the ideal could not be represented,

the ideal could not be represented, however, simp;y by a kind of identikit combinationfof features, no matter how well selected, Proportional relationships, called by the Greeks symmetria, were of fundamental importance, especially for staturs. the fifth-century sculptor Polyclitus wrote a treatise on the subject and to illustrate it made a statue now known only from later copies(4.34). The treatise of Canon(meaning rule or law in Greek) is lost, but the Roman Physician Galen or Claudius Galenus (c. AD 130-20) wrote that according to the canon the beauty or perfection of a human figure arises not in the commensurability or symmetria of tis constiuent elements but in the commensurability fo the parts such as that of finger to finger, and of all the fingers to the palm and wrist, and of these to the forearm,and of the forearm to the upper arm and in fact of everything to every thin else , To display these relationships a statue was necessarily nude, and in fifth-century Greece, male, It could also have cosmic significance, man the measure of all things in the ofter quoted words of the stoic philosopher Protagoras (c, BC 480-410). Polyclitus declared that perfection arises from the minute calculation of many numbers which suggests the influence of sixth -century BC Pythagorean philosophers who developed a theory of cosmic proportions derived from the discovery of the relationship between the measurable lengths of the chords of a lyre and audible harmony.
The idealized statues modelled and carved in ancient Greece, much copied in the Roman empire and rediscovered in fifteenth-century Italy became part of the western artistic canon-to use the wird in a different sense, derived from the canonical books of the Bible and now adopted for and accepted body of supposedly major works of art and literature, They also established a criterion of human beauty that has insidiously conditioned the attitudes of Europeans tho themselves and to others, encouraging belief in the eternal law that first in beauty should be first in might , as John Keats put it in Hyperion (1818)

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

เหมาะจะไม่แสดง ไร simp; y โดยชนิดของ identikit combinationfof ไม่มีวิธีที่ดีสัมพันธ์เลือก สัดส่วน เรียก โดย symmetria กรีก ความสำคัญพื้นฐาน โดยเฉพาะอย่างยิ่งสำหรับ staturs ประติมากรห้าศตวรรษ Polyclitus เขียนตำรับ ในเรื่อง และ การแสดงมันทำรูปปั้นที่รู้จักกันตอนนี้ เฉพาะจาก copies(4.34) ในภายหลัง ตำรับของแคนนอน (ความหมายกฎหรือกฎหมายในภาษากรีก) หายไป แต่กาเลนแพทย์โรมันหรือ Claudius Galenus (ราว 130-20 โฆษณา) เขียนว่า ตามสารบบ ความงามหรือความสมบูรณ์ของรูปมนุษย์เกิดขึ้นไม่ได้อยู่ ใน commensurability หรือ symmetria ขององค์ประกอบ constiuent มอก. แต่ ใน commensurability ที่รวดเร็วส่วนเช่นที่นิ้วมือให้นิ้วมือ และนิ้วมือทั้งหมดปาล์มและข้อมือ และเหล่านี้ และ ของปลายแขนเพื่อแขนปลาย แขน และในความเป็นจริงทุกอย่างกับทุกบางอื่น ไม่จำเป็นต้องเปลือยกายเพื่อแสดงความสัมพันธ์เหล่านี้ รูปปั้น และในศตวรรษที่ห้ากรีซ ชาย อาจยังมีความสำคัญจักรวาล คนวัดทุกสิ่งทุกอย่างในคำเสนอ ofter ของนักปราชญ์ใจ Protagoras (c , BC 480-410) Polyclitus ประกาศที่ สมบูรณ์แบบเกิดขึ้นจากการคำนวณเวลาของเลขจำนวนมากเห็นอิทธิพลของหก - ศตวรรษ BC พีทาโกรัสปรัชญาที่พัฒนาทฤษฎีของสัดส่วนจักรวาลมาจากการค้นพบความสัมพันธ์ระหว่างความยาวที่วัดของ chords ของสามัคคี lyre และเสียง The idealized statues modelled and carved in ancient Greece, much copied in the Roman empire and rediscovered in fifteenth-century Italy became part of the western artistic canon-to use the wird in a different sense, derived from the canonical books of the Bible and now adopted for and accepted body of supposedly major works of art and literature, They also established a criterion of human beauty that has insidiously conditioned the attitudes of Europeans tho themselves and to others, encouraging belief in the eternal law that first in beauty should be first in might , as John Keats put it in Hyperion (1818)

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

เหมาะไม่สามารถเป็นตัวแทน แต่ simp; Y โดยชนิดของคุณสมบัติ combinationfof Identikit ไม่ว่าวิธีการที่เลือกกันตามสัดส่วนความสัมพันธ์ที่เรียกโดยชาวกรีก symmetria เป็นพื้นฐานสำคัญโดยเฉพาะอย่างยิ่งสำหรับ staturs ประติมากรที่ห้าศตวรรษ Polyclitus เขียนหนังสือเกี่ยวกับเรื่องและแสดงให้เห็นถึงมันจะทำให้รูปปั้นนี้เป็นที่รู้จักจากสำเนาภายหลัง (4.34) ตำราของแคนนอน (หมายถึงระเบียบหรือกฎหมายในภาษากรีก) จะหายไป แต่เลนแพทย์โรมันหรือ Galenus คาร์ดินัล (ค. ศ 130-20) เขียนว่าตามหลักการความงามหรือความสมบูรณ์แบบของร่างมนุษย์ที่เกิดขึ้นไม่ได้อยู่ใน commensurability หรือ symmetria ขององค์ประกอบ tis constiuent แต่ใน commensurability สำหรับชิ้นส่วนเช่นที่นิ้วมือนิ้วและนิ้วมือทั้งหมดเพื่อปาล์มและข้อมือและของเหล่านี้ไปยังแขนและแขนต้นแขนและในความเป็นจริง ของทุกอย่างที่จะบางอื่น ๆ ทุกการแสดงความสัมพันธ์เหล่านี้รูปปั้นเป็นเปลือยจำเป็นและในศตวรรษที่ห้ากรีซชายนอกจากนี้ยังอาจมีความสำคัญจักรวาลคนตัวชี้วัดของทุกสิ่งในคำพูดที่ยกมา ofter ของนักปรัชญาอดทน Protagoras นี้ ( คริสตศักราช 480-410) Polyclitus ประกาศว่าสมบูรณ์แบบเกิดขึ้นจากการคำนวณนาทีของตัวเลขจำนวนมากซึ่งแสดงให้เห็นอิทธิพลของนักปรัชญาที่หกศตวรรษก่อนคริสตกาลพีทาโกรัสที่พัฒนาทฤษฎีของสัดส่วนของจักรวาลที่ได้มาจากการค้นพบความสัมพันธ์ระหว่างความยาววัดได้ของคอร์ดของพิณเสียงและความสามัคคีที่เป็น .
รูปปั้นที่เงียบสงบแบบจำลองและการแกะสลักในสมัยกรีกโบราณคัดลอกมากในจักรวรรดิโรมันและค้นพบในศตวรรษที่สิบห้าอิตาลีกลายเป็นส่วนหนึ่งของตะวันตกศิลปะสาธุการใช้ wird ในความรู้สึกที่แตกต่างกันมาจากหนังสือที่ยอมรับของพระคัมภีร์และ นำมาใช้ในขณะนี้และได้รับการยอมรับเนื้อหาของผลงานที่สำคัญที่คาดคะเนของศิลปะและวรรณกรรมพวกเขายังเป็นที่ยอมรับเกณฑ์ของความงามของมนุษย์ที่มีการปรับอากาศร้ายกาจทัศนคติของชาวยุโรปสรรพตัวเองและคนอื่น ๆ ให้กำลังใจความเชื่อในกฎหมายนิรันดร์ที่แรกในความงามที่ควรจะเป็นครั้งแรก ในอาจจะเป็นจอห์นคีตส์วางไว้ในไฮเปอร์ (1818)

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

อุดมคติอาจไม่สามารถแสดง อย่างไรก็ตาม คนโง่ ; Y โดยชนิดของ identikit combinationfof คุณสมบัติ ไม่ว่าอย่างไรก็เลือกความสัมพันธ์เป็นสัดส่วนเรียกว่า ชาว symmetria , ความสำคัญของพื้นฐาน โดยเฉพาะ staturs . ศตวรรษที่ห้าประติมากร polyclitus เขียนบทความที่เกี่ยวข้องและแสดงมันทำให้รูปปั้นขณะนี้รู้จักจากชุดต่อมา ( 4.34 )ในตำราของ Canon ( หมายถึง กฎหรือกฎหมายในภาษากรีก ) จะหายไป แต่แพทย์โรมัน Claudius ญาลีนูส ( C . กาเลน หรือโฆษณา 130-20 ) เขียนว่า ตามศีลที่ความงามหรือความสมบูรณ์ของรูปร่างมนุษย์เกิดขึ้นใน commensurability หรือ symmetria มอก. constiuent องค์ประกอบแต่ใน commensurability โฟในบางส่วน เช่น ที่ นิ้ว นิ้ว และนิ้วทั้งหมดเพื่อฝ่ามือและข้อมือและเหล่านี้ไปที่แขน และแขนกับต้นแขนและในความเป็นจริงทุกอย่างทุกบางอื่นเพื่อแสดงความสัมพันธ์เหล่านี้เป็นรูปปั้นก็ต้องเปลือยและในศตวรรษที่ 5 กรีซ , ชาย , มันอาจยังมีความสำคัญของจักรวาล มนุษย์วัดทุกสิ่งในบ่อยๆ ยกมาคำพูดของความอดกลั้นนักปรัชญาโปรธาก ัส ( C , BC 480-410 )polyclitus ประกาศความสมบูรณ์นั้นเกิดขึ้นจากนาทีการคำนวณหลายตัวเลขซึ่งแสดงให้เห็นอิทธิพลของ 6 - ศตวรรษก่อนคริสต์ศักราชพีทาโกรัสนักปรัชญาที่พัฒนาทฤษฎีของจักรวาลสัดส่วนที่ได้มาจากการค้นพบความสัมพันธ์ระหว่างความยาวที่วัดได้ของคอร์ดเสียงพิณ และความสามัคคี
รูปปั้นจำลองอุดมคติและแกะสลักในสมัยกรีกโบราณมากที่คัดลอกในจักรวรรดิโรมันและค้นพบในศตวรรษที่สิบห้า อิตาลี กลายเป็นส่วนหนึ่งของ Canon ศิลปะตะวันตกใช้เจ้าเพี้ยนในความรู้สึกต่างๆ ที่ได้มาจากหนังสือในสารบบของคัมภีร์และตอนนี้ลูกบุญธรรม และยอมรับว่าร่างกายของผลงานสำคัญของศิลปะและวรรณกรรมพวกเขายังได้จัดตั้งเกณฑ์ความงามของมนุษย์ที่มีเล่ห์เหลี่ยมเป็นทัศนคติของชาวยุโรปถ่อตัวเอง และผู้อื่น ส่งเสริมความเชื่อในกฎหมายนิรันดร์ที่แรกในความงามที่ควร แรก ใน อาจ เป็น จอห์น คีทส์ใส่ไฮเปอร์เรี่ยน ( 1818 )