Nevertheless, most (even subsequent

Nevertheless, most (even subsequent critics) agree that the framework of the policy process and its various stages held center stage for at least the better part of the 1970s and 1980s. It was, for many, the "conventional wisdom" (Robert Nakaruma, 1987, referred to’ it as “the textbook policy process”) that forced itself upon an emerging discipline, largely in disregard of Albert Hirschman’s(1970)
prescient warning that paradigms, unless closely considered, can become a hindrance to understanding. And arguably, that is exactly what happened as policy scholars began to inform their own interpretation of the policy process framework as if it were the target rather than the condition it sought to describe. Although certainly none would argue against a new statement of perspectives, one can openly question its basic assumptions. Let us therefore examine the thrust of these criticisms

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

อย่างไรก็ตาม ส่วนใหญ่ (แม้ในเวลาต่อมานักวิจารณ์) ตกลงว่า กรอบของนโยบายกระบวนการและขั้นตอนต่าง ๆ ที่จัดขึ้นกลางเวทีสำหรับน้อยส่วนดีของปี 1970 และทศวรรษ 1980 มันเป็น สำหรับ "ภูมิปัญญาดั้งเดิม" (Robert Nakaruma, 1987 อ้างถึง ' เป็น "กระบวนการนโยบายตำรา") ที่บังคับตัวเองตามวินัยการเกิดใหม่ ส่วนใหญ่ in disregard of อัลเบิร์ต Hirschman's(1970) คำเตือนที่ กรอบ เว้นแต่ถือว่าใกล้ชิด สามารถกลายเป็น กำแพงความเข้าใจ prescient และเนื้อหา นั่นคือสิ่งที่เกิดขึ้นขณะที่นักวิชาการนโยบายเริ่มแจ้งตนเองตีความนโยบายกระบวนการกรอบเป็นถ้าจะเป้าหมายมากกว่าเงื่อนไขมันขออธิบาย แม้ว่าไม่มีแน่นอนจะโต้แย้งกับคำสั่งใหม่ของมุมมอง หนึ่งสามารถเปิดเผยคำถามสมมติฐานพื้นฐานของ ให้เราตรวจสอบแรงขับของการวิพากษ์วิจารณ์เหล่านี้ดังนั้น

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

แต่ส่วนใหญ่ (แม้ต่อมานักวิจารณ์) ยอมรับว่ากรอบการทำงานของกระบวนการนโยบายและขั้นตอนต่าง ๆ ที่จัดขึ้นกลางเวทีอย่างน้อยส่วนที่ดีของปี 1970 และ 1980 มันเป็นสำหรับหลาย ๆ คนว่า "ภูมิปัญญาดั้งเดิม" (โรเบิร์ต Nakaruma 1987 เรียกมันว่า "กระบวนการกำหนดนโยบายตำรา") ที่บังคับให้ตัวเองเมื่อมีระเบียบวินัยที่เกิดขึ้นส่วนใหญ่อยู่ในการไม่นำพาของ (1970) อัลเบิร์ Hirschman ของ
คำเตือนทิพยเนตรว่ากระบวนทัศน์ เว้นแต่การพิจารณาอย่างใกล้ชิดจะกลายเป็นอุปสรรคต่อการเข้าใจ และเนื้อหาที่เป็นสิ่งที่เกิดขึ้นในขณะที่นักวิชาการนโยบายเริ่มที่จะแจ้งการตีความของตัวเองของกรอบกระบวนการนโยบายราวกับว่ามันเป็นเป้าหมายมากกว่าเงื่อนไขที่มันพยายามที่จะอธิบาย แม้ว่าแน่นอนไม่มีใครจะเถียงกับคำสั่งใหม่ของมุมมองหนึ่งอย่างเปิดเผยสามารถคำถามพื้นฐานของสมมติฐาน เหตุฉะนั้นให้เราตรวจสอบแรงผลักดันจากการวิพากษ์วิจารณ์เหล่านี้

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

แต่ส่วนใหญ่ ( นักวิจารณ์จะตามมา ) ยอมรับว่า กรอบของนโยบายกระบวนการและขั้นตอนต่าง ๆ การจัดเวทีกลาง อย่างน้อยในส่วนที่ดีของปี 1970 และ 1980 มัน , หลาย , " ภูมิปัญญาดั้งเดิม " ( โรเบิร์ต nakaruma 1987 อ้างถึงมันเป็น " กระบวนการ " นโยบายตำรา ) บังคับให้ตัวเองเมื่อเกิดวินัย , ส่วนใหญ่ใน ไม่สนของอัลเบิร์ต ( 1970 ) เฮชเมิ่นprescient เตือนว่า กระบวนทัศน์ นอกจากอย่างใกล้ชิด พิจารณา จะกลายเป็นเครื่องกีดขวางความเข้าใจ และอย่างที่เป็นสิ่งที่เกิดขึ้นในฐานะนักวิชาการนโยบายเริ่มแจ้งการตีความของตัวเองของกระบวนการกรอบนโยบายเป็นเป้าหมายมากกว่าเงื่อนไขมันพยายามอธิบาย แม้ว่าแน่นอนไม่มีใครจะโต้แย้งคำสั่งใหม่ของมุมมอง หนึ่งสามารถเปิดเผยคำถามพื้นฐานของสมมติฐาน เหตุฉะนั้นให้เราตรวจสอบแรงผลักดันของการวิพากษ์วิจารณ์เหล่านี้