[Ahh…why am I so busy….]Kaijin, a d

[Ahh…why am I so busy….]

Kaijin, a dwarf man, was grumbling to himself.
He furiously thought inside, ‘Geez, the Empire in the east, might make a move? What kind of idiocy is that!?’.
Indeed, for the past 300 years it had remained a peaceful era.

Kaijin couldn’t understand. Why would the Empire, which was plenty rich enough as it was, go through the trouble of invading other lands?
Although for this dwarf, who made a living through creating weapons, the beginning of the war should have been a really good chance to make huge profits…

‘But still! Why did my workload have to increase so suddenly!!!’, was all that ran through the dwarf’s head.
Moreover, there was one thing that he was greatly worried about…
Even as he cursed and fantasized about beating up a certain government Minister, the dwarf was in deep consideration regarding another matter.

[What should I do…]

He breathed a tired sigh as he continued to think.
There was almost no time remaining for him to complete his work orders. Missing the deadline would be a huge blow to his reputation.
Saying ‘I couldn’t do it!’, was simply not an option.

Right now, his future depended on whether he would receive contact from the friends he had sent word for.
He was well known for his skill as a blacksmith, but there were still some things he couldn’t do.
What was troubling him so much, was the lack of materials to create weapons with!
And then the people he had been waiting for finally appeared before him.

[Sorry…we should have made it by yesterday, but there was a matter beyond our control…!]

Saying that, the three men entered Kaijin’s shop.
There were three of them, all siblings, and also of the dwarven race. All of them were in the business of mining.

The eldest son Garm. He was a skilled armorsmith.
The second son Dold. He was for known his first-­rate craftsmanship.
The third son Mild. Though he was a dwarf of few words, he was an expert at what he did. Having knowledge in construction, and well-versed in the arts, he was a one of a kind genius.

By all rights, these three outstanding talents should have been the owners of their own shops, but unfortunately, they were all rather clumsy in regards to general living.

Blessed only in their respective specializations, they were hopeless when it came to planning things or business trades, which was why they were frequently taken advantage of by the people around them.
And so, their shop was taken over by a person they had trusted in, and what was more, they even fell into a trap laid by a fellow apprentice who was jealous of their talents, and ended up literally kicking an officer of the king and was now under watch by the country…

Having nowhere else to go to, they chose to rely on Kaijin, who was their childhood friend as well as the big brother of the group.
Although he ruefully thought to himself, ‘You should have depended on me sooner!’, he was aware that it was already far too late to say that.

He had decided to shelter three brothers into his shop and hire them to work for him. However, there was no work to entrust to them.
While Kaijin’s shop mainly sold weapons, his other goods were bought from other suppliers.
Since he personally made his weapons, there would be no problem in receiving assistance in regards to that, however…he feared that unnecessary troubles would occur if his shop suddenly stopped trading with the other suppliers and began self­-producing armors and crafts.

There was a need to continue business operations as usual until the three settled down. This was why he had tasked the three brothers with overseeing laborers in the gathering of ores and raw materials.

After hearing their circumstances, he found out that they had encountered a demon. Kaijin was greatly perplexed at this. Nevertheless, their safety was something to be happy about.
Thinking of how fortunate the three were to avoid any injuries, he voiced his relief.

[Well, it’s good that you guys are safe! You must have done well in running away. It’s great that none of you were hurt!]

Indeed, as long as they were safe, it was always possible to go back to gathering the needed ores.
But while he was thinking to himself, ‘The safety of my friends are much more important!’, the three brothers exchanged awkward looks with each other.
They said,

[No…it’s not like we managed to get away in time.]

[Mhm. To tell you the truth, even now I still can’t come to terms with what happened yesterday…]

[…….]
*Third bro is silent

From then on, he listened as they explained what happened in detail.
They claimed, ‘A mysterious slime gave us medicine that brought us back to life!’.
Normally, he would have laughingly replied, ‘I don’t believe that!’, but he knew that the brothers were never the kind to lie. Or rather, they just weren’t skillful enough in telling lies. Which meant that what they said was true…

However, seeing as it was only yesterday that a demon attack had resulted in casualties, hiring new miners would most likely be impossible.
Due to yesterday’s events, the men he had employed were resigning one after another. Since they also incurred considerable injuries themselves, he could not really complain.

In regular circumstances, this would precisely be the time to go to the Freedom Association with a request, but that was not an option.
He had already issued a request for the gathering of ores, but there was yet to be a reply. It was the same situation for every other workshop, and so the stocks of goods in the market were deteriorating.

In the case of commissioning guards, not only would the fee be comparatively high, they would only work within the extent of the request. If you asked for escorts, they would do just that and no more…
And when it came to the price of adventurers capable of defeating a B ­rank demon…it wouldn’t do any good. Far from making a profit, he would go bankrupt instead.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

[ตื่นเต้น...ทำไมฉันจึงติด...]มีการโอดครวญ Kaijin คนแคระ ตนเองเขาคิดอย่างดุเดือดภายใน, ' Geez จักรวรรดิในภาคตะวันออก อาจทำให้การย้ายหรือไม่ ว่าอะไร idiocy ? 'แน่นอน 300 ปีผ่านมา มันมียังคงยุคเงียบสงบKaijin ไม่เข้าใจ ทำไมเอ็มไพร์ ซึ่งมีมากมายพอรวยก็ ผ่านปัญหาของการบุกรุกที่ดินอื่นๆแม้ว่าแคระนี้ ที่ทำกินการสร้างอาวุธ จุดเริ่มต้นของสงครามควรได้รับโอกาสที่ดีจะทำให้ผลกำไรขนาดใหญ่...' แต่ยัง ทำไมไม่ได้ปริมาณของฉันต้องเพิ่มให้ทันที!!!', คือทั้งหมดที่วิ่งผ่านหัวของดาวแคระนอกจากนี้ มีสิ่งหนึ่งที่เขากังวลอย่างมากเกี่ยวกับ...แม้เป็นเขาสาป และ fantasized เกี่ยวกับการตีค่าบางรัฐบาลรัฐมนตรี แคระอยู่ในพิจารณาลึกเกี่ยวกับเรื่องอื่น[ไร...]เขาหายใจแยกกันเหนื่อยกับเขายังคงคิดว่ามีเวลาเกือบไม่เหลือสำหรับเขาที่จะทำการสั่งงาน กำหนดเวลาที่ขาดหายไปจะเป็นระเบิดขนาดใหญ่เพื่อชื่อเสียงของเขาพูดว่า 'ฉันไม่สามารถทำมัน ' ไม่เพียงแต่ตัวเลือกขวาตอนนี้ อนาคตขึ้นอยู่กับว่าเขาจะได้รับติดต่อจากเพื่อนที่เขาได้ส่งคำให้การเขารู้จักทักษะของเขาเป็นช่างตีเหล็ก แต่ยังมีบางสิ่งที่เขาไม่สามารถทำอะไรคือปัญหาเขามาก คือการ ขาดวัสดุเพื่อสร้างอาวุธด้วยแล้ว คนที่เขารอการปรากฏก่อนที่เขาในที่สุด[ขออภัย...เราควรทำได้ โดยเมื่อวานนี้ แต่มีเรื่องเกินตัวเรา!]คนสามบอกว่า ที่ ป้อน Kaijin ของร้านมีสาม ของพวก เขา ข้อมูลทั้งหมดที่เกี่ยวข้อง และ การแข่งขัน dwarven ทั้งหมดได้ในธุรกิจเหมืองแร่อ้าย Garm เขา armorsmith ผู้เชี่ยวชาญสองบุตร Dold เขาถูกสำหรับเรียกว่าฝีมือของเขามาสามบุตรไมลด์ เขาเองก็แคระคำน้อย เขาเป็นผู้เชี่ยวชาญในสิ่งที่เขาได้ เขาเป็นอัจฉริยะประเภทหนึ่งมีความรู้ ในการก่อ สร้าง และรอบรู้ในศิลปะโดยลิขสิทธิ์ พรสวรรค์โดดเด่นสามเหล่านี้ควรได้รับเจ้าของร้านค้าของตนเอง แต่อับ พวกเขาทั้งหมดแต่ป้ำ ๆ ในการอยู่อาศัยทั่วไปความสุขเฉพาะในสายอาชีพที่เกี่ยวข้องของพวกเขา พวกเขาตาไปวางสิ่งของหรือธุรกิจเทรด ซึ่งเป็นสาเหตุบ่อยที่ถ่ายจากคนรอบ ๆดังนั้น ร้านค้าของตนถูกนำ โดยพวกเขามีความเชื่อถือในบุคคล และอะไรได้มากขึ้น พวกเขาได้ตกลงไปในกับดักวาง โดยฝึกงานเพื่อนที่ถูกอิจฉาของพวกเขา และสิ้นสุดอย่างแท้จริงเตะเจ้าหน้าที่ของกษัตริย์ และถูกตอนนี้ภายใต้นาฬิกา โดยประเทศ...มีเด็กไป พวกเขาเลือกที่จะพึ่งพา Kaijin ที่เป็นเพื่อนวัยเด็กของพวกเขาเป็นพี่ใหญ่ของกลุ่มถึงแม้ว่าเขา ruefully คิดว่า ตนเอง 'คุณควรได้ขึ้นอยู่ กับฉันเร็ว ' เขาทราบก็แล้วสายเกินไปจะบอกว่าเขาได้ตัดสินใจพักพิงสามพี่น้องในร้านของเขา และว่าจ้างให้ทำงานให้เขา อย่างไรก็ตาม มีไม่มีงานไปฝากฝังในขณะที่ของ Kaijin ร้านส่วนใหญ่ขายอาวุธ สินค้าของเขาได้ซื้อจากผู้จำหน่ายอื่น ๆเนื่องจากเขาตัวทำอาวุธ จะมีปัญหาในการรับความช่วยเหลือในการไปที่ อย่างไรก็ตาม...เขากลัวว่า จะเกิดปัญหาไม่จำเป็นถ้าร้านเขาหยุดการซื้อขายกับผู้จำหน่ายอื่น ๆ และเริ่ม producing เองชุดเกราะและงานฝีมือก็จำเป็นต้องต่อการดำเนินธุรกิจตามปกติจนกระทั่งสามปักได้ นี่คือเหตุผลที่เขาได้รับมอบหมาย 3 พี่น้องกับดูแลด้านแรงของการบุกเบิกในการรวบรวมแร่และวัตถุดิบหลังจากได้ยินสถานการณ์ของพวกเขา เขาพบว่า พวกเขาได้พบนั้น Kaijin งงมากที่นี้ได้ อย่างไรก็ตาม ความปลอดภัยของพวกเขาเป็นสิ่งที่ให้ความสุขเขาคิด 3 โชคดีว่ามีการ หลีกเลี่ยงการบาดเจ็บ เสียงของเขาบรรเทา[ดี มันเป็นดีว่า พวกคุณมีความปลอดภัย คุณต้องได้ทำดีในการวิ่งออกไป มันเป็นเรื่องใหญ่ที่คุณไม่ได้ทำร้าย]แน่นอน ตราบเท่าที่พวกเขาปลอดภัย ได้เสมอไปกลับไปรวบรวมแร่ที่ต้องการแต่ในขณะที่เขาคิดไปเอง 'ความปลอดภัยของเพื่อนเป็นสิ่งสำคัญมาก' สามพี่น้องแลกเปลี่ยนดูตกใจกันกล่าว[No...it ของไม่เหมือนเราจัดการจะได้รับในเวลานี้][Mhm คุณพูดความจริง ป่านนี้ยังไม่มาสู่สิ่งที่เกิดขึ้นเมื่อวาน...][…….]* สาม bro เป็นเงียบจากนั้น เขาฟัง ตามที่เขาอธิบายสิ่งที่เกิดขึ้นในรายละเอียดพวกเขาอ้างว่า 'น้ำเมือกลึกลับให้เรายาที่นำกลับไปชีวิต 'โดยปกติ เขาจะได้เก่งกาจตอบกลับ 'เพราะไม่เชื่อว่า ' แต่เขารู้ว่า พี่น้องไม่เคยชนิดนอน หรือมากกว่า พวกเขาเพียงไม่ความชำนาญเพียงพอในการโกหก ซึ่งหมายความ ว่า สิ่งที่พวกเขากล่าวว่า แท้จริง...อย่างไรก็ตาม เห็นก็เมื่อวานนี้เท่านั้นที่โจมตีปีศาจมีให้ทด จ้างผู้ปฏิบัติใหม่อาจจะเป็นไปไม่ได้จากเหตุการณ์ของเมื่อวานนี้ คนที่เขาได้รับการว่าจ้างถูกลาหนึ่ง ตั้งแต่พวกเขายังเกิดบาดเจ็บมากตัวเอง เขาไม่ได้จริง ๆ บ่นในสถานการณ์ปกติ นี้จะแม่นยำเป็นเวลาไปสมาคมเสรีภาพกับคำ แต่ที่ไม่ได้เลือกเขาได้มีออกการร้องขอสำหรับการรวบรวมแร่ แต่มียังให้ คำตอบ มันเป็นสถานการณ์เดียวกันสำหรับทุกเชิง และดังนั้น หุ้นของสินค้าในตลาดกำลังทรุดลงกำหนดทดสอบการเดินระบบยาม ไม่เพียงแต่ค่าธรรมเนียมจะสูงดีอย่างหนึ่ง พวกเขาจะทำงานภายในขอบเขตของคำ ถ้าคุณขอคุ้มกัน พวกเขาจะทำเพียงแค่นั้น และไม่...และเมื่อมันมาถึงราคาของ adventurers สามารถเอาชนะ demon...it อันดับ B จะไม่ทำเลย จากการทำกำไร เขาจะอับปางแทน

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

[อ่า ... ทำไมฉันยุ่งมาก ... .] Kaijin เป็นคนแคระถูกบ่นกับตัวเอง. เขาคิดว่าภายในคึก 'Geez จักรวรรดิอยู่ทางทิศตะวันออกอาจจะทำให้การย้ายหรือไม่? ชนิดของความโง่เขลาคือ !?. อันที่จริงสำหรับที่ผ่านมา 300 ปีมันก็ยังคงเป็นยุคที่เงียบสงบ. Kaijin ไม่เข้าใจ ทำไมเอ็มไพร์จะซึ่งเป็นความอุดมสมบูรณ์อุดมไปด้วยพอมันเป็นไปผ่านปัญหาของการบุกรุกดินแดนอื่น ๆ ? แม้ว่าสำหรับแคระนี้ที่ทำให้ชีวิตผ่านการสร้างอาวุธที่จุดเริ่มต้นของสงครามที่ควรจะได้รับโอกาสที่ดีมากที่จะทำให้ กำไรมาก ... แต่ยัง! ทำไมภาระงานของฉันต้องมีการเพิ่มอย่างกะทันหัน !!! 'คือทั้งหมดที่วิ่งผ่านหัวของคนแคระ. นอกจากนี้ยังมีสิ่งหนึ่งที่เขาเป็นกังวลอย่างมากเกี่ยวกับ ... แม้ในขณะที่เขาสาปแช่งและจินตนาการเกี่ยวกับการตีขึ้นรัฐบาลบางรัฐมนตรีว่าการกระทรวง คนแคระอยู่ในการพิจารณาลึกเกี่ยวกับเรื่องอื่น. [ฉันควรทำอย่างไร ... ] เขาถอนหายใจเหนื่อยในขณะที่เขายังคงคิดว่า. มีเวลาที่เหลือสำหรับเขาเกือบจะไม่มีที่จะดำเนินการคำสั่งการทำงานของเขา ที่ขาดหายไปภายในวันที่กำหนดจะเป็นระเบิดขนาดใหญ่เพื่อชื่อเสียงของเขา. กล่าวว่า "ผมไม่สามารถทำมัน! 'เป็นเพียงไม่ตัวเลือก. ตอนนี้อนาคตของเขาขึ้นอยู่กับว่าเขาจะได้รับการติดต่อจากเพื่อนที่เขาได้ส่งคำเขาเป็นที่รู้จักกันดีสำหรับความสามารถของเขาเป็นช่างตีเหล็ก แต่ยังคงมีบางสิ่งบางอย่างที่เขาไม่สามารถทำ. อะไรคือสิ่งที่เขาหนักใจมากคือการขาดของวัสดุในการสร้างอาวุธ! และแล้วคนที่เขาได้รับการรอในที่สุด ปรากฏตัวต่อหน้าเขา. [ขออภัย ... ที่เราควรจะได้ทำให้มันโดยเมื่อวานนี้ แต่ก็มีเรื่องที่อยู่นอกเหนือการควบคุมของเรา ... !] บอกว่าทั้งสามคนเข้ามาในร้าน Kaijin ของ. มีสามของพวกเขาเป็นพี่น้องทั้งหมดและยังอุโมงค์ การแข่งขัน ทั้งหมดของพวกเขาอยู่ในธุรกิจของการทำเหมืองแร่. ลูกชายคนโต Garm เขาเป็นคนที่มีทักษะ armorsmith. บุตรชายคนที่สอง Dold เขาเป็นที่รู้จักกันสำหรับงานฝีมืออัตราแรกของเขา. บุตรชายคนที่สามอย่างอ่อน แม้ว่าเขาจะเป็นคนแคระของคำไม่กี่คำเขาเป็นผู้เชี่ยวชาญในสิ่งที่เขาได้อย่าง มีความรู้ในการก่อสร้างและรอบรู้ในศิลปะเขาเป็นหนึ่งในอัจฉริยะชนิด. โดยสิทธิทั้งสามความสามารถที่โดดเด่นควรจะได้รับเจ้าของร้านค้าของตัวเอง แต่น่าเสียดายที่พวกเขาทั้งหมดค่อนข้างเงอะงะในเรื่องที่เกี่ยว กับการใช้ชีวิตทั่วไป. ความสุขเพียง แต่ในความเชี่ยวชาญของตนพวกเขาสิ้นหวังเมื่อมันมาถึงสิ่งที่การวางแผนหรือการซื้อขายทางธุรกิจซึ่งเป็นเหตุผลที่พวกเขาถูกนำบ่อยประโยชน์จากคนรอบตัวพวกเขา. และเพื่อให้ร้านค้าของพวกเขาถูกนำตัวไปจากคน พวกเขาได้รับความไว้วางใจในและสิ่งที่ได้มากขึ้นพวกเขายังตกอยู่ในกับดักวางโดยเด็กฝึกงานเพื่อนที่เป็นที่อิจฉาของความสามารถของพวกเขาและจบลงด้วยการที่แท้จริงเตะเจ้าหน้าที่ของกษัตริย์และตอนนี้ภายใต้การดูแลโดยประเทศ ... มีที่ไหน เพื่อไปที่พวกเขาเลือกที่จะพึ่งพา Kaijin ซึ่งเป็นเพื่อนในวัยเด็กของพวกเขาเช่นเดียวกับพี่ใหญ่ของกลุ่ม. แม้ว่าเขาจะเศร้าคิดกับตัวเองว่า 'คุณควรจะได้ขึ้นอยู่กับฉันไม่ช้าก็เร็ว!' เขาก็ตระหนักว่ามันเป็น แล้วสายเกินไปที่จะบอกว่า. เขาได้ตัดสินใจที่จะพักพิงพี่ชายทั้งสามเข้ามาในร้านของเขาและจ้างให้พวกเขาทำงานให้เขา แต่ไม่มีการทำงานเพื่อมอบความไว้วางใจให้กับพวกเขา. ในขณะที่ร้าน Kaijin ที่จำหน่ายส่วนใหญ่เป็นอาวุธสินค้าอื่น ๆ ของเขาถูกซื้อมาจากผู้ผลิตอื่น ๆ . นับตั้งแต่ที่เขาเองทำอาวุธของเขาจะมีปัญหาในการรับความช่วยเหลือในเรื่องที่เกี่ยวกับว่าไม่มี แต่ ... เขา กลัวว่าปัญหาที่ไม่จำเป็นจะเกิดขึ้นหากร้านของเขาก็หยุดการซื้อขายกับผู้ผลิตอื่น ๆ และเริ่มชุดเกราะตัวเองการผลิตและงานฝีมือ. มีความจำเป็นที่จะยังคงดำเนินธุรกิจตามปกติจนกระทั่งสามนั่งลงเป็น นี่คือเหตุผลที่เขาได้มอบหมายให้พี่ชายทั้งสามที่มีการกำกับดูแลการใช้แรงงานในการชุมนุมของแร่และวัตถุดิบ. หลังจากที่ได้ยินสถานการณ์ของพวกเขาเขาพบว่าพวกเขาได้พบกับปีศาจ Kaijin ถูกงงงวยอย่างมากนี้ อย่างไรก็ตามปลอดภัยของพวกเขาเป็นสิ่งที่มีความสุขเกี่ยวกับ. ความคิดของวิธีการที่โชคดีทั้งสามจะหลีกเลี่ยงการบาดเจ็บใด ๆ ที่เขาเปล่งออกมาบรรเทาของเขา. [ดีก็เป็นเรื่องดีที่พวกคุณมีความปลอดภัย! คุณต้องทำดีในการทำงานออกไป มันเป็นเรื่องที่ดีที่ไม่มีผู้ใดของคุณเจ็บ!] แท้จริงตราบเท่าที่พวกเขามีความปลอดภัยมันมักจะเป็นไปได้ที่จะกลับไปรวบรวมแร่ที่จำเป็น. แต่ในขณะที่เขาคิดกับตัวเองว่า 'ความปลอดภัยของเพื่อนของฉันมีความสำคัญมากขึ้น ! 'พี่ชายทั้งสามแลกเปลี่ยนลักษณะที่น่าอึดอัดใจกับแต่ละอื่น ๆ . พวกเขากล่าวว่า[ไม่มี ... มันไม่เหมือนที่เรามีการจัดการที่จะได้รับไปในเวลา.] [Mhm ที่จะบอกความจริงกับคุณแม้ตอนนี้ฉันยังไม่สามารถทำใจกับสิ่งที่เกิดขึ้นเมื่อวานนี้ ... ] [...... .] * ครับที่สามจะเงียบต่อจากนั้นเขาฟังที่พวกเขาอธิบายสิ่งที่เกิดขึ้นในรายละเอียด. พวกเขาอ้าง ' เมือกลึกลับทำให้เรามียาที่นำเรากลับมามีชีวิต! '. โดยปกติเขาจะมีหัวเราะตอบว่า' ผมไม่เชื่อว่า! 'แต่เขารู้ว่าพี่ชายไม่เคยใจดีกับนอน หรือมากกว่าพวกเขาก็ไม่ได้มีความชำนาญมากพอในการโกหก ซึ่งหมายความว่าสิ่งที่พวกเขากล่าวว่าเป็นความจริง ... แต่เห็นเป็นมันเป็นเพียงเมื่อวานนี้ว่าการโจมตีปีศาจส่งผลให้ได้รับบาดเจ็บจ้างคนงานใหม่ส่วนใหญ่มีแนวโน้มที่จะเป็นไปไม่ได้. เนื่องจากเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นเมื่อวานนี้คนที่เขาได้รับการว่าจ้างได้รับการลาออกหนึ่งหลังจากที่อื่น . เนื่องจากพวกเขายังเกิดขึ้นได้รับบาดเจ็บเป็นจำนวนมากตัวเองเขาอาจจะไม่ได้จริงๆบ่น. ในสถานการณ์ปกตินี้ได้อย่างแม่นยำจะเป็นเวลาที่จะไปที่สมาคมเสรีภาพที่มีการร้องขอ แต่นั่นก็ไม่ได้เป็นตัวเลือก. เขาได้ออกแล้วขอให้การชุมนุมที่ แร่ แต่มียังไม่ได้ตอบ มันเป็นสถานการณ์เดียวกันสำหรับทุกการประชุมเชิงปฏิบัติการอื่น ๆ และเพื่อให้หุ้นของสินค้าในตลาดได้ทวีความรุนแรงขึ้น. ในกรณีที่มีการว่าจ้างยามที่ไม่เพียง แต่ค่าจะสูงเมื่อเทียบกับพวกเขาเท่านั้นที่จะทำงานภายในขอบเขตของการร้องขอ หากคุณถามคุ้มกันพวกเขาจะทำแค่นั้นและไม่ ... และเมื่อมันมาถึงราคาของนักผจญภัยที่สามารถเอาชนะปีศาจยศ B ... มันจะไม่ทำดีใด ๆ ห่างไกลจากการทำกำไรเขาจะเจ๊งแทน

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

[ อ่า . . . . . . . ทำไมฉันยุ่ง . . . ]

kaijin , คนแคระ , บ่นกับตัวเอง เขาพยายามคิดว่าข้างใน
' เชอะ อาณาจักรทางทิศตะวันออก จะทำให้การย้าย ? ชนิดของความโง่เขลานั้น ? '
แน่นอน ตลอด 300 ปีมันยังคงอยู่ในยุคสงบสุข

kaijin ก็ไม่สามารถเข้าใจได้ ทำไมจักรวรรดิซึ่งถูกมากมายรวยพอ ก็ผ่านปัญหาของการบุกรุกดินแดนอื่น ๆ
แต่สำหรับแคระนี้ ที่ทำให้ชีวิตผ่านการสร้างอาวุธที่จุดเริ่มต้นของสงครามควรจะได้รับโอกาสที่ดีมาก ที่จะทำกำไรขนาดใหญ่ . . .

แต่ยัง ! ทำไมงานฉันต้องเพิ่มกระทันหัน ! ! ! ! ! ! ! ! ' ทั้งหมดที่วิ่งผ่านหัวของคนแคระ
นอกจากนี้ มีสิ่งหนึ่งที่เขาก็ยิ่งเป็นห่วง . . . . . . .
แม้ในขณะที่เขาถูกสาปและ fantasized เกี่ยวกับการตีขึ้นเป็นรัฐมนตรีในรัฐบาลที่แน่นอน คนแคระในพิจารณาลึกเกี่ยวกับเรื่องอื่น ทำไงดี

[ ]

. . . . . . . เขาถอนหายใจเหนื่อยถอนหายใจในขณะที่เขายังคงคิดว่า .
เกือบจะไม่มีเวลาเหลือสำหรับเขาเพื่อให้คำสั่งทำงานของเขา ถ้าไม่เสร็จจะเป็นระเบิดใหญ่เพื่อชื่อเสียงของเขา .
พูดว่า " ฉันทำมันไม่ได้ ! 'เป็นเพียงไม่ตัวเลือก .

ตอนนี้อนาคตของเขาขึ้นอยู่กับว่าเขาจะได้รับการติดต่อจากเพื่อนเขาส่งคำ .
เขาเป็นที่รู้จักสำหรับความสามารถของเขาเป็นช่างตีเหล็ก , แต่ยังคงมีบางสิ่งที่เขาไม่สามารถทำ .
สิ่งที่รบกวนเขามาก คือการขาดของ วัสดุในการสร้างอาวุธด้วย !
แล้วคนที่เขารอคอยก็ปรากฏต่อหน้าเขา

[ ขอโทษนะ . . . . . . . เราควรจะทำมันตั้งแต่เมื่อวานแล้ว แต่มันมีอะไรที่นอกเหนือการควบคุมของเรา . . . ! ]

หมายความว่า ชายสามคนเข้าร้าน kaijin .
มีพี่น้องทั้งหมดสามของพวกเขา และยัง ของอุโมงค์ที่แข่ง ทั้งหมดของพวกเขาอยู่ในธุรกิจเหมืองแร่ .

กาม ลูกชายคนโต เขาเป็น armorsmith มีฝีมือ โดล์ด
ลูกชายคนที่สอง เขาให้รู้จักองฝีมืออัตราแรกของเขา .
3 บุตรอ่อนแม้ว่าเขาเป็นคนแคระที่พูดน้อย เขาเป็นผู้เชี่ยวชาญในสิ่งที่เขาทำ มีความรู้ในการก่อสร้าง และรอบรู้ในศิลปะ เขาเป็นหนึ่งในอัจฉริยะชนิด

จริงๆ แล้วความสามารถที่โดดเด่นสามเหล่านี้ควรได้รับการเป็นเจ้าของร้านค้าของตัวเอง แต่พวกเขาทั้งหมดค่อนข้างซุ่มซ่าม เรื่องชีวิตทั่วไป

อวยพรใน specializations ของตน ,พวกเขาหมดหวังเมื่อมันมาถึงการวางแผนสิ่งต่าง ๆ หรือธุรกิจการค้า ซึ่งเป็นเหตุผลว่าทำไมพวกเขาถูกเอาเปรียบโดยผู้คนรอบ ๆพวกเขา .
และเพื่อให้ร้านของตนถูกยึดไปโดยคนที่เขาไว้ใจ และสิ่งที่เพิ่มเติมพวกเขายังตกอยู่ในกับดักของเพื่อนที่ฝึกงานที่อิจฉา ของความสามารถของพวกเขาและสิ้นสุดขึ้นหมายเตะเจ้าหน้าที่ของกษัตริย์และอยู่ภายใต้การดูแลจากประเทศ . . . . .

มีไม่มีที่ไหนเลยที่จะไป พวกเขาเลือกที่จะพึ่งพา kaijin ที่เป็นเพื่อนในวัยเด็กของพวกเขาเช่นเดียวกับพี่ใหญ่ของกลุ่ม .
ถึงแม้ว่าเขาอย่างเสียใจนึกในใจ ' คุณน่าจะขึ้นอยู่กับ ฉันเร็ว ! ' เขาก็ทราบว่ามันก็สายเกินไปที่จะบอกว่า

เขาจึงตัดสินใจที่จะพักสามพี่น้องเข้าไปในร้านของเขา และจ้างให้ทำงานเพื่อเขา แต่มันไม่มีงานที่มอบหมายให้ kaijin
ในขณะที่ร้านส่วนใหญ่ขายอาวุธ สินค้าอื่น ๆของเขาถูกซื้อจากผู้ผลิตอื่น ๆ .
เพราะเขาทำอาวุธของเขา จะได้ไม่ต้องมีปัญหาในการรับความช่วยเหลือในการไปที่