลับออกไปเก็บไม้กายสิทธิ์ของเธอ ที่เธอทำเช่นเดียวกับการเริ่มต้นและเริ่มเมามัน การสะกด